 |
| Vandaag gaat Karapoes wandelen in het Binnenbos. De dikke bomen staan er dicht bij elkaar. Het is er donker en zelfs een beetje eng. Maar Karapoes houdt wel van avontuur en dapper stapt hij verder, steeds dieper het woud in. Plots ziet hij tussen de bomen een flits ! Daar moet hij het fijne van weten ! Voorzichtig gaat Karapoes dichterbij en kijkt aandachtig tussen de dikke boomstammen door. Als hij vlakbij het geflits is gekomen, blijft Karapoes achter een grote dikke boom staan en kijkt verwonderd naar wat daar aan de hand is. Hij ziet een open plaats waar allemaal afgebrande boomstronken staan. In het midden, op een omgevallen boomstam zit ...een draak ! Even denkt Karapoes eraan om rechtsomkeert te maken en heel hard weg te lopen. Maar dan ziet hij dat de draak weent ! Bij elke huilbui flitst er een steekvlam uit zijn bek, die de bomen in de buurt verbrandt. Verschrikt slaat de draak dan zijn poten voor de bek om de vlam tegen te houden. Maar daardoor brandt hij zijn klauwen en begint hij weer te wenen en ... dan schiet er weer een vlam uit zijn bek ! Karapoes vindt dit erg treurig en krijgt medelijden met de draak. Voetje voor voetje komt hij vanachter zijn dikke boom vandaan en zegt : "Halloooo ...". Maar hij zegt het zo zachtjes dat de draak het, tussen al dat snikken en vlammen spuwen door, niet kan horen. "HALLOOOO !!!" roept Karapoes nu heel luid. De draak schrikt op en kijkt om zich heen. "Hi�r ben ik !" roept Karapoes en hij zwaait met zijn rode mutsje. Eindelijk ziet de draak ons vriendje staan zwaaien en hij vraagt verwonderd, tussen twee snikjes door : "Wie ben jij ? Wat kom jij hier doen ?" Karapoes legt uit dat hij aan het wandelen was en dat hij flitsen zag tussen de bomen en dat hij uit nieuwsgierigheid is komen kijken. "Wie ben jij ?" vraagt Karapoes op zijn beurt, "En waarom ben jij zo treurig ?" Ik ben Brontominus." antwoordt de draak. "Ik denk dat ik flink verdwaald ben. Ik was aan het wandelen in het Vuurwoud. Maar ik kende de weg daar niet zo goed. Ik heb d�gen rondgelopen en nu weet ik niet meer waar ik ben." Karapoes vertelt de draak dat dit hier het Binnenbos is. Van het Vuurwoud heeft hij nog nooit gehoord en dus kan hij jammer genoeg de weg niet tonen. "Dat vind ik niet erg." antwoordt de draak. "Dit is ook een fijn bos en ik zou hier best willen wonen maar ... ik voel mij hier zo ��nzaam ... !" En Brontominus begint weer te snikken. Karapoes kan nog net opzij springen, vooraleer een nieuwe steekvlam uit de drakenbek zijn broekje verschroeit. Arme Brontominus, denkt Karapoes, wat kan ik doen om hem te helpen ? Na eens flink nagedacht te hebben, zegt hij "Weet je wat ? Ik woon in het Buitenbos. Dat is hier niet zo ver vandaan. Maak jij hier op deze open plaats tussen de bomen gerust een mooie woning en dan kom ik op bezoek zo dikwijls ik kan. Af en toe kan ik zelfs een weekendje komen logeren !" Dat vindt Brontominus een schitterend idee. En samen beginnen ze plannen te maken voor de bouw van een nieuw drakenhuis. Als de avond valt neemt Karapoes afscheid van Brontominus en zegt : "Morgen kom ik kijken of je al flink opgeschoten bent met je nieuwe huis !" |
| KARAPOES en de DRAAK |
 |
| � Meutje |