โลโก้นะเนี่ย
Special Column
 Home
 X-Files Series
 Photo Gallely
 Lyric
 Joke
 MultiLinks
 Jkong Guest Book
บทความพิเศษ
 มาทำเว็บกันเถอะ
 ชวนกันอ่านหนังสือ
 คุยเฟื่องเรื่องหนัง
 เรื่องราวของประเทศไทย
 ธรรมะเพื่อชีวิต
About Me
JK's Story
JKong's Family
JKong's memories
JK's Guan
JK's Society
JK's Diary
JK 's Chatroom
ขอบคุณครับ




















นายเค แห่งชาติ
คู่หูต่างวัย


นายเคย์ แห่งชาติ

ผม กับ9KAY ที่สวนสัตว์ดุสิต

ชื่อ จิระพนธ์ นามสกุล นันทะวง ชื่อเล่น Kay  เพศ ชายแห่งชาติ
English Name Kavin Kay (K.K.) ฉายา Kaymen Rider(X) ชื่ออื่น ๆ จิน เคสุเกะ(神 敬介)
อายุ เลยเบญจเพศ ส่วนสูง สูงพอที่จะเป็นทหารได้ล่ะ น้ำหนัก ว่าง ๆ จะจับหมอขึ้นชั่ง

ผุดจากนรก ปีมะแม คลานมาโผล่ที่ ข้างคอกสัตว์เลยส่งผลให้เป็นเด็กนอก(คอก)  

สายเลือด ไทย-ລາວ(ลาว)  สัญชาติ ไทยบ้าน ศาสนา น่าจะเป็นพุทธ  ตำหนิ มีตาอยู่ไต้คิ้ว  สีผม ดำ
ลักษณะเด่น สูง เก๋ เท่ หล่อ Dark Tall and Hansome ดูดีมีชาติตระกูล ทั้งหมดที่ว่ามา ไม่มีซักอย่าง

สถานภาพ โสด (แต่มีแฟนแล้ว)
การศึกษา ระดับมาตรฐาน
อาชีพ ทำทุกอย่างที่ขวางหน้า

นิยามแทนตัวนายเคย์ ผู้ชายที่เข้าใจยาก แม้แต่ตัวเองยังไม่เข้าใจ
คำพูดติดปาก ให้ตายสิ บ๊อบบี้(บ๊อบบี้เป็นหมาของโรบิน)
อุปนิสัย โผงผาง ตรงไปตรงมา แต่ค่อนข้างอ่อนไหว
นิสัยแย่ ๆ ของหมอนี่ เมื่อก่อนก็มีนะชอบตดให้คนดม เดี๋ยวนี้เลิก ๆ ไป แล้ว คงรู้ตัวว่ามันอุบาทว์

E-Mail Address ไม่มี
ที่ซุกหัวนอน ค่ำใหนนอนนั่น
ที่หลบซ่อนตัว(แหล่งกบดาน) มุมมืดของสังคม  
ที่สำหรับติดต่อกรณีฉุกเฉิน 09-135660X
ที่อยากไปแต่ยังไม่ได้ไป ดอยสุเทพ
ที่ที่ต้องไปแต่ยังไม่ไป คฤหาสน์กุลอาจศรี

ผลงานภาพยนตร์ สตรีเหล็กภาค 2 <บทถือหม้อเดินผ่านหน้ากล้องอยู่ไกล ๆ ไม่กี่วินาที>
สิ่งที่กำลังฝึกหัด ฝึกดนตรีแบบค่อยเป็นค่อยไป เอ๊ะ หรือแบบไม่เอาจริงเอาจัง

งานอดิเรก อ่านหนังสือ ฟังเพลง เล่นกีตาร์ ร้องเพลงแหกคีย์
ของสะสม(Collection) หนังสือ
ความฝันตอนเด็ก อยากเป็นทหาร
ความฝันปัจจุบัน ฝันอยากมีอำนาจ และจะบ้าอำนาจให้โลกตะลึง
ความสามารถพิเศษ หาวเป็นดาวเป็นเดือน เอ๊ย เล่นดนตรี ตัดผม และอื่น ๆ
ความสนใจพิเศษ คีตศิลป์ คอมพิวเตอร์กราฟฟิค
ความสุขเล็ก ๆ การที่ไปนั่งอยู่ในความสุขเล็ก ๆ นายก้องแล้วคอยกินกับแกล้มสองสามถาด
(กลับไปอ่านความสุขเล็ก ๆ นายก้อง)

รายละเอียดครอบครัว
พ่อไม่รู้อยู่ใหน อยู่บ้านมีแม่ พี่สาว ชื่อเก๋เหมือนพี่สาวฉานอีก เป็นลูกคนที่สอง มีน้องชายกับน้องสาวอีกอย่างละตัว เอ๊ย อย่างละคน ชื่อคิงส์ กับแหม่ม (สงสัยจริง ๆ ว่าทำไมตัวเจ้าเคย์ ไม่ชื่อแจ๊คซะให้มันรู้แล้วรู้รอด)

รายละเอียดเพิ่มเติม(More Detail)

รู้จักกันได้ยังไง แรกเริ่มเลยผมเรียนดนตรีอยู่ที่วิทยาลัยสารพัดช่างกาฬสินธุ์ กับอาจารย์เกษม วิเศษปุบผา กำลังตีกลอง โป๊ะตึง โป๊ะตึงตีงอยู่ อาจารย์เลยพานายเคย์เข้ามาในห้องกลองบอกว่าให้ช่วยแนะนำหมอด้วย ไอ้เราก็แนะนำไปตามเท่าที่มีเท่าที่ทำได้ (ตอนนี้หมอตีกลองได้ดีกว่าผมแล้ว)

สนิทกันได้ยังไง ก็คุยกันไปเรื่อย เห็นว่านิสัยใช้ได้ วันหลังเลยชวนไปบ้าน ให้หมอได้เห็นโลกส่วนตัวของตัวประหลาดอย่างผม คืออยากจะดูอาการ หมอบอกหมอก็คล้าย ๆ กัน วันหลังก็แวะไปบ้านหมอบ้าง ก็เรียนดนตรีด้วยกันไปเรื่อย ๆ ก็เลยสนิทกัน

พัฒนาการของมิตรภาพ เมื่อรู้ว่าหมอทำงานอยู่ที่นิวเวฟผับ ไอ้ผมเองตอนนั้นก็ว่าง ๆ หาอะไรทำอยู่เหมือนกัน ก็เลยขอให้หมอแนะนำกับพี่เอ็ดดี้ เจ้าของผับให้ได้ทำงานที่นั่น ก็เลยสนิทกันยิ่งขึ้นเพราะกลางวันก็เรียนดนตรีเจอกัน กลางคืนก็ทำงานที่เดียวกัน ช่วงนั้นก็มีคนบางคนที่มีแววว่าจะเป็นตัวประหลาดเหมือนกัน ชื่อ "เบิ้ม" ก็ไปใหนมาใหนกันสามคนตลอด เรียกกันเล่น ๆ ว่า Tree Man Tree Conner (สามหนุ่มสามมุม เป็นไงแปลตรงตัวดีมั้ย) หลัง่จากเลิกงานจากผับก็มักจะมานั่งกินกันยันเช้าที่ร้านมุมวัดใต้โพธิ์ค้ำ นั่งกินกันจนเป็นกิจวัตร
ช่วงหนึ่งก็มีเจ้าอ่ำ อัมชัวร์ เข้ามาร่วมวงด้วยพักนึง แล้วก็หายลับไปในความมืด ส่วนเบิ้มก็ค่อนข้างจะติดกิน ก็กินได้กับทุกกลุ่ม ทุกวง ยิ่งตาหลัง ออกจากนิวเวฟผับ ไปทำงานที่อื่น ก็ห่าง ๆ กันไป

ตัวประหลาดหมายเลข 12 ผมกะนายเคย์ก็หาที่กินกันได้เรื่อย ๆ และเมื่อยอมรับกันได้แล้ว ผมเลยพาไปสุดยอดสถานที่ ที่บรรดาเทพทั้งหลายเคยแวะเวียนมากัน ไม่ว่าจะเป็นผม นายตี๋ และเจ้าเค(อีกเคหนึ่ง) นายพี นายเริญ เคยมากินกันประจำ นั่นก็คือ DCA (Dontan City Avenue) ที่นี่เองที่บรรดาเทพและตัวประหลาดมาสิงสถิตย์กันและสามารถสื่อสารเปิดใจคุยกันได้ทุกเรื่อง ตั้งแต่ใส้เดือน ยันหลุมดำ จากยอดหญ้า ทะลุดวงดาว สถานที่ซึ่งในอดีตใครที่ผมเริ่มสนิทเข้าขั้น ถึงเวลาแก่การคุยเปิดใจ แสดงแก่นแท้ของจิตวิญญาณ และตัวตนของตัวเองออกมา ผมจะพามาที่นี่ นั่นคือสถานที่แห่งมิตรภาพ คนที่ผมพามาคุยกันที่นี่เปิดใจคุยกันขนาดนี้ก็คือคนที่ยอมรับกันได้แล้ว ณ จุดนั้นเอง นายเคย์ เลยได้รับตำแหน่ง ตัวประหลาดที่ 12 ไป

ความเป็นมาหลังจากนั้น
รับใช้ชาติ เมื่อนายเคต้องไปรับใช้ชาติและได้กลายเป็นนายเค แห่งชาติไป ก็มีแวะมาเยี่ยมผมบ้างตอนที่ผมทำงานที่ครัวคุณยาย และตอนที่ผมเปิดร้านเน็ตหมอก็มาช่วยแขวนป้าย ทำความสะอาด ตกแต่งช่วยกันอยู่ซักพักก่อนที่ร้านจะเปิด พลทหารจิรพนธ์ก็แวะมาเยี่ยมบ่อย ๆ เคยปิดร้านแล้วเข้าไปเที่ยวในตัวเมืองด้วยกัน ตอนนั้นผมไปชอบนักร้องสาวชาวฟิลิปปินส์คนหนึ่งชื่อทีน่า ผมเองก็สนิทสนมกับเพื่อน ๆ เธอด้วย ก็มีผม นายเคย์ เบิ้ม ไปกัน กับวงของทีน่า(Music Library band) ไปตาไกกันเรื่อย ๆ ตั่นตะโลย ๆ ๆ ๆ ไปด้วยกัน

นายเคย์ หมอเป็นคนพากษ์เสียงประกอบในเกมส์เคาท์เตอร์สไตร์เวอร์ชั่นเอเลี่ยนส์เน็ต อันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะประจำร้านผมนั่นคือ "บักเขียบเด้อพีน่องบักเขียบเด้อ" เสียงนี้ของนายเคย์ทำให้เด็ก ๆ ลูกค้าขาประจำของร้านผม เรียกร้านผมว่า "ร้านบักเขียบ" ไม่มีเด็กคนใหนที่นั่นรู้จักร้านเอเลี่ยนส์เน็ต หลังจากนายเคย์ปลดประจำการจากการรับใช้ชาติ ก็หายหัวหายต๋อมไปเลย บอกว่าจะไปเยี่ยมร้านนายก้องตอนช่วงลอยกระทง หารู้ไม่ ตอนนั้นน่ะ กำลังจะเจ้งแล้ว !

เมื่อเทศกาลลอยกระทงมาถึง นายเคเป็นคนเดียวใน 13 ตัวประหลาด ที่ได้มีโอกาสเลี้ยงอำลาร้านเอเลี่ยนส์เน็ตแสนรักของนายก้อง ที่ข้างศาลเจ้าปู่บัวขาว ในคืนวันลอยกระทง งานประเพณีที่นายก้องเกลียดเข้าใส้ เรียกว่าอยู่ด้วยกันตั้งแต่ยังไม่เปิดร้าน ตกแต่งร้าน ดำเนินกิจการ จนกระทั่งเจ๊งบ๊งนั่นล่ะ นั่งกินหมูเกาหลี แกล้มเบียร์ ดีดกีตาร์ ร้องคาราโอเกะ โลโซชุดปกแดง และพี่แมวจิรศักดิ์ กัน 3 คน นายก้อง นายเค นายปูนิ่ม(หมอบอกว่าหมอแต่งเพลงให้โดม ปกรณ์ ลัมป์ ผมไม่ค่อยอยากเชื่อซักเท่าใหร่) นั่งกินกันจนดีกดื่น เฮ้อ ! ลาที เอเลี่ยนเน็ต มีเกิดก็ย่อมมีดับเป็นธรรมดา

เดินทางกันต่อไป
จากนั้นชะตาชีวิตก็ขีดเขี่ยให้เหี้ยเดิน เอ๊ย ไม่ใช่ ให้ต่างคนต่างเดินทาง แยกย้ายกันไปตามวิถีทางของตน ทางใครก็ทางมัน(คอนเวิร์ส ออลสตาร์) นายเคก็ไปเป็นเซลล์ที่ฟาร์มเฮ้าส์ คิดไงไม่รู้ไปไงมาไงไม่รู้เกิดเพี้ยนอะไรขึ้นมาอยู่ ๆ ก็ขอย้ายสาขางานไปอยู่ที่ภูเก็ต ก็คงไม่ไปเยี่ยมหรอกนะไกลขนาดนั้น

สุดท้ายก็ออกมาอีก เห็นว่าจะไป ลู่แล้วซวย เอ๊ย สู้แล้วรวย กับการค้าขาย ชานมไข่มุก ก็อยากเห็นกิจการก้าวหน้า ค้าขายร่ำรวย เซ็งลี้ฮ้อ ไป ๆ มา ๆ ก็ไม่ทำ

ช่วงนึงก็ว่าจะไปขายก๋วยเตี๋ยวสุดท้าย ก็ฟาวล์อีก ก่อนจะกลับบ้านไปอยู่กาฬสินธุ์ ก็ไปเป็นเหยื่อพวก MLM มาพักนึง แต่ไปไม่รอด กลับบ้านมาเป็นดีเจที่คิงส์คาราโอเกะ ช่วงหนึ่งก็ไปฉายหนัง เรียนรามไปด้วย เดี๋ยวทำนั่นเดี๋ยวทำนี่เอาแน่ไม่ได้ ไม่รู้จะเอายังไง งง กะมันเหมือนกัน แวะไปเยี่ยมตอนสงกรานต์ก็มีโอกาสได้นั่งกินเบียร์คุยกันสองวัน ไปทำสงครามรถกระบะบนถนนสายสงกรานต์กาฬสินธุ์ด้วยกัน บอกว่าพฤษภาคมจะเข้ากรุงเทพ 2 พฤษภาคม 2547 หมอก็เดินทางเข้ากรุงเทพ เอาเรื่องปวดหัวและเรื่องโดนด่ามาให้กันด้วย และได้งานทำที่เดิมคือเทสโก้โลตัส จากนั้นก็หายลับไปกับสายลมนานพอสมควร พอดีจะทำบุญให้พ่อ วันที่ 31 กรกฏาคม 2547 เลยนัดนายเคย์มาด้วย แต่คลาดกันช่วงเช้า ช่วงสายก็ไปเขาดินกันสามคน ผม นายเคย์ นายอ๋อง ต่อด้วย คลองถมเยาวราช จากนั้นก็ดูเหมือนนายเคย์จะวิ่งขึ้นลงกรุงเทพ กาฬสินธุ์ เดี๋ยวก็ทำงาน กรุงเทพ กาฬสินธุ์ พัทยา เล่นเอางงไปหมด นี่เป็นข่าวคราวล่าสุดนายเคย์ ก็คงต้องมาดูกันต่อไปว่าจากนี้ต่อไปชีวิตหมอจะเป็นยังไง ที่เคยคุยกันไว้ว่าจะเปิดห้องซ้อมดนตรีด้วยกัน จะกลายเป็นความจริงได้หรือไม่ โปรดติดตามตอนต่อไป

แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้เป็นหนี้หมออยู่ 1,400 บาท ยังไม่ได้จ่าย


1