|
9
Μαΐου 1953. Πριν από πενήντα χρόνια –παρά δύο ημέρες– ιδρύεται στη χώρα μας
[«Για την εθνική ασφάλεια των Ενόπλων Δυνάμεων και την δημόσιαν ασφάλειαν
και τάξιν…»], με νομοθετικό διάταγμα που υπέγραψε ο τότε πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπάγος, μία μοναδική, ανεπανάληπτη, υπέροχη «υπερεσία»: η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών, η προσφιλής σε όλους μας ΚΥΠ, που σήμερα είναι γνωστή ως Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών.
Συμμετέχοντας στον πάνδημο εορτασμό για τα πενηντάχρονα της «υπερεσίας»…
… δεν θα διολισθήσω σε κακίες όπως: «Η ελληνική Μυστική Υπηρεσία κατέχει ένα σημαντικό παγκόσμιο πρωτείο: ποτέ
δεν δικάστηκε ή τιμωρήθηκε αρχηγός, στέλεχός της ή και απλός υπάλληλος για
γνωστές σ’ όλους παρακρατικές και εγκληματικές δραστηριότητες. ΠΟΤΕ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ
ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΕΛΕΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ
ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΥΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ!» [Νίκος Κλειτσίκας, Andrea Speranzoni, Φαινόμενα Τρομοκρατίας – Ο Ελληνικός Νεοφασισμός μέσα από τα Απόρρητα Έγγραφα των Μυστικών Υπηρεσιών, εκδ. Προσκήνιο-Άγγελος Σιδεράτος, Αθήνα 2003, σελ. 102, οι υπογραμμίσεις των συγγραφέων]…
…
αλλά θα αναφερθώ μόνον σε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της «υπερεσίας»
που, άγνωστο γιατί, αγνοείται αυτές τις ημέρες από όλους και απ’ όλες…
…
ευχόμενος «Χρόνια Πολλά ΚΥΠούλα μας, Χρόνια Πολλά ΕΥΠούλα μας»… [Το «ΕΥΠούλα»
μας διαβάζεται είτε ως «έει! Πούλα μας!» είτε ως «ευ-πούλα» μας, δηλαδή «πούλησέ
μας καλά»… στους Αμερικάνους, στη Μοσάντ (από την οποία έχεις προμηθευτεί
υπολογιστές και προγράμματα, Θεαμαπάτες
& Δικτυώματα [15] 30-1-2002) ή σε όποιους άλλους.]
Μία έκθεση της ΚΥΠ για την τρομοκρατία στη χώρα μας
Το
μακρινό 1980, κάποια στελέχη της ΚΥΠ είχαν συντάξει μία έκθεση για την τρομοκρατία
στη χώρα μας. Αποσπάσματα αυτής της έκθεσης δημοσιεύτηκαν στις 9-12-1984
στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία [που ουσιαστικά διηύθυνε τότε ο Σπύρος Καρατζαφέρης]. Το δημοσίευμα, που υπέγραφε ο δημοσιογράφος Γιώργος Φιλιππάκης [απεσταλμένος του Alter Ιράκ κατά τον πρόσφατο πόλεμο] προκάλεσε σάλο, ακόμα και στους κόλπους της Ελευθεροτυπίας, αφού κάποια από τα στελέχη της αναφέρονταν ονομαστικά στην έκθεση ως «ύποπτοι»…
Η έκθεση αυτή έχει δημοσιευτεί ολόκληρη στο βιβλίο του Γιώργου Καράμπελα, Το Ελληνικό Αντάρτικο των Πόλεων [1974-1985], έκδοση του συγγραφέα, Β΄ έκδοση, εκδ. Γραφές, Αθήνα 2003.
Από
την έκθεση θα παραθέσω μόνον έξι σημεία, που αφορούν στα συμπεράσματα των
–αγνώστων– στελεχών της «υπερεσίας», σχετικά με την ίδρυση και τη δράση της
οργάνωσης 17 Νοέμβρη:
«Η Οργάνωση 17 Νοέμβρη
1. Προέλευση: Μια καναδική αναφορά λέει ότι στις 26 Ιουλίου 1975 η εφημερίδα People’s Canadian News [εκδίδεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα του Κεμπέκ Μαρξιστικό-Λενινιστικό] δημοσίευσε άρθρο που αναφέρει:
Εμείς οι αντιφασίστες, αντιιμπεριαλιστές που πολιτικά αντιπροσωπευόμαστε
από την 17 Νοέμβρη, έχουμε αποφασίσει να διαλύσουμε αυτή την οργάνωση και
να φτιάξουμε το ΑΜΕΕ [Αγωνιστικό Μέτωπο Ελλήνων Εξωτερικού].
2.
Μια αμερικανική αναφορά αναφέρει ότι, σύμφωνα με τον Ντένις Κούτρα, που γεννήθηκε
το 1951 στην Πάτρα, έλληνα υπήκοο που σπουδάζει στο Πολυτεχνείο της Νέας
Υόρκης, η 17 Νοέμβρη φτιάχτηκε στο Πανεπιστήμιο McGill του Μόντρεαλ,
αλλά υπάρχει και μεγάλος αριθμός ελλήνων ριζοσπαστικών που είναι μέλη της
17ης Νοέμβρη, στο Χάρβαρντ και στο ΜΙΤ. Τα μέλη έπαιρναν βοήθεια και καθοδήγηση
από ελληνικής καταγωγής καθηγητές του Χάρβαρντ και του ΜΙΤ.
3. Μια ελληνική αναφορά της 12ης Ιανουαρίου 1975 σημείωνε ότι μια οργάνωση που λεγόταν «Λαϊκή Επαναστατική Αντίσταση» [ΛΕΑ]
που ξεκίνησε από την Ιταλία το 1967, όπως η Οργάνωση Μακρυγιάννη [ΟΜ], έκανε
μικρές τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ελλάδα συμπεριλαμβανομένης και της απόπειρας
ανατίναξης ομάδας επιτετραμμένων των ΗΠΑ. Η ΛΕΑ πιθανώς έγινε ΕΛΑ –Ελληνική
Λαϊκή Αντίσταση– και έκαψε το κτίριο της αποστολής των ΗΠΑ, στα τέλη του
1975.
4. Μια ιταλική αναφορά έλεγε ότι στις 26 Ιουλίου 1975 η έκδοση Λαϊκός Δρόμος ανέφερε
πως η ΟΜ έγινε 17 Νοέμβρη, ομάδα που αργότερα έγινε ΑΜΕΕ. Η ίδια αναφορά
λέει πως η ΛΕΑ είχε τα κεντρικά της γραφεία στη Ρώμη και εξέδιδε εφημερίδα
που λεγόταν Επίθεση. Ήταν μια μικρή κλειστή ομάδα που σχηματίστηκε από την Ανεξάρτητη Αριστερά [ΑΑ]. [Σημείωση:
Η ΑΑ ήταν η βάση για άλλες επαναστατικές ομάδες, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας,
όπως 20η Οκτώβρη, «Δημοκρατική Άμυνα», ΠΑΚ, ΕΛΕΚ και άλλες.
5. Μια γαλλική αναφορά της 8ης Φεβρουαρίου 1977, σημειώνει ότι η 29 Μάη φτιάχτηκε στο Παρίσι το 1971 και υποστηριζόταν από την Curiel Apparat.
Διευθυνόταν από 5μελή επιτροπή όπου περιλαμβάνονταν και οι Ηλίας Νικολακόπουλος,
Παναγιώτα Αγριαντώνη και Δημήτρης Ψυχογιός. Είχε 40 μέλη, 18 από τους οποίους
εκπαιδεύτηκαν στην Κούβα. Η 20 Οκτώβρη δημιουργήθηκε από την 29 Μάη
και μεταξύ των μελών ήσαν και οι Ψυχογιός, Νικολακόπουλος και Γιάννης Σερίφης.
[Η αναφορά λέει ότι η ΑΑ πιθανόν να είναι τμήμα της 20 Οκτώβρη].
6.
Είναι αμφίβολη η χρησιμότητα της προέλευσης αυτών των μικρών βιαίων ομάδων,
συμπεριλαμβανομένης και της ομάδας 17 Νοέμβρη. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε
ότι η 17η Νοέμβρη, που εμφανίστηκε ξαφνικά από πουθενά το Δεκέμβριο
του 1975 και το Δεκέμβριο του 1976 και ανέλαβε την ευθύνη για τους φόνους
Γουέλς-Μάλλιου, είναι μια οργάνωση-φάντασμα. Πιθανόν δεν υπάρχει σαν οργάνωση.
Πρόκειται μάλλον για μια μικρή, καλά ελεγμένη και χαλαρά οργανωμένη ομάδα
αναρχικών που στρατολογούνται από επαναστατικές γνωριμίες για τις ικανότητες
και την αξιοπιστία τους.»
Στη συνέχεια η έκθεση παραθέτει
έναν λεπτομερέστατο κατάλογο με τρεις βασικές κατηρορίες υπόπτων: 14 κύριους,
20 δευτερεύοντες και 14 πιθανούς. Από όλα αυτά τα ονόματα, ενεπλάκησαν στην
ιστορία της τρομοκρατίας, από το περασμένο καλοκαίρι, μόνον εκείνα του Γιάννη
Σερίφη, ενός αρχιτέκτονα που διασύρθηκε ως μέλος του ΕΛΑ και τελικά δεν ασκήθηκε
δίωξη εναντίον του και ενός καθηγητή πανεπιστημίου, που φερόταν ως μέλος
της 17 Νοέμβρη και φίλος του Α. Γιωτόπουλου.
Αυτό που είναι εντυπωσιακό
με τα έξι αυτά σημεία της έκθεσης της ΚΥΠ, πέραν των μεγάλων ανακριβειών
που περιέχουν, είναι ότι αποτέλεσαν –και αποτελούν– για την Αντιτρομοκρατική
Υπηρεσία τον «μπούσουλα» για τη διαμόρφωση μιας συνολικής θεωρίας σχετικά
με την τρομοκρατία στη χώρα μας.
Ποιος είναι αυτός ο μπούσουλας;
Η
ΛΕΑ και η 29η Μάη ιδρύθηκαν από τον Α. Γιωτόπουλο στο Παρίσι [και όχι στην
Ιταλία] κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Τα άτομα που αναφέρονται στα έξι
σημεία της έκθεσης δεν είχαν καμία σχέση με τις δύο αυτές οργανώσεις. Οι
λόγοι για τους οποίους οι «υπερεσίες» δεν κατάφεραν, επί είκοσι χρόνια [1980-2000]
να συνδέσουν τον Α. Γιωτόπουλο με τις δύο αυτές οργανώσεις, άγνωστοι ή «άγνωστοι».
Υποτίθεται ότι τα μέλη όλων των υπόλοιπων αντιδικτατορικών οργανώσεων είχαν
μιλήσει κατά περιόδους σε εφημερίδες, περιοδικά κ.λπ. και από εκεί αντλούσαν
οι «υπερεσίες» τις πληροφορίες τους, ενώ τα μέλη της ΛΕΑ και της 29ης Μάη
δεν είχαν ποτέ αναφερθεί στις οργανώσεις στις οποίες ανήκαν…
Όπως αναφέρει ο Β. Λαμπρόπουλος
στο βιβλίο του [σελ. 84], «όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, επί σειρά ετών,
έως πρόσφατα ακόμη, οι αξιωματικοί της Αστυνομίας, όπως τουλάχιστον εκμυστηρεύτηκαν
ύστερα από την εξάρθρωση της 17Ν, αντλούσαν σημαντικές πληροφορίες για τη
δομή των αντιδικτατορικών οργανώσεων από ορισμένα σχετικά δημοσιεύματα αμέσως
ύστερα από τη μεταπολίτευση.»
Όσο, επίσης, κι αν φαίνεται απίστευτο,
οι «υπερεσίες» διέθεταν από τότε «πληροφορίες και ονόματα μόνο για τα δύο
παραρτήματα της οργάνωσης [ΛΕΑ] στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη… Απουσίαζε
επιπλέον οποιαδήποτε γνώση σχετικά με τη σύνθεση των μητρικών αντιδικτατορικών
οργανώσεων στο Παρίσι.» [ό.π.] Βέβαια, οι δύο αυτές οργανώσεις δεν ήταν οργανώσεις
φαντάσματα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας, τα μέλη της είχαν πάμπολλες
επαφές με μέλη άλλων οργανώσεων και άτομα του αντιδικτατορικού αγώνα. Και
εδώ υπάρχει ένα παράδοξο: ή όλοι οι υπόλοιποι γνώριζαν από την αρχή και κάλυψαν
τις δύο αυτές οργανώσεις, ή ότι οι «υπερεσίες» γνώριζαν από την αρχή και
συγκάλυψαν ό,τι συγκάλυψαν…
Το ακόμα πιο απίστευτο είναι ότι, πέραν
της «απουσίας γνώσεων κ.λπ.», η έκθεση της ΚΥΠ «πετυχαίνει διάνα» στο έκτο
της σημείο, όταν αναφέρεται σε «μια οργάνωση-φάντασμα», που «πιθανόν δεν
υπάρχει σαν οργάνωση» και είναι «μάλλον μια μικρή, καλά ελεγμένη και χαλαρά
οργανωμένη ομάδα αναρχικών που στρατολογούνται από επαναστατικές γνωριμίες
για τις ικανότητες και την αξιοπιστία τους».
Ποια είναι η «επίσημη» θέση της αστυνομίας σήμερα;
Σύμφωνα
με όσα αναφέρει ο Β. Λαμπρόπουλος, η αστυνομία θεωρεί ότι αμέσως μετά τη
μεταπολίτευση συγκροτήθηκε αυτό που αποκαλείται «κεντρικό συμβούλιο της τρομοκρατίας»,
μια ομάδα ατόμων, δηλαδή, που συντόνιζε τον «ένοπλο αγώνα» στη χώρα μας,
και μέλος της οποίας, πάντοτε σύμφωνα με τις «υπερεσίες», ήταν και ο Α. Γιωτόπουλος.
Ο τελευταίος θεώρησε κάποια στιγμή ότι θα έπρεπε ο αγώνας να «κλιμακωθεί»
και να προχωρήσουν σε απαγωγές ή δολοφονίες, κάτι με το οποίο διαφώνησαν
τα υπόλοιπα μέλη του «Συμβουλίου». Τότε, ο Γιωτόπουλος στρατολόγησε «από
επαναστατικές γνωριμίες» του ικανά και αξιόπιστα άτομα και προχώρησε στις
εκτελέσεις Γουέλς [1975], Μάλλιου [1976] και Πέτρου-Σταμούλη [1980], δανειζόμενος
όπλα και γραφομηχανή από το «Κεντρικό Συμβούλιο», παραμένοντας, ωστόσο, πάντα
μέλος του. Ο Γιωτόπουλος, λένε, αποχώρησε από το Συμβούλιο στις αρχές της
δεκαετίας του 1980, όταν αποφάσισε να προχωρήσει στην ίδρυση μιας «πραγματικής»
και όχι μιας «φανταστικής» 17 Νοέμβρη, στρατολογώντας νέα μέλη μετά το 1982-83,
αρχής γενομένης με τον Δ. Κουφοντίνα…
Τελικά αποδεικνύεται [;] ότι
«η θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων», όσον αφορά τις τρομοκρατικές οργανώσεις
στη χώρα μας, ήταν λανθασμένη. Υπήρχε, όπως εκτιμούν σήμερα οι «υπερεσίες»,
κεντρικός καθοδηγητής όλων τους: το Συμβούλιο…
Το τελικό [;] ερώτημα τίθεται αβίαστα:
Ή
οι «υπερεσίες» έχουν δίκιο όταν αναφέρονται σε Γιωτόπουλο-ΛΕΑ-29η Μάη-17
Νοέμβρη-Κεντρικό Συμβούλιο ή έχουν άδικο. Στην πρώτη περίπτωση, ήταν απλώς
ανίκανες να προχωρήσουν στην εξάρθρωση της οργάνωσης –αφού με την έκθεση
της ΚΥΠ του 1980 είχαν φτάσει τόσο κοντά–, ή γνώριζαν και, για τους όποιους
λόγους, συγκάλυψαν την υπόθεση τρομοκρατία στη χώρα μας; Στη δεύτερη περίπτωση,
απλώς θυμήθηκαν την ξεχασμένη έκθεση, την ανέσυραν από τους φοριαμούς και
προχώρησαν στην κατασκευή μιας «καραμπινάτης» σκευωρίας σε βάρος τουλάχιστον
του Α. Γιωτόπουλου…
Στη δεύτερη περίπτωση, επίσης, θα πρέπει να
«εφεύρουν» μία νέα θεωρία και νέους υπόπτους για να συνδέσουν τη –μετά το
1983– 17 Νοέμβρη των Κουφοντίνα-Τσελέντη-Ξηρού [που παραδέχονται τη συμμετοχή
τους στην οργάνωση] με την οργάνωση των ετών 1975-1980…
Μπερδέματα; Όχι και τόσο. Απλά ερωτήματα…
Ας θέσουμε ένα ακόμη απλό ερώτημα:
Ο ψηφοφόρος Αλέξανδρος Γιωτόπουλος
Το
όνομα του Α. Γιωτόπουλου ως βασικού υπόπτου για την υπόθεση 17 Νοέμβρη είχε
διαρρεύσει αρκετές ημέρες πριν από τη σύλληψή του το απόγευμα της Τετάρτης
17 Ιουλίου 2002 [περισσότερα στοιχεία Θεαμαπάτες
& Δικτυώματα [36] 17-7-2002].
Εκείνη την ημέρα, είχα ήδη στείλει το κείμενο της στήλης όταν σκέφτηκα να επισκεφτώ τον διαδικτυακό τόπο του υπουργείου Εσωτερικών.
Εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε εξέλιξη μία διαφημιστική εκστρατεία του υπουργείου,
ότι μπορούσαμε –εν όψει δημοτικών εκλογών– να πληροφορηθούμε διαδικτυακά
το πού ψηφίζουμε κ.λπ. Τα στοιχεία που ήταν απαραίτητα ήταν το ονοματεπώνυμο,
το όνομα πατρός [τα αρχικά δύο γράμματα τουλάχιστον] και ο χρόνος γέννησης.
Είχα ήδη χρησιμοποιήσει τις ιστοσελίδες του υπουργείου για να τσεκάρω διάφορα,
όπως για παράδειγμα, το αν ο παππούς του Alexis ήταν πράγματι υφυπουργός
του Μεταξά.
Γιωτόπουλος, Αλέξανδρος, του Δημητρίου… Γεννηθείς, όμως,
πότε; Όλοι έγραφαν ότι είχε γεννηθεί το 1939. «Παίζοντας» με τις χρονολογίες,
αποδείχτηκε ότι είχε γεννηθεί το 1944.
[Το μεγάλο πρόβλημα αν θέλετε
να «τσεκάρετε» πληροφορίες κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν είναι η χρονολογία γέννησης.
Μ’ αυτήν απλώς δοκιμάζετε διάφορες χρονολογίες, ξέρετε περίπου και την ηλικία,
οπότε… Το πρόβλημα είναι με το πατρώνυμο. Το οποίο μπορείτε να βρείτε ή να
μαντέψετε επισκεπτόμενοι τις σελίδες του τηλεφωνικού καταλόγου του ΟΤΕ...
Με λίγη υπομονή και πειραματισμούς έχετε τα αναμενόμενα –και ενδιαφέροντα–
αποτελέσματα… Το διαδικτυακό κράτος στην υπηρεσία του πολίτη, που λένε…]
Τα στοιχεία για τον Α. Γιωτόπουλο, όπως τα έδινε το υπουργείο Εσωτερικών:
«Αποτελέσματα Αναζήτησης
Ειδ. Εκλογικός Αριθμός : 0146944000839
Επώνυμο : ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Όνομα : ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Όνομα Πατέρα : ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Όνομα Μητέρας : ΖΩΗ
Κωδικός Εκλογικού Διαμερίσματος : 0146070
ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ : ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ
Νομαρχία : ΑΘΗΝΩΝ
Περιφέρεια : ΑΤΤΙΚΗΣ»
Άρα…
Άρα
ο Α. Γιωτόπουλος, που κυκλοφορούσε τα τελευταία χρόνια με πλαστή ταυτότητα
με το όνομα Μιχάλης Οικονόμου, διέθετε εκλογικό βιβλιάριο. Αυτό που είναι
άγνωστο είναι το αν είχε ψηφίσει ποτέ σε εκλογές. Το
περασμένο καλοκαίρι είχαν διαρρεύσει
διάφορες πληροφορίες ότι είχε ψηφίσει στις εκλογές του 1996 και του 2000…
Και αν ισχύουν τα όσα λένε οι «υπερεσίες» ότι θεωρούσαν, ήδη από τις αρχές
της δεκαετίας του 1990, και σίγουρα πάντως πολύ πριν τις εκλογές του 2000,
ως ύποπτο τον Α. Γιωτόπουλο, πώς και δεν τον εντόπισαν; Λέμε, τώρα… Αν είχε
ψηφίσει ποτέ του…
Όλα τα ερωτήματα έχουν την απάντησή τους
Ι
Ερώτημα Ι: Ζωή Μεταξά
Όνομα Μητέρας: Ζωή
Επώνυμο Μητέρας: Μεταξά
Και είχα μείνει με την απορία από το περασμένο καλοκαίρι: Η Ζωή Μεταξά, μητέρα του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου και σύζυγος του Μήτσου Γιωτόπουλου, είχε καμιά συγγενική σχέση με τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά;
«Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια…» [«καθετί στον καιρό του», «παραπούλι: κηπευτικό φυτό».]
Λύθηκε κι αυτή μου η απορία: ναι, υπήρχε συγγενική σχέση.
Διαβάζουμε:
«Το
1928, στο πιο έντονο σημείο της δράσης της οργάνωσης, ο [Μήτσος] Γιωτόπουλος
συνδέθηκε με τη Ζωή Μεταξά, που ήταν μέλος του γυναικείου τμήματος του αρχειομαρξισμού
και που στάθηκε δίπλα του μέχρι το τέλος της ζωής του. Η Ζωή συμμετείχε στην
οργάνωση μαζί με τη μητέρα της Μαρία και την αδελφή της Κούλα. Η Μαρία Μεταξά, κόρη πλούσιας οικογένειας από την Αρκαδία, είχε παντρευτεί ένα συγγενή του Ιωάννη Μεταξά,
τον οποίο όμως χώρισε γρήγορα μην αντέχοντας τις συντηρητικές πολιτικές ιδέες
του. Με τις δυο κόρες της, τη Ζωή, φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο, και την Κούλα,
ηθοποιό, η Μαρία Μεταξά οργανώθηκε στον αρχειομαρξισμό. Ήταν μαχητική και
αφοσιωμένη στην οργάνωση και γρήγορα της έδωσαν το παρατσούκλι "η Μάνα του
Αρχείου".»
Τα παραπάνω [οι υπογραμμίσεις δικές μου] τα διαβάζουμε στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Θεόδωρου Μπενάκη, Δημήτρης Γιωτόπουλος – Μια Πορεία από τον Επαναστατικό στο Φιλελεύθερο Σοσιαλισμό [Κούριερ Εκδοτική, σελ. 47], που κυκλοφόρησε τις ημέρες του Πάσχα.
Οι απορίες, βέβαια, είναι σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας: μία λύνεις, δύο ξεπετάγονται.
Απορία Ι: «Πόσο» συγγενής του Ιωάννη Μεταξά ήταν ο πατέρας της Ζωής Μεταξά;
Απορία ΙΙ: Ποιο ήταν το πατρικό επίθετο της Μαρίας Μεταξά;
Καιρός φέρνει…
Όλα τα ερωτήματα έχουν την απάντησή τους
ΙΙ
Ερώτημα ΙΙ: Φραγκίσκος Τζουλάτι
Αυτή την απορία την είχα εδώ και πολλά χρόνια.
«Το 1926 ο Τζουλάτι αποχώρησε, αφήνοντας, όπως όλοι κατάλαβαν τότε, "διάδοχό" του τον Δημήτρη Γιωτόπουλο.» [ό.π. σελ. 35].
Ο
Φραγκίσκος Τζουλάτι, από την Κέρκυρα και φοιτητής στη φυσικομαθηματική σχολή
του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπήρξε, στα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του
1910 και στα πρώτα της δεκαετίας του 1920, μία από τις πιο δραστήριες μορφές
του σοσιαλιστικού κινήματος στη χώρα μας. Για να μην σας κουράζω με λεπτομέρειες,
θα παραθέσω μόνον τα όσα αναφέρει ο Μιχάλης Οικονόμου [το ονοματεπώνυμο
του οποίου χρησιμοποιούσε σαν ψευδώνυμο ο Α. Γιωτόπουλος], που υπήρξε ο γραμματέας
του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΕΚΕ [προδρόμου του ΚΚΕ]:
«…Πάντως,
ο καθοδηγητής της ομάδας δεν ήταν ο Λιγδόπουλος, αλλά ο Κερκυραίος φοιτητής
της Φυσικομαθηματικής Φραγκίσκος Τζουλάττης, με γερή θεωρητική κατάρτιση.
Ο Τζουλάττης πρωτοστάτησε στις προσπάθειες για τη δημιουργία του Κόμματος,
ήταν τα πρώτα χρόνια ηγετικό στέλεχος του ΣΕΚΕ και έγινε, αργότερα, ο θεωρητικός
του αρχειομαρξισμού στην Ελλάδα.» [Μιχάλης Δημητρίου, Το Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κίνημα – 1. Από τους Ουτοπιστές στους Μαρξιστές,
εκδόσεις Πλέθρον, Αθήνα 1985, σελ. 313. Λεπτομέρεια: ο Μ. Δημητρίου είναι,
σήμερα, γνωστός παραθυρολόγος και εκδότης του περιοδικού Non Paper…]
Η
απορία που είχα εδώ και χρόνια αφορούσε την αποχώρηση του Φ. Τζουλάτι από
την –επαναστατική, να μην το ξεχνάμε– οργάνωση «Αρχείον Μαρξισμού». Η οικειοθελής
αποχώρηση ενός ηγέτη από μία επαναστατική οργάνωση, την οποία μάλιστα είχε
ιδρύσει ο ίδιος, αποτελεί, αν όχι μοναδικό, τουλάχιστον εξαιρετικά σπάνιο,
φαινόμενο στα παγκόσμια χρονικά, ειδικά εκείνη την περίοδο.
Γιατί ο Τζουλάτι αποχώρησε από το Αρχείον Μαρξισμού αφήνοντας ως «διάδοχό» του τον Μήτσο Γιωτόπουλο;
«Ακούστηκαν
πολλά τότε», αναφέρει ο Θ. Μπενάκης [ό.π.], «αλλά και τα επόμενα χρόνια,
ήταν πολλοί εκείνοι που προσπάθησαν να εξηγήσουν την πράξη αυτή του ιδρυτή
του αρχειομαρξισμού…»
Μια υποσημείωση στην ίδια σελίδα, του ίδιου βιβλίου, τα λέει όλα [οι υπογραμμίσεις δικές μου]:
«Πολλοί υποστήριζαν ότι τον Τζουλάτι κέρδισε ο τεκτονισμός. Μάλλον είχαν δίκιο διότι το 1931 υπάρχει το όνομα του ιδρυτή του αρχειομαρξισμού στον κατάλογο των στελεχών της Στοάς της Αθήνας "Προμηθεύς" στην οποία εκτελούσε χρέη "Ελεονόμου". Γνώμων, αρ. 11, Νοέμβριος 1931.»
Τον
κέρδισε, λέει, ο τεκτονισμός. Όπως ακριβώς ο τεκτονισμός είχε κερδίσει κι
έναν άλλον σοσιαλιστή, που –όλως τυχαίως, υποθέτω– υπήρξε και ο ιδρυτής –και
ιθύνων νους της μέχρι το θάνατό του– της Στοάς «Προμηθεύς»: τον –επίσης εξ
Αρκαδίας– ορμώμενο Σπυρίδωνα Νάγο…
Αλλά αυτά τα έχουμε ξαναπεί…
Για
τους μεν αρχειομαρξιστές, που «το όλο τους σύστημα θυμίζει μυστική εταιρεία
και αποκρυφισμό», και για τον «θρησκευτικό μυστικισμό» τους, και για τον
Μ. Γιωτόπουλο «που καλλιέργησε ιδιαίτερα το μυστηριακό στοιχείο της οργάνωσης»,
στις Θεαμαπάτες & Δικτυώματα
[36] 17-7-2002.
Για δε τον Σπ. Νάγο στις –αφιερωμένες στη συμπτωσιολογία της 17Ν–
Θεαμαπάτες & Δικτυώματα
[37] 24-7-2002.
Ελπίζω να μην μείνουμε με τις απορίες για τι ακριβώς συνέβαινε στο Μεσοπόλεμο…
Διότι «πολλοί έζησαν στην Αρκαδία», για να θυμηθούμε και το Et in Arcadia Ego, του Βιργίλιου…
Τυχαίες συμπτώσεις…
Αντιγράφω από την εφημερίδα Το Παρόν [13 Απριλίου 2003]:
«Το αντίδωρο;
Θυμάστε εκείνον τον καθηγητή του Αιγινήτειου, Ιωάννης Μαντωνάκης λεγόταν, που πήγε, όπως μας είπαν, να εξετάσει τον Σάββα Ξηρό
στον "Ευαγγελισμό" εάν ήταν σε νηφάλια κατάσταση και σε θέση να καταθέσει
και τελικά αρκέστηκε σε ό,τι του… είπε ο Σάββας και μάλιστα υποστήριξε ότι
δεν έδωσαν φάρμακα στον κρατούμενο για να λυθεί η γλώσσα του…, αλλά χωρίς
να κάνει κάπου έρευνα ή εξέταση. Λοιπόν τον κ. Μαντωνάκη διάβασα ότι ο υπουργός
Υγείας κ. Στεφανής τον έβαλε μέλος του Δ.Σ. του ΟΚΑΝΑ [σ.σ. Οργανισμός
Καταπολέμησης των Ναρκωτικών], αν και δεν έχει ιδέα από ναρκωτικά… Λέτε να
είναι το… αντίδωρο; Κατά σύμπτωση όμως και ο δεύτερος που έχει… σχέσεις με
τη "17N", ο συνήγορος του Κουφοντίνα, επίκουρος καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και σύμβουλος μέχρι πρότινος του υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Βασ. Καρύδης, διορίστηκε μέλος του Δ.Σ. του ΟΚΑΝΑ! Ρε τι συμπτώσεις είναι αυτές;»
Ουχου-χου-ου-ου-ου-ουού!
|
