|
Damputin ang rosas na kanyang iniwan
Matapos ang gabi ng kaligayahan.
Langhapin ang bango ng pamamaalam
Ng isang relasyong walang katiyakan.
Sa matinding apoy, agad mong ihagis
Ang rosas, larawan, natirang pag-ibig.
Hayaang malunod sa samyo ng galit
Ang buong katawan, ang puso, ang isip.
Matapos dumaloy ang pawis at luha,
Buksan mo ang pinto at mga bintana.
Muli mong simsimin ang hanging sariwa.
Ibalik sa puso ang dating tiwala.
|
|
