|
«Ήτανε Κυριακή στα διάφανα αφτιά του γάιδαρού μου
[…]
Έτσι βλέπω τους ζωγραφισμένους λόφους της πατρίδας
μου,
πλούσιους σε γαϊδούρια, γιους γαϊδουριών, γονιούς
σήμερα στην όψη,
που επιστρέφουν τώρα χρωματισμένοι
πίστη,
οριζόντιοι λόφοι των συμφορών μου…»
[Καίσαρ
Βαλιέχο]
Αλκυονίδες… Γλύκαναν οι μέρες, γλύκανε και το
περίεργο βλέμμα εκείνων που, στις πλατείες και στα καφενεία,
το αφήνουν να πλανηθεί πάνω σε όσους σέρνονται, βαδίζουν,
τρέχουν ή πετάνε, κατευθυνόμενοι ποιος ξέρει για πού…
«Ο ήλιος έρπει μέσα στο δροσερό σου χέρι,
και
χύνεται προσεκτικά στην περιέργειά σου.» [Καίσαρ
Βαλιέχο]
Αλκυονίδες ημέρες… Ημέρες
ποίησης…
Ο ποιητής
[υπουργός]…
«Το δικό μας βουνό είναι πράσινο
ψάρι
μέσα στις φωτεινές βελανιδιές.
Το δικό σας βουνό
είναι χίλια χρυσά βουβάλια
μέσα στο μαύρο
σύννεφο».
Μ’ αυτούς τους στίχους [του;] αποχαιρέτησε,
την περασμένη εβδομάδα, τον υπουργικό θώκο και καλωσόρισε τον
αντικαταστάτη του, ο εξαναγκασθείς σε παραίτηση υφυπουργός
Εξωτερικών Γιάννης
Ζαφειρόπουλος. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, οι λόγοι για
τους οποίους παραιτήθηκε ο Γ. Ζαφειρόπουλος είχαν να κάνουν με
τις διαφωνίες που προέκυψαν σχετικά με τη διαχείριση 180 δισ.
δρχ. που θα διατεθούν από την Ελλάδα για την «ανασυγκρότηση
των Βαλκανίων». Από την άλλη, δε διαψεύστηκε το γεγονός ότι ο
πρώην υφυπουργός. Εξωτερικών –και «σκληρός» εκσυγχρονιστής– με
υπομνήματά του στον πρωθυπουργό είχε εκφράσει την πλήρη
διαφωνία του με την πολιτική του Γ. Παπανδρέου, ειδικά όσον
αφορά στο θέμα της αδιαφανούς χρηματοδότησης [ύψους 3,5 δισ.
δρχ. ετησίως] των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.
Οι
Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις είναι ένα «φρουτάκι» εποχής που
εμφανίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες και ο ρόλος που
διαδραματίζουν σε διεθνές και τοπικό επίπεδο, όσον αφορά την
πραγματική τους δράση αλλά και τον ιδεολογικό ρόλο που παίζουν
στις σύγχρονες «οικονομίες της ελεύθερης αγοράς», δεν έχει
διερευνηθεί όσο θα έπρεπε. Πέραν των όσων έχουν ακουστεί κατά
καιρούς για τη δράση τους [ειδικά στον πόλεμο της
Γιουγκοσλαβίας, όταν Μ.Κ.Ο. συμμετείχαν σε συσκέψεις στο
υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ –προφανώς για συντονισμό της
δράσης τους– και όταν διάφορα μέλη τους συλλαμβάνονταν σαν
κατάσκοποι στο γιουγκοσλαβικό έδαφος, και όταν ο Μπερνάρ
Κουσνέρ, ιδρυτής των «Γιατρών χωρίς Σύνορα», γινόταν, μετά
το τέλος του πολέμου, διοικητής του Κοσσυφοπεδίου…], η
μοναδική –εξ όσων γνωρίζω– μελέτη, όσον αφορά τον ιδεολογικό
τους ρόλο στη σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, έχει γίνει
από τον Τζέιμς Πέτρας, το γνωστό αμερικανό μαρξιστή
καθηγητή και συνεργάτη της Μηνιαίας Επιθεώρησης
[Διαβάστε στο τελευταίο τεύχος της, το άρθρο
του για το κίνημα των ανέργων στην Αργεντινή]
Ο Τζέιμς Πέτρας [σειρά άρθρων
του], πριν από μερικά χρόνια, είχε διδάξει ως επισκέπτης
καθηγητής για ένα χρόνο στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης. Τότε
είχε μελετήσει και το φαινόμενο των Μ.Κ.Ο. στην Ισπανία και
στη Λατινική Αμερική, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι
Μ.Κ.Ο. αποτελούν δικλίδες ασφαλείας για το σύστημα της
παγκοσμιοποιημένης εξουσίας, ότι χρηματοδοτούνται αδρά από
διάφορες κυβερνήσεις που έχουν ξεθεμελιώσει κάθε ίχνος κράτους
πρόνοιας, ότι εν γένει είναι αποδεκτό για τους νέους να
αγωνίζονται για τα δικαιώματα της φώκιας ή του «λέοντα της
Καμπούλ», αλλά όχι και να αγωνίζονται ενάντια στην ανεργία ή
για καλύτερες συνθήκες εργασίας…
Οι
πανεπιστημιακές αρχές είχαν αρνηθεί τότε να εκδώσουν τη
σχετική μελέτη του Τζ. Πέτρας, αλλά κάποια αποσπάσματά της
είχαν δημοσιευτεί στο καλό ισπανικό περιοδικό Ajoblanco
που έτυχε να πέσει στα χέρια μου. Στο Διαδίκτυο, μπορείτε να
διαβάσετε το σχετικό άρθρο του «Ο
Ιμπεριαλισμός και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις στη Λατινική
Αμερική».
Ο παίκτης
[βουλευτής]…
Ο βουλευτής Αχαΐας του ΠΑΣΟΚ Αλέκος
Χρυσανθακόπουλος και επικεφαλής της άτυπης
κοινοβουλευτικής ομάδας για τα τυχερά παίγνια, «συνελήφθη» από
τις κάμερες της τηλεοπτικής «Ζούγκλας» του Μάκη
Τριανταφυλλόπουλου (Alpha) να παίζει «φρουτάκια» σε μαγαζί
της Πάτρας. Στη συνέχεια, επιχείρησε να «διαπραγματευθεί» με
το δημοσιογράφο τη μη-προβολή των στιγμιοτύπων, ο Μ.
Τριανταφυλλόπουλος κατέγραψε τηλεοπτικά τη συζήτηση εν αγνοία
του βουλευτή και αποφάσισε να την προβάλει στην εκπομπή του,
οπότε «πήραν φωτιά» τα τηλεοπτικά παράθυρα.
Ο Χρυσανθακόπουλος
κατηγόρησε το δημοσιογράφο σαν σαϊεντολόγο, ο
Τριανταφυλλόπουλος ανταπάντησε ότι δεν έχει καμιά σχέση με τη
σαϊεντολογία και ότι απλώς βραβεύτηκε μαζί με τον Νέλσον
Μαντέλα «από κάτι τύπους στο Λος Άντζελες» για τον αγώνα
τους υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο βουλευτής αναγκάστηκε
τελικά να παραδεχτεί ότι είναι «παίκτης» και ο
Τριανταφυλλόπουλος ξεκίνησε έναν αγώνα κατά του τοπικού
«άρχοντα του τζόγου» στην Πάτρα, που διαθέτει μερικές δεκάδες
μαγαζιά στην περιοχή όπου παίζονται τα –παράνομα– παιχνίδια με
τα «φρουτάκια» – γνωστά και ως «κουλοχέρηδες». Και κάπου εκεί,
επειδή ο «άρχοντας» διαθέτει πλήθος διαφόρων επιχειρήσεων στην
Αχαΐα –ανάμεσά τους τηλεοπτικό σταθμό και ποδοσφαιρική ομάδα–
άρχισαν να εμπλέκονται στο σκάνδαλο (;) ονόματα πολιτικών αλλά
και πολιτειακών παραγόντων. Μύλος… Το σήριαλ
συνεχίζεται…
Πάντως, ο Αλέκος Χρυσανθακόπουλος, της
«σκληρής αντιεκσυγχρονιστικής πτέρυγας» του ΠΑΣΟΚ, εξασφάλισε
το δεκαπεντάλεπτο της –τηλεοπτικής– δημοσιότητας που του
αναλογεί, όταν η «κοπή της πίτας» στο πολιτικό του γραφείο
μεταδόθηκε σε «εθνικό δίκτυο». Στην ομιλία του στην εκδήλωση,
με έναν ξύλινο πολιτικό λόγο από τα παλιά, «κατακεραύνωσε»
εκείνους που «απεργάζονται την πολιτική του εξόντωση», λόγω
των αγώνων του… μπλα… μπλα… μπλα…
Και τότε θυμήθηκα
μια παλιά ιστορία, για την οποία ίσως θα άξιζε να θυμόμαστε
τον Α. Χρυσανθακόπουλο. Θα μπορούσε ίσως να την επικαλεστεί
και ο ίδιος, ως αιτία των «δεινών που υφίσταται» σήμερα. Δεν
το έκανε. Οπότε δεν θα το κάνω ούτε κι εγώ. Ούτε καν το
υπαινίσσομαι. Ωστόσο, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε
αυτή την παλιά ιστορία…
Ο βουλευτής και η Εθνική
Υπηρεσία…
Στις 26 Σεπτεμβρίου 2000, ο
Αλέκος Χρυσανθακόπουλος σε ερώτηση που είχε καταθέσει
στη Βουλή, προς την –τότε– υπουργό Εσωτερικών και πολιτικό
προϊστάμενο της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Βάσω
Παπανδρέου, ανέφερε ότι η κυβέρνηση είχε αναθέσει «την
παρακολούθηση απόρρητων κρατικών πληροφοριών για την ασφάλεια
της χώρας στην ισραηλινή εταιρεία Efrat, δίνοντας παράλληλα τη
δυνατότητα σε γνώστες ηλεκτρονικών υπολογιστών να γνωρίζουν τα
πάντα για την Ελλάδα».
«Το παράδοξο της όλης υπόθεσης»,
ανέφερε μεταξύ άλλων ο βουλευτής, «είναι το ότι η ΕΥΠ –σε
περίπτωση δυσλειτουργίας του συστήματος– δεν έχει τη
δυνατότητα παρακολούθησης των στόχων της μέχρις ότου οι
Ισραηλινοί αποκαταστήσουν τυχόν βλάβες του ηλεκτρονικού
υπολογιστή», και συνέχιζε λέγοντας, ότι «αφού η εταιρεία του
Ισραήλ έχει το software και τους κωδικούς μπορεί να καταγράφει
ταυτόχρονα όλους τους στόχους που παρακολουθεί η ΕΥΠ και να
διαθέτει το υλικό της σε όσους έχουν ενδιαφέρον». Η ερώτηση
του βουλευτή προς την υπουργό κατέληγε με την εξής διαπίστωση:
«Είναι γνωστό ότι –τουλάχιστον για την ισραηλινή εταιρεία– δεν
έχει μυστικά εθνικής ασφαλείας η Ελλάδα».
Όπως ήταν
φυσικό, η ερώτηση του Α. Χρυσανθακόπουλου αγνοήθηκε από το
σύνολο των μέσων ενημέρωσης στη χώρα μας, με τη φωτεινή
εξαίρεση της Αθηναϊκής (27-9-2000) του Σπύρου
Καρατζαφέρη, που έκανε πρωτοσέλιδο το θέμα με τίτλο «Στη
Μοσάντ η εθνική μας ασφάλεια – Μέσω Τελ Αβίβ οι
παρακολουθήσεις της ΕΥΠ».
Η ιστορία αυτή για τις σχέσεις
ΕΥΠ-Ισραηλινών είχε δύο ακόμα παραμέτρους: μία παλαιότερη
–ελληνική– και μία ακόμα πιο παλιά –
αμερικανική.
Πριν από χρόνια [δυστυχώς δεν έχω
καταγράψει την ημερομηνία], ο Γιώργος Καρατζαφέρης
[αδελφός του Σπύρου], βουλευτής και πρόεδρος του Λαϊκού
Ορθόδοξου Συναγερμού, είχε αναφέρει στην τηλεοπτική του
εκπομπή στο κανάλι Telecity [σήμερα Τηλεάστυ], ότι είχε μείνει
κατάπληκτος όταν επισκεπτόμενος μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της
αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής τα γραφεία της ΕΥΠ είχε
πληροφορηθεί ότι ο κεντρικός υπολογιστής της Υπηρεσίας καθώς
και το απαραίτητο για τη λειτουργία του λογισμικό (software)
είχαν αγοραστεί από ισραηλινή εταιρεία.
Και τότε
θυμήθηκα, μια ακόμα παλιότερη –αμερικανική– ιστορία, που, όπως
αναφέρει ο Λεωνίδας Αποσκίτης στο τελευταίο τεύχος του
περιοδικού ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ (τ. 100, σελ. 16), ίσως έχει
σχέση και με τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου
στις ΗΠΑ.
Υπηρεσίες
Πληροφοριών και λογισμικό…
Στις αρχές της
δεκαετίας του 1980, μία αμερικανική εταιρεία, η Inslaw,
ανέλαβε για λογαριασμό του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης
την κατασκευή ενός προγράμματος, που θα επέτρεπε στο υπουργείο
να συλλέγει και να επεξεργάζεται πληροφορίες από όλες τις
υπηρεσίες που υπάγονταν σ’ αυτό [φυλακές, εισαγγελικά γραφεία
κ.λπ.]. Η δυσκολία στην κατασκευή αυτού του προγράμματος, που
ονομάστηκε Promis,
βρισκόταν στο ότι θα έπρεπε να συγκεντρώνει, να οργανώνει και
να κωδικοποιεί πληροφορίες που προέρχονταν από υπηρεσίες που
χρησιμοποιούσαν υπολογιστές με διαφορετικά λειτουργικά
συστήματα και με διαφορετικά προγράμματα καταγραφής αυτών των
δεδομένων.
Σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες της Inslaw,
το πρόγραμμα αυτό, παρά τις δυσκολίες, γράφτηκε πράγματι από
τους προγραμματιστές της εταιρείας. Το υπουργείο Δικαιοσύνης,
ωστόσο, παρότι παρέλαβε το πρόγραμμα αρνήθηκε να πληρώσει την
εταιρεία, και έκτοτε
η υπόθεση βρίσκεται στα δικαστήρια, χωρίς να έχει λυθεί
μέχρι σήμερα.
Μία άλλη παράμετρος αυτής της
ιστορίας παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Οι
δυνατότητες που είχε το Promis να κωδικοποιεί στοιχεία
από διαφορετικά προγράμματα και υπολογιστές δεν ίσχυε μόνον
για τις βάσεις δεδομένων των υπηρεσιών του υπουργείου
Δικαιοσύνης, αλλά και για κάθε βάση δεδομένων όλων των
υπηρεσιών και των εταιρειών [τραπεζών, εφορίας, ιδιωτικών
εταιρειών κ.λπ.]της αμερικανικής επικράτειας, και όχι μόνον.
Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες [Υπηρεσία
Εθνικής Ασφαλείας (NSA) και Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών
(CIA)] «άρπαξαν την ευκαιρία»: έκλεψαν
το Promis, και άρχισαν να το χρησιμοποιούν για
λογαριασμό τους – και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το
υπουργείο Δικαιοσύνης αρνήθηκε να πληρώσει την Inslaw,
ισχυριζόμενο ότι το πρόγραμμα δεν λειτούργησε ποτέ.
Η NSA, ωστόσο, σε συνεργασία με τη Μοσάντ, τη
μυστική υπηρεσία πληροφοριών του Ισραήλ, άρχισε να πουλάει το
κλεμμένο πρόγραμμα, «πακέτο» μαζί με τους σχετικούς
υπολογιστές, σε πλήθος μυστικών υπηρεσιών ανά τον πλανήτη.
[Αυτή τη στιγμή, ο σχετικός εξοπλισμός θα πρέπει να λειτουργεί
στα κεντρικά γραφεία μερικών δεκάδων μυστικών υπηρεσιών του
πλανήτη.] Βέβαια, η NSA και η Μοσάντ δεν θα πουλούσαν αυτό το
εξαιρετικής αποτελεσματικότητας πρόγραμμα αν δεν είχαν και
άλλα οφέλη – πέραν του χρηματικού: οι υπολογιστές που
συνοδεύουν το πρόγραμμα, είναι έτσι «φτιαγμένοι» ώστε να τους
δίνει τη δυνατότητα να έχουν πλήρη πρόσβαση στα αποθηκευμένα
σ’ αυτούς στοιχεία, χωρίς αυτό να γίνεται αντιληπτό από τη
μυστική υπηρεσία που κατέχει το σχετικό υπολογιστή.
Οι κωμικοτραγικές καταστάσεις που αφορούν την
εμπορία του κλεμμένου Promis θα ήταν απλώς κωμικές [όπως, για
παράδειγμα, το γεγονός ότι η μυστική υπηρεσία του Καναδά, που
είχε αγοράσει από την NSA το κλεμμένο σύστημα, κατέφυγε για
service, όταν αντιμετώπισε κάποιες δυσλειτουργίες του
προγράμματος, στην… Inslaw, που φυσικά δεν είχε πουλήσει ποτέ
το πρόγραμμα στον Καναδά], αν δεν είχαν στοιχίσει τη ζωή σε
αρκετούς ανθρώπους, δημοσιογράφους, που ερευνούσαν την υπόθεση
- ανάμεσά τους και ο δημοσιογράφος Ντάννυ Καζολάρο…
Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.
Όλα τα στοιχεία,
πάντως, δείχνουν ότι η ελληνική ΕΥΠ έχει πέσει θύμα (;) της
NSA και της Μοσάντ, και ότι τα συστήματα πληροφορικής που
χρησιμοποιεί είναι κυριολεκτικά διάτρητα και στο έλεος της
οποιασδήποτε «συμμάχου» μυστικής υπηρεσίας…
Όσον
αφορά, τέλος, στην παράμετρο των τρομοκρατικών χτυπημάτων της
11ης Σεπτεμβρίου, όπως αναφέρει ο Λ. Αποσκίτης στο άρθρο του,
η Αλ Κάιντα του Οσάμα Μπιν Λάντεν αγόρασε το
Promis από τη μυστική υπηρεσία της Ρωσίας (FSB), στην οποία το
είχε πουλήσει ένας υπερπράκτορας του FBI, και έτσι οι
τρομοκράτες κατάφεραν να έχουν πρόσβαση στους υπολογιστές των
σημαντικότερων μυστικών υπηρεσιών των χωρών της Δύσης!
Το
σχόλιο, όσον αφορά τη γλυκιά μας πατρίδα, και όχι την Ισπανία
του ποιητή, ανήκει για μια ακόμα φορά –σήμερα– στον Καίσαρα
Βαλιέχο:
«Φυλάξου, Ισπανία, απ’ την ίδια την Ισπανία
σου! […]
Φυλάξου απ’ το θύμα ενάντια στη θέλησή του,
από
το δήμιο παρά τη θέλησή του
κι απ’ τον αδιάφορο παρά τη
θέλησή του! […]
Φυλάξου απ’ τους καινούργιους
δυνατούς!
Φυλάξου από κείνον που τρώει τους νεκρούς
σου,
από κείνον που τρώει νεκρούς τους ζωντανούς σου!
[…]
Φυλάξου απ’ αυτούς που σ’ αγαπάνε!
Φυλάξου απ’ τους
ήρωές σου!
Φυλάξου απ’ τους νεκρούς σου!
Φυλάξου απ’ τη
Δημοκρατία!
Φυλάξου απ’ το μέλλον!...»
Ο ποιητής
ποιητής…
Cesar
Vallejo, Ποιητικά Άπαντα, [συγκεντρωτική δίγλωσση
έκδοση], εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια Ρήγας Καπάτος, εκδ.
Gutenberg, Αθήνα 2000.
Ο Καίσαρ
Βαλιέχο (Περού 1892, Παρίσι 1938), αφού αγνοήθηκε όσο
ζούσε από τους πάντες και τα πάντα, αναγνωρίστηκε δεκαετίες
μετά το θάνατό του ως ένας από τους σημαντικότερους –αν όχι ο
σημαντικότερος– ισπανόφωνους ποιητές του εικοστού αιώνα.
Πέθανε στο Παρίσι, όχι μια Πέμπτη φθινοπώρου –όπως αναφέρει σε
ποίημά του– αλλά τη Μεγάλη Παρασκευή του 1938, έχοντας ανεβεί
αυτός ο άθεος χριστιανός [«Πέθανε η αιωνιότητά μου και την
ξενυχτάω»], αυτός ο μαρξιστής και ο στρατευμένος κομμουνιστής,
το Γολγοθά του κυνηγητού [«Ο Καίσαρας Βαλιέχο είναι νεκρός,
τόνε χτυπούσαν όλοι χωρίς εκείνος να τους έχει κάμει τίποτα»]
και της πείνας [«κάτι, τέλος πάντων, να φάω, να πιω, να ζήσω,
να ξεκουραστώ, κι ύστερα θα πηγαίνω»]…
Άφησε την
τελευταία του πνοή στο Παρίσι, όταν η αγαπημένη του Ισπανία
άρχιζε να καλύπτεται από το φαιό σκοτάδι των φαλαγγιτών του
δικτάτορα Φρανσίσκο Φράνκο.
Και έγραφε τότε για τους
εθελοντές από όλον τον κόσμο, που είχαν καταταγεί στις
Διεθνείς Ταξιαρχίες, για να αγωνιστούν για μια δημοκρατική
Ισπανία:
«Εθελοντές,
για τη ζωή, για τους καλούς,
σκοτώστε
το θάνατο, σκοτώστε τους κακούς!
Κάμετέ το για
τη λευτεριά όλων,
του εκμεταλλευτή και του
εκμεταλλευόμενου,
για μιαν ειρήνη δίχως πόνο […]
και
κάντε το, σας ξαναλέω, για τον αναλφάβητο που του
γράφω,
για την ξυπόλητη ιδιοφυΐα και το αρνί της,
για
τους συντρόφους που έπεσαν…» [Καίσαρ Βαλιέχο]
Α! Σήμερα,
γίνεται και η μεγάλη συναυλία για τον εθελοντισμό – της
Ολυμπιάδας του 2004. Είσοδος ελεύθερη, θα τραγουδήσουν τρεις
γνωστοί εθελοντές.
Άλλοι καιροί άλλα
ήθη…
Eπί του ηλεκτρονικού ..."πιεστηρίου": H
έκθεση φωτογραφίας του Γιάννη Mπεχράκη -στην οποία
αναφερθήκαμε σε προηγούμενη
στήλη- παρατείνεται μέχρι τις 3 Φεβρουαρίου.
Σπεύσατε... |
