Þ
Një
histori e shkurtër e Biblës
Mesimet
e profetit Muhamed, paqja dhe meshira e Zotit qofshin mbi te,
jane mesime te cilat jane te paprekura… Te gjitha mesimet
profetike te cilat ndiqeshin plotesisht njehere e nje kohe
perpara ardhjes se profetit Muhamed, ose kane humbur ose jane
ndryshuar, dhe me sukses jane marre nga sistemi kafir, i cili
eshte sistemi i Dexhallit, ose te bashkangjitura me te, dhe kjo
eshte pjeserisht e vertete per njerezit te cilet mesimet e
verteta te Islamit i kane kthyer ne fe te re te vdekur.
Cifutet
e paket te cilet pretendojne se jane pasardhesit e fisit te
Izraelit i cili udhehiqej nga Moisiu, dhe cifutet qe nuk jane me
te vertete cifute, qe jane ose pasardhesit e Kazareve ose
pasardhesit e cifuteve orientale dhe Separdhike te cilet u
perzien me raca te tjera , nuk ndjekin modelin e jetes se
Moisiut, paqja e Zotit qofte mbi te.
Kristianet,
qofte unitariane apo trinitariane, nuk ndjekin modelin e jeteses
qe ndiqej nga Jezusi, paqja e Zotit qofte mbi te. Librat ne te
cilat cifutet, dhe cifutet qe nuk jane cifute te vertete dhe
kristianet mbeshteten, nuk jane te verteta, duke qene ndryshuar
dhe censuruar nga rabinj dhe prifterinj te korruptuar te se
kaluares. Keta rabinj dhe prifterinj bene ndryshime ne menyre qe
te benin nje kompromis me udheheqesit kafire, dhe ne menyre qe
te benin disa para per veten e tyre. Per me teper, ne te dyja
rastet, nuk eshte shpallja origjinale ajo qe eshte ndryshuar.
Ne
rastin e cifuteve, ka qene nje kohe ne historine e tyre, te
pakten 6 shekuj pas vdekjes se Moisiut, paqja qofte mbi te, kur
te gjitha kopjet e Teuratit u shkaterruan nga forcat e
Nebushadnezarit kur ata plackiten Jeruzalemin ne vitin 586 p.e.r.
Cifutet u perpoqen ta rregullonin ate, duke mbledhur te gjitha
pjeset e mbetura dhe rabinjte qe kishin mesuar disa pjese prej
tij permendesh. Por
kjo nuk pati mundesi te behej. Megjithate ata arriten te benin
nje liber ne te cilin futen ate cfare mbanin mend dhe ate cfare
arriten te gjenin. Ky ishte perpilimi i cili ishte mbikqyrur nga
Ezra gjate debimit te disa cifuteve ne Babiloni ne shekullin e
5-te p.e.r., dhe te cilin e solli ne Jeruzalem ne vitin 458
p.e.r., por pranohet qe ky perpilim te jete shkaterruar gjate
plackitjes se Jeruzalemit nga Antiokus Epeplianusi ne vitin 161
p.e.r.
Eshte
me interes te veme ne dukje qe perpara debimit ne Babiloni,
vetem libri i Deuteronomit, i cili ishte shkruar ne vitin 621
p.e.r dhe u ishte lexuar njerezve te Tempullit ne Jeruzalem,
ekzistonte ne forme te shkruar. Perpara kesaj, qe do te thote,
pergjate 6 shekujve te meparshme, dituria e cifuteve dhe
historise se tyre ishte mbajtur gjalle me ane te mjeteve te te
folurit. Dagllas Rid shkruan ne librin e tij, “Polemika e
Zionit”:
“Deutoronomia
i cili paraqitet si libri i peste i Bibles se sotme, ishte libri
i pare qe ishte perpiluar i teri. Megjithese Gjeneza dhe Eksodi
sigurojne sfondin historik, ato me vone u prodhuan nga Leviteve,
dhe Levitikus dhe Numrat, librat e tjetre te Teuratit, u
perpiluan akoma me vone.
Edhe
sikur Teurati te memorizohej me saktesi nga pasardhesit e
Leviteve gjate nje periudhe kohore prej shekujsh, gje qe nuk
mund te ndodhe, problemi eshte qe shume nga permbajtja e ketyre
pese librave, dhe ne fakt edhe te gjithe librave te Testamentit
te Vjeter jane ne formen e nje pershkrimi te asaj cfare ndodhi
me perpara, gjate dhe pas jetes se Moisiut, dhe keshtu qe nuk
mund te pershkruajne ate cfare i ishte shpallur atij ne malin
Sinai. Forma qe moren keta libra ka me teper natyren e historise
se fisit te Izraelit.
Gjate
kater shekujve ndermjet 450 dhe 50 p.e.r. dhe vecanersiht pas
shkaterrimit te perpilimit te Ezras prej Antiokusit dhe
pushtimit te tij te Jeruzalemit ne vitin 161 p.e.r. libri i cili
quhej Teurat, se bashku me
librat e tjere te cilat kishin si qellim regjistrimin e
historise se fisit te Izraelit pas kohes se Moisiut, dhe te
cilat ishin zakonisht te shkruara dhe perpiluara nga mbetjet e
gjetura shume shekuj me vone pasi ngjarjet kishin ndodhur,
vazhduan te shkruheshin dhe te rishkruheshin dhe te ndreqeshin
dhe me vone te ndryshoheshin nga rabinjte te cilet kishin
deshire t'u perkuleshin ligjeve qe kishin devijuar nga ligjet e
Islamit te sjella prej Moisiut, paqja e Zotit qofte mbi te.
Ashtu
sic e thekson edhe Dr. Mauris Bukailele ne librin e tij, "Bibla,
Kur'ani dhe Shkenca", qe nga kohet kur shkrimet cifute
arriten te perktheheshin ne greqisht prej 72 dijetareve cifute
ne Aleksandri, midis viteve 275 dhe 150 p.e.r. ato nuk
perfaqesonin me mesimet e Moisiut:
Rreth
shekullit te 3-te p.e.r. ndodheshin te pakten tre forma te
teksit hebre: teksti i cili do te behej teksti Masoretik; teksti
i cili ishte perdorur, per perkthimin ne greqisht; dhe Samaritan
Pentateuc. Ne shekullin e pare para eres sone shihej nje
tendence per vendosjen e nje teksti te vetem, por kjo u arrit
vetem nje shekull pas Krishtit kur teksti biblik u formua.
Ne
qofte se ne do te kishim te tre format e ketyre teksteve, nje
krahasim midis tyre mund te ishte i mundshem, dhe mund te kishim
nje ide se si duhet te kete qene origjinali. Fatkeqesisht, ne
nuk kemi idene me te vogel. Pervec Letres se Detit te Vdekur (Shpella
e Kumranit), qe mendohet te jete qe nga kohet afer Jezusit, nje
papirus i Dhjete Urdheresave i shekullit te 2-te e.r. qe paraqet
variacione nga teksti klasik, dhe disa fragmente nga shekulli i
5-te e.r. , teksti me i vjeter hebre i Bibles eshte i koheve te
shekullit te 9-te e.r.
Dr
Bukailele vazhdon:
“Testamenti
i vjeter eshte nje permbledhje e veprave me gjatesi te ndryshme
dhe te zhanreve te ndryshme. Ato jane shkruar ne disa gjuhe per
nje peridhe kohore e cila zgjati me teper se 900 vjet. Shume
prej ketyre veprave u korrigjuan dhe u plotesuan ne perputhje me
ngjarjet ose kerkesat e ndryshme, zakonisht ne periudha kohore
shume te largeta nga njera-tjetra.
Nje
shpallje perzihet ne te gjitha keto vepra, por gjithcka qe
zoterojme ne sot eshte ajo qe njerezit e kane pare te arsyeshme
te na e lene. Keta njerez manipuluan tekstet ne menyre qe te
kenaqnin veten e tyre, duke marre parasysh rrethanat ne te cilat
ndodheshin dhe nevojat qe ata kishin.
Ne
“Polemiken e Zionit”, Dagllas Rid citon Xhozef Kastein
(Alias Julius Katzeustein) nga libri i tij “Historia dhe Fati
i Cifuteve” duke deklaruar qe perkthimi grek ishte marre me
nje qellim te percaktuar, i cili ishte berja e ketij libri te
kuptueshem per greket. Kjo coi ne shtremberimin e fjaleve,
ndryshimin e kuptimit dhe zevendesimin e vazhdueshem te shume
termave dhe ideve, me terma qe ishin vendase dhe nacionale. Duke
vene ne dukje qe ndoshta arsyeja e vertete e marrjes persiper te
perkthimit te ketij libri duhet te kete qene trupi i vetem me i
madh cifut qe ndodhej ne Aleksandri, ku greqishtja ishte bere
gjuhe e tyre e perditshme, dhe shume prej tyre nuk mund te
kuptonin me hebraisht dhe nje version ne greqisht i ligjeve te
tyre ishte teper i nevojshem si nje baze e interpretimeve
rabikike te tij. Dagllas Rid ve ne dukje:
“Duke
pare ndryshimet qe i jane bere perkthimit (shih fjalet e
dr.Kasteinit me siper) asnje, pervec dijetareve cifute, nuk mund
te tregoje sot se sa i ngjashem eshte Testamenti i Vjeter ne
hebraish-aramaik duke u krahasuar me versionin nga perkthimi i
pare ne greqisht, si nje nga dy seksionet e Bibles kristiane.
Ndryshime te qarta jane bere, dhe pothuajse pervec kesaj gjendet
“Teurati gojor”, dhe vazhdimi Talmudik i Ungjillit, keshtu
qe bota jo-cifute nuk ka njohur asnjehere te gjithe te verteten
e Ligjit Hebre.
Talmudi,
i cili eshte deshmuar te kete te regjistruara traditat e folura
te Moisiut, nuk u shfaq ne forme te shkruar deri 17 shekuj pas
vdekjes e tij, dhe se paku 9 shekuj pasi Teurati nuk ekzistonte
ne formen e tij origjinale. Mishnaha, forma e shkruar e
traditave te folura te Moisiut, nuk u perpilua ne formen e
tij te tanishme deri ne shekullin e 3-te e.r. Dy
komentimet mbi Mishnahun, Gemaras se Jeruzalemit dhe asaj te
Babilonise, nuk u plotesuan deri ne shekullin e 5-te dhe te 6-te
e.r. kurse komentet e shkruara rreth tyre u shkruan midis viteve
400 dhe 1200 e.r.
Ishte
per shkak se keto komente ishin kaq te gjata dhe te detajuara qe
perpjekje te ndryshme u bene per ti koduar ato. Kodet me te
njohura jane Kodi i Maimonides, i perpiluar ne shekullin e 12-te
e.r., Kodi i Jakob bin Asherit (i quajtur Turimi) i perpiluar ne
shekullin e 14-te e.r. dhe Kodi i Xhozef Karo (i quajtur
Shulkani Aruch) i perpiluar ne shekullin e 16-te e.r.
I
vetmi liber i cili nuk ekziston sot eshte Teurati i Moisiut,
shpallja origjinale qe ai mori prej Zotit, ne gjuhen origjinale
ne te cilen ishte shpallur, keshtu qe saktesia dhe vertetesia e
cdo perkthimi ose interpretimi i ketij teksti mund te provohet
dhe vleresohet thjesht duke u referuar tek teksti
origjinal.
Ne
rastin e kristianeve, duket sikur Ungjilli, i cili iu shpall
Jezusit, asnjehere nuk eshte shkruar ne pergamene ose ne leter.
Sigurisht qe nuk ekziston nje liber me titullin “Ungjilli i
Jezusit” i cili te jete shkruar ne aramaik, qe ishte gjuha e
tij. Ne qofte se ka, atehere kristianet po mundohen ta fshehin
kete liber. Ne vend te kesaj, Testamenti i Ri permban kater
ungjij zyrtare sipas njerezish te cilet nuk jane takuar
asnjehere me Jezusin. Mesimet e Palit, i cili gjithashtu nuk
eshte takuar asnjehere me Jezusin, bien ne kundershtim haptazi
me jeten e jetuar prej Jezusit. Eshte ky liber i cili u perpilua
dhe me vone u ndryshua nga prifterinj te korruptuar te cilet
donin te permiresonin dhe te zbukuronin mesimet origjinale te
Jezusit, dhe te krijonin fene e tyre te re, pergjegjese si per
udheheqesit kafire ashtu edhe per komunitetet e tyre.
Ndoshta
ndryshimet me skandaloze ishin fillimisht shtimi i references se
vetme te doktrines Paliane te Trinitetit (1 John 5:7), dhe se
dyti shtimi i references se doktrines Paliane te Ringjalljes (1
Timothy 3:16). Qe te dyja keto referenca perfundimisht u provuan
nga ser Isak Njuton qe ishin falsifikime dhe asnjera nuk u
konsiderua si reference gjate 3 shekujve pas zhdukjes se Jezusit
per te vetmen arsye qe keto dy versete nuk ekzistonin ne ate
kohe.
Sipas
perkthimit ne anglisht te versionit italian te Ungjillit te
Barnabas, i cili ashtu si edhe ungjijte e tjere te pranuar
zyrtarisht, eshte i paafte qe te vertetetohet ne mungese te
tekstit origjinal, Ungjilli nuk u shkrua ne leter por i’u
shpall Jezusit nepermjet engjellit Gabriel me anen e nje vegimi
duke marre formen e nje burimi diturie ne zemren e
tij, me ane te se cilit ai i solli jete ligjit origjinal
te Moisiut, te cilin duhet te kujtohet gjithmone, ai kishte
ardhur ta ringjallte dhe rivendoste midis 12 fiseve te fisit te
Izraelit.
Kjo
i veshtiresoi gjerat per kleriket cifute te cilet perpara
ardhjes se Jezusit kishin qene te afte te deklaronin qe ata
ishin ruajtesit e vertete te mesimeve origjinale te Moisiut, dhe
te cilet e kishin shnderruar kete deklarate ne bazat e
udheheqjes dhe jetes se tyre. Jezusi demaskoi hipokrizine e tyre
dhe rrezikoi burimin e tyre te autoritetit dhe pasurise dhe kjo
ishte arsyeja qe ata e kundershtuan ate me aq furi. Me ardhjen e
Jezusit te gjitha keqinterpretimet dhe ndryshimet e bera ndaj
mesimeve origjinale te Moisiut, te cilat po futeshin gradualisht
nga kleriket cifute gjate 9 shekujve qe kishin kaluar qe nga
koha e profetit Sulejman, kishte shume rrezik te dilnin ne pah,
dhe hierarkia e tyre te shkaterrohej. Kjo eshte arsyeja pse ata
nuk e pranuan Jezusin dhe komplomentuan me romaket per ta vrare
ate, megjithese nuk ia arriten dot qellimit te tyre:
“...
Por ata as nuk e mbyten as nuk e gozhduan, por atyre u perngjau.
Ata qe nuk u pajtuan rreth mbytjes se tij, jane ne dileme per te
e nuk kane kurrfare dije te sakte, pervec iluzinojne. E ata me
siguri nuk e mbyten ate. Perkundrazi, Allahu e ngriti ate prane
Vetes. Allahu eshte i plotfiqishem, i dijshem.” (En-Nisae
157-158)
Fatkeqesisht
pas zhdukjes se mrekullueshme te Jezusit, dhe si rezultat i
konflikteve te mevonshme qe ndodhen midis ithtareve te vertete
te tij (nazaretasit – te cilet ndonjehere pershkruhen si judo-krisitianet
ne menyre qe te dallohen nga ithtaret e tjere te Jezusit por qe
nuk i perkisnin fisit te Izraelit) dhe ithtaret e Palit (te
cilet pas debateve qe zgjaten 4 shekuj, formuan doktrinat e
Ringjalljes, Trinitetit, Mekatit te Vertete dhe Faljes se
Mekatareve), shume prej fakteve te shkruara te jetes dhe
thenieve te Jezusit, te cilat mendohet te kene qene 300, u
shkaterruan duke perfshire Ungjillin e Cifuteve, Ungjillin e
vertete te Barnabas dhe Ungjillin e Thomait, vecanerisht pas
Keshillit te Nises ne vitin 325 e.r. ne te cilin u vendos
zyrtarisht qe Jezusi ishte biri i Zotit dhe gjate te cilit 4
ungjijte zyrtare u zgjodhen nga kristianet Paline.
Ashtu
sic e sqaron edhe Dr. Mauris Bukailele ne librin tij me titull “Bibla, Kur’ani dhe Shkenca” keto 4
ungjij nuk ishin deshmi dhe u shkruan relativisht vone:
“Tekstet
qe ne kemi sot, pas shume adaptimesh nga burimet, filluan te
shfaqen rreth viteve 70-te e.r. ne kohen kur 2 komunitetet
rivale filluan nje perpjekje te eger, ndersa judeo-kristianet
akoma kishin me teper perparesi. Ja se si e shpjegon
Kardinal Danielon kete renie:
“Pasi
cifutet ishin diskretituar ne perandori, kristianet synuan te
shkeputeshin prej tyre. Helenistet ne kete menyre moren me teper
rendesi: Pali fitoi; kristianizmi u nda nga judaizmi si
politikisht ashtu edhe sociologjikisht. Megjithate deri ne
revolten cifute te vitit 140 e.r judeo-kristianizmi predominonte
ne aspektin kulturor”.
Ungjilli
i Markut, Mateut, Lukes dhe Gjonit u prodhuan ne nje periudhe
kohore qe nga viti 70 e.r deri ne vitet 110 e.r.
Keta ungjij nuk perbejne dokumentet e para te shkruara
krisiane: letrat e Palit qe i perkasin nje periudhe kohore shume
perpara tyre. Sipas O. Culman, Pali e shkruajti letren e tij
drejtuar Selanikasve ne vitin 50 e.r. Ai mendohet te jete
zhdukur disa vite perpara plotesismit te Ungjillit te Markut.
Dr.
Bukaile vazhdon:
“Eshte
pothuajse e sigurte qe ne qofte se ky ambient lufte midis
komuniteteve te mos ekzistonte, ne nuk do ti kishim shkrimet qe
zoterojme sot e kesaj dite. Keto shkrime u shfaqen ne nje kohe
lufte te ashper midis dy komuniteteve. Keto “shkrime lufte”
ashtu sic i quan At Kanengieser, u shfaqen nga nje shumice
shkrimesh mbi Jezusin. Keto ndodhen ne nje peruidhe kohe kur
stili kristian i Palit fitoi perfundimisht dhe krijoi
koleksionin e vet te teksteve zyrtare. Keto tekste perbenin
“Kanunin” i cili shpallte te pavlefshem dhe perjashtonte cdo
dokument tjeter jo ortodoks qe nuk i pershtatej linjes se
adoptuar nga kisha. Persa i perket 4 ungjijve te pranuar, nuk
gjenden versione ne gjuhen hebre dhe aramaike te tyre, dhe ashtu
sic e verteteton edhe Dr. Bukaile, versionet e hershme ne gjuhen
greke jane te koherave pas Keshillit te Nises:
“Dokumentet
perpara kesaj si psh papiruset e shekullit te 3-te e.r. dhe nje
tjeter, ndoshta ai i shekullit te 2-te, transmetojne disa
fragmente. Dy pergamenat me te vjetra jane ne greqisht dhe i
perkasin shekullin te katert e.r.
Ato jane Kodeks Vatikanus, e ruajtur ne Biblioteken e
Vatikanit ndersa vendi i saj i zbulimit eshte i panjohur, ndersa
pergamena tjeter quhet Kodeks Sinaitikus, dhe eshte zbuluar ne
malin Sinai. Tani kjo pergamene ruhet ne Muzeun anglez ne Londer.
E dyta permban dy histori rreth personave te famshem por qe
ndoshta nuk jane te veteta.
Sipas
Perkthimit Ekumenikal, 250 pergamena te tjera te njohura
ekzistojne neper bote, e fundit prej ketyre mendohet te jete e
shekullit te 11-te e.r. Jo te gjitha kopjet e Testamentit te Ri
qe kane arritur deri ne kohet tona jane identike. Perkundrazi,
eshte e mundur te dallosh ndryshime te shkalleve te ndryshme
midis tyre, por sado te rendesishme qofshin ato gjithmone
gjendet nje numer i madh i tyre. Disa prej tyre jane ndryshime
gramatikore, ndryshime te fjalorit te perdorur ose rregullit te
fjaleve. Megjithate ne vende te tjera mund te vihen re ndryshime
te cilat i ndryshojne kuptimin gjithe paragrafit.
Keshtu
jo vetem qe eshte e mundur, qe ndryshime t’i jene bere tekstit
origjinal i cili ishte i nje date perpara Keshillit te Nises,
por edhe tekstet pas ketij keshilli nuk bien plotesisht dakort
me njeri-tjetrin, keshtu qe nuk mund te jete plotesisht e sakte
vertetesia e nje teksti, si dhe e doreshkrimit me te nderuar,
eshte gjithmone teme debati. Kodeks Vatikanus eshte nje shembull
i mire per te ilustruar kete. Riprodhimi i redaktuar prej
Vatikanit ne vitin 1965, permban nje shenim nga editoret e tij
te cilet na informojne qe, “disa shekuj pasi ishte kopjuar (mendohet
te kete qene rreth shekullit te 10-te ose 11-te), nje kopjues
kopjoi me boje te gjitha shkronjat pervec atyre qe ai mendoi se
ishin gabim.” Gjenden paragrafe ne tekst ne te cilat shkronjat
e verteta ne ngjyre kafe te hapur akoma dallohen nga te tjerat
te cilat jane ne ngjyre kafe te erret. Nuk gjendet ndonje shenje
qe ky te kete qene nje riparim i drejte. Shenimi konstaton me
teper qe “duart e ndryshme qe korrigjuan dhe pajisen me
shenime doreshkrimin gjate shekujve akoma nuk jane dalluar
plotesisht; nje fare numri korigjimesh jane bere padyshim kur
shkronjat e tekstit u lyen me boje. Ne te gjitha manualet fetare,
teksti paraqitet si nje kopje e shekullit te 4. Per te zbuluar
qe ky tekst eshte ndryshuar shekuj me vone, duhet te shkohet ne
Biblioteken e Vatikanit.
Libri
i cili nuk ekziston ne ditet tona eshte Ungjilli i Jezusit,
shpallja e vertete qe ai mori prej Zotit, ne gjuhen e vertete ne
te cilen ishte shapllur, keshtu qe saktesia dhe vertetesia e cdo
perkthimi ose interpretimi i ketij teksit origjinal mund te
provohet kurdohere qe te jepej rasti.
Kjo
nuk do te thote qe nuk ka me asnje te vertete ne librat qe
cifutet, dhe cifutet qe nuk jane cifute, dhe kristianet
mbeshteten. Akoma ka te vertete qe ne keto libra, dhe permbajtja
e disa prej tyre ka shume te ngjare te korrespondoje me librat e
vertete te cilat iu shpallen profeteve te tyre. Megjithate ato
nuk permbajne te gjithe te verteten dhe per me teper, genjeshtra
jane futur ne keto libra. Kjo eshte nje tjeter arsye qe ben te
pamundur mbeshtetjen ne keto libra. Perfundimisht, edhe sikur
Teurati i vertete dhe Ungjilli te ekzistonin akoma, ato jane
anulluar nga Kur’ani.
Teurati
i vetete ashtu sic i eshte shpallur Moisiut, nuk ekziston.
Ungjilli i vertete, ashtu sic i eshte shapllur Jezusit nuk
ekziston. Njerezit te cileve u eshte transmetuar menyra e
jeteses se profeteve, pa asnje nderprerje ne zinxhirin e
transmetimit, kane vdekur te gjithe. Zinxhiret e transmetimit
nga Moisiu dhe Jezusi jane shkeputur dhe kane humbur
pergjithmone. Edhe po te jesh person shume i sinqerte, nuk mund
te ndjekesh dot modelin e adhurimit te sjelljes qe ka qene
personifikuar njehere e nje kohe prej Moisiut dhe Jezusit, dhe
komuniteteve qe u formuan rreth tyre, sepse ky model ka humbur
njehere e pergjithmone dhe modele te tjera te falsifikuara i
kane zevendesuar. Nuk ka kthim mbrapa. Vetem modeli i adhurimit
dhe sjelljes qe ekziston sot dhe qe personifikohet nga Muhamedi,
paqja dhe meshira e Zotit qofshin mbi te, ka mbijetuar deri ne
ditet tona.
Kur’ani
eshte e vetmja udheheqje profetike qe ekziston sot dhe qe nuk i
eshte ndryshuar asnje shkronje. Eshte memorizuar dhe shkruar
ashtu sic ka qene gjate procesit te shpalljes. Ata qe ishin
caktuar te regjistronin Kur’anin duke e shkruar ate u udhezuan
prej profetit Muhamed, i cili vete ishte analfabet dhe nuk mund
as te lexonte as te shkuante, te mos regjistronin asgje tjeter,
ne menyre qe te siguronin qe nuk do te kishte crregullim
ndermjet parmbajtjes se Kur’anit ne nje ane dhe atyre qe ai
thoshte gjate rrjedhes se ngjarjeve ne anen tjeter. Shpallja e
Kur’anit u plotesua perpara se sa Profeti Muhamed te vdiste.
Versioni i shkruar u grumbullua, u vertetesua dhe u verifikua
prej atyre personave qe e kishin memorizuar. Numri i muslimaneve
qe kane vazhduar te mesojne permendesh te gjithe Kur’anin deri
ne ditet tona, ka qene gjithmone i jashtezakonshem.
Allahu
ka premtuar qe Kur’ani do te qendroje i pacenuar deri ne
fundin e kesaj bote dhe nuk ka dyshim per kete. Edhe kafiret me
mendjemprehte, te ashtequajturit dijetare dhe orientaliste kane
qene te paafte ta diskretitonin ate. Allahu thote ne Kur’an qe
ne qofte se juve nuk besoni qe Kur’ani eshte prej Allahut,
atehere perpiquni te shkruani dicka te ngjashme me te. Asnje nuk
ka qene ne gjendje te vihet perballe kesaj pergjegjesie. Allahu
thote ne Kur’an qe edhe sikur i gjithe njerezimi dhe te gjithe
xhindet te mblidhen se bashku, ata nuk mund te krijojne dicka te
ngjashme me Kur’anin.
Profeti
Muhamed, paqja dhe meshira e Allahut qofshin mbi te, ka thene:
“Allahu
e dergoi kete Kur’an te urdheroje dhe te parandaloje dhe si
nje synet qe duhet ndjekur. Ai permban historine tuaj,
informacion rreth asaj qe ka ardhur perpara jush, te reja rreth
atyre qe do te vijne pas jush dhe gjykim te drejte midis jush.
Perseritja nuk e konsumon dhe mrekullite e tij nuk kane fund. Ai
eshte e verteta. Kushdo qe e reciton ate, flet te verteten.
Kushdo qe gjykon me ane te tij eshte i drejte. Kushdo qe vepron
sipas tij, shperblehet. Kushdo qe kapet pas tij, eshte i
udhehequr ne rrugen e drejte. Allahu do te drejtoje ne rruge jo
te drejte kedo qe kerkon udheheqje nga te tjere pervec Tij.
Allahu do ta shkaterroje kedo qe gjykon me ligje te tjera pervec
atyre te Kur’anit. Ai (Kur’ani) eshte Kujtesa e Urte, Drita
e Qarte, Rruga e Drejte, Litari i Sigurte i Allahut dhe Sherimi
i Dobishem. Ai eshte nje mburoje per ate qe kapet pas tij dhe
nje shpetim per ate qe e ndjek. Nuk eshte i shtrembet dhe i
vendos gjerat drejt. Nuk devijon
ne menyre qe te qortohet. Mrekullite e tij nuk kane te mbaruar.
Nuk konsumohet edhe ne qofte se perseritet shpesh here”. (sipas
Al-Tirmidhiut)
Per
me teper, jo vetem Kur’ani por edhe modeli i jetes se profetit
Muhamed dhe komunitetit qe u formua rreth tij jane ruajtur dhe
transmetuar ne nje zinxhir te panderprere, deri ne ditet tona.
Profeti Muhamed ka thene qe ky transmetim do te vazhdoje deri ne
fund, kur te mos kete me muslimane ne faqen e tokes.
Ne
qofte se ju besoni Allahun
dhe deshironi ta adhuroni Ate ne menyren qe ai e ka
treguar nepermjet profeteve te tij, atehere ju duhet te gjeni se
cfare ka ne Kur’an dhe Hadith, dhe te ndiqni rrugen e
Muhamedit, e cila eshte menyra e jeteses sipas Islamit.
Te
gjithe 124,000 profetet te cilet u derguan nga Allahu, paqja dhe
meshira e tij qofshin mbi te gjithe ata, u derguan per popuj te
vecante, dhe ne periudha kohore te ndryshme. Disa u derguan
vetem per nje numer te vogel njerezish, disa te tjere u derguan
per fise te vecanta, disa u derguan per kombe te vecanta, dhe
vetem njeri prej tyre eshte derguar per te gjithe boten. Nuhu,
per shembull, kishte vetem 19 ithtare, megjithese jetoi 950 vjet.
Moisiu dhe Jezusi u derguan vetem per fisin e Izraelit, keshtu
qe vetem Allahu e di se cfare jane duke bere cifutet qe nuk jane
cifute te vertete, dhe kristianet qe nuk jane pasardhes te fisit
te Izraelit. Vetem profeti Muhamed, paqja dhe meshira e Zotit
qofshin mbi te, u dergua me nje lajm te mire dhe nje
paralajmerim per te gjithe njerezit qe nga koha kur u shpall
Kur’ani deri ne fund te kesaj bote.
Realiteti
i profeteve eshte qe ata ishin te gjithe te derguar te Allahut
dhe ata erdhen te gjithe me te njejtin mesazh, sepse eshte vetem
nje Allah per te njohur dhe provuar, dhe sepse natyra e
ekzistences, e cila rrjedh prej Allahut, ka qene gjithmone e
njejta. Kjo do te thote qe nuk ka gare midis profeteve sepse ata
te gjithe pohuan vetem nje dhe te vetmin realitet, Allahun.
Kohet
per te gjithe profetet qe erdhen perpara profetit Muhamed tashme
kane kaluar. Popujt per te cilet keta profete u derguan tashme
kane vdekur. Koha per te ndjekur rrugen e profetit Muhamed eshte
tani. Popujt per te cilet profeti Muhamed eshte derguar ose kane
vdekur pergjate 1400 vjeteve, ose jane gjalle dhe sot e kesaj
dite, ose do te jetojne ne nje etape midis te tashmes dhe fundit
te botes.
Rruga
e vetme per te ndjekur modelin e jetes profetike eshte te
ndjekesh rrugen e profetit Muhamed dhe familjes se tij, shokeve
te tij dhe te gjithe atyre qe e ndjekin ate, sepse rruga e tij
eshte modeli i vetem i cili ka mbijetuar i paprekur deri ne
ditet tona dhe i cili do te vazhdoje te mbijetoje deri ne fund
te kesaj bote, kur Allahu do ta heqe mbulesen prej te gjithe
muslimaneve qe do te jene gjalle ne ate kohe, duke lene keshtu
vetem njerezit qe do te jetojne si kafshe deri ne fundin e kesaj
bote.
Profeti
Muhamed eshte i pari dhe i fundit i profeteve, ai eshte profeti
i fundit, vula e gjithe profeteve, duke u pohuar prej Kur’anit
te gjitha mesazhet e profeteve perpara tij dhe me anen e kesaj
duke anuluar dhe perfunduar keto mesazhe. Kur’ani permban te
gjitha mesimet e profeteve te hershem dhe me teper. Ai eshte
botimi i fundit i ekzistences nga A deri tek Zh, dhe autori i
tij, publikuesi dhe shperndaresi eshte Allahu. Filluesi i
gjithckaje qe ekziston dhe i vetmi qe i kthehet gjithcka qe
ekziston. Meqenese profeti Muhamed ishte misherimi i Kur’anit
ai ishte i vetmi njeri perfekt dhe i kompletuar qe ishte njohur
ndonjehere dhe ai nuk mund te behet shok me Allahun, sepse
Allahu eshte nje, i vetem dhe pa partner.
Allahu
nuk mund te adhurohet ne asnje menyre tjeter pervecse ne menyren
e Muhamedit. Vetem duke ndjekur rrugen e Muhamedit juve do te
jeni ne gjendje te provoni natyren e vertete te ekzistences, dha
ta kuptoni ate, dhe te njihni veten tuaj, dhe me te vertete,
kushdo qe njeh vetveten, njeh Zotin e tij. I gjithe universi nuk
mund te permbaje Allahun, por zemra e atij qe ka besim tek
Allahu, e permban Allahun, dhe rruga per ne zemren tuaj eshte
rruga e profetit Muhamed, paqja dhe meshira e Zotit qofshin mbi
te.
Marrë
nga Civilizimi
Islam
|