ΦΡΟΝΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης

Η ανορεξία πρωτοεμφανίζεται κυρίως στις έφηβες (15 χρονών περίπου) και συναντάται σε αναλογία 1/150. Περίπου το ένα τρίτο των ατόμων που πάσχουν από ανορεξία είχαν κάποτε διαγνωστεί ως υπέρβαρα. Τις περισσότερες φορές η ανορεξία αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα της δίαιτας στην οποία υποβάλλονται σχεδόν όλοι οι έφηβοι. Όμως σε αντίθεση με τη φυσιολογική δίαιτα, η οποία σταματά όταν φτάσει κάποιος στο επιθυμητό βάρος, η δίαιτα της ανορεξίας εξακολουθεί και το βάρος μειώνεται πολύ κάτω από τα φυσιολογικά όρια. Ο μικρός αριθμός θερμίδων που προσλαμβάνει το άτομο συγκαλύπτεται από τις ποσότητες λαχανικών, φρούτων και σαλάτας που προτιμά το άτομο στη διατροφή του. Επίσης, τα άτομα αυτά ασκούνται υπερβολικά ή καταναλώνουν χάπια αδυνατίσματος προκειμένου να διατηρήσουν το βάρος τους σε χαμηλά επίπεδα.

Όπως συμβαίνει με τα άτομα που υποφέρουν από ανορεξία, έτσι και τα άτομα με βουλιμία φοβούνται υπερβολικά το ‘‘πάχος’’. Η διαφορά είναι ότι τα άτομα με βουλιμία διατηρούν το βάρος τους σε φυσιολογικά επίπεδα. Αυτό συμβαίνει γιατί παρά την προσπάθεια τους να χάσουν βάρος με τη χρήση καθαρτικών και την πρόκληση εμετού, καταναλώνουν πολύ μεγάλες ποσότητες φαγητού.

διαταραχές ύπνου

δυσκοιλιότητα

δυσκολία συγκέντρωσης και προσοχής

κατάθλιψη

υπερευαισθησία στο κρύο

εύθραυστα οστά, τάση για κατάγματα

μυϊκή αδυναμία που οδηγεί στην αποφυγή δραστηριοτήτων

θάνατος

 

όξινες στομαχικές εκκρίσεις που καταστρέφουν το σμάλτο των δοντιών

πρησμένο πρόσωπο (οφείλεται στο οίδημα των σιελογόνων αδένων)

καρδιακές αρρυθμίες

μυϊκή αδυναμία

βλάβες των νεφρών

επιληπτικές κρίσεις

 

επίμονος στομαχικός πόνος

πρησμένα δάκτυλα

βλάβες των εντερικών μυών

Υπάρχουν πολλές απόψεις σχετικά με τις αιτίες που προκαλούν τις διαταραχές διατροφής. Δυστυχώς, όμως, δεν μπορούν να εξηγήσουν όλες τις περιπτώσεις των ατόμων που αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα.

Σε κοινωνίες όπου το αδύνατο σώμα δεν αποτελεί πρότυπο σπάνια παρατηρούνται διαταραχές διατροφής. Αντίθετα, σε περιβάλλοντα όπου το λεπτό σώμα αποτελεί βασική επιδίωξη (π.χ., σχολές μπαλέτου), οι διαταραχές αυτές είναι συχνό φαινόμενο.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η δίαιτα μπορεί να αποτελέσει μία πολύ ικανοποιητική δραστηριότητα. Πράγματι, οι περισσότεροι γνωρίζουμε αυτό το αίσθημα της επίτευξης και της ικανοποίησης όταν η ζυγαριά μας δείχνει απώλεια κιλών. Είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό να νιώθει κάποιος ότι μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του με τόσο ξεκάθαρο και ορατό τρόπο. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις νεαρές έφηβες που νιώθουν ότι το σωματικό βάρος είναι ένα από τα λίγα πράγματα που μπορούν να ελέγξουν στη ζωή τους. Έτσι, λοιπόν, η δίαιτα αποτελεί αυτοσκοπό και όχι απλά μέσο απώλειας κιλών.

Μία κοπέλα με συμπτώματα ανορεξίας μπορεί να μην αναπτύξει πλήρως ή και να απολέσει κάποια γυναικεία χαρακτηριστικά όπως η ήβη και η έμμηνος ρύση, με αποτέλεσμα να φαίνεται μικρότερη από την πραγματική της ηλικία. Η δίαιτα πολλές φορές αποτελεί τρόπο να αγνοήσει τις απαιτήσεις της ωρίμανσης και κυρίως της σεξουαλικής ωρίμανσης. Η κατάσταση αυτή προκαλεί στην έφηβη προβλήματα ανάπτυξης αλλά και δυσκολία στην απόκτηση αυτογνωσίας, ενός χαρακτηριστικού που πηγάζει από τη διαδικασία της ωρίμανσης.

Το φαγητό αποτελεί μία από τις σημαντικότερες κοινωνικές δραστηριότητες των ανθρώπων. Η αποδοχή τροφής δίνει μεγάλη ευχαρίστηση σ’ αυτόν που την προσφέρει ενώ η απόρριψή της αποτελεί συχνά προσβολή. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στα πλαίσια της οικογένειας. Έτσι, λοιπόν, παιδιά και έφηβοι θεωρούν την άρνηση της τροφής ως τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων τους και μέσο επιρροής προς την οικογένεια.

Κατάθλιψη

Ο καθένας έχει τον προσωπικό του τρόπο αντίδρασης στις δύσκολες καταστάσεις. Για ορισμένους ανθρώπους η ανορεξία και η βουλιμία έχει ως αφορμή ένα δυσάρεστο γεγονός, π.χ., ένα χωρισμό. Όμως, ακόμα και ένα σημαντικό γεγονός χωρίς αρνητική χροιά, όπως ο γάμος ή η αποχώρηση από την γονεϊκή εστία, μπορεί να έχει τα ίδια αποτελέσματα.

Όσον αφορά στην ανορεξία, τα μέλη της οικογένειας είναι συνήθως αυτά που πρώτα αντιλαμβάνονται το πρόβλημα, καθώς η κόρη ή η αδερφή όχι μόνο είναι λεπτή αλλά εξακολουθεί να χάνει βάρος. Η απώλεια του βάρους αποτελεί σήμα κινδύνου για την οικογένεια, αν και το ίδιο το άτομο δεν αποδέχεται εύκολα την ύπαρξη του προβλήματος, διότι εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό του υπέρβαρο και τρέφεται με μη παχυντικές τροφές δίνοντας την εντύπωση ότι απλά ακολουθεί τους κανόνες της υγιεινής διατροφής.

Τα άτομα που εμφανίζουν συμπτώματα βουλιμίας νιώθουν, συνήθως, ντροπή και ενοχές για τη συμπεριφορά τους. Για το λόγο αυτό προσπαθούν να αποκρύψουν το πρόβλημα. Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τροφής και η ακόλουθη πρόκληση εμετού είναι μία διαδικασία χρονοβόρα αλλά και εξαντλητική σε βαθμό που επηρεάζει την απόδοση του ατόμου στην εργασία του ενώ του στερεί πολλές κοινωνικές δραστηριότητες.

Εφόσον το πρόβλημα γίνει αντιληπτό, θεωρείται απαραίτητη η παραπομπή του ατόμου σε κάποιον ειδικό ψυχίατρο ή κλινικό ψυχολόγο. Μέχρι πρόσφατα τα άτομα με διαταραχές διατροφής συνήθως νοσηλεύονταν σε νοσοκομεία. Τώρα, όμως, η εισαγωγή τους στο νοσοκομείο γίνεται μόνο αν κριθεί ότι η απώλεια του βάρους είναι πολύ μεγάλη.

Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της κατάστασης είναι να διευκρινιστεί πότε και πώς ξεκίνησε το πρόβλημα και, ακόμα, πώς αναπτύχθηκε. Το άτομο θα συζητήσει με τον ειδικό για τα συναισθήματά του και για τις διάφορες πλευρές της ζωής του, ενώ αν η απώλεια του βάρους είναι μεγάλη, ακολουθούν ιατρικές εξετάσεις. Με την άδεια του ατόμου που αξιολογείται, ο ειδικός μπορεί να συζητήσει με άτομα του στενού περιβάλλοντός του (μέλη της οικογένειας και φίλους) σε μία προσπάθεια να κατανοήσει το πρόβλημα σε όλες του τις διαστάσεις.

Enter a quick comment to the webmaster
Ενα γρήγορο μήνιμα στον webmaster
Webmaster'spersonal page
Προσωπική σελίδα του Webmaster