Suiker
Witte suiker wordt bereid uit biet- of rietsuiker. Het is een geraffineerd product en bevat niets anders dan suiker, dus geen vitaminen, mineralen, enz.
Bruine suiker is minder
sterk geraffineerd en bevat te verwaarlozen hoeveelheid vitaminen en
mineralen. Deze suiker is eveneens een
geïsoleerd product. ‘Talrijke
onderzoekingen hebben uitgewezen dat het verschil tussen bruine rietsuiker en witte
riet- en bietsuiker zo klein is, dat men dit kan verwaarlozen.’ vertelt Jef Houben.
Suiker wordt toegevoegd aan confituur, chocolade, alle mogelijke snoep, gebak, taart, enkele groenteconserven, frisdrank, ijs, wijn, enz. Het dient als conserveermiddel, zoetmiddel en om het product goedkoper te maken.
De oorzaak van stress- en zenuwproblemen moeten we vooral zoeken in een verkeerde voedings- en levenswijze. De hersenen en het zenuwstelsel worden gevoed met enkelvoudige suiker nl. glucose.
Koolhydraten worden altijd afgebroken en omgezet tot enkelvoudige suikers d.m.v. zes vitaminen B, vooral B1 en B2, en enkele mineralen. Enkelvoudige suikers kunnen we halen uit fruit en honing.
Riet- en bietsuiker is een tweevoudig suiker en dient dus tot enkelvoudig suiker afgebroken te worden. Daar er geen mineralen en vitaminen meer inzitten, gaan deze suikers deze hulpstoffen uit het lichaam roven om zichzelf af te breken. Hierdoor krijgt men op termijn een tekort aan deze hulpstoffen voor het door onze levenswijze zwaar belaste zenuwstelsel, dat dus ondervoed raakt. ‘Het gebruik van industriesuiker (…) heeft het zenuwstelsel totaal verzwakt.’ toont Jan Dries aan. De stijging van zenuwkwalen, emotionele aandoeningen, geestesziekten heeft zeker te maken met de hoge suikerconsumptie. Het gebruik van suiker leidt op lange termijn tot tekorten aan vitamine A, B, C, D, Calcium, Magnesium, chroom, selenium, zink, enz.
Een gestoorde koolhydraatstofwisseling onder
meer door onvoldoende vitamine B1, verstoort ook de eiwit- en
purinestofwisseling en beïnvloedt hiermee dus reumatische
klachten.
Ook meervoudige suikers in het zetmeel van granen dienen afgebroken te worden tot enkelvoudige suikers. ‘Het graanzetmeel is moeilijk afbreekbaar, bovendien is de verhouding tussen de vitaminen van het B-complex en de hoeveelheid zetmeel ongunstig. Daar graangerechten, brood en gebak op hoge temperatuur worden bereid, is het verlies aan vitaminen zeer groot. (…) Een zenuwversterkend voedsel is in de eerste plaats een zetmeelarme voeding: zo weinig mogelijk graanvoeding, brood en peulvruchten en daartegenover zeer veel fruit, bessen en vruchten.’
Verder kan suiker rechtstreeks of onrechtstreeks in verband gebracht worden met:
De drang naar suiker kan o.a. verklaard worden door het gebruik van granen. Door zeer goed op bvb. brood te kauwen, wordt een kleine hoeveelheid enkelvoudige suikers aangemaakt, die nodig zijn voor de vertering van het zetmeel. Door onvoldoende kauwen gebeurt dit niet en kan er een drang naar zoet ontstaan.
‘De behoefte aan zoet wordt veroorzaakt door een verkeerde stofwisseling. Door meer rauw te eten, door een goed zuur-basenevenwicht in de voeding en door een geleidelijke overschakeling op natuurvoeding neemt deze behoefte af.’ deelt Jef Houben ons mee.
Een overdreven behoefte aan suiker kan ook ontstaan door een chroomtekort. Chroomsuppletie kan dit helpen voorkomen.
Betere zoetmiddelen zijn: biologische honing en gedroogd fruit. Ook melasse, ahornsiroop, appel/perenstroop, sucanat, dadelstroop, vruchtendiksappen, agavesiroop en graanstropen kunnen in aanmerking komen, hoewel het hier toch al om voedingsproducten gaat. Hierin bevinden zich wel nog de mineralen, maar indien teveel gebruikt, kunnen deze ongeraffineerde suikers ook leiden tot een te hoge insulineproductie en de navenante hypoglycemie. Amasake, gefermenteerde zoete volrijst, is een uitstekende zoetmaker en wordt ook gemaakt van gierst en haver. Steviapoeder is ook goed maar door de suikerindustrie uit de markt geweerd.
Er bestaan allerlei suikersurrogaten zoals aspartaam, xylitol, sorbitol, saccharine e.a. Het overschakelen naar producten waarin deze surrogaten zitten, toont alleen maar aan dat men het noorden kwijt is in de voeding. In een gezonde voeding worden bijna geen voedingsproducten gebruikt, en is suiker, zout, alcohol, koffie, enz. niet nodig. Men belast er alleen maar het lichaam mee en het geestelijk functioneren.
Gezien de nadelen van suiker voor de volksgezondheid, vraag ik mij af waarom er geen suikertaks wordt ingevoerd? Een beetje zoals de taksen op tabak en alcohol, waarmee de complexiteit van de Belgische Staat gefinancierd wordt o.a. de gezondheidszorg. In dit verband denken we natuurlijk weer aan de hypocriete rol van de overheid. In dit verband beveel ik aan ook iets te lezen over de suikeroorlog, zodat u begrijpt dat de overheid niet onwetend is, maar geknepen zit tussen de belangen van de industrie en de enorme kosten voor de volksgezondheid.
Voor mensen die nog twijfelen, hier is nog een lijst met 124 nadelige gevolgen van suiker:
http://www.seleneriverpress.com/media/pdf_docs/6_124Ways.pdf
Speciale aandacht wil ik besteden aan de in opgang zijnde zoetmaker fructose. Dit wordt op etiketten ook vermeld als vruchtensuiker, fruitsuiker, sorbitol, invert, invertsuiker, invertcrème, levulose, E 420. Fructosesiropen of High Fructose Corn Syrup (HFCS) worden als goedkope suikervervanger toegevoegd aan alles wat maar zoet gemaakt moet worden zoals limonade, appelmoes, chocolade, choco, augurken, toast, drop, ketchup en andere sauzen, zilveruitjes, confituur, fruitsap enz.. In de VS is meer dan de helft van de gebruikte zoetstof fructose.
Te veel fructose-inname kan echter leiden tot fructose-intolerantie en volgens Walter Faché leidt al 36% van de Westerse bevolking hieraan. Dit ontstaat door een aangeboren of verworven defect aan het enzym fructokinase dat fructose omzet in glucose in de lever. Als dit enzym onvoldoende wordt aangemaakt, ontstaat er een ophoping van fructose in het bloed, waarvan een deel door de nieren wordt uitgescheiden en een ander deel wordt omgezet tot het schadelijke sorbitol.
Als het enzym aldolase ontbreekt, ontstaat er bovendien een ophoping van fructose-1-fosfaat naast fructose, in de lever, nieren en darmslijmvlies. In de lever kan hierdoor ATP tot urinezuur worden afgebroken dat in de gewrichten kan neerslaan met risico op reuma en jicht als gevolg. Fructose-stapeling kan zich uiten in:
“trillen, duizeligheid, misselijkheid, lusteloosheid, geel zien, hoge buikpijn, brijachtige ontlasting, vocht vasthouden, een gezwollen onderbuik, jeuk, gemakkelijk ontstaan van blauwe plekken, krampen, nachtmerries, slaapproblemen, transpireren, frequent plassen, uitdroging, zwakte, onverklaarbare koorts en verstopping. De klachten bij kinderen zijn vooral slechte groei, overgeven, moeizaam drinken, buikpijn, diarree, hypoglycemie, puntbloedingen, geelzucht en een vergrote lever. In de urine komen dan fructose, tyrosine en methionine voor. Tyrosine en methionine zijn essentiële aminozuren. Tyrosine is nodig bij de vorming van de schildklierhormonen en de vorming van de belangrijke hormonen dopamine, noradrenaline en adrenaline. Zonder methionine is het leven niet mogelijk omdat het de hoogst essentiële stof SAM of zwavel-adenosylmethionine aanmaakt, die nodig is voor de synthese van levensbelangrijke stoffen zoals melatonine, adrenaline, carnitine, choline, cysteïne, taurine, enz. Eén op de 30.000 levendgeborenen heeft deze enzymdeficiëntie.” (Faché, p.163-164). Verder komt bij deze mensen ook frewuent een tekort aan zink, foliumzuur en tryptofaan. Ook hyperactiviteit en depressie zijn in verband te brengen met fructose-intolerantie.
Minder bekend is de fructosemalabsorptie door onvoldoende schildklierhormoonproductie en periodieke glucosespiegels, waardoor minder fructose uit de darm wordt opgenomen. Hierdoor wordt de fructose in de dikke darm door darmbacteriën en de Candidaschimmel omgezet in vetzuren, kooldioxide en waterstof. Dit kan leiden tot winderigheid, diarree en darmkrampen.
Bron:
Coussement, F., Suikerverslaving, Eindwerk ingediend tot het behalen van het diploma van Consulent Voeding Gezondheid en Levenswijze, Europese Academie voor Complementaire Gezondheidszorg, 1999
Dries, J., Biorelaxatie, Nieuw Leven, Genk, 1986
Faché, W., Gezond ontbijten, Publi Media VIOW, Laarne, 2005
Houben, J., Voedingsmiddelenleer, Arinus, Genk, s.a.
Vogel, A., De kleine dokter, Kosmos-Z&K
Utrecht, 1995