Parçehelbestin evînî

Sapfo

Sapfo yek ji navdartirîn helbestvanên jin yên hemî deman e. Ew li sedsala 6ê û 7ê bZ jiyaye. Ji berhemên wê tenê çend parçe ji me re mane. Zelalîl, ahengî, spehîtî û awazî hê ji berê ve wek taybetmendiyên bêhevber yên helbestên wê hatine hesibandin. Hê di serdema antîk de wiha pesna helbestên wê dihat dan: "Helbestên Sapfoyê tijî evîn, bihar û firrindeyên spî ne." ji dor heyvê stêr winda dibin dema ronahiya wê erdê bi zîvî geş dike îro ji her tiştê bedew bo kêfa dostên xwe stiranan dibêjim pirrî car ew yên jê re qenc bûm herî zêde min diêşînin jan dirije nav canê min çip çip naguherre dilê min li we, zerîno xweşî ya me ye: yê me lome bike û xeman bixwe bila ba bibe bi sendelên zêrrîn hat wê gavê elindê şiyar kirim ka bêje min ji kî mirovî ji hemî mirovan ji min zêdetir hez dikî? roj ava dibe, êvar tê, dibe spêde her bêriya te dikim cilên wê li te kirine jî Hekate, şabaniya şevê, xidama Afrodîteyê ji hemî dûndeha erd û esmanan yê xweştirîn viyayî Eros e stêra êvarê ji hemî stêran ya herî bedew e Afrodîte tehliya xwe pê bide tamkirin bila vê metha xwe bes ke: "Ez Dorikha du car di evînê de gihiştime mirada xwe." gazî te dikim Gongyla rake saza xwe madem hê evîna, spehîtiya xortaniyê li te ye lê ji te, Atthis, min hez dikir hê ji mêj dema di ciwaniya min de tu hê zarrokek bêguneh bûyî lê dîsan jî: ma hewce ye wisan bi gustîlkan methên xwe bikî nizanim çi bikim: dudil im bi min wer dixuye ku destên min nagihin esmanan hest pê dikim mîna bahoz li çiyayan li dargûzan dide evîn dilê min dihejîne ger tu werî ez ê bo te balîfkên nerm bînim da pal dî zerî kulîlkan dikin gerdenîk destgulîno, şirîn pak werin, keçên Zeus dema min Eros bi rê ve ji esmanan dît cilek sor yê şerrkeran lê bû mirin dê te rake: paşî nayê bîra kesî yan kesî tu nevêyî: tu bêpar bûyî ji gulên Piyeryayê di nav miriyên nenas de nediyar digevizî qet ne niyetxirab im: dilê min yê zarrokan e bi jehra xwe ya bê dij-derman û şirîn î tal evîn a destbirr mîna maran min li erdê dide xwezî li me hertim şev ba tu hatî: te baş kir: min bêriya te dikir, te yê dilê min biriye û di nav agirê evînê de şewitandiye tu hatî, de niha hindî em ji hev veqetiyayî bûn çima tê dikoşî dilê req bilivînî lê ger tu ji min hez dikî, bi zeriyek gênc re bizewice tehemil nakim bi yekî xort re bijîm û pîr bibim aştî bo min a penaber ji hemiyê dijwartir e tu mîna zeriyek şirîn î ya min carekê dît kulîlk diçinîn heyv û stêr ava bûne şev li ber borînê ye; ciwanî diçe; li nav nivînan bi tenê me destên xwe yên narîn dirêj ke Daku çend beybûnan bo nav pirça xwe biçinî çimkî yên bi gulan xemilandî dilan dibijînin bi rastî Sapfo, ma Afrodîteya merd biçûk dibînî Min keçek biçûk heye mîna guek zêrrîn e Kleys yar: wê nadim bi dewlemendiya Lîdyayê bi delaliya Lesbosê dayê can, nikarim dest ji dirûna xwe berdim dikarî Afrodîteyê binifirînî çimkî wê ez bi evîna wî lawikî kuştime dema hest dikî ku kerb di te de dikele, ji bîr neke zimanê xwe zeft bike bilbil peyamberê dengzelal yê biharê ye nearam dibezim, mîna keçek biçûk li dûv diya xwe hesperos tu pezî diçerînî terşî tînî zarrokê digihînî diya wê Mîna sevêkê ya li çeqên jorîn geşbûyî ya sêvçin pê nehesîne yan negihiştiniyê Bextiyaro! daweta te hêvî dikir temam bû zeriya te diviya jina te ye, bûk: bejn bedew çav hingivîn rû nerm Afrodîte dê ji hemiyan pirrtir bi hatina xwe rêzê li te bigire Bijartin, wergerrandin û venivîsîn: Husein Muhammed