 |
|
Domina as paisaxes do Ulla a silueta do Pico Sacro, o cumio máis belo e simbólico de Galicia (Ramón Otero Pedrayo, "Guía de Galicia") |
|
|
Domina as paisaxes do Ulla a silueta do Pico Sacro, o cumio máis belo e simbólico de Galicia (Ramón Otero Pedrayo, "Guía de Galicia") |
|
|
O Pico Sacro é un dos montes máis destacados de Galicia, polas tradicións e lendas vinculadas ó seu nome. Forma parte da tradición xacobea e desde o seu cume pódese ver mesmo o mar. O que foi Cronista Oficial de Galicia, Antón Fraguas, dixo do Pico Sacro que é "un monte de feitura clásica e inconfundible, pola súa altitude é visible dende lonxe polos vellos camiños que veñen dar á cidade santa onde se gardan os restos do Santo Apóstolo" (artigo completo en O Correo Galego, 4 de agosto de 1996). Na imaxe superior vese o cumio do Pico coa capela de San Sebastián.  Noutro artigo en O Correo (1 de febreiro de 1998), describe Antón Fraguas o Pico do seguinte xeito: "Un fermoso núcleo montañoso cun sombreiro de graníticos penedos que resisten chuvias e ventos, neves, granizos de pedruscos sarabelazos e as xiadas das longas noites de invernía cos máis claros luares e as estrelas latexantes; un vello testemuño xeolóxico e un dos máis fermosos miradores de Galicia, onde, na noite serena e con vento favorable pode oírse a campá do reloxo da Catedral de Santiago. O couto de 550 metros de alto é como un faro que anuncia a illa que está a unha milla do peirao. O Pico Sacro é a confirmación do camiño andado cando o peregrino vén polo Camiño Francés".
Na Idade Media existiu preto da cima do Pico, onde hoxe está a Capela de San Sebastián, un mosteiro dedicado ó mesmo santo, e posteriormente, na mesma cima, unha torre ou castelo de pequeno tamaño, que servía para vixia-los camiños que desde o sur de Galicia chegaban á cidade de Santiago atravesando o río Ulla. 
|
