เฮียฦๅ

พี่ชายคนรอง เฮียฦๅ

ผู้ที่สานฝันของพ่อ
รายละเอียดส่วนตัวคร่าว ๆ
ชื่อ ฦๅชา 　ชื่อเล่น ช้าง
สายเลือด จะต่างอะไรกับผม　สัญชาติ ไทยชัด ๆ
อุปนิสัย นึกไม่ออก
ความสุขเล็ก ๆ ไม่เคยถาม
งานอดิเรก ไม่เคยรู้

สีที่ชอบ เมื่อก่อนเห็นชอบสีเหลือง เขียว น้ำตาล ทุกวันนี้เห็นบอกว่าสีแสดถูกโฉลก ไม่รู้เหมือนกัน
กีฬาที่ชอบ เห็นชอบเล่นบาส เปตอง ชกมวย แต่ที่ชอบจริง ๆ ไม่รู้นะ

อาหารที่ชอบไม่รู้สิ
ผลไม้ที่ชอบ ไม่เคยรู้
เครื่องดื่มที่ชอบ ไม่รู้นะ
นิตยสารที่ชอบอ่าน ไม่ค่อยเห็นเฮียแกอ่านนิตยสาร

หนังสือแนวที่ชอบอ่าน
ส่วนใหญ่เป็นหนังสือกฏหมาย ธรรมมะ เรื่องจิตวิญญาณ
ความสนใจพิเศษ ไม่รู้นะ


รู้สึกพี่น้องตระกูลนี้จะสนิทกันมากเลยอะไร ๆ ก็ไม่รู้

ความทรงจำระหว่างผมกับเฮียฦๅตอนเด็ก ๆ เลือนลางมาก ผมนึกอะไรแทบจะไม่ออก จำไม่ได้เหมือนกันว่า สนิทกันหรือมากน้อยขนาดใหน ที่พอจะได้ลาง ๆ เหมือนกับว่าตอนเด็ก ๆ เราจะสนิทกันพอสมควรหรือยังไงนี่แหละ ผมเองก็สงสัยเหมือนกันว่าความทรงจำช่วงนั้นผมมันหายไปได้ยังไง จำได้ว่าตอนเด็ก ๆ เล่นกันเหมือนเพื่อนเลยนะ แต่ตอนเด็กเฮียแกก็เหมือนเฮียเอกที่ชอบเอาเปรียบน้องตามประสาพี่ ๆ นั่นแหละนะ (กุ๊ไม่เกิดเป็นพี่มั่งให้มังรู้ปาย) แต่ที่จำได้ไม่ลืมเลย ก็คือเฮียแกเป็นคนทำให้ผมมี "ฉายา"

ความจริงก็ไม่ใช่เพราะตัวแกโดยตรง แต่เป็นเพราะเฮียแกมีฉายามากกว่า ผมเข้าไปเรียนประถมเพื่อนแกก็รุมกันเรียกผมเลย
"น่องเก่กกะโบ่ง" (เพื่อนเฮียแก) เรียกกันแทนชื่อผมเลย แล้วไม่รู้จักถามชื่อด้วยนะ ชื่อก็มี คำๆนี้ เป็นสำเนียงอิสาน ถ้าเป็นสำเนียงภาคกลางก็ต้องเรียก "น้องเกกกะโบง" ไอ้ผมก็สงสัยเหลือเกิน และสงสัยตั้งแต่เด็กด้วยว่า ไอ้คำว่า "เกกกะโบง" เนี่ย มันแปลว่าอะไร จนอายุก็ขนาดนี้แล้วผมยังหาคำตอบให้กับความสงสัยเรื่องนี้ผมไม่ได้ คิดว่าชีวิตนี้อาจจะไม่มีวันเข้าใจความหมายของคำ ๆ นี้เลยก็ได้
ตอนผมเรียนมัธยม ผมก็ถูกเพื่อน ๆ แกเรียกอีกนั่นแหล่ะ "โส่โหร่น่อย" ถ้าสำเนียงภาคกลางเนี่ย มันก็คือ "โส่โหร่น้อย" นั่นก็หมายความว่าผมรับฉายามาจากเฮียแกอีกนั่นแหละ ซวยกุ๊อีก
จากนั้นผมก็ย้ายโรงเรียน ก็เลยไม่ค่อยสนิทกันเหมือนเดิม แต่ละคนโตเป็นวัยรุ่น ก็มีสังคมของตัวเองไป ก็เลยไม่ค่อยได้พูดจากันมาก แล้วก็แยกกันไปเรียน ไปทำงาน ก็เลยกลายเป็นว่าคนในครอบครัวตัวเองแท้ ๆ แต่ก็ไม่สนิทกันมาก มีช่วงนึงผมเข้ากรุงเทพแล้วพักกับเฮียแก ก็น่าจะสนิทกันมากขึ้น แต่เพราะทำงานกลับกันดีก ๆ ก็ไม่ค่อยได้คุยกันอีก แล้วเฮียแกก็เลยย้ายออกต่างจังหวัด เลยไม่แปลกถ้าใครจะเห็นผมกับพี่ชายคนนี้ไม่ค่อยคุยกัน เพราะแต่ใหนแต่ไรก็ไม่ได้คุยกัน พออยากจะคุยขึ้นมาหน่อยก็ไม่รู้จะคุยกันเรื่องอะไร เพราะโตมาค่อนข้างต่างกัน เจอโลกต่างกัน คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องว่างั้นเถอะ คนหนึ่งอยู่ในโลกของกฏหมาย อีกคนอยู่ในโลกของเทคโนโลยี เอาเป็นว่าใครเห็นผมกับพี่ผมไม่คุยกัน ก็ให้เข้าใจครับ ไม่ได้เกลียดกัน ไม่ใช่ไม่ถูกกัน แต่กุ๊ไม่รู้จะคุยอารายกานนโว๊ยยยย