|
«Διανοήθηκαν, για μια ακόμα φορά, το
αδιανόητο: τη χρήση πυρηνικών όπλων», γράφαμε την
περασμένη Τετάρτη. Ως «απερίσκεπτη τρέλα» χαρακτήριζαν την
ίδια ημέρα στο κύριο άρθρο τους οι New York Times το
νέο πυρηνικό δόγμα των ΗΠΑ. Ενώ ο γαλλικός Le Monde,
την ίδια επίσης ημέρα, τόνιζε: «Αυτό που ενθαρρύνεται είναι η
διάδοση των πυρηνικών όπλων προς όλες τις κατευθύνσεις. Το
ντοκουμέντο του Πενταγώνου είναι άξιο ενός κράτους που έχει
καταληφθεί από πανικό, όχι μιας δύναμης που έχει συναίσθηση
των ευθυνών της. Προκαλεί φόβο».
Τι συμβαίνει στις
ΗΠΑ μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου; Έχουν
καταληφθεί πράγματι οι ηγέτες τους από τέτοιο πανικό που είναι
έτοιμοι ακόμα και να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα εναντίον
χωρών όπως το Ιράκ, το Ιράν, η Λιβύη, η Συρία, η Β. Κορέα;
Στον νέο «άξονα του κακού» περιλαμβάνονται και δύο ακόμα
χώρες, η Ρωσία και η Κίνα, που είναι γνωστό ότι διαθέτουν
πυρηνικό οπλοστάσιο, όμως δεν είναι καθόλου επιβεβαιωμένο ότι
οι πέντε πρώτες χώρες διαθέτουν αντίστοιχα όπλα. Κάποιες
εγκαταστάσεις του Ιράκ, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν
για την κατασκευή πυρηνικών όπλων, είχαν βομβαρδιστεί από
ισραηλινά αεροσκάφη πριν από τον Πόλεμο του Κόλπου, αλλά και
κατά τη διάρκειά του από αμερικανικά αεροπλάνα. Όσο για το
πυρηνικό οπλοστάσιο της Β. Κορέας όλα είναι απλώς εικασίες και
προπαγάνδα του «άξονα του καλού»…
Οι ΗΠΑ πετούν
επίσης, για μια ακόμα φορά, στον κάλαθο των αχρήστων κάποιες
διεθνείς συμφωνίες που έχουν και οι ίδιες υπογράψει. Το 1978
για να αποτρέψουν την εξάπλωση των πυρηνικών οι ΗΠΑ, η ΕΣΣΔ
και η Βρετανία είχαν δεσμευτεί ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν
πυρηνικά όπλα εναντίον χωρών που δεν διαθέτουν τέτοιου είδους
όπλα, με εξαίρεση την περίπτωση που κάποια χώρα εξαπέλυε
επίθεση εναντίον τους σε συμμαχία με κάποια πυρηνική δύναμη. Η
συμφωνία αυτή ανανεώθηκε το 1995 με την προσθήκη της Γαλλίας
και της Κίνας. Τώρα οδεύει ξέρετε για
πού…
Περσινά ξινά
–καλά– σταφύλια…
Κάποιος Νιλ
Λίβινγκστον σε συνέντευξή του στην Καθημερινή της
23 Σεπτεμβρίου 2001 [Γιώργος Δελαστίκ, «Η
απειλή των μίνι πυρηνικών πολέμων»] είχε δηλώσει:
«Αν
οι τρομοκράτες χρησιμοποιήσουν όπλα μαζικής καταστροφής, οι
ΗΠΑ θα πρέπει να απαντήσουν με πυρηνικά όπλα εναντίον κάθε
χώρας που φιλοξενεί τρομοκράτες. Στόχος μας είναι να
καταστρέψουμε τις χώρες αυτές, αλλά και τους πληθυσμούς τους.
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τακτικά πυρηνικά όπλα για να
εξοντώσουμε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν…»
Ο Νιλ Λίβινγκστον
που, σύμφωνα με την Καθημερινή, προβαλλόταν ως
υποψήφιος διεκδικητής της θέσης του διευθυντή της CIA, είχε
εμφανιστεί εκείνη την περίοδο και σε εκπομπές της ελληνικής
τηλεόρασης [τουλάχιστον σε δύο του Στέλιου Κούλογλου και του
Αλέξη Παπαχελά, αν θυμάμαι καλά], όπου εμφανιζόταν ως τέως
διευθυντής της CIA, κάτι που δεν υπήρξε ποτέ.
Ποιος
ακριβώς είναι ο κ. Νιλ Λίβινγκστον;
Σύμφωνα με το
βιβλίο των Edward Herman και Gerry O’Sullivan, Η Βιομηχανία
της Τρομοκρατίας (εκδ. Ποντίκι, σελ. 204-207), ο Νιλ
Λίβινγκστον στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ήταν επικεφαλής
του Ινστιτούτου για την Τρομοκρατία και τις Υποεθνικές
Συγκρούσεις με έδρα την Ουάσινγκτον, σύμβουλος για θέματα
τρομοκρατίας της εκπομπής «20/20» του τηλεοπτικού δικτύου ABC,
και εμφανιζόταν συχνά σε τηλεοπτικές εκπομπές ως «ειδικός»
στην τρομοκρατία. Στο καλό βιβλίο αναφέρονται διάφορες
περιπτώσεις στις οποίες ο «ειδικός» ξεδίπλωσε όλες τις πτυχές
του ταλέντου του στην παραπληροφόρηση, με χαρακτηριστικότερη
εκείνη ενός άρθρου που είχε συνυπογράψει με κάποιον τέως
πράκτορα των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και στο οποίο
ισχυριζόταν ότι ο δολοφονημένος –από ξέρετε ποιους– ηγέτης της
Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης Αμπού
Τζιχάντ είχε πεθάνει στο κρεβάτι του…
Ο Νιλ
Λίβινγκστον, που στις αρχές της δεκαετίας του 1980 φερόταν από
την Boston Globe ως «σύμβουλος του προέδρου Ρήγκαν σε
θέματα αντιτρομοκρατίας», είχε δηλώσει στους Los Angeles
Times (9 Νοεμβρίου 1986) ότι «η αντιτρομοκρατία είναι η
ταχύτερα αναπτυσσόμενη βιομηχανία στην Αμερική»! Ουάου!
Ουάου! Και πάλι ουάου!
Και πώς ακριβώς αναπτύσσεται η
βιομηχανία της αντιτρομοκρατίας; Υποθέτω ότι αναπτύσσεται
παράλληλα με τη βιομηχανία του πολέμου, της οποίας αποτελεί
παρακλάδι…
Ψυχοτρονικές μηχανές, γεωμετρία και άλλα τινά
περί πολέμου…
Κάποτε, ο Τεντ Τέρνερ,
ιδρυτής του ειδησεογραφικού τηλεοπτικού δικτύου CNN [που
σήμερα ανήκει στον όμιλο AOL-Time-Warner] είχε κατηγορήσει
«για προδοσία» τα υπόλοιπα τηλεοπτικά δίκτυα των ΗΠΑ, σχετικά
με το θέμα των διαφημίσεων. Μερικούς μήνες αργότερα έδωσε μία
συνέντευξη στην Νταϊάν Σώγιερ και στην εκπομπή
«20/20» του τηλεοπτικού δικτύου ABC [στην οποία ο
Λίβινγκστον ήταν «σύμβουλος»]. Η Σώγιερ ρώτησε τον Τέρνερ αν
είχε κατηγορήσει τα υπόλοιπα δίκτυα για προδοσία. Ο Τέρνερ
απάντησε ότι το είχε πράγματι κάνει, αλλά δεν είχε πια την
ίδια άποψη. Η Σώγιερ θέτει ξανά την ίδια ερώτηση και παίρνει
ξανά την ίδια απάντηση. Ξανά και ξανά. Επί είκοσι ολόκληρα
λεπτά η Σώγιερ ρωτούσε το ίδιο πράγμα και έπαιρνε την ίδια
απάντηση! Επί είκοσι ολόκληρα λεπτά! «Τεντ, κατηγόρησες
πρόσφατα τα υπόλοιπα δίκτυα για προδοσία;» «Ναι, Νταϊάν, το
έκανα, αλλά δεν το κάνω πια»! Επί είκοσι ολόκληρα λεπτά μία
ερώτηση δεν τέθηκε στον Τ. Τέρνερ: το «γιατί» είχε κατηγορήσει
τα υπόλοιπα δίκτυα για προδοσία…
Προτρέχω, όμως, και η
παραπάνω «ιστοριούλα» ίσως φανεί «άσχετη»…
Ας
επιστρέψω, λοιπόν, μερικές ημέρες πριν.
«Αργία μήτηρ πάσης
κακίας» και επειδή [σε μια χώρα όπου πάνω από το 95% του
πληθυσμού δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι] αρνούμαι ακόμα και να
παρακολουθήσω [πολλώ δε μάλλον να λάβω μέρος] στις πλείστες
όσες παγανιστικές τελετές του Καρνάβαλου που κατακλύζουν απ’
άκρου εις άκρον την επικράτεια το τριήμερο της Καθαράς
Δευτέρας, κάθησα στο φτωχικό μου και στήθηκα μπροστά στην
οθόνη του υπολογιστή.
Ψάχνοντας για ώρες στο Διαδίκτυο
στοιχεία για κάποιον Μεροβίγγειο βασιλιά –και άλλα τινά–
«έπεσα πάνω» σε μια πληροφορία σχετικά με τη «γεωμετρική»
–δηλαδή, επιστημονική– προέλευση των συμβόλων της ελληνικής,
της εβραϊκής και της αραβικής γλώσσας. Τίποτε το συνταρακτικό,
αφού τα σχετικά site αναφέρονταν κυρίως στην εβραϊκή γλώσσα,
τα σύμβολα της οποίας εμφανίστηκαν –όπως όλοι γνωρίζουν[;]–
κάποια στιγμή τον δεύτερο και τον πρώτο προχριστιανικό αιώνα.
Γνωστά [;] πράγματα. Μέχρι να ασχοληθούν και κάποιοι με το
ελληνικό αλφάβητο και επειδή, όταν ήμουν πιτσιρικάς το
αγαπημένο μου μάθημα ήταν η γεωμετρία– συνέχισα την
περιπλάνηση στο Διαδίκτυο, μέχρι που βρέθηκα στο site κάποιου
Michael Donovan http://www.pavlita.com/.
Το «pavlita» της διεύθυνσης παραπέμπει στον Τσέχο
Ρόμπερτ Πάβλιτα που τις δεκαετίες του 1950 και 1960
πειραματιζόταν με διάφορες ψυχοτρονικές γεννήτριες ή
ψυχικές μηχανές, οι οποίες χάρις στα «περίεργα» γεωμετρικά
σχήματά τους –δηλαδή στη μορφή τους– και στα υλικά κατασκευής
τους συγκέντρωναν αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «Ζωική
Δύναμη» ή «Ζωική Ενέργεια» και οι οποίες αψηφούσαν τους νόμους
της γνωστής φυσικής. Ο Μ. Ντόνοβαν παραπέμπει για περισσότερες
πληροφορίες στο βιβλίο των Σήιλλα Οστράντερ και Λυνν
Σρόντερ, Ψυχικές Ανακαλύψεις πίσω από το Σιδηρούν
Παραπέτασμα, στο οποίο σας παραπέμπω και εγώ με τη σειρά
μου αφού έχει κυκλοφορήσει μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις
εκδόσεις Βουλούκου [οι πληροφορίες για τον Πάβλιτα υπάρχουν
στο 28ο κεφάλαιο του βιβλίου, σελ. 464-489].
Ο Μ.
Ντόνοβαν ασχολήθηκε εντατικά με αυτή τη «νέα γεωμετρία» και
στο site του υπάρχει κάποιο βιβλίο του στο οποίο επιχειρεί να
αποκωδικοποιήσει ακόμα και την Αποκάλυψη του Ιωάννη, βάσει
αυτής της γεωμετρίας! Εκεί αναφέρει και διάφορα για το άστρο
του Δαβίδ, την προέλευση των γραμμάτων, τα αστρολογικά σημεία
ακόμα και κάποια «περίεργα» κοινά σημεία της επιδρομής του FBI
στο Waco [Ντέιβιντ Κορές] και κάποιων μορφών νιγηριανής
μουσικής… Χμ! Ενδιαφέροντα ακούγονται… Ρίξτε μια
ματιά.
Εκείνο που είναι πιο ενδιαφέρον στο site του Μ.
Ντόνοβαν είναι ένα άλλο βιβλιαράκι του με τίτλο Wrench
[Γαλλικό Κλειδί]. Το κείμενο είναι κακογραμμένο, με πολλά λάθη
[σάρωση χωρίς διορθώσεις] και πολλές ασάφειες. Ο Μ. Ντόνοβαν
ανέπτυξε τη δική του γεωμετρία βασισμένος στα όσα είχε πει ο
Αϊνστάιν, ότι, δηλαδή, η νέα μεγάλη ανακάλυψη στη φυσική θα
προερχόταν από αλλαγές στη γεωμετρία. Ο Μ. Ντόνοβαν εργάστηκε
πάνω σε μια γεωμετρία, που όπως πίστευε, θα είχε εφαρμογή στις
νέες τεχνολογίες και θα μπορούσε να ορίσει τα συναισθήματα με
τον ίδιο τρόπο με τον οποίο σήμερα ορίζουμε τον
ηλεκτρομαγνητισμό. Κάποια στιγμή, όμως, βρέθηκε στο στόχαστρο
των μυστικών υπηρεσιών επειδή, αναπτύσσοντας τη γεωμετρία του,
ανέπτυξε μια θεωρία σχετικά με την υπεροχή των ναυτικών
δυνάμεων της Ρωσίας και της Κίνας έναντι εκείνων των ΗΠΑ.
Εκείνη την περίοδο μάλιστα [1984] η ηγεσία των ΗΠΑ είχε
«τρελαθεί» από κάποιες κινήσεις του ναυτικού της ΕΣΣΔ σε
πλανητικό επίπεδο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Το
πιο ενδιαφέρον σημείο του Wrench, ωστόσο, είναι άλλο. Ο
Μ. Ντόνοβαν εξετάζει σε μεγάλο μέρος του κειμένου του το ρόλο
των μέσων ενημέρωσης στις ΗΠΑ. Στον τρόπο που αυτά
παρουσιάζουν κάποιες ειδήσεις [αναλύει, για παράδειγμα, τους
λόγους για τους οποίους δημοσιεύτηκε κάποτε στην Boston
Globe μία «άσχετη» είδηση σχετικά με τις
ακρωτηριασμένες αγελάδες], σε διάφορες «άσχετες»
διαφημίσεις που δημοσιεύονται για μέρες στις πιο «έγκυρες»
εφημερίδες των ΗΠΑ [New York Times, Boston Globe] και
δίνει κάποιον «μπούσουλα» για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει
κανείς να προσεγγίζει αυτές τις «έγκυρες» εφημερίδες [πρώτα
πρέπει κάποιος να «κοιτάζει» τη σελίδα, και μετά να προχωρά
στην ανάγνωση, αν χρειάζεται…]
Ο πατέρας του Μ.
Ντόνοβαν, σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζεται ο ίδιος, εργαζόταν ως
«χαρτογράφος» στο περιοδικό Time και άρα είχε κάποια
«εκ των έσω» πληροφόρηση, πάντα σύμφωνα με τον Ντόνοβαν.
Ιδρυτής του περιοδικού Time και ιθύνων νους του για
δεκαετίες υπήρξε ο Henry Luce. Μια –δική μου– μικρή έρευνα
αποκάλυψε ότι ο Henry Robinson Luce (1898-1967), που
εκτός του Time ήταν επίσης και ιδιοκτήτης των
περιοδικών Fortune, Sports Illustrated και Life,
ήταν γιος ενός πρεσβυτεριανού ιεραπόστολου και είχε γεννηθεί
στην Κίνα όπου και έζησε τα πρώτα δέκα χρόνια της ζωής του. Το
1935 παντρεύτηκε τη συγγραφέα Clare Boothe και όπως αναφέρει η
Britannica, χωρίς άλλες λεπτομέρειες, «οι δυο τους άσκησαν
μείζονα [major] επιρροή στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και στις
πολιτικές υποθέσεις της χώρας [ΗΠΑ]».
Μικρή
λεπτομέρεια: η Clare Booth Luce υπήρξε και βουλευτής των ΗΠΑ
(1943-1947) καθώς και πρέσβειρα στην Ιταλία (1953-1956) επί
προεδρίας Αϊζενχάουερ. Το 1981 είχε διοριστεί μέλος του
Συμβουλίου Εξωτερικών Πληροφοριών του προέδρου Ρήγκαν. Στην
αρχή της σταδιοδρομίας της διατελέσει επίσης και διευθυντικό
στέλεχος των περιοδικών Vogue και Vanity
Fair.
Δεύτερη μικρή λεπτομέρεια: ο Henry Luce
σπούδασε στο πανεπιστήμιο Γιέιλ και –οποία σύμπτωσις!– ήταν
και μέλος του Τάγματος των Οστών και της Νεκροκεφαλής
(Skull & Bones), μέλη του οποίου είναι εδώ και
τρεις γενιές και οι Μπους –μεταξύ άλλων.
Τρίτη μικρή
λεπτομέρεια: ο Henry Luce ήταν επίσης μέλος του Συμβουλίου
Εξωτερικών Σχέσεων (Council on Foreign
Relations).
Τέταρτη μικρή λεπτομέρεια: ο Henry Luce ΙΙ,
γιος του προηγούμενου, ήταν επικεφαλής κάποιων κυβερνητικών
προγραμμάτων των ΗΠΑ σχετικά με τεχνολογίες «μη-θανατηφόρων»
–ψυχοτρονικών– όπλων…
Ας επιστρέψουμε, όμως, στον
Ντόνοβαν. Ο Μ. Ντόνοβαν ισχυρίζεται ότι η εισβολή των Κινέζων
στην Κορέα, που προκάλεσε τον πόλεμο, έγινε σε λιγότερο από 36
ώρες μετά τη συνάντηση που είχε στην Τεχεράνη ο Henry Luce με
κάποια στελέχη της ΕΣΣΔ. Στη συνάντηση ο H. Luce είχε
διαβεβαιώσει τους σοβιετικούς ότι οι ΗΠΑ δεν επρόκειτο να
χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα. [Για κάποιες «συμπτώσεις»
σχετικά με τον πόλεμο της Κορέας ανατρέξτε στο
Wrench.]
«Οπτική
γωνία εξουσίας», «οπτική γωνία μάζας»…
Και
έτσι ξαναγυρίζουμε στον Τεντ Τέρνερ και τη συνέντευξή του, την
οποία αναφέρει ο Μ. Ντόνοβαν. Επί είκοσι ολόκληρα λεπτά ο Τ.
Τέρνερ άκουγε την ίδια ερώτηση και έδινε την ίδια απάντηση. Το
μήνυμα ήταν σαφές. [Όχι, για τον Τ. Τέρνερ. Αυτός το είχε ήδη
λάβει πριν από τη συνέντευξη.] «Ο Τέντ Τέρνερ, O Τεντ
Τέρνερ, πήρε το μήνυμα. Εσείς;»
Ο Τ. Τέρνερ ήταν
καινούργιος στην ειδησεογραφική «πιάτσα». Είχε περάσει πολύ
γρήγορα από την «οπτική γωνία μάζας» στην «οπτική γωνία
εξουσίας». Στον συγκεκριμένο τρόπο, δηλαδή, με τον οποίο
κάποιος αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει τα πράγματα. Άλλη η
οπτική γωνία κάποιου που ανήκει στην ελίτ που διοικεί την
Ανώνυμη Εταιρεία Πλανήτης Γη [«οπτική γωνία εξουσίας»]
και άλλη η οπτική γωνία κάποιου που ανήκει στην «πλέμπα»
[«οπτική γωνία μάζας»]. [Σχετικά με το Πλανήτης Γη Α.Ε.
διαβάστε και το σχετικό πόνημά μου στο τελευταίο (# 102)
τεύχος του περιοδικού TPITO MATI.]
Οι όροι
ανήκουν στον Μ. Ντόνοβαν [«mass perspective» και «ruler
perspective»] και θεωρώ ότι αποτελούν εξαιρετικά εργαλεία, που
μπορούν να μας βοηθήσουν στην ανάλυση των όσων συμβαίνουν στον
πλανήτη. Για παράδειγμα, ο πρόεδρος Γεώργιος Μπους Β΄ είναι
υποκριτής, σύμφωνα με όσα αναφέρω στη συνέχεια στο «Α! [Ι]», ή
όχι; Από τη μια πλευρά διατάζει τους βομβαρδισμούς στο
Αφγανιστάν [οπτική γωνία εξουσίας] και από την άλλη μας
«πλασάρει» και τους «φιλανθρωπικούς εράνους». Διότι η «πλέμπα»
πρέπει να βλέπει διαφορετικά τα πράγματα…
Θα επανέλθω…
[Αν δεν μπλέξω σε τίποτα παρελάσεις στο επόμενο εορταστικό
τριήμερο της 25ης Μαρτίου. Διότι εκτός από φανατικός
Χριστιανός Ορθόδοξος –«έξω τα πάγανα!»– είμαι και φανατικός
Ελληναράς…].
Α!
[Ι]
Λευκός Οίκος, ΗΠΑ, επίσημη
ανακοίνωση:
«Ο πρόεδρος [Γεώργιος Μπους Β΄] ζητά
από τα Αμερικανόπουλα να βοηθήσουν τα Αφγανόπουλα
συνεισφέροντας ένα δολάριο (μετρητά, επιταγή ή
τραπεζική/ταχυδρομική επιταγή) ατομικά ή συλλογικά
στο:
Αμερικανικό Ταμείο για τα Αφγανόπουλα
c/o The White
House
1600 Pennsylvania Ave., NW.
Washington, DC,
20509-1600»
Όσα απέμειναν χρειάζονται
βοήθεια…
Α!
[ΙΙ]
Επιτέλους! Τέσσερις από τους κομμάντος
αυτοκτονίας της 11ης Σεπτεμβρίου πήραν βίζα από το αμερικανικό
κράτος! [Σύνδεση
1, σύνδεση 2.]
Οι αμερικανικές αρχές εκδίδουν και βίζες για τον
Παράδεισο;
Α!
[ΙΙΙ]
Τελικά τα «ουρί» του μουσουλμανικού
παραδείσου είναι μεταφραστικό σφάλμα. Όπως αναφέρει και η
Καθημερινή της προπερασμένης Κυριακής [«Στον
Παράδεισο δεν υπάρχουν παρθένες, αλλά… λευκές σταφίδες»],
ο Κρίστοφερ Λάξεμπεργκ, Γερμανός [;] συγγραφέας, που
χρησιμοποίησε αυτό το ψευδώνυμο για να συγγράψει βιβλίο
σχετικά με τα «πώς» και τα «γιατί» του Κορανίου, ισχυρίζεται
ότι η λέξη δεν είναι «huri» αλλά «hur», που σημαίνει «λευκές
σταφίδες». Άρα και οι «πολυχρονεμένοι, πολυδοξασμένοι κ.λπ.
κ.λπ. ιδιοκτήτες και διευθυντές του συγκροτήματος», όπως
ανέφερα προ δύο εβδομάδων, θα πρέπει να περιοριστούν στο ρύζι,
στο μέλι και στις λευκές σταφίδες. Μερικές φορές ο αγώνας των
προλετάριων του πνεύματος, όπως ο υποφαινόμενος, δικαιώνονται…
Άκου «λευκές σταφίδες»!…
Α! [ΙV]
Σε μια «περίεργη»
ιστορία, σχετικά με την απέλαση 120 Ισραηλινών από τις ΗΠΑ τον
Μάιο και τον Ιούνιο του 2001, αναφέρεται ο Νικόλας Ζηργάνος σε
άρθρο του [«Ιστορίες
ΠρακτορικήςΤρέλας»] στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.
Πολλοί από αυτούς έμειναν στις ίδιες ή σε κοντινές πόλεις με
εκείνες στις οποίες έμεναν και οι περισσότεροι αεροπειρατές…
Πιστεύω ότι παρουσιάζει εξαιρετικό
ενδιαφέρον…
Α!
[V]
Επιτέλους! Τι απογίνανε ο μουλάς Ομάρ
και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν; Μήπως ήρθε η ώρα να βομβαρδιστεί η
Βαγδάτη, η Τρίπολη, η Τεχεράνη, η Αβάνα και –γιατί όχι– το
Βελιγράδι; |
