Patan estas unu el la tri ĉefaj urboj de la valo de Katmando. Situanta tri kilometrojn sudoriente de Katmando trans la Bagmati rivero, ĝi laŭ tradicio estis fondita en 229 p.K. dum la regno de Vira Deva.  Ĝia formo estas cirkla, kaj en la kvar ĉefaj direktoj troviĝas grandaj budhismaj teramasoj, kiujn onidire Aŝoko la imperiestro de Bharato antaŭ pli ol du miljaroj, lasis konstrui dum sia vizito en la valo.

La urbo kreskiĝis sub la influo kaj de Hinduismo kaj de Budhismo: pli ol duona mil da hinduismaj temploj kaj la sama nombro da budhismaj ĉajtjoj atestas la simbiozon tie de la du grandaj religioj.  Krome staras diversloke monaĥejoj kaj tranoktejoj por pilgrimantoj.

La kulmino de la urbo disvolviĝo okazis dum la Malla periodo (de la 11a ĝis la 18a jarcento), kiam la centra kvartalo, nomata Durbar Placo, atingis sian hodiaŭan imponan formon.  Inter la tieaj sanktejoj estas la templo de Kriŝno, konstruita en la 16 jarcento sub Reĝo Siddhi Narsingha Malla. Sur unu el giaj 21 pinakloj estis enskribita la antaŭdiraĵo, ke la vera morto de la reĝo okazos nur post kiam la pinaklo falos surteren.  Tiu fakte falis kvar jarcentoj post la forpaso de la reĝo, kaj lia morto estis agnoskita de la popolo nur tiam.

Simila kredo ekzistas pri Reĝo Yoga Narendra Malla (la nepo de Siddhi), kiu lasis konstrui antaŭ la Degutale templo kolonon kronitan de statuoj de li kaj lia filo.  Sur lia kapo sidas birdfiguro, kiu signos la mordon de la reĝo per tio, ke ĝi forflugos.  Ĝis nun tio ne okazis, kaj servistoj ĉiuvespere ankoraŭ pretigas la liton por la reĝo.

Unu poeto skribis antaŭ du jarcentoj ke Patan havas ĉielan aspekton, estante plena je la ĉantado de himnoj kaj je kantado, dancado kaj amuziĝo, tiel ke la dioj rivalas pri la rajton malsupreniri ĝui ĉion tion.

La hodiaŭa urbo malgajnis parton de sia antaŭa allogeco, sed vagante tra ĝiaj vojoj, oni tamen povas multloke rekapti senton de ĝia pasinteco.

  - Philip Pierce