|
Θα διαβάζατε ποτέ ένα φιλοσοφικό έργο του Γεωργίου
Μπους Β΄; Ή της Ελισάβετ Β΄ Ουίνδσωρ-Μαουντμπάντεν
[«τέως» Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα, «τέως» Μπάττενμπεργκ]; Του
Χουάν-Κάρλος της Ισπανίας; Του αυτοκράτορα
Ακιχίτο της Ιαπωνίας; Του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ;
Του Σίλβιο Μπερλουσκόνι;
Και, καλά, ίσως το
διαβάζατε από –νοσηρή– περιέργεια ή για «να ξέρετε τι
συμβαίνει γύρω σας». Θα επηρεαζόσασταν όμως από αυτό; Θα
γινόσασταν «μαθητής» ενός τέτοιου φιλοσόφου; Θα υιοθετούσατε
τις φιλοσοφικές του απόψεις και θα τις μεταβάλατε σε
«μπούσουλα» ζωής;
«Όχι, βέβαια!», θα απαντούσατε όλοι σας,
ενώ κάποιοι –εκεί, στο βάθος– έχετε ήδη αρχίσει να χαμογελάτε
ειρωνικά εις βάρος μου: «Πάει. Την ψώνισε κι
αυτός!»
Χμ!
Μήπως όμως θα διαβάζατε κάποιο
φιλοσοφικό έργο του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, του Χένρυ
Κίσσινγκερ, του Φράνσις Φουκουγιάμα, του Τζωρτζ
Σόρος, του Ντέιβιντ Ροκφέλερ; Μήπως του Νικολό
Μακιαβέλι; Του Ιγνάτιου Λογιόλα; Θα
ενστερνιζόσασταν τις φιλοσοφικές τους απόψεις;
Όχι, βέβαια!
[Βέβαια;]
Χμ!
Θα διαβάζατε ίσως κάποιο φιλοσοφικό
έργο του Άνταμ Σμιθ, του Ντέιβιντ Ρικάρντο, του
Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ, του Καρλ Μαρξ,
του Βλαδίμηρου Ίλλιτς Λένιν, του Ιωσήφ
Στάλιν;
Χμ! Έχουν αρχίσει ήδη οι διαρροές από το «όχι,
βέβαια!»;
Ή μήπως θα ενστερνιζόσασταν ποτέ τις
φιλοσοφικές απόψεις του Πάπα της Ρώμης, του Οικουμενικού
Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και
πάσης Ελλάδος;
Αυτό που ακούγεται είναι οι οργισμένες
διαμαρτυρίες σας ή κάνω λάθος;
«Στο ίδιο τσουβάλι ο Πάπας
με τον Πατριάρχη; Διότι εμείς θα ήμασταν χριστιανοί ορθόδοξοι
ακόμα και αν είχαμε γεννηθεί στην Παταγωνία πριν από χίλια
χρόνια. Πολλώ δε μάλλον αν είχαμε γεννηθεί πριν από μερικές
δεκαετίες στο Ιράν, στο Μπαγκλαντές ή στη Μογγολία!»
Ας
συνεχίσουμε…
Θα γινόσασταν ποτέ κοινωνός και
υπερασπιστής των φιλοσοφικών απόψεων του αυτοκράτορα Μάρκου
Αυρήλιου, του Σενέκα, του Κικέρωνα; Του
Ιουλιανού, του «Μεγάλου» Κωνσταντίνου, του
«Μεγάλου» Θεοδοσίου, του «Μεγάλου» Αλεξάνδρου,
του «Μεγάλου» Καρόλου [Καρλομάγνου], του
Νέρωνα;
Ξέρω! Ξέρω! Η υπομονή σας έχει και τα όριά
της!
Έχει πράγματι, όμως, όρια;
Σε τι διαφέρει,
για παράδειγμα, ο Μάρκος Αυρήλιος από τους Γεώργιους Μπους Α΄
και Β΄; Μόνον, ίσως, στο ότι ο πρώτος συνέγραψε και
φιλοσοφικά έργα. Κατά τα άλλα πλανητάρχης ο ένας –στην εποχή
του– πλανητάρχες και οι άλλοι στη δική τους. Το ότι ο πρώτος
έβρισκε το χρόνο, στην ανάπαυλα των μαχών [αν δεν απατώμαι
υπήρξε ο αυτοκράτορας που πέρασε τα περισσότερα χρόνια της
θητείας του με ένα σπαθί στο χέρι], και στοχαζόταν
«φιλοσοφικά» δεν τον διαφοροποιεί σε τίποτα από τους μακρινούς
απογόνους και επιγόνους του.
Στο κάτω-κάτω, η εποχή
μας είναι εποχή της εξειδίκευσης. Υπάρχουν και τα αδρά
χρηματοδοτούμενα think tanks. [Αν και υπάρχουν και άλλοι
μηχανισμοί στη δημιουργία των οποίων έβαλε και το χεράκι του
και ο Μ. Αυρήλιος… Όχι όμως και το σπαθάκι του… Αυτό το έκαναν
κάποιοι άλλοι, αργότερα…] Ή οι καλοί υπάλληλοι του κράτους,
όπως ο Φράνσις Φουκουγιάμα. Που είναι ένας πολύ καλός
μαθητής του Χέγκελ. Που, με τη σειρά του, υπήρξε ένας πολύ
καλός υπάλληλος του πρωσικού κράτους. Ή μήπως δεν ήταν αυτός
που συνέβαλε τα μέγιστα στη διαμόρφωση του Συντάγματος της
Πρωσίας, αλλά και στην ενοποίηση των διάφορων προτεσταντικών
εκκλησιών της;
Τι σχέση έχει ο Χέγκελ πέραν του ότι
υπήρξε «δάσκαλος» του Μαρξ;
Ιδού ένα καλό ερώτημα. Μήπως
υπήρξε και δάσκαλος πλείστων όσων Αμερικανών; Μήπως, όταν τα
μέλη του Τάγματος Skull & Bones άρχισαν, στα μέσα
του 18ου αιώνα, να ελέγχουν τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και να
ιδρύουν καινούργια, άρχισαν επίσης και να στέλνουν τους
προστατευόμενούς τους [μερικές φορές το έκαναν και οι ίδιοι]
στα γερμανικά πανεπιστήμια για να μαθητεύσουν κοντά στους
μαθητές του Χέγκελ; Και πόσοι Αμερικανοί απέκτησαν τότε το
διδακτορικό τους στα γερμανικά πανεπιστήμια; Και με τι ακριβώς
ασχολήθηκαν όταν επέστρεψαν στις ΗΠΑ; Μήπως «μόχθησαν» για να
εκπαιδεύσουν νέες γενιές διδακτορούχων που κι αυτοί με τη
σειρά τους…; Μήπως το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα της Δύσης,
που παράγει λειτουργικά αναλφάβητους, έχει τις ρίζες του σε
εκείνη την περίοδο; Λέω, μήπως;
Για τους Skull &
Bones έχουν χυθεί ποτάμια μελάνης και δισεκατομμύρια pixel
–στο Διαδίκτυο– τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Κανένας όμως δεν
μπήκε στον κόπο να διαβάσει τα σχετικά κεφάλαια από το βιβλίο
του Anthony Sutton σχετικά με το πώς το Τάγμα κατάφερε
να ελέγξει το εκπαιδευτικό σύστημα –και όχι μόνον– στις ΗΠΑ.
Και να ψάξει περαιτέρω το θέμα.
Για παράδειγμα, τι
σχέσεις είχε ο Χέγκελ με τον Γκαίτε; Για τον οποίο λέγεται
ότι υπήρξε μέλος των Ιλλουμινάτων [Άβαρις] του Άνταμ
Βαϊσχάουπτ; Ή τι σχέσεις είχε ο Χέγκελ με διάφορους άλλους
Γερμανούς φιλοσόφους που σίγουρα υπήρξαν Ιλλουμινάτοι; Και
αναφέρω, πρόχειρα, τους Γιόχαν Χέρντερ, Γιόχαν
Φίχτε και Φρήντριχ Σίλλερ…
Αλλά όταν
βγαίνουν διάφορα «χριστιανόπουλα» και λένε ότι ο Άνταμ
Βαϊσχάουπτ απεργαζόταν τη διάλυση της οικογένειας, της
πατρίδας, του χριστιανισμού και των βασιλικών οίκων του
πλανήτη, εγώ απλώς θα ρωτήσω: Ποιων οικογενειών, ποιων
πατρίδων, ποιου χριστιανισμού και ποιων βασιλικών οίκων; Γιατί
αυτό είναι το σημαντικό ερώτημα.
Διότι υπάρχει ακόμα ένα,
εξίσου σημαντικό.
Πού ακριβώς «κρυβόταν» ο Άνταμ
Βαϊσχάουπτ μετά τη διάλυση του τάγματος των Ιλλουμινάτων στα
μέσα της δεκαετίας του 1780 και μέχρι το θάνατό του το 1830;
Μήπως άνοιξε η γη και τον κατάπιε; Τα «χριστιανόπουλα» λύνουν
το πρόβλημα με δύο τρόπους: Πρώτον, «πεθαίνουν» τον Βαϊσχάουπτ
το 1811. [Γιατί όχι και το 1789;] Δεύτερον, τον ταυτίζουν με
τον Γεώργιο Ουάσινγκτων. Και καλά ότι ο Βαϊσχάουπτ πήγε
στην Αμερική κ.λπ. κ.λπ.
Φαιδρότητες…
Διαγωνισμός-Πλούσια Δώρα:
Πού
ακριβώς «κρυβόταν» ο Βαϊσχάουπτ; Υπόσχομαι, ότι θα στέλνω με
ηλεκτρονικό μήνυμα το κείμενο της στήλης σε όλους όσοι
απαντήσουν σωστά, τρεις με τέσσερις ώρες πριν αυτό «ανεβεί»
στο Διαδίκτυο. Για να είναι «μέσα στα πράγματα», έστω και γι’
αυτό το μικρό διάστημα…
Ας επιστρέψουμε όμως ξανά
στους «φιλοσόφους»…
Σε τι διαφέρει ο Σενέκας από τον
Μπρεζίνσκυ και τον Κίσσινγκερ; Σε τίποτα, αν εξαιρέσουμε
το γεγονός ότι ο «φιλόσοφος» Σενέκας υπήρξε από τους πιο
πλούσιους ανθρώπους της αρχαίας Ρώμης –όπως και πριν από αυτόν
ο «φιλόσοφος» Κικέρων– ασχολούμενος με τις «φιλοσοφικές»
εργασίες της τοκογλυφίας, της φοροσυλλογής και της
«καλλιέργειας» των τεράστιων κτημάτων του. Κατά τα άλλα όλοι
τους υπήρξαν τα «δεξιά χέρια» των εκάστοτε ηγεμόνων. Α! Ακόμα
μία διαφορά: ο πρώτος υπήρξε και «φιλόσοφος»…
Ως γνωστόν,
όταν είσαι πάμπλουτος και χορτάτος, οι φιλοσοφικοί
στοχασμοί αποτελούν για το μυαλό ό,τι η ξινίλα για το στομάχι.
Σε βοηθούν να χωνέψεις καλύτερα τον κόσμο…
Ας
επιστρέψουμε στην αρχή της ιστορίας μας.
Φυσικά και δεν
έχουμε κοινές φιλοσοφικές απόψεις με όλους τους
προηγούμενους. Αυτό, ωστόσο, δεν αποτελεί δική μας
κατάκτηση αλλά δική τους. Τα αφεντικά του πλανήτη μάς έχουν
επιβάλει ή υπαγορεύσει –αν προτιμάτε– τις φιλοσοφικές μας
απόψεις, και όχι μόνον. Που είναι άκρως αντίθετες από τις
δικές τους. Γιατί, διάολε, όταν ένας σκλάβος αποκτά την
«οπτική γωνία εξουσίας», αυτό σημαίνει ότι έχει διαβεί ήδη τον
Ρουβίκωνα.
[Πρόκειται για το φαινόμενο που ονομάζεται –στη
δική «μας» (δική τους) φιλοσοφική γλώσσα «αξιοκρατία» και
«ίσες ευκαιρίες για όλους».]
Τι θα συνέβαινε αν
ξαφνικά όλοι οι σκλάβοι αποκτούσαν αυτή την «οπτική γωνία»
εξουσίας και έβλεπαν τα πράγματα στον πλανήτη όπως ακριβώς
έχουν; Πολύ απλά θα έπαυαν να είναι σκλάβοι. Και κάποιοι άλλοι
θα έπαυαν να είναι αφεντικά…
Διότι το μεγαλύτερο πρόβλημα
στον πλανήτη –όπως είπε κάποιος, κάπου, κάποτε– είναι η
αϋπνία. Οι μεν πεινασμένοι δεν μπορούν να κοιμηθούν από την
πείνα, οι δε χορτάτοι δεν μπορούν να κοιμηθούν επειδή
φοβούνται ότι μπορεί να «ξυπνήσουν» οι πεινασμένοι… Και οι
δεύτεροι έκαναν –και κάνουν– ό,τι είναι δυνατόν για να μην
συμβεί κάτι τέτοιο.
Και η καλύτερη μέθοδος που έχουν
βρει και τελειοποιήσει είναι εκείνη της μαύρης μαγείας.
Όχι, μην πάει ο νους σας στο «κακό» και στο «σατανά». Απλώς,
σύμφωνα με τον Δον Χουάν, μαύρη μαγεία είναι να
χρησιμοποιούμε τις λέξεις των άλλων.
Μαύρη μαγεία
είναι να χρησιμοποιούμε τους όρους των άλλων.
Μαύρη μαγεία
είναι να «καταπίνουμε» τις απόψεις των άλλων.
Μαύρη μαγεία
είναι να έχουμε τις σκέψεις των άλλων.
Μαύρη μαγεία είναι
να προσκολλόμαστε στις φιλοσοφίες των άλλων.
Μαύρη μαγεία
είναι να φοβόμαστε ό,τι θέλουν οι άλλοι να φοβόμαστε.
Μαύρη μαγεία είναι να μιλάμε για την εξουσία με τους όρους
που αυτή θέλει να μιλάμε…
Ακολουθεί ένα σχετικό
παράδειγμα…
ΗΠΑ-Τουρκία-Αφγανιστάν: Ο «καλός» άξονας των
ναρκωτικών
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο
επιμένω ότι πίσω από τον πόλεμο του Αφγανιστάν δεν κρύβεται
μόνον ο έλεγχος των αποθεμάτων υδρογονανθράκων της Κεντρικής
Ασίας αλλά και ο έλεγχος της παραγωγής και διακίνησης των
ναρκωτικών στον πλανήτη. [Σχετικό
κείμενο στο site μου.]
Με τον «στρατηγό»
Αμπντούλ Ρασίντ Ντοστούμ έχουμε ασχοληθεί αρκετές φορές
στο παρελθόν, όπως ασφαλώς θα ενθυμούνται οι τακτικότεροι εξ
υμών αναγνώστες της στήλης. [14-11-2001,
21-11-2001, 12-12-2001,
19-12-2001, 9-1-2002]
[Η στήλη τρέφει ιδιαίτερη συμπάθεια προς το πρόσωπο
του «στρατηγού» αφού υπήρξε και ο πρώτος «επίσημος» χορηγός
της. Ο δεύτερος «χορηγός» μας ήταν ο γνωστός καταστασιακός της
Βορείου Ελλάδος, ενώ την επόμενη εβδομάδα θα αποκτήσουμε και
τρίτο «χορηγό», ένα άξιο και καλό «παλληκάρι» από τη μακρινή
και εξωτική Κολομβία.]
Είχαμε αφήσει, λοιπόν, τον
Ντοστούμ να διαπραγματεύεται τη θέση του στην προσωρινή
κυβέρνηση του Αφγανιστάν. Τελικά, δεν τα κατάφερε και άσχημα,
αφού αντί να γίνει υπουργός Γεωργίας [παραγωγή
παπαρούνας-οπίου], Βιομηχανίας [παραγωγή ηρωίνης] και
Μεταλλευμάτων [«η ηρωίνη είναι ο ορυκτός μας πλούτος»], κατάφερε
να γίνει υφυπουργός Άμυνας. Θα μπορούσε να είχε γίνει και
υπουργός, αλλά η θέση ήταν «καπαρωμένη» από τον καλό
«στρατηγό» Μοχάμεντ Φαχίμ, υπεύθυνο πληροφοριών της
Βόρειας Συμμαχίας μέχρι τη δολοφονία του Μασούντ και κατόπιν
στρατιωτικού διοικητή της Συμμαχίας.
Για τις στενές
σχέσεις, και τις business, του Ντοστούμ με το
πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας τα έχουμε πει στο
παρελθόν. Η ελίτ της Τουρκίας, που είναι βυθισμένη στο εμπόριο
ηρωίνης μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο –και γι’ αυτό άλλωστε
χαίρει και της ιδιότυπης ασυλίας από τον υπερατλαντικό σύμμαχό
«μας»– πάλευε τους τελευταίους μήνες για να εξασφαλίσει τη
διοίκηση της διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης στην Καμπούλ [ISAF]. Κάτι
τέτοιο φαίνεται πως γίνεται πραγματικότητα, αφού την περασμένη
εβδομάδα ο Ντικ Τσένι, αντιπρόεδρος των ΗΠΑ,
επισκέφτηκε την Άγκυρα και υποσχέθηκε στον Μπουλέντ
Ετσεβίτ την παροχή
έκτακτης βοήθειας ύψους 228 εκατομμυρίων δολαρίων για κάλυψη
μέρους του κόστους που θα έχει η ανάληψη της διοίκησης της
ISAF.
Βέβαια, υπάρχουν κάποια προβληματάκια, αφού
τις τελευταίες ημέρες τη
διοίκηση της ISAF φαίνεται να εξασφαλίζουν οι Βρετανοί,
που «κατεβάζουν» στο Αφγανιστάν ακόμα 1.000 επίλεκτους
στρατιώτες τους. Ίσως οι Τούρκοι αναλάβουν μετά το πέρας των
πολεμικών επιχειρήσεων. Εξάλλου, δεν υπάρχει βιάση… Η
συγκομιδή του οπίου αρχίζει κατά τον Μάιο…
Οι
Ταλιμπάν έκαναν ένα ασυγχώρητο –για κάποιους– λάθος
πέρυσι, ακόμα χειρότερο και από τις τρομοκρατικές επιθέσεις
της 11ης Σεπτεμβρίου [Αν και ακόμα περιμένουμε τα σχετικά
στοιχεία από τις αμερικανικές αρχές]: μηδένισαν σχεδόν την
παραγωγή οπίου στο Αφγανιστάν. Βέβαια, στις αποθήκες τους
είχαν τεράστιες ποσότητες ηρωίνης και έτσι δεν σημειώθηκε
κάποια έλλειψη στις διεθνείς αγορές.
Γιατί οι Ταλιμπάν
υπέπεσαν σ’ αυτό το λάθος; Πιθανότατα ήθελαν να ανεβάσουν τις
τιμές. Αν το έκαναν για θρησκευτικούς λόγους, θα το είχαν
κάνει χρόνια πριν… Μάλλον…
Μηδενική παραγωγή οπίου,
λοιπόν, στο Αφγανιστάν το 2001. Φέτος τι γίνεται; Όπως έχω ήδη
πει και στο παρελθόν, η κατάσταση εξομαλύνθηκε μετά την
«απελευθέρωση» της χώρας. Οι αγρότες επέστρεψαν ξανά στα
χωράφια τους και σύντομα ο «χορηγός» μας θα έχει στη διάθεσή
του τη νέα σοδειά οπίου. Σύμφωνα, λοιπόν, με εκτιμήσεις του
UNDCP [Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για τον Έλεγχο των
Ναρκωτικών] η
φετινή παραγωγή οπίου στο Αφγανιστάν θα κυμανθεί μεταξύ 1.900
και 2.700 τόνων. Καθόλου άσχημα κάτω από τις παρούσες
συνθήκες, αν αναλογιστούμε ότι το 1999 ήταν 4.600 τόνοι [ρεκόρ
όλων των εποχών] ενώ το 2000 ήταν 3.300 τόνοι. Η φετινή
παραγωγή υπερκαλύπτει και με το παραπάνω τη ζήτηση στις
διεθνείς αγορές…
Τα τουρκικά αεροπλάνα που θα
μεταφέρουν στρατιώτες και πολεμοφόδια στο Αφγανιστάν δεν θα
γυρίζουν άδεια πίσω… Και λόγω του προχθεσινού σεισμού στο
Αφγανιστάν, ο πρωθυπουργός της χώρας Χαμίντ Καρζάι
ανέβαλε και το προγραμματισμένο ταξίδι του στην
Τουρκία…
Τώρα, αν κάποιοι προσπαθούν να αναλύσουν τις
σχέσεις ΗΠΑ-Ελλάδας-Τουρκίας-Κύπρου με όρους υποκρισίας εκ
μέρους της υπερδύναμης, πολύ καλά κάνουν. Μόνον που οι
αναλύσεις τους δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα των
business στον πλανήτη…
…Όπως θα δούμε και την επόμενη
εβδομάδα με τον τρίτο –εκ Κολομβίας– «χορηγό» μας…
Indymedia…
Η ελεύθερη
πληροφόρηση στο Διαδίκτυο φαίνεται ότι στενοχωρεί κάποιους….
Πρόσφατο παράδειγμα το Indymedia [Independent Media
Center-imc] Ελβετίας που προσωρινά βρίσκεται εκτός
λειτουργίας μετά από απόφαση των ελβετικών
δικαστηρίων.
Αιτία; Η δημοσίευση ενός σκίτσου του
βραζιλιάνου σκιτσογράφου Latuff με θέμα την Παλαιστίνη και τον
αγώνα των Παλαιστινίων για ανεξαρτησία. Το σκίτσο δείχνει ένα
παιδάκι με το κίτρινο άστρο του Δαβίδ στο στήθος, φυλακισμένο
σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, να αναφωνεί «Είμαι
Παλαιστίνιος».
Μία μη-κυβερνητική οργάνωση της Ελβετίας
κατήγγειλε το imc Ελβετίας και τον σκιτσογράφο για
αντισημιτισμό, με τα προαναφερθέντα αποτελέσματα.
Τα
υπόλοιπα σκίτσα του Latuff και λεπτομέρειες γι’ αυτή την
υπόθεση λογοκρισίας [γιατί αυτό είναι λογοκρισία, όχι το
κόψιμο του Bar και του Big Brother…] μπορείτε να τα δείτε
στο imc
της Αθήνας.
Τέλος…
… δεν τους έφτανε
που έχουν «χαθεί» ο Μουλάς Ομάρ και ο Μπιν Λάντεν –και έτσι
συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί– οι Αφγανοί δέχτηκαν και την
επίθεση του Εγκέλαδου. Όπου φτωχός κι η μοίρα του. Χιλιάδες τα
θύματα. Και εγώ παρακολουθούσα τα χαράματα σήμερα [γύρω στις 2
π.μ.] σε επανάληψη την εκπομπή «Συν και πλην» της ΝΕΤ, όπου
φιλοξενούνταν η Σίμα Σαμάρ, αντιπρόεδρος της προσωρινής
κυβέρνησης του Αφγανιστάν και υπουργός Γυναικείων Θεμάτων.
Κάθε βοήθεια προς τους Αφγανούς δεκτή. Γιατί αν περιμέναμε από
τους διάφορους Ντοστούμ…
Και οι «αχαΐρευτοι» της
ΝΕΤ «έντυσαν» ένα φιλμάκι για το Αφγανιστάν με μουσική από τις
Άνδεις.
Και από εκείνη την ώρα «αναρωτιέμαι τι να
κάνει τούτες τις ώρες η γλυκιά μου Ρίτα των Άνδεων και των
αγριοκερασιών…» |
