|
«Να σε φυλάει ο Θεός από παλιό διακονιάρη κι
από καινούργιο νοικοκύρη», λέει μια παροιμία στο χωριό μου. Οι
δώδεκα αυτές λέξεις εκφράζουν με τον καλύτερο τρόπο όχι μόνον
την κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα μετά τα πρόσφατα
«ακραία καιρικά φαινόμενα», αλλά και γενικότερα την κατάσταση
που επικρατεί μονίμως σε τούτο τον τόπο λόγω των «ακραίων…
κρατικών φαινομένων» (σύμφωνα με τον ευφυή τίτλο της
τηλεόρασης του Alpha).
[Η μεσαιωνική λέξη
διακονιάρης, σύμφωνα με το λεξικό Μπαμπινιώτη,
σημαίνει: «αυτός που ζει ζητιανεύοντας, που παρασιτεί εις
βάρος άλλων. Συνώνυμα: ζητιάνος, επαίτης, ζήτουλας,
ψωμοζήτης».]
Εδώ και 71 χρόνια –από
το 1930, όταν η Πάτρα πλημμύρισε για πρώτη φορά–
κυβερνήσεις έρχονται, κυβερνήσεις παρέρχονται και ο
χείμαρρος Διακονιάρης συνεχίζει, σε τακτά χρονικά διαστήματα,
να πνίγει στις λάσπες τις νότιες συνοικίες της πόλης. Μια τόσο
παλιά ιστορία, αλλά και τόσο νέα, αφού με τις καταπατήσεις,
και τα ελάχιστα έργα που έχουν γίνει σε κάποια σημεία του, το
πλάτος του ρέματος έχει μειωθεί από τα δώδεκα μέτρα στα
δύο.
Όσο για τις κυβερνητικές εξαγγελίες της
επομένης που ξεχνιούνται τη μεθεπομένη, τίποτε το καινοφανές.
Ο αρχιτέκτονας Βασίλης Τσαγρής έγραφε το μακρινό 1918: «Εις
τον Αττικόν μας ορίζοντα τα σχέδια εμφανίζονται ως οι
διάττοντες, μία λάμψις, μία φωτεινή τροχιά και αμέσως έπειτα η
αιώνια γαλήνη του ουρανού μας και η αιωνιοτέρα των θυρίδων των
αρχείων μας…»
Και οι πολίτες; Τι γίνεται με τους
πολίτες;
Αυθαίρετοι, αδιάφοροι κι «αθώοι» –ως παλιοί
διακονιαραίοι και καινούργιοι νοικοκυραίοι– καταπατούν και
αδιαφορούν μονίμως, αγανακτούντες μόνον όταν η λάσπη ή η φωτιά
ή… ή… πλήξει την αυθαιρεσία τους, την αδιαφορία τους, την
«αθωότητά» τους… Συνεργοί των τόσο παλιών και τόσο νέων και
εκσυγχρονισμένων διακόνων της εξουσίας στο διαρκές
έγκλημα κατά αυτού του τόπου.
Και για να προλάβω τις
–τυχόν– ενστάσεις σας για τη συνενοχή όλων μας σ’ αυτό
το έγκλημα θα αναφέρω απλώς τα
αποτελέσματα –σχετικά πρόσφατης– πανευρωπαϊκής
έρευνας
σχετικά με τα «όνειρα» των νέων στις διάφορες
χώρες.
Το 56% των νέων στην Ελλάδα, λοιπόν, δήλωσε ότι
επιθυμεί δουλειά μπάρμαν ή πορτιέρη, ενώ το 48% των κοριτσιών
μας επιθυμεί να κάνει καριέρα ως μοντέλο, παρουσιάστρια,
τραγουδίστρια ή ηθοποιός… Το 93% απάντησε αρνητικά στο ερώτημα
αν έχει διάθεση για επιστημονική έρευνα…
Στη δεκαετία του
1920, αργά κάποιο βράδυ, είχε συλληφθεί, στην περιοχή του
Ευαγγελισμού στην Αθήνα, μία μεθυσμένη γυναίκα, που οδηγήθηκε
στο αστυνομικό τμήμα. Η απάντησή της στις παρατηρήσεις των
αστυνομικών, ότι είναι ανεπίτρεπτο μία καλλιεργημένη και
καθωσπρέπει κυρία να περιφέρεται μεθυσμένη, χαρακτηρίζει με
τον καλύτερο τρόπο τα τεκταινόμενα στη χώρα μας.
Η περί ης ο
λόγος κυρία ήταν η συγγραφέας Γαλάτεια
Αλεξίου-Καζαντζάκη (Ηράκλειο 1881-Αθήνα 1962), σύζυγος σε
πρώτο γάμο του Νίκου Καζαντζάκη και σε δεύτερο του Μάρκου
Αυγέρη, και η απάντησή της ήταν η εξής: «Εικόνα σου είμαι
κοινωνία και σου μοιάζω»…
Η εβδομάδα…
Την περασμένη
Πέμπτη δόθηκε στη δημοσιότητα από την κυβέρνηση των ΗΠΑ η
περίφημη βιντεοκασέτα στην οποία ο Οσάμα Μπιν Λάντεν
φέρεται να παραδέχεται την ενοχή του για τα τρομοκρατικά
χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου [ολόκληρη
η συνομιλία του Μπιν Λάντεν από το βίντεο].
Όπως
ήταν αναμενόμενο, το περιεχόμενο της βιντεοταινίας, που είχε
βρεθεί σε εγκαταλελειμμένο σπίτι του Τζαλαλαμπάντ στο
Αφγανιστάν, αμφισβητήθηκε από τον αραβικό κόσμο, κυρίως λόγω
της κακής ποιότητας της εικόνας και του ήχου. Οι Αμερικανοί,
που είχαν αρκετές ημέρες –άγνωστο πόσες– την κασέτα στα χέρια
τους, ισχυρίζονται ότι άργησαν να τη δώσουν στη δημοσιότητα
επειδή ήθελαν να γίνει η μετάφραση από «ανεξάρτητους»
μεταφραστές, ώστε να μην αμφισβητηθεί το περιεχόμενό της. Η
καθυστέρηση όμως αυτή οφείλεται σε άλλους λόγους. Την ίδια
ημέρα ανακοινώθηκε από τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους η αποχώρηση
των ΗΠΑ από την Αντιβαλιστική Πυραυλική Συνθήκη (ΑΒΜ) του
1972. Η είδηση, ελέω «ομολογίας» Μπιν Λάντεν, πέρασε στα
«ψιλά». Τώρα, κατά πόσον ένας νέος «πόλεμος των άστρων» θα
αποτρέψει κάποιο μελλοντικό «τρομοκρατικό» χτύπημα με
πυραύλους στο έδαφος των ΗΠΑ, αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο
απαντούν καταφατικά μόνον οι βιομηχανίες όπλων…
Περί
πυραύλων… Οι ΗΠΑ διέψευσαν χτες τις πληροφορίες σύμφωνα με τις
οποίες δύο
μεταγωγικά αεροπλάνα τους είχαν χτυπηθεί πάνω από το
Αφγανιστάν με πυραύλους εδάφους-αέρος Stinger.
Λεπτομέρεια: οι αμερικανικής κατασκευής πύραυλοι Stinger είχαν
δωρηθεί από τους Αμερικανούς στους μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν
την περίοδο της κατοχής της χώρας από τους Σοβιετικούς. Μετά
την αποχώρηση των τελευταίων, οι διάφοροι πολέμαρχοι άρχισαν
να διοχετεύουν, με το αζημίωτο, τους πυραύλους στη διεθνή
αγορά. Οι ΗΠΑ είχαν προσφερθεί στις αρχές της δεκαετίας του
1990 να τους αγοράσουν στην τιμή των 100.000 δολαρίων το
κομμάτι, αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Σχολιάζοντας αυτό το
γεγονός, ο Eric Hobsbawm, στο βιβλίο του Η Εποχή των
Άκρων – Ο Σύντομος Εικοστός Αιώνας 1914-1991 (εκδ.
Θεμέλιο, Αθήνα 1999, μετ. Βασίλης Καπετανγιάννης), που διαβάζω
αυτήν την εποχή, αναφέρει προφητικά (σελ. 326): «Όπως ανέκραξε
ο μαθητευόμενος μάγος του Γκαίτε, "Δεν θα μπορέσω να
απαλλαγώ από τα πνεύματα που επικαλέστηκα"»…
Από
την άλλη, πληθαίνουν οι πληροφορίες ότι τα
βακτήρια του άνθρακα προέρχονταν από πηγές στο εσωτερικό των
ΗΠΑ.
Έλληνες στρατιώτες θα
συμμετάσχουν στην υπό συγκρότηση ειρηνευτική δύναμη που θα
αποστείλει η Ευρωπαϊκή Ένωση στο Αφγανιστάν. Η ελληνική
δύναμη θα αποτελείται από ένα τμήμα υγειονομικού 30-40 ατόμων
και ένα τμήμα μηχανικού 50-60 ατόμων. Τα «σπασμένα» των κακών,
τα «πληρώνουν» στο τέλος οι «καλοί»… Τα αθώα θύματα (άμαχοι)
στο Αφγανιστάν ανέρχονται ήδη σε αρκετές χιλιάδες σύμφωνα με
τα
–τεκμηριωμένα– στοιχεία του καθηγητή Mark Harold, του
πανεπιστημίου New Hampshire.
Η «ένταση» στην
Παλαιστίνη συνεχίζεται. [Όταν οι μεν βομβαρδίζουν αμάχους,
έχουμε «ένταση». Στην αντίθετη περίπτωση έχουμε «δολοφονικές
επιθέσεις».] Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η
ανάλυση σχετικά με το Παλαιστινιακό του Τάκη
Φωτόπουλου, στην Ελευθεροτυπία του περασμένου
Σαββάτου. Στο άρθρο αναφέρεται και η απίστευτη ιστορία σχετικά
με άρθρο που δημοσιεύτηκε σε επιστημονικό περιοδικό και
αποσύρθηκε μετά τη δημοσίευσή του από τους εκδότες, που
κάλεσαν τους συνδρομητές να σκίσουν τις σχετικές σελίδες! Τι
αφορούσε το άρθρο; Τα αποτελέσματα έρευνας σύμφωνα με τα οποία
Παλαιστίνιοι και Εβραίοι είναι γενετικά ίδιοι! (Πώς
είπατε;)
Α! Ο Μπιν Λάντεν είναι ακόμα άφαντος. Φαντάζομαι
να μην έχει καταφύγει σε κάποια χώρα που οι ΗΠΑ δεν θα ήταν
πρόθυμες να βομβαρδίσουν…
Ο…
χορηγός μας…
Επαναλειτούργησαν προχθές στην
Καμπούλ οι πρεσβείες των ΗΠΑ και της Τουρκίας. Ο Τούρκος
υπουργός Εξωτερικών Ισμαήλ Τζεμ επισκέφτηκε την Καμπούλ
και είχε σειρά επαφών με τους νέους ηγέτες της χώρας.
Αργότερα, δεν
παρέλειψε να μεταβεί αεροπορικώς στη Μαζάρ ι Σαρίφ, όπου
συναντήθηκε «κάτω από καταρρακτώδη βροχή» με τον παλιό του
γνώριμο, και… «χορηγό» της στήλης, «στρατηγό» Αμπντούλ
Ρασίντ Ντοστούμ. «Ο Ντοστούμ, σύμφωνα με διπλωματικές
πηγές, εξέφρασε στον Τούρκο υπουργό τη δυσθυμία του για την
κατανομή των υπουργείων, όπως αυτή έγινε στη διάσκεψη της
Βόννης…» Φαντάζομαι να συζήτησαν και για business, πίνοντας
και από το αγαπημένο «μπέρμπον» του «στρατηγού». [Ισλαμιστής ο
«στρατηγός», αλλά έχει και τις προτιμήσεις του.] Αν λάβουμε
υπόψη μας ότι η Τουρκία είναι πρόθυμη να αναλάβει την
«ανοικοδόμηση μιας εγκαταλειμμένης ρωσικής στρατιωτικής βάσης
στην πρώην Σοβιετική Δημοκρατία της Γεωργίας»
(Ριζοσπάστης, 15-11-2001) και ότι κάτω από τις
χιονισμένες πεδιάδες του Αφγανιστάν μεγαλώνουν ήδη οι…
παπαρούνες, τότε οι συζητήσεις μάλλον θα πρέπει να είχαν αίσιο
τέλος…
Ο στρατηγός μες στο
λαβύρινθό του…
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις του
στρατηγού Γρυλλάκη, σχετικά με τη συνεργασία Νέας Δημοκρατίας
(επί Κ. Μητσοτάκη) και CIA για την ανατροπή της κυβέρνησης του
ΠΑΣΟΚ και του Α. Παπανδρέου το 1989, με αφήνουν παγερά
αδιάφορο. Τέτοιου είδους καταγγελίες απλώς επιβεβαιώνουν αυτό
που ξέρουν και οι «πέτρες» σε ολόκληρο τον πλανήτη: ότι οι
θεωρίες συνωμοσίας μόνον θεωρίες δεν είναι. Όμως τελείως
διαφορετικό πράγμα είναι να καταγγέλλεις, ως άμεσα ενεχόμενος,
ένα τέτοιο γεγονός τη στιγμή που αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη και
άλλο να το θυμάσαι μερικά χρόνια αργότερα, ποιος ξέρει για
ποιους λόγους… Σε τελική ανάλυση, ο στρατηγός δεν είναι ούτε ο
πρώτος ούτε ο τελευταίος «υπάλληλος» που καταγγέλλει τους
πρώην εργοδότες του. Ας μην τον αδικώ, όμως. Το βιβλίο του θα
κυκλοφορήσει σύντομα…
Η
ταινία και τα βιβλία…
Παγκόσμια πρεμιέρα
σήμερα της πρώτης ταινίας της τριλογίας «Ο Άρχοντας των
Δαχτυλιδιών» [σχετικές συνδέσεις στα αγγλικά και στα ελληνικά]. Οι
τρεις ταινίες, που σκηνοθετήθηκαν από τον Πίτερ
Τζάκσον, γυρίστηκαν ταυτόχρονα στη Νέα Ζηλανδία. Η δεύτερη
ταινία θα παιχτεί το Δεκέμβριο του 2002 και η τρίτη έναν χρόνο
αργότερα.
Οι ταινίες βασίζονται στην ομώνυμη τριλογία
του Τζον Ρόναλντ Ρόιελ Τόλκιν (1892-1973). Τα τρία βιβλία
(Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού, Οι Δύο Πύργοι, Η Επιστροφή
του Βασιλιά) εκδόθηκαν για πρώτη φορά την περίοδο 1954-55
και έκτοτε έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες και έχουν
διαβαστεί από περισσότερους από 100 εκατομμύρια ανθρώπους σε
ολόκληρο τον κόσμο. Στα ελληνικά κυκλοφορούν μεταφρασμένα από
τις εκδόσεις Κέδρος.
Πρόκειται ουσιαστικά για μια πολύ απλή ιστορία
σύγκρουσης μεταξύ των δυνάμεων του καλού και του κακού για την
κατοχή ενός μαγικού δαχτυλιδιού που χαρίζει απόλυτη δύναμη. Η
απλή αυτή ιδέα, όμως, μεταβλήθηκε σε ένα αριστούργημα από την
πένα του Τόλκιν κι αν νομίζετε ότι ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών
είναι ένα παραμύθι για μικρά παιδιά ή ότι δεν αρμόζει σε
«μεγάλους» ανθρώπους να ασχολούνται με τέτοιου είδους
αναγνώσματα, εσείς χάνετε!
Πρωτοήρθα σε επαφή με το
έργο του Τόλκιν στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν διάβασα
σε αγγλόφωνα περιοδικά ότι από τα παιχνίδια για τον
«υπολογιστή» Spectrum [που με «παίδευε» και παίδευε τότε] που
έκαναν τότε θραύση ήταν και τα «Χόμπιτ» και «Ο Άρχοντας των
Δαχτυλιδιών». Κατά ευτυχή σύμπτωση μόλις είχαν μεταφραστεί
στην Ελλάδα το Χόμπιτ (εκδ. Κέδρος) και ο πρώτος τόμος
του «Άρχοντα». Αργότερα μεταφράστηκαν στα ελληνικά και τα
υπόλοιπα βιβλία της τριλογίας αλλά και τα βιβλία
Σιλμαρίλλιον και Ατέλειωτες Ιστορίες (εκδόσεις
Αίολος). Τα δύο τελευταία βιβλία παρέχουν, κατά κάποιο
τρόπο, το «ιστορικό υλικό» πάνω στο οποίο κεντήθηκε ο
μυθολογικός καμβάς της τριλογίας και του Χόμπιτ.
Δεν ξέρω αν η ταινία θα είναι καλή, κακή ή
ενδιαφέρουσα, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι σχεδόν κάθε δεύτερο
χειμώνα διαβάζω ξανά όλα τα βιβλία του Τόλκιν. Μπορεί να
είμαστε –πια!– μεγάλα παιδιά, και να έχουμε απολέσει ένα
μεγάλο μέρος της μαγείας που χαρακτηρίζει την παιδική ηλικία,
όμως ένα από τα πράγματα που δεν πρόκειται να μας στερήσει
ποτέ κανείς είναι και η μαγεία, η απόλαυση, της
ανάγνωσης!
Καλά Χριστούγεννα! |
