ETNO-SOCIJALNI OKVIRI ŽIVOTA
DRUŠTVENI ODNOSI NA NIVOU SELA
Sistem vještačkog, nekrvnog srodstva (»šišano kumstvo«, npr.) imao je u ovom
kontekstu ograničeno dejstvo, jer iako je poštovan i održavan »sa koljena na
koljeno«, bio je lišen osnovnog kohezionog momenta - prava nasleđivanja, što je
karakteristika unutar grupe krvnih srodnika. Imajući u vidu imovinsko-pravni
faktor, sasvim je očekivana izražena vjerska tolerancija, naročito između
Muslimana i Hrvata vlasnika zemlje, koji su stupali i u suvlasničke odnose.
Autoritarnost ovog sloja je bila nivelisana za vrijeme turskog perioda uprave,
tj. dok su Drežnjaci uživali privilegije. Vjerovatno da je ukidanje privilegija
uslovilo razlaganje i divergenciju ovog autoriteta, te su Muslimani tek tada
mogli osjetiti izvijesne pogodnosti u smislu pripadnosti islamskim podanicima
vrhovne, osmanske uprave. Unutar muslimanskih porodica još se više učvršćuje
autoritet domaćina, koji postepeno preuzima ulogu tumača islamskog učenja, jer
nova društveno-ekonomska situacija (ukidanje privilegija) nalaže dijelovanje u
tom pravcu kako bi se očuvao stečeni ekonomski status kućne zajednice. I danas
je vidljiva veća kohezija u muslimanskim dijelovima sela i zaselaka, a u samim
porodicama je autoritet starijih domaćina još uvijek jak.
I
mada su pripadnici obe konfesije svakodnevno dolazili u dodir, i ekonomski i
društveno, ipak su, na određenim nivoima društvenih kontakata, živjeli posebnim
životom, sa svojim praznicima, posebnim običajima uz te praznike itd. Pri tome
se homogenost seoske zajednice obrazovala do onog stepena koji je, povratno
dijelujući kroz pojedine forme ekonomskog udruživanja, omogućavala ili
onemogućavala sama heterogena etnička (i konfesionalna) sredina.
Smatramo potrebnim naglasiti da nismo ustanovili postojanje zajedničkih seoskih
dobara (zemlje, pašnjaka, šuma i sl.) na ukupnom području Drežnice. Kolektivnost
u korišćenju ovih dobara bila je ograničena dvojako - prostorno (na zaseoke i
dijelove zaselaka, npr. kanali za navodnjavanje) i na različitim socijalnim
nivoima (shodno mogućnostima ekonomskog udruživanja porodica koje su posjedovale
svoju zemlju, npr. suvlasnički mlinovi). Ukupni društveno-ekonomski odnosi
stanovništva Drežnice nivelisani su još i kroz tradicionanalne ustanove »mobe«,
»šišanog kumstva«, te uzajamnih pozivanja i posjećivanja prilikom proslava
vjerskih i porodičnih praznika, pri čemu se kolektivnost izražavala i u
izvanekonomskoj sferi.
Vidjeli smo da se institucija »mobe« provodila prilikom održavanja i čišćenja
kanala za »topljenje«. I u ovom slučaju postoje ograničenja na pojedine
dijelove kanala, ili manje kanale, tj. na pojedine zaseoke ili grupe porodica
koje su se njima koristile. Slično je bilo i prilikom gradnje mlinova. »Moba« je
obuhvatala zainteresovane porodice (mlinovi su, kao što smo vidjeli, često
građeni u zajednici dvije ili više porodica), te suseljane koji su smatrali da
će im taj mlin koristiti. Kod Hrvata je prisutnija praksa provođenja »moba«
unutar grupe bližih srodničkih porodica, a tada se išlo i u udaljenije zaseoke.
Ta praksa je i danas aktuelna.
Prema priči nekolicine kazivača »za starog vakta«, dok se još redovno izlazilo
»na planinu«, tj. na »stanove«, praktikovan je - da ga uslovno označimo -
poseban oblik »mobe« prilikom izgona stoke. Radi se, u stvari, o ispomoći u
krugu srodničkih porodica, te onih porodica čiji su »stanovi« bili locirani u
blizini. Ipak, s obzirom ma konfiguraciju terena i »planinskih puteva« sumnjamo
da se ovde moglo raditi o nekom obimnijem udruživanju, u smislu okupljanja stoke
u veća stada, a da se pri tome ozbiljno ne ugrozi sigurnost izgona (dakle, i
stoke i čobana).
Institucija »šišanog kumstva« postojala je i postoji u interkonfesionalnim
relacijama, a inicijativa je u većini slučajeva dolazila od strane Muslimana,
pri čemu se vršio obred šišanja katoličkog djeteta. »Šišano kumstvo« se
održavalo »s koljena na koljeno«. Novija je pojava da se Muslimani i
Hrvati međusobno nazivaju »kum«, a da prethodno nisu obavili ovu simboličnu
radnju - obred. Prema tumačenju kazivača ovakvo međusobno oslovljavanje je
posljedica zdravih, prijateljskih odnosa - »kao da su pobratimi«. Među samim
katolicima »šišano kumstvo« nije praktikovano, već je postojalo i postoji
kršteno, krizmano i vjenčano kumstvo. Pravilo je da ne može isti čovjek jednom
djetetu biti i kršteni i krizmani kum. Može biti krizmani, kum nekom drugom
djetetu iz iste porodice ili djetetu svog krštenog kumčeta. Ranije nije bilo
mogućnosti da kum kumče daruje novcem ili poklonom, a danas je to uobičajeno.
Smatra se da je »grijota« odbiti kumstvo, posebno krizmano.
-----------------------------------------------------------------------
Žuškić Mehmed - »Meša«, jedan od starijih kazivača iz Bunčića, pričao nam je o
»mobi« prilikom izgradnje mlina koji su Žuškići gradili zajedno sa Lalićima. Tom
prilikom je mlinski kamen »kurlan« (prevučen volovima preko drvenih oblica), a
pomagalo je cijelo selo (Bunčići). Kada je mlin pravljen, »nije se nikoga ništa
pitalo, imao si svoju zemlju, svoju obalu i ko bi ti branio«. Tako su se Žuškići
dogovorili sa Lalićima i napravili taj mlin. Ako bi se neko u selu
usprotivio što se neka stvar »izvodi« (recimo, gradi mlin), onda bi se sazivalo
selo, »viđeni domaćini«, muktar i glavar, da oni odluče (»sobet«). Ako se i onda
ne bi našlo riješenje, išlo bi se vlastima, na sud. Potvrdu ove Žuškićeve priče
našli smo u gruntovnim knjigama u Mostaru, GU br. 163, mlinište »Bililo«, oznaka
vlasništva — mulk, godina 1890. U dokumentu je 18. suvlasničkih dijelova, a
najviše nose Lalići i Žuškići.
I Home I 1 I 2 I 3 I 5 I 6 I 7 I 8 I 9 I
Copyright © Drežnjak; jesen 2001. godine