|
Δύο μήνες πέρασαν από τα τρομοκρατικά
χτυπήματα στις ΗΠΑ, αλλά ούτε ο κουρνιαχτός από την κατάρρευση
των Δίδυμων Πύργων ούτε η αχλύς του αφγανικού χειμώνα που
καθιστά ολοένα και πιο δυσδιάκριτο το μέτωπο των πολεμικών
επιχειρήσεων στην Κεντρική Ασία, καταφέρνουν να συσκοτίσουν
ορισμένα ουσιώδη ερωτήματα σχετικά με τα γεγονότα της 11ης
Σεπτεμβρίου. Τα σημαντικότερα εξ αυτών: ποιοι ήταν στην
πραγματικότητα οι φυσικοί αυτουργοί των επιθέσεων; Και ποιοι
κρύβονται πίσω τους; Δηλαδή, ποιοι ήταν οι ηθικοί
αυτουργοί;
Οι περισσότεροι από τους 19
αεροπειρατές-καμικάζι, η ταυτότητα των οποίων εξακριβώθηκε
από τις αμερικανικές υπηρεσίες ελάχιστες ημέρες –αν όχι ώρες–
μετά τις επιθέσεις, ήταν πολίτες της Σαουδικής Αραβίας, της
Αιγύπτου και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, χωρών που
παραδοσιακά αποτελούν στενούς συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή
της Μέσης Ανατολής. Αρκετοί από αυτούς πιθανότατα έφεραν
πλαστά –ή κλεμμένα– διαβατήρια και ταυτότητες. Είναι άγνωστο
αν οι έρευνες της αμερικανικής κυβέρνησης έχουν κατορθώσει να
συνδέσουν μεταξύ τους τα 19 αυτά άτομα, ή αν υπάρχουν
πληροφορίες ότι ανήκαν στην ίδια –και σε ποια– ισλαμική ομάδα.
Ελάχιστες επίσης πληροφορίες υπάρχουν για τα περισσότερα από
1000 άτομα που έχουν συλληφθεί, και κρατούνται ακόμα, στις
ΗΠΑ.
Όσον αφορά τους ηθικούς αυτουργούς, δηλαδή τους
ανθρώπους που έδωσαν τη διαταγή για τα τρομοκρατικά χτυπήματα,
τα πράγματα είναι εξίσου μυστηριώδη. Μπορεί μεν οι ΗΠΑ να
έχουν ενημερώσει τους ανά τον κόσμο συμμάχους τους για τα
στοιχεία που αποδεικνύουν την ενοχή του Οσάμα Μπιν Λάντεν και
της Αλ Κάιντα, όμως τα στοιχεία αυτά δεν δόθηκαν ποτέ στη
δημοσιότητα, οπότε τα ερωτήματα παραμένουν. Τη στιγμή μάλιστα
που ο Μπιν Λάντεν θεωρείται από όλους ένοχος, γιατί δεν
δίνονται τα αποδεικτικά στοιχεία της ενοχής του στη
δημοσιότητα, για να πειστούν και οι πλέον
δύσπιστοι;
Από την άλλη, ο Μπιν Λάντεν ουδέποτε
παραδέχτηκε, στις γραπτές δηλώσεις και στα τηλεοπτικά μηνύματά
του μετά τις επιθέσεις, ότι ο ίδιος διέταξε τις επιθέσεις.
Τόσο ο ίδιος όσο και τα άλλα στελέχη της Αλ Κάιντα ουδέποτε
παραδέχτηκαν ξεκάθαρα ότι οι ίδιοι βρίσκονται πίσω από τα
χτυπήματα. Το ότι «χαιρέτησαν» τις επιθέσεις δεν έχει καμία
αποδεικτική ισχύ, όσον αφορά την ενοχή τους. Το πολύ πολύ να
κατηγορηθούν για «εγκωμιασμό εγκληματικών ενεργειών».
Πληροφορίες, ωστόσο, πως η επίθεση φέρει τη σφραγίδα
μιας ισλαμιστικής οργάνωσης, ο αρχηγός της οποίας Σαλμάν Αλ
Άουντα (
πληροφορίες για την ισλαμική αντιπολίτευση στη Σαουδική
Αραβία) βρίσκεται στις φυλακές της Σαουδικής Αραβίας, περνούν
στα «ψιλά» του δυτικού τύπου, όταν δεν αποσιωπούνται παντελώς.
(Le Monde, 5
Οκτωβρίου). Μιας Σαουδικής Αραβίας που χρηματοδοτεί
γενναιόδωρα ισλαμικές οργανώσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, από
την Αλβανία ως την Τσετσενία και από την Τουρκία ως την
Ινδονησία. Μια Σαουδική Αραβία που εκπαιδεύει στα στρατόπεδά
της ακόμα και Έλληνες μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης, όπως
κατήγγειλε στην τηλεοπτική εκπομπή «Γεια σου Ελλάδα» του
σταθμού Τηλεάστυ ο καθηγητής Νεοκλής Σαρρής (μεσημέρι
Τρίτης, 6 Νοεμβρίου).
Και γιατί θα πρέπει για τις
ενέργειες που φέρεται ότι διέπραξε ο Μπιν Λάντεν και η Αλ
Κάιντα να βομβαρδίζεται το Αφγανιστάν;
Η επίθεση κατά του
Αφγανιστάν αποτελούσε ειλημμένη απόφαση των Αμερικανών
τουλάχιστον τρεις μήνες πριν από τις τρομοκρατικές
επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Χρονικό ενός προαναγγελθέντος
πολέμου
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του
Πακιστάν, Νιάζ Ναΐκ, δήλωσε
στις 18 Σεπτεμβρίου στο δημοσιογράφο George Arney του BBC
ότι ανώτεροι Αμερικανοί αξιωματούχοι τού είχαν πει στα μέσα
Ιουλίου ότι θα αναλαμβανόταν στρατιωτική δράση κατά του
Αφγανιστάν το αργότερο μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου.
Ο Ν.
Ναΐκ είπε ότι πληροφορήθηκε το σχέδιο στη συνάντηση μιας
«ομάδας επαφής» οργανωμένης από τον ΟΗΕ στο Βερολίνο. Οι
Αμερικανοί αξιωματούχοι τού είπαν ότι αν ο Μπιν Λάντεν δεν
παραδινόταν άμεσα, οι ΗΠΑ θα αναλάμβαναν στρατιωτική δράση για
να σκοτώσουν ή να συλλάβουν τόσο τον Μπιν Λάντεν όσο και τον
ηγέτη των Ταλιμπάν μουλά Ομάρ. Στόχος των ΗΠΑ, σύμφωνα με τον
Ν. Ναΐκ ήταν η ανατροπή του καθεστώτος των Ταλιμπάν και η
δημιουργία μιας μετριοπαθούς μεταβατικής κυβέρνησης,
πιθανότατα υπό τον πρώην Αφγανό βασιλιά Ζαχίρ Σαχ. Οι
Αμερικανοί θα χρησιμοποιούσαν ως βάση τους το Τατζικιστάν, στο
οποίο βρίσκονταν ήδη Αμερικανοί σύμβουλοι.
Πάντα
σύμφωνα με τον Πακιστανό διπλωμάτη, στις επιχειρήσεις θα
συμμετείχε και το Ουζμπεκιστάν ενώ 17.000 Ρώσοι στρατιώτες
ήταν ήδη σε επιφυλακή. Η συνάντηση του Βερολίνου σύμφωνα με
άρθρο του βρετανικού Guardian
ήταν η τρίτη μιας σειράς συναντήσεων, από τον Νοέμβριο του
2000, αξιωματούχων των ΗΠΑ, της Ρωσίας, του Πακιστάν και του
Ιράν, σχετικά με το ζήτημα του Αφγανιστάν. Στη συνάντηση
παραβρίσκονταν και αξιωματούχοι του ΟΗΕ καθώς και ο Αμπντάλα
Αμπντάλα, υπουργός Εξωτερικών της Βόρειας Συμμαχίας.
Σε άρθρο
ινδικού περιοδικού στις 26 Ιουνίου 2001 αναφερόταν ότι η
Ινδία και το Ιράν θα «διευκόλυναν» τα σχέδια των ΗΠΑ και της
Ρωσίας για «περιορισμένη στρατιωτική δράση» κατά των Ταλιμπάν.
Tο περιοδικό αναφέρει ότι ο γενικός γραμματέας του υπουργείου
Εξωτερικών της Ινδίας είχε συμμετάσχει σε σχετική συνάντηση
Ρώσων και Ινδών ειδικών στη Μόσχα και ότι ο Νικολάι Πατρόσεφ,
διευθυντής του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ασφαλείας της Ρωσίας
(πρώην KGB), είχε επισκεφθεί για τον ίδιο λόγο την Τεχεράνη.
Ινδοί αξιωματούχοι είπαν στο περιοδικό ότι τις
στρατιωτικές επιχειρήσεις θα τις αναλάμβαναν οι Ρώσοι με τους
Αμερικανούς σε συνεργασία με το Τατζικιστάν και το
Ουζμπεκιστάν. Οι Ινδοί διπλωμάτες είπαν επίσης ότι η κίνηση
κατά των Ταλιμπάν αποφασίστηκε μετά από συναντήσεις του Κόλιν
Πάουελ με τον Ιγκόρ Ιβανόφ, υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας, και
του Πάουελ με τον Ινδό υπουργό Εξωτερικών Τζασουάντ Σινγκ.
Δεν είναι απίθανο το σενάριο της επίθεσης κατά του
Αφγανιστάν να είχε συζητηθεί στη συνάντηση που είχαν οι
πρόεδροι των ΗΠΑ και της Ρωσίας, Μπους και Πούτιν, στα μέσα
Ιουνίου στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας. Δεν απέμενε παρά μόνον
η κατάλληλη αφορμή… Τώρα τι ρόλο έπαιξε ο Μπιν Λάντεν ουδείς
γνωρίζει. Όπως αποκάλυψε πριν από λίγες ημέρες η γαλλική
Figaro (σχετικό
άρθρο στην αγγλική εφημερίδα Guardian) ο Μπιν
Λάντεν είχε νοσηλευτεί σε αμερικανικό νοσοκομείο του Ντουμπάι
τον περασμένο Ιούλιο και είχε μάλιστα συναντηθεί και με
πράκτορες της CIA…
Η
πρωτιά…
Δεν συνηθίζω να ευλογώ τα γένια μου,
αλλά μερικές φορές αξίζει τον κόπο να το κάνω, μόνον και μόνον
για να ξέρετε πού και τι διαβάζετε, πού και πώς ενημερώνεστε.
Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Tρίτο Mάτι (τ. 98,
Νοέμβριος 2001), που κυκλοφόρησε στις 18 Οκτωβρίου, είχε
δημοσιευτεί –σχετικά με την πρόσφατη διεθνή κρίση– το άρθρο
μου «Η Αλήθεια Πίσω από τις Ειδήσεις των ΜΜΕ – Μετά την
Ανάγνωση των Τριών Αυτών Σελίδων, δεν θα Ξαναδείτε ποτέ πια
Ειδήσεις με το ίδιο Μάτι».
Ο… μετριόφρων τίτλος του
άρθρου, που είχε σταλεί στο περιοδικό στις 2 Οκτωβρίου, ανήκει
στη σύνταξη του περιοδικού (κάτι σύνηθες σε όλα τα ΜΜΕ), καθώς
ο δικός μου ακόμα πιο… μετριόφρων τίτλος ήταν «ΗΠΑ: Το Δίδυμο
Προπύργιο της Τρομοκρατίας και της Ναρκωκρατίας». Στο άρθρο,
μεταξύ άλλων, ασχολήθηκα επί μακρόν με το θέμα των πετρελαίων
και των ναρκωτικών, όσον αφορά το Αφγανιστάν. Το ζήτημα των
πετρελαίων απασχόλησε κάπως και άλλα μέσα (χωρίς αναφορά
συνήθως σε ονόματα εταιρειών και προσώπων), αλλά με το θέμα
των ναρκωτικών ήμουν ο πρώτος που ασχολήθηκε στην Ελλάδα και,
εξ όσων γνωρίζω, και ο μοναδικός, άρα και το TM ο πρώτο και
μοναδικό έντυπο, αντίστοιχα, που δημοσίευσε το θέμα.
Έτσι αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι η
έγκυρη γαλλική Le
Monde, σε αφιέρωμά της την Κυριακή 21 Οκτωβρίου,
ασχολήθηκε με τα δύο αυτά ζητήματα: ναρκωτικά και πετρέλαια.
Ο Γιώργος Δελαστίκ στην Καθημερινή της
28-10-2001 αναφέρθηκε στο άρθρο του «Όταν
οι Ταλιμπάν μύριζαν... πετρέλαιο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες
σχεδίαζαν να περάσουν τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο της
Κασπίας με μεγάλους αγωγούς μέσω Αφγανιστάν» στο σχετικό
αφιέρωμα της Le Monde με τις εξής φράσεις:
«Εντυπωσιακός ήταν ο κεντρικός τίτλος της «Μοντ» την περασμένη
Κυριακή: "Μπιν Λάντεν, πετρέλαιο, ναρκωτικά: Ο πόλεμος και τα
διακυβεύματά του". Πρωτοσέλιδη η επισήμανση: "Το Αφγανιστάν
έχει μια κρίσιμη γεωστρατηγική θέση για τη διοχέτευση του
πετρελαίου και του φυσικού αερίου της Κασπίας προς τις
ευρωπαϊκές και τις ασιατικές αγορές". Εξάστηλος ο τίτλος της
σχετικής ανάλυσης: "Μέχρι το 1998 οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ο
αρχιτέκτονας των σχεδίων για αγωγούς φυσικού αερίου των
Ταλιμπάν"»…
Ερώτημα: ο πόλεμος έγινε για τα πετρέλαια
και τα ναρκωτικά; Κύριος οίδεν. [και οι «καθωσπρέπει»
συμμορίες που λυμαίνονται τον πλανήτη]. Πάντως πόλεμοι –και
μάλιστα ουκ ολίγοι– έχουν γίνει για τα πετρέλαια. Και οι
μοναδικοί πόλεμοι, εξ όσων γνωρίζω, που φέρουν το όνομα ενός
εμπορεύματος ήταν οι Πόλεμοι του Οπίου, τον 19ο αιώνα, όταν η
Βρετανική Αυτοκρατορία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Κίνας για να
ανοίξει τις αγορές της τελευταίας στις πωλήσεις του οπίου που
παραγόταν στην Ινδία.
Θα επανέλθω…
Η ταινία…
«Η Πολιορκία» (The
Siege, 1998). Με τους Ντένζελ Γουόσινγκτον, Ανέτ Μπένινγκ,
Μπρους Γουίλις. Σκηνοθεσία, Έντουαρντ Ζούικ. Σενάριο, Λώρενς
Ράιτ, Μήνο Μέυτζες, Έντουαρντ Ζούικ.
Η
ταινία που παίχτηκε την περασμένη Κυριακή από τον Αντέννα, όταν είχε παιχτεί
στους κινηματογράφους στη χώρα μας, στις αρχές του 1999, δεν
είχε προκαλέσει το παραμικρό ενδιαφέρον, αν και στις ΗΠΑ είχε
προκαλέσει τις διαμαρτυρίες των Αμερικανών αραβικής καταγωγής.
Σύμφωνα με το σενάριο, μουσουλμάνοι τρομοκράτες
καταφέρνουν να μεταβάλουν τη Νέα Υόρκη σε κόλαση, μετά από
διαδοχικές βομβιστικές επιθέσεις σε λεωφορείο, σχολείο,
θέατρο, κτήριο όπου στεγαζόταν το FBI. Μόνον επίθεση με
αεροπλάνο δεν προβλεπόταν. Ο καλός πράκτορας του FBI
(Γουόσινγκτον) προσπαθεί να βρει τους δράστες συνεργαζόμενος
με την πράκτορα της CIA (Μπένινγκ), που είχε εκπαιδεύσει τους
δράστες στο Ιράκ για να δράσουν κατά του Σαντάμ Χουσεΐν και
μετά τους είχε εγκαταλείψει στην τύχη τους κατόπιν «άνωθεν
διαταγών», φροντίζοντας ωστόσο να τους εξασφαλίσει βίζα για
τις ΗΠΑ. Ο κακός στρατηγός (Μπρους Γουίλις), που ονειρεύεται
μια στρατιωτική δικτατορία στις ΗΠΑ, έχει φροντίσει να
απαγάγει τον μουσουλμάνο θρησκευτικό ηγέτη Μπιν Ταλάλ…
Η ταινία δεν θα παρουσίαζε το παραμικρό ενδιαφέρον αν
δεν περιείχε σχεδόν προφητικά στοιχεία όσον αφορά τις
επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Φράσεις όπως, «η χειρότερη
βομβιστική τρομοκρατική επίθεση στην Αμερική μετά την Οκλαχόμα
Σίτυ», «θα κυνηγήσουμε τον εχθρό, θα βρούμε τον εχθρό και θα
σκοτώσουμε τον εχθρό», «δεν μπορείς να πολεμήσεις έναν αόρατο
εχθρό», «το γεγονός ότι ο εχθρός βρίσκεται εντός των συνόρων
σημαίνει ότι πρόκειται για ένα νέο είδος πολέμου»,
χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από τους Αμερικανούς μετά τις
επιθέσεις. Το πρόβλημα, όπως έχει επισημάνει και ο
Άντονυ Λέιν στον New Yorker, είναι ότι όλες αυτές
οι φράσεις ακούγονται στην ταινία. Δεν πρόκειται πια για την
τέχνη (;) που μιμείται την πραγματικότητα, αλλά για τη ζωή που
αντιγράφει την τέχνη. |
