| Die ochtend geraakte ik niet echt op dreef : ik had alles al in de verkeerde volgorde gedaan en verloor zee�n van tijd. Ik stond nog wat te filosoferen in de badkamer toen plots het spiegeldeurtje boven de lavabo langzaam open ging. Het kleine mannetje, waar ik een tijdje geleden kennis mee gemaakt had, duwde puffend en kreunend de deur open. Met zijn armpjes molenwiekend slaagde hij erin zijn evenwicht te bewaren zodat hij n�t niet in de lavabo te pletter stortte. Na zich het zweet van het voorhoofd gewist te hebben, vroeg hij mij of ik zin had om wat te praten. Hij had mij namelijk horen treuzelen en vermoedde dat ik niet veel zin had om naar kantoor te vertrekken. Hijzelf had een kalm dagje voor de boeg : alle tubes en potjes waren nog voldoende gevuld om de week mee door te komen, zodus ... Ik vond dat geen slecht idee : eindelijk zou ik wat meer te weten komen over mijn nieuw ontdekte log�. Het is een piepklein, ietwat verlegen kaboutertje. Hij draagt een groen jasje en heeft een grijs baardje. Zijn rode mutsje zit in de achterzak van zijn blauwe broekje. Sinds hij niet meer in de koelkast woont, hoeft hij dat mutsje bijna nooit meer op zijn kale kopje te zetten. Zijn naam is Karapoes en zoals we al weten heeft hij jarenlang in de koelkast gewoond. Maar het condenswater dat er steeds van de achterwand naar beneden loopt, was niet al te best voor zijn reuma en dus is hij er maar vertrokken. Toch was zijn koele periode niet onaangenaam : de laatste tijd had hij ruimte genoeg voor zichzelf omdat er zo goed als niets in de koelkast stond. Door de jaren heen had hij ook een goed beeld gekregen van de gebruiker van die kast : een milieubewust en dapper recyclerend persoon, vond hij. De ene dag lagen er nog groenten te verslensen in de groentenbak en de volgende dag kwam er een kom soep voor in de plaats. Hij bespeurde echter ook een lichte nonchalance : regelmatig kreeg hij het gezelschap van allerhande schimmels op kaas, citroen en fruitsap, wat dan weer gepaard ging met minder aangename geurtjes. Ooit heeft hij met zijn laarsjes vastgezeten in wat gemorst fruitsap. Dat waren spannende momenten ! Telkens de koelkastdeur openging, vreesde hij voor zijn leven. Hij kon namelijk niet weglopen en het gevaar bestond dat hij door een melkkarton of een flesje spuitwater verpletterd zou worden. In die periode sneuvelden zijn laarsjes : hij heeft ze gewoon in de plakkerige boel laten staan en besloot verder op kousenvoetjes door het leven te gaan. Reden te meer dus om naar een andere woonst uit te kijken ! Kortom, Karapoes was uitgekeken op zijn job, hij wou wat aan zijn gezondheid doen en dacht eigenlijk ook al een beetje aan zijn oude dag. Dus ging hij andere horizonten verkennen. Wie weet welke mooie avonturen hij nog zou beleven ! |
| Karapoes in de KOELKAST |
| � Meutje |