|
San Miguel de Castro, A Estrada. (c)
D. Janeiro 1998
O
relevo
As formacións xeolóxicas que atopamos na Ulla
non van se-las típicas dunha rexión polar atravesada
por glaciares, nin as dun deserto da zona intertropical. Por
iso se subimos ó Pico Sacro, o centro telúrico
da rexión, non veremos ríos de xeo, nin dunas,
nin un deserto de pedras, e moito menos unha paisaxe propia dunha
terra atravesada por chemineas volcánicas. Porque en Galicia
hai moito tempo que desapareceron as primixenias estructuras
eruptivas.
O que observamos é unha serra que atravesa a zona dende
o extremo noroccidental ata o sueste, e que non é senón
un filón de seixo que pola súa singularidade será
o noso principal centro de atención; este dique está
fracturado por unha falla transversal no lugar de San Xoán
da Cova, circunstancia da que se aproveita o río Ulla,
que o atravesa por aí, creando unha paisaxe de gran beleza
e espectacularidade.
Pola súa resistencia ós axentes atmosféricos,
este filón dá lugar á formación orográfica
máis importante da rexión, a coñecida como
Serra do Pico, que separa os concellos de Vedra e Boqueixón
e está constituída polos altos de Penas Pardas,
Couto da Granxa, Penedo Branco, Cruz do Couto, Pena do Corvo,
Serra de Caldelas, O Castro (de San Miguel) e A Coteira. O cume
do Pico está a unha altitude de 533 metros, sobre o nivel
medio do mar Mediterráneo en Alacante; o resto de cumes
da serra teñen altitudes menores.
O Cronista Oficial de Galicia, Antón Fraguas, describe
o Pico do seguinte xeito nun artigo publicado en O Correo Galego
(1 de febreiro de 1998): "Un fermoso núcleo montañoso
cun sombreiro de graníticos penedos que resisten chuvias
e ventos, neves, granizos de pedruscos sarabelazos e as xiadas
das longas noites de invernía cos máis claros luares
e as estrelas latexantes; un vello testemuño xeolóxico
e un dos máis fermosos miradores de Galicia, onde, na
noite serena e con vento favorable pode oírse a campá
do reloxo da Catedral de Santiago. O couto de 550 metros de alto
é como un faro que anuncia a illa que está a unha
milla do peirao. O Pico Sacro é a confirmación
do camiño andado cando o peregrino vén polo Camiño
Francés".
As outras alturas destacables da zona son o monte Castelo, no
concello de Boqueixón, que alcanza os 498 metros; os montes
Xesteiras e San Sebastián, no concello da Estrada, que
chegan ós 718 e 748 metros, respectivamente, e que constitúen
a fronteira natural da Ulla polo Sur; e as penas da Grela e do
Vilar, de 408 e 384 metros de altitude, no oeste do concello
de Teo.
A media da comarca non supera de todos os xeitos os 200 metros
de altitude, co cal queda unha gran superficie apta para a agricultura,
de terras baixas e chas.
SISMOLOXÍA
Os movementos sísmicos do día 22 de maio de
1997 invítannos a redactar unha nota sismolóxica
da zona, pero só podemos dicir que non se recorda ningún
tremor perceptible para os humanos con epicentro na zona, non
sendo este.
Historicamente, é case seguro que se sentise no Val
do Ulla un gran terremoto que se experimentou en Santiago o día
1 de novembro de 1755 e que causou danos en cidades como Cádiz,
Sevilla ou Lisboa. Outro movemento sísmico de menor importancia
sentiuse en Santiago o 10 de abril de 1761 e xa máis recentemente
rexistrouse un o 24 de novembro de 1910.
Escríbanos a [email protected]
© A Ulla, Comarca Virtual 1997-2002. Tódolos dereitos
reservados.
|