|
Οι κάτοικοι της καθημαγμένης Καμπούλ
πανηγύρισαν την απελευθέρωση της πόλης τραγουδώντας Μίκη
Θεοδωράκη! Και τα τραγούδια του Έλληνα συνθέτη ήταν τα πρώτα
που ακούστηκαν στην πόλη μετά την κατάληψή της από τους
Ταλιμπάν στις 27 Σεπτεμβρίου 1996.
Απελευθέρωση, όμως,
ή «απελευθέρωση»; Ήδη οι διάφοροι πολέμαρχοι της Βόρειας
Συμμαχίας μοιράζουν μεταξύ τους τις συνοικίες της Καμπούλ, ενώ
σύμβουλος του τέως βασιλιά της χώρας Ζάχερ Σαχ δηλώνει ότι
η Βόρεια Συμμαχία «παραβίασε, με την είσοδό της στην Καμπούλ,
τη συμφωνία που είχε κάνει». Θα έπρεπε να περιμένουν πρώτα
το
σχηματισμό της κυβέρνησης εθνικής ενότητας…
Από
την άλλη, ο Μπιν Λάντεν είναι άφαντος, ενώ ο μουλάς Ομάρ αναφέρει
σε «επικό» μήνυμά του προς τους Ταλιμπάν: «Σας διατάζω να
αγωνιστείτε και να μην τρέχετε αριστερά και δεξιά. Όποιος το
κάνει αυτό είναι σαν αποκεφαλισμένο κοτόπουλο που το τέλος του
είναι να πεθάνει και να πέσει στο λάκκο»!
Το Μεγάλο
Μήλο –η Νέα Υόρκη– φαίνεται ότι αποτελεί πια το…
μήλο της έριδος για κάθε είδους σεισμό, λιμό και καταποντισμό.
Δύο μήνες μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στους Δίδυμους
Πύργους, προστέθηκε προχθές και μία νέα τραγωδία με την πτώση
του αεροσκάφους στο Κουήνς. Αυτή τη φορά, πιθανότατα πρόκειται
για ατύχημα. Αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι, προβλέπω ότι
σύντομα το Μεγάλο Μήλο (του πειρασμού, για τους Αμερικανούς),
εκτός από μεγάλο θα είναι και… σκουληκιασμένο.
Κατά τα
άλλα, η εβδομάδα που πέρασε χαρακτηρίστηκε από τις αρκετές
δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας. Το 54% των
Αμερικανών, σύμφωνα
με δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Zogby International,
πιστεύει ότι η χρήση πυρηνικών όπλων θα είναι πιο
αποτελεσματική κατά της τρομοκρατίας, το 90% τάσσεται υπέρ των
βομβαρδισμών και το 71% αποδέχεται τις χερσαίες επιχειρήσεις.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα
με δημοσκόπηση της Opinion για την Ελευθεροτυπία, 8
στους 10 Έλληνες πιστεύουν ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν
γίνεται για τα συμφέροντα της Δύσης, ενώ οι 6 στους 10 δεν
πιστεύουν ότι πίσω από τα τρομοκρατικά χτυπήματα κρύβεται ο
Μπιν Λάντεν. Χαρακτηριστικό είναι το ότι το 28,2% των Ελλήνων
πιστεύει ότι για την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου ευθύνονται
οι Μυστικές Υπηρεσίες των ΗΠΑ, το 7,7 οι αντίστοιχες υπηρεσίες
του Ισραήλ, το 8,9% ότι ευθύνονται κάποιοι Άραβες τρομοκράτες,
ενώ το 29,6% των Ελλήνων πιστεύει ότι ευθύνεται η οργάνωση του
Μπιν Λάντεν. Άνευ σχολίων.
Α! Στην Κυριακάτικη
Ελευθεροτυπία δημοσιεύτηκαν και τα
στοιχεία άλλης δημοσκόπησης, σύμφωνα με την οποία το κόμμα
της αξιωματικής αντιπολίτευσης (Νέα Δημοκρατία) προηγείται κατά
6% στην πρόθεση ψήφου έναντι του κυβερνώντος κόμματος (ΠΑΣΟΚ). Περσινά, ξινά
σταφύλια…
Και μέσα στον ορυμαγδό των τελευταίων ωρών μαθαίνουμε
ότι αν είχαν καταμετρηθεί οι ψήφοι σε ολόκληρη την πολιτεία
της Φλόριντα, σήμερα θα ήταν πλανητάρχης ο Αλ Γκορ. «Άτυχο»
αυτό το παιδί…
Το μεγάλο θέμα, ωστόσο, που παραμένει
ακόμα στην επικαιρότητα είναι τα τεκταινόμενα στο Αφγανιστάν.
Πέρα από τους βομβαρδισμούς, που συνεχίζονται με αμείωτη
ένταση με τις γνωστές παράπλευρες απώλειες, είχαμε και
εξελίξεις σε καθαρά στρατιωτικό επίπεδο, με τις επιτυχίες που
σημειώνει στα πεδία των μαχών η Βόρεια Συμμαχία, τα
στρατεύματα της οποίας κατέλαβαν το Μαζάρ ι Σαρίφ, τη Χεράτ,
την Καμπούλ και βρίσκονται προ των πυλών της Κανταχάρ, ενώ
ελέγχουν ήδη το 40% περίπου του αφγανικού εδάφους, έναντι
μόλις του 10% προ δύο μηνών.
Η ανεπίκαιρη ματιά μας
στην επικαιρότητα θα εστιαστεί σ’ αυτό ακριβώς το πεδίο,
δηλαδή τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν, αφού συνήθως οι
«ειδήσεις» δεν αποτελούν παρά την κορυφή του
παγόβουνου.
Ο καλός
στρατιώτης Ντοστούμ…
Την περασμένη
Παρασκευή, ο πολέμαρχος της Βόρειας Συμμαχίας «στρατηγός»
Αμπντούλ Ρασίντ Ντοστούμ κατέλαβε με τα στρατεύματά του
τη στρατηγικής σημασίας πόλη του Αφγανιστάν Μαζάρ ι Σαρίφ, που
βρίσκεται μόλις 60 χιλιόμετρα από τα σύνορα με το Ουζμπεκιστάν
και 90 χιλιόμετρα από τα σύνορα με το Τουρκμενιστάν.
Αμέσως μετά την κατάληψη της Μαζάρ ι Σαρίφ, η
ζωή «άλλαξε» στην πόλη. Οι Αφγανοί έσπευσαν να ξυρίσουν
τις –υποχρεωτικές από τους Ταλιμπάν– γενειάδες τους, οι
γυναίκες αντικατέστησαν την μπούρκα με τη μαντήλα, τα σχολεία
άνοιξαν τις πύλες τους στα κορίτσια, ο ραδιοφωνικός σταθμός
μεταδίδει και πάλι μουσική – κάτι που απαγορευόταν από τους
Ταλιμπάν.
Η κατάσταση, ωστόσο, στη Μαζάρ ι Σαρίφ, που
στην κυριολεξία σημαίνει «Κηδεία των Αγίων» (sic), δεν
είναι και τόσο ειδυλλιακή, αφού –όπως θα δούμε– ο «στρατηγός»
Ντοστούμ δεν είναι και κανένας άγιος…
Ο κακός στρατιώτης
Ντοστούμ…
Ήδη στη Μαζάρ ι Σαρίφ αναφέρονται
εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες, λεηλασίες (ακόμα και των
γραφείων διεθνών Οργανισμών), αρπαγές από άντρες της Βόρειας
Συμμαχίας φορτηγών με εκατοντάδες τόνους ανθρωπιστικής
βοήθειας και τροφίμων. Η κατάσταση εν γένει θυμίζει τις
συνθήκες που επικρατούσαν στην Καμπούλ το 1992. Κοινός
παρονομαστής του «τότε» και του «τώρα»; Ο Ρασίντ Ντοστούμ. Ο
Ντοστούμ, γεννημένος το 1954, ανήκει στη φυλή των Ουζμπέκων,
μία από τις δεκάδες φυλές του Αφγανιστάν και είναι από τις
πλέον αμφιλεγόμενες –τουλάχιστον– προσωπικότητες στο
Αφγανιστάν. Για ένα πράγμα δεν μπορεί να τον κατηγορήσει
κανείς: για σταθερότητα στις πολιτικές και στρατιωτικές
συμμαχίες του.
Ο «στρατηγός» έχει πολεμήσει ενάντια
στους Σοβιετικούς αλλά έχει αγωνιστεί και στο πλευρό των
φιλοσοβιετικών κατά των μουτζαχεντίν. Έχει συμμαχήσει με τις
πιο εξτρεμιστικές ομάδες των μουτζαχεντίν και κατά διαστήματα
έχει συγκρουστεί με όλους τους πολέμαρχους της Βόρειας
Συμμαχίας, του Μασούντ μη εξαιρουμένου. Η Μαζάρ ι Σαρίφ
αποτελεί τη βάση του τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια – εκτός,
βέβαια, από τις περιόδους που η πόλη βρισκόταν στα χέρια των
Ταλιμπάν. Οι περιοχές που ελέγχονταν από τους πολιτοφύλακες
του Ντοστούμ δεν υπάκουσαν ποτέ και σε καμία κεντρική
κυβέρνηση του Αφγανιστάν – νόμιμη ή παράνομη.
Ο ηρωι[νι]κός στρατιώτης
Ντοστούμ…
Μία άλλη όψη της ζωής του
«στρατηγού» Ντοστούμ δεν αναφέρεται ποτέ στις «ειδήσεις».
Χρειάζεται να ψάξει κάποιος για να βρει τα στοιχεία. Γι’ αυτήν
την όψη μιλάει ο Χουσεΐν Μπαΐμπασίν, μεγαλομαφιόζος της
Τουρκίας, κουρδικής καταγωγής:
«Τα πρώτα χρόνια μετά το
1980, την περίοδο της ρωσικής εισβολής, τα πράγματα πήγαιναν
άσχημα στο Αφγανιστάν. Η παραγωγή ηρωίνης είχε πέσει αλλά,
όταν αποσύρθηκαν οι Ρώσοι, ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε. Το
προϊόν έφτανε [στην Τουρκία] πρώτα μέσω Ιράν στην περιοχή του
τουρκικού Κουρδιστάν. Στα σύνορα, τη μεταφορά αναλάμβανε ο
τουρκικός στρατός… Υπάρχουν αεροπορικές εταιρείες που
ελέγχονται από το τουρκικό κράτος, όπως στο παρελθόν η Turkish
Airlines, των οποίων τα αεροπλάνα χρησιμοποιούνται ειδικά γι’
αυτό το σκοπό… Από τότε [μετά το 1991] η ηρωίνη διακινείται
από μία πύλη εξόδου στη θέση Μαζάρ ι Σαρίφ και φθάνει στα
σύνορα με το Ουζμπεκιστάν και το Τουρκμενιστάν μέσω της
περιοχής του στρατιωτικού διοικητή Ντοστούμ, ο οποίος
συνεργάζεται με την Τουρκία. Από ‘κει το προϊόν πετάει προς
την Τουρκία ή τη Ρωσία. Η Τουρκία στέλνει στον Ντοστούμ μεγάλα
αεροπλάνα με αγαθά που έχει ανάγκη… Για να παρασκευαστεί ένας
τόνος ναρκωτικών χρειάζονται είκοσι τόνοι άλλων υλών, νερό,
ασβέστιο κ.λπ. Εάν υπολογίσουμε το σύνολο, τότε μιλάμε για
υλικά πολλών χιλιάδων τόνων. Από την Τουρκία φεύγουν μεγάλα
αεροπλάνα που τα μεταφέρουν στο Αφγανιστάν…»
Αυτά και
άλλα πολλά αναφέρει ο Ντοστούμ για τις δραστηριότητες του
πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας. Άντλησα τις
πληροφορίες από…
…Το
βιβλίο…
Φρανκ
Μπόφενκερκ – Γιουτζέλ Γεσιλγκόζ, Η Τουρκική Μαφία,
μετάφραση από τα ολλανδικά: Μαρία Ιωσηφίδου, Μαργαρίτα
Μπονάτσου, εκδ.
Καστανιώτη, Αθήνα, 1999.
Το εξαιρετικό
αυτό βιβλίο πέρασε μάλλον απαρατήρητο στην Ελλάδα (δεν
αναφέρεται καν στον διαδικτυακό τόπο του εκδοτικού οίκου!),
ίσως λόγω της μονομερούς ελληνικής φιλίας προς το –και
μαφιόζικο– πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας.
Γραμμένο από τον Frank Bovenkerk, που είναι καθηγητής της
Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης, και τον Y�cel
Yesilg�z, που είναι συνεργάτης του Εγκληματολογικού
Ινστιτούτου Willem Pompe της Ουτρέχτης, εκδόθηκε στην Ολλανδία
το 1998. Οι συγγραφείς αναλύουν τις παραδοσιακές σχέσεις του
τουρκικού κράτους με τον υπόκοσμο, ήδη από την εποχή της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και φτάνουν μέχρι σήμερα.
Ο
Χουσεΐν Μπαϊμπασίν (γεννημένος το 1956 στην επαρχία του
Ντιαρμπακίρ) καταγόταν από οικογένεια μεγαλοκτηματιών που είχε
πλουτίσει από το εμπόριο οπίου, το οποίο μετέφεραν από το
Αφιόν στο Ιράν και το αντάλλασσαν εκεί με χρυσό και σκληρό
συνάλλαγμα. Έτσι δεν είναι καθόλου τυχαίο που συνήψε στενές
σχέσεις με τον τουρκικό υπόκοσμο και εξελίχτηκε, συν τω χρόνω,
σε νονό της τουρκικής μαφίας.
Τα προβλήματα άρχισαν
όταν αντιλήφθηκε ότι δεν ήταν οι μεγαλονονοί εκείνοι που
ήλεγχαν τις εγκληματικές δραστηριότητες στην Τουρκία, αλλά το
τουρκικό πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο. [Ο Μπαϊμπασίν
αναφέρει συχνά ονόματα όπως εκείνα του σημερινού προέδρου
Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, του πρωθυπουργού Μπουλέντ
Ετσεβίτ, του υπουργού Εξωτερικών Ισμαήλ Τζεμ (του
οποίου έκθεση φωτογραφίας οργανώθηκε τις τελευταίες ημέρες
στην Αθήνα – Α! ο πολιτισμός, πολιτισμός!) αλλά και της τέως
πρωθυπουργού Τανσού Τσιλέρ, σε σχέση με εγκληματικές
δραστηριότητες, για να μην μιλήσουμε για υπουργούς, βουλευτές,
αστυνομικούς, στρατιωτικούς…] Μία άλλη πηγή προβλημάτων για
τον Μπαϊμπασίν αποτέλεσε η από πλευράς του συνειδητοποίηση του
κουρδικού προβλήματος και η βοήθεια που προσέφερε σε κουρδικές
οργανώσεις. Γι’ αυτό το λόγο, όπως ισχυρίζεται, κυνηγήθηκε από
το τουρκικό κράτος.
Ο Μπαϊμπασίν έχει συλληφθεί
αρκετές φορές και εκτός Τουρκίας – στην Αγγλία παρέμεινε
φυλακισμένος για τέσσερα χρόνια, ενώ συνελήφθη και στην
Ολλανδία, αφέθηκε ελεύθερος και αργότερα συνελήφθη ξανά. Οι
συγγραφείς του βιβλίου τον συνάντησαν στις ολλανδικές φυλακές
και συζήτησαν μαζί του για 40 συνολικά ώρες.
Πόσο
αξιόπιστες, όμως, είναι οι πληροφορίες που έδωσε στους
συγγραφείς ο Μπαϊμπασίν; Όπως αναφέρουν οι ίδιοι, «… η
εξιστόρηση των γεγονότων [από τον Μπαϊμπασίν] συμπίπτει με
εκπληκτικό τρόπο με την εξέλιξη του οργανωμένου εγκλήματος
στην Τουρκία… του οποίου αποτελεί αναμφίβολα τη ζωντανή
έκφραση. Το καλύτερο κριτήριο για να εκτιμήσουμε την
αξιοπιστία ενός μάρτυρα είναι να διασταυρώσουμε τα γεγονότα,
στα οποία αναφέρεται, και την ερμηνεία τους, με πληροφορίες
από άλλες πηγές, πράγμα που ισχύει στην περίπτωση
αυτή».
Οι δεσμοί
αίματος…
… του καλού στρατιώτη Αμπντούλ
Ρασίντ Ντοστούμ με το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο της
Τουρκίας επιβεβαιώνονται και από άλλες –επίσημες– πηγές.
Εξάλλου οι Ουζμπέκοι (η φυλή του Ντοστούμ) και οι Τούρκοι
είναι συγγενικά φύλα. Ο Ντοστούμ έζησε κατά περιόδους αρκετούς
μήνες εξόριστος στην Τουρκία, και είχε ανωτάτου επιπέδου
επαφές εκεί. Ίσως έτσι εξηγείται και η αποστολή Τούρκων
κομμάντος στο Αφγανιστάν, ερήμην του ΝΑΤΟ…
Αλλά αυτές
οι επαφές του και η εγκληματική του δραστηριότητα στο
Αφγανιστάν, όπου πολύ φοβάμαι ότι δεν έχουμε το τέλος μιας
τραγωδίας αλλά την αρχή μιας άλλης, θα μας απασχολήσουν και
την επόμενη εβδομάδα. |
