Li deftera xwe ya dibistanê
li darên maseya xwe
li xîzî li berfê
navê te dinivîsim
Li hemû rûpelên nivîsandî
li hemû rûpelên vala
li kevirî li xwînê li kaxezê li xweliyê
navê te dinivîsim
Li wêneyên zêrrkirî
li çekên şerrvanan
li taca paşayan
navê te dinivîsim
Li çolistan û dehlistanê
li hêlîna firrindeyan li nokan
li dengvedana zarrokiya xwe
navê te dinivîsim
Li seyriyên şevê
li nanê sîs yê rojê
li demên dezgirtî hev
navê te dinivîsim
Li zeviyan li qeraxa esman
li çengên çivîkan
li aşê siyan
navê te dinivîsim
Li her hilma elindê
li deryayê li keştiyan
li çiyayê şeyda
navê te dinivîsim
Li kefa ewran
li dilopên xuhokî yên bahozê
li barana tund û bêtam
navê te dinivîsim
Li dirûvên dibiriqin
li demjimêrkên rengan
li rastîniya fizîkî
navê te dinivîsim
Li şiverêyên haybûyî
li rêyên vebûyî
li meydanên di ser kinarên xwe re berfire dibin
navê te dinivîsim
Li lampeya hildibe
li lampeya ditemire
li xaniyên hatî hev
navê te dinivîsim
Li fêkiyê awêneyê
û odeya parvekirî
li doşeka xwe ya vala
navê te dinivîsim
Li seyê xwe yê hesûd û sernerm
li guhên xwe yên durhîkirî
li destê wî yê goc
navê te dinivîsim
Li nêrdewana ber deriyê xwe
li tiştên nas
li hurmîna bayê pîroz
navê te dinivîsim
Li rûyê pencereya surprîzan
li lêvên hişyar
li raserî bêdengiyê
navê te dinivîsim
Li stargehên xwe yên ruxandî
li bircên xwe yên hilweşî
li dîwarên bêriya xwe
navê te dinivîsim
Li dûriya bêbêrîkirin
li tenêtiya tazî
li gavên mirinê
navê te dinivîsim
Li saxiya vegerrî
li xeteriya rê lê hatî girtin
li hêviya bêbîr
navê te dinivîsim
Û bi hêza peyvekê
dîsan dest bi jiyana xwe dikim
hatim dinyayê daku te binasim
daku nav li te bikim
Azadî
Dildar
Ew li ser qepaxên çavên min radiweste,
pirça wê di pirça min re ye,
wê dirûvê destên min heye,
ew danoqiye nav siya min,
wek kevir nav esmanan.
Çavên wê vekirî ne herdem
û ew rê nade min binivim.
Xewna wê li taveroja tevav
rojê dike xwîsar;
min dikenîne, digirîne û dikenîne ew,
dipeyivîne bêyî ti gotin hebe.
Tu radibî
Tu radibî av belav dibe ji qatên te
tu xwe pal didî av dipişkive dibe gul
Tu av î ya ku pişta xwe dide kûriya xwe
tu erd î yê ku rehan digire
û yê ku her tişt lê tê damezrandin
Peqikên bêdengiyê diafirînî li çolistana dengûdoran
sirûdên şevîn distirî li ser kevanên keskesorê
li herderê yî her tiştî diruxînî
Gorî ciwaniya herherî dikî
agirê bêkêmasî yê demê
yê radipêçe siriştê û wê nû dike
jinê tu diwelidînî bedenekê ya herdem eynî
ya te ye
tu nûbûn î
