 |
| Karapoes heeft de kerstboom versierd. Het is een heel grote kerstboom die maar amper in zijn huisje kan. Hij vindt de kerstboom zo mooi dat hij Brontominus en Grompidom uitnodigt voor een feestje. Ook Grompidom en Brontominus vinden het een heel mooie boom. Voor ze gaan smullen van de koekjes die Karapoes voor dit feestje gebakken heeft, zullen ze gezellig eerst wat spelletjes spelen. Ze spelen tafeltennis, zonder tafel weliswaar, want daarvoor is geen plaats meer naast de kerstboom. Ze slaan er lustig met de ping pong raketjes op los tot plots ... het balletje verdwenen is ! Ze zoeken in alle hoekjes en kantjes : niets te vinden. Karapoes besluit dan maar snel dat ze papieren vliegtuigjes zullen vouwen. Ze maken hun vliegtuigjes om ter mooist en gooien ze door de kamer. Maar al snel verdwijnen ook de papieren vliegtuigjes en ze zijn ook niet meer terug te vinden. "Laat ons nu maar koekjes eten", zegt Karapoes een beetje bedremmeld. Terwijl hij met het schaaltje langs de kerstboom stapt, zegt hij nog : "Toch wel een heel mooie kerstboom, vinden jullie ook niet ?" Ja, Brontominus en Grompidom zijn het helemaal met hem eens. Karapoes houdt hun het schaaltje met koekjes voor ... Wat is dat nu ? Er ligt maar ��n koekje meer op ! Dit vinden Brontominus en Grompidom niet meer leuk. "Jij hebt blijkbaar niet veel zin om met ons te spelen en feest te vieren", zeggen ze tegen Karapoes. "We zullen maar naar huis gaan." "Maar, maar ..." Doch voor Karapoes nog iets kan zeggen, zijn zijn twee vriendjes reeds vertrokken. Treurig staat Karapoes daar nu, met dat ene koekje in de hand. Hoe kan dat nu ? Hij had zoveel koekjes gebakken. Wat is er toch gebeurd ? Het wenen staat Karapoes nader dan het lachen. Hij wil zijn mutsje uit zijn achterzak halen om zijn traantjes mee af te vegen ... Weg ! Zijn mutsje is uit zijn zak verdwenen en, hoe hij ook zoekt, hij kan het nergens vinden ! Bedroefd besluit Karapoes dan maar om de versieringen uit de kerstboom te halen. Dit had zo een mooie dag moeten worden, met zijn vriendjes en een fijn feestje. Neen, voor hem hoeft het nu ook niet meer ... Maar, als hij de laatste dikke slinger uit de kerstboom haalt ... Wat is dat ? ... Binnen in de kerstboom hangen de koekjes, de papieren vliegtuigjes en het pingpongballetje en ... zelfs zijn mutsje ! "Hoe kan dat nu ?", zegt Karapoes luidop. Plots antwoordt de kerstboom met een klein stemmetje : "Dat heb ik gedaan. Ik was het zo beu, elk jaar steeds weer dezelfde versieringen rond mijn takken : kerstballen en slingers. Ik wou wel eens wat anders. En dus, telkens er iets in mijn buurt kwam, rekte ik even een takje uit en kon ik dat voorwerp naar binnen trekken. Maar ... ik zie nu dat ik jouw feestje verknoeid heb. Het spijt me zo !". Op dat ogenblik wordt er aan de deur geklopt. Helemaal in de war gaat Karapoes openmaken en ... daar staan Brontominus en Grompidom ! Ze kijken een beetje verlegen naar de grond en zeggen : "Jij had ons zo vriendelijke uitgenodigd. We wilden echt niet boos van het feestje weglopen, hoor ! Kun je het ons vergeven ?" Eerst weet Karapoes niet goed wat te zeggen maar dan is hij zo blij dat zijn vriendjes terug gekomen zijn, dat hij honderduit begint te vertellen over de ongelukkige kerstboom en dat hij alles teruggevonden heeft wat verdwenen was ! Nu begrijpen Brontominus en Grompidom ook wat er gebeurd is en met zijn drietjes beginnen ze de kerstboom te versieren met al wat ze maar kunnen vinden in het huisje van Karapoes. Alles ... behalve kerstballen en slingers ! De kerstboom laat hen vrolijk begaan. En om er weer een echt feest van te maken bakken Karapoes, Brontominus en Grompidom samen een hele grote taart en krijgt de kerstboom een dikke dot slagroom op zijn top ! |
| KARAPOES en de KERSTBOOM |
| � Meutje |