|
Νέοι καιροί, νέα ήθη… Προσπαθούν… Προσπαθούν εναγωνίως
να μας πείσουν ότι σύσσωμος ο ελληνικός λαός είναι ένοχος… Πως
είναι ένοχος επειδή τα πολιτικά κόμματα, η Ακαδημία Αθηνών, η
Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, η Ένωση Συντακτών, οι πολιτιστικοί
και εξωραϊστικοί σύλλογοι της κάθε Περαδωθεραχούλας δεν μας
κάλεσαν ποτέ όλους μας και τον καθένα μας να διαδηλώσουμε κατά
της τρομοκρατίας στην Ελλάδα.
Η απόπειρα «συλλογικής
ενοχοποίησης» του ελληνικού λαού θα μας άφηνε πραγματικά
αδιάφορους, αλλά τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρούμε μια
ενορχηστρωμένη εκστρατεία, από ποικίλους ιδεολογικούς και
πολιτικούς χώρους, με συγκεκριμένους στόχους και μη ορατά προς
το παρόν αποτελέσματα.
Νέοι καιροί, νέα ήθη… Στους
καιρούς της αντιτρομοκρατίας, που ζούμε, ήδη είναι ορατή η
έκπτωση των δημοκρατικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η
συλλογική ενοχή, αποτελούσε πάντα θεμελιώδες χαρακτηριστικό
των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Οι πράξεις του ενός
ενοχοποιούν το σύνολο…
Είμαστε άραγε όλοι μας
ένοχοι επειδή κάποιοι κουμπουροφόροι της «λαϊκής δικαιοσύνης»
πήραν τα κολτ και βγήκαν στους δρόμους για τους δικούς τους
ιδιοτελείς λόγους;
Είμαστε άραγε ένοχοι επειδή επί τόσα
χρόνια δεν νιώσαμε τρομοκρατημένοι από τους
τρομοκράτες;
Είμαστε άραγε ένοχοι επειδή, ανεξάρτητα από το
τι πίστευε ο καθένας μας για την προέλευση των τρομοκρατών,
θεωρούσαμε ως περιθωριακό το φαινόμενο της τρομοκρατίας στην
Ελλάδα;
Είμαστε άραγε ένοχοι επειδή θεωρούσαμε –όπως ο
υποφαινόμενος– ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, ότι οι
προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη ήταν ένας πολιτικοϊδεολογικός
αχταρμάς, προϊόντα «αγράμματων πολιτικά» εγκεφάλων, και
κείμενα που είχαν τόση σχέση με το «λαϊκό κίνημα» όση έχει η
ρέγκα με το ποδήλατο;
Είμαστε άραγε όλοι μας ένοχοι που
πιστεύαμε ότι οι ενέργειες αυτής της οργάνωσης αν δεν
αποτελούσαν έργα κάποιων μυστικών υπηρεσιών τότε, στην
καλύτερη περίπτωση, αποτελούσαν «εκτέλεση συμβολαίων» έναντι
αμοιβής, που τυλίγονταν με κάποιο σελλοφάν
αριστεροφροσύνης;
Και δεν είναι ένοχες όλες οι
Υπηρεσίες –μυστικές και μη– της ημεδαπής και της αλλοδαπής,
που δεν κατάφεραν τίποτα όλα αυτά τα χρόνια;
Και δεν είναι
ένοχοι οι πολιτικοί προϊστάμενοι αυτών των Υπηρεσιών;
Και
δεν είναι ένοχοι όσοι κατασκεύαζαν όλα αυτά τα χρόνια
ενόχους;
Δεν είναι ένοχοι όσοι «ακουμπούσαν» τους
τρομοκράτες όλα αυτά τα χρόνια;
Δεν είναι ένοχοι όσοι
σήμερα προσδίδουν στη 17 Νοέμβρη πολιτικό και ιδεολογικό
υπόβαθρο, αναφέροντας ότι «με την τρομοκρατία έχουμε
ξεμπερδέψει ιδεολογικά και πολιτικά, και απομένει να
ξεμπερδέψουμε επιχειρησιακά;»…
Η προσπάθεια
συλλογικής ενοχοποίησης του ελληνικού λαού, που φαίνεται πολύ
καλά ενορχηστρωμένη, πιθανώς να έχει πολύ δυσάρεστα
αποτελέσματα. Οι Αφγανοί βομβαρδίζονται επί μήνες επειδή είχαν
δώσει άσυλο στον Οσάμα Μπιν Λάντεν και στην Αλ Κάιντα.
Φανταστείτε να επρόκειτο και για Αφγανούς… Λέμε
τώρα…
Κατά τα άλλα, οι αρχές της χώρας «ακουμπούν» γερά
τους τρομοκράτες. Ο Αμερικανός πρέσβης δηλώνει ότι «ο αρχηγός
της 17 Νοέμβρη και ο συγγραφέας των προκηρύξεων είναι
Έλληνες». [Οι υπόλοιποι;]
Ονόματα «πέφτουν στο τραπέζι»,
αποδείξεις πολύ δύσκολο να υπάρξουν, συμφωνίες μεταξύ
αρχών-τρομοκρατών λέγεται πως έχουν κλειστεί. Το τίμημα; Σε
δολάρια, σε ευρώ, ίσως και σε γαλλικά φράγκα, αν έχουμε
θεαματικές εξελίξεις μέσα στον επόμενο μήνα. Σ’ αυτόν τον τόπο
οι ένοχοι [πολλές φορές] πληρώνουν. Σε πολύ σπάνιες
περιπτώσεις, όπως αυτή, ίσως και να
πληρώνονται…
Πιστεύω πως το άπλετο φως που οι αρχές
ετοιμάζονται να ρίξουν στο φαινόμενο της τρομοκρατίας στην
Ελλάδα θα συσκοτίσει ακόμα περισσότερο την υπόθεση. Βλέπετε,
μερικά πράγματα είναι καλύτερο να παραμένουν «δημόσια
μυστικά»…
Ολυμπιακά
Παιχνίδια…
Οι Μεγάλες Ιδέες του Έθνους [των
εργολάβων και των αεριτζήδων] διαδέχονται η μία την άλλη την
τελευταία δεκαπενταετία [Μάαστριχτ, σύγκλιση, Οικονομική και
Νομισματική Ένωση, ευρώ, και όλα αυτά σε συσκευασία
«ανάπτυξης» και «εκσυγχρονισμού»]. Μέσα σ’ αυτό το
μεγαλοϊδεατικό και μεγαλοστοχικό ελληνικό μικροσύμπαν υπάρχει
και μία σταθερή –οικονομική– αξία: οι Ολυμπιακοί Αγώνες, τα
Olympic Games. Ως Έθνος [των εργολάβων και των αεριτζήδων]
είχαμε τη σπάνια χαρά, μετά την αποτυχημένη απόπειρα ανάληψης
της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Παιχνιδιών του 1996, να
αναλάβουμε τη διοργάνωση των αντίστοιχων παιχνιδιών του
2004.
Η αναβάθμιση της εικόνας (του image, επί το
ελληνικότερον) της χώρας στο εξωτερικό, αποτελεί ένα από τα
«βαριά χαρτιά» της επιχειρηματολογίας όσων ανέλαβαν να
σηκώσουν στην πλάτη τους –και από την «κοινή τσέπη» της
χώρας–αυτό το μεγαλειώδες εγχείρημα. Ο Λάρρυ Κινγκ, ο
γνωστός talk-show host του CNN, μας έδωσε την περασμένη
εβδομάδα ένα έξοχο δείγμα [ή δήγμα] αυτής της
«αναβάθμισης».
Στο διάστημα 8-24 Φεβρουαρίου θα
διεξαχθούν στο Σολτ Λέικ Σίτυ της πολιτείας Γιούτα των ΗΠΑ τα
Χειμερινά Ολυμπιακά
Παιχνίδια για το 2002. Ολυμπιακά Παιχνίδια, ωστόσο, χωρίς
ολυμπιακή φλόγα και ολυμπιακό πνεύμα δεν νοούνται. Έτσι, η
ολυμπιακή φλόγα, ξεκινώντας από την Ολυμπία τον περασμένο
Νοέμβριο, μεταφέρεται έκτοτε από χωρίου εις χωρίον στη Β.
Αμερική από 11.500 συνολικά λαμπαδηδρόμους. Επειδή όμως στους
Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες (1984) η ολυμπιακή
λαμπαδηδρομία είχε «εμπορευματοποιηθεί», η Διεθνής Ολυμπιακή
Επιτροπή υπογράφει έκτοτε, «για τα μάτια του κόσμου», ένα
συμφωνητικό μη εμπορευματοποίησης της φλόγας με την εκάστοτε
οργανωτική επιτροπή των παιχνιδιών. Αυτό συνέβη και στην
περίπτωση του Σολτ Λέικ Σίτυ.
Όπως ήταν αναμενόμενο,
δύο εταιρείες, η Chevrolet και η Coca-Cola, πλήρωσαν
περισσότερα από 25 εκ. δολάρια για να διαφημιστούν επί τρεις
σχεδόν μήνες μέσω της ολυμπιακής λαμπαδηδρομίας. Από τους
11.500 δρομείς, λιγότεροι από 7.000 επιλέχτηκαν με τα κριτήρια
της Ολυμπιακής Επιτροπής. Οι υπόλοιποι επιλέχτηκαν από τις δύο
εταιρείες, ενώ υπήρξαν και κάποιες εξαιρέσεις, όπως πολιτικοί
[π.χ. η τέως υπουργός Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ],
παρουσιαστές [Λάρρυ Κινγκ], τραγουδιστές [Αρίθα Φράνκλιν],
διάσημοι αθλητές του παρελθόντος [Μοχάμεντ Άλι], ηθοποιοί
κ.λπ.…
Λεπτομέρεια πρώτη: η λαμπαδηδρομία περνάει
υποχρεωτικά έξω από τις εκθέσεις αυτοκινήτων της Chevrolet και
όποιος αντιπρόσωπος της εταιρείας θέλει να γίνει αλλαγή της
δάδας έξω από το κατάστημά του πρέπει να πληρώσει 15.000
δολάρια… Όσα φαστφουντάδικα της McDonald’s ή σουμπερμάρκετ
πούλησαν τους περασμένους μήνες τις μεγαλύτερες ποσότητες
Coca-Cola κέρδισαν επίσης θέσεις στη
λαμπαδηδρομία.
Λεπτομέρεια δεύτερη: όποιος από τους
λαμπαδηδρόμους το επιθυμούσε, μπορούσε να αγοράσει τη δάδα με
την οποία έτρεξε για το ποσό των 335
δολαρίων…
Λεπτομέρεια τρίτη: το τηλεοπτικό δίκτυο NBC,
που θα μεταδώσει τους Αγώνες, ζήτησε και πήρε 137 θέσεις
λαμπαδηδρόμων για τους υπαλλήλους του και κάλυψε το «γεγονός»
με σχετικές τηλεοπτικές εκπομπές…
Δεν έγινε γνωστό αν
το –ανταγωνιστικό προς το NBC– CNN κατάφερε να αποκτήσει
παρόμοια «προνόμια», πάντως ο γνωστός Λάρρυ Κινγκ μετέφερε την
ολυμπιακή φλόγα την περασμένη εβδομάδα και το ίδιο βράδυ, στην
εκπομπή του, επεδείκνυε υπερήφανος την ολυμπιακή δάδα, την
οποία είχε προφανώς αγοράσει. Τα τηλεοπτικά κανάλια της
ημεδαπής έδειξαν και τα σχετικά φιλμάκια, «υπερήφανα» με τη
σειρά τους για την αναβάθμιση του κύρους της χώρας στο
εξωτερικό.
Τις ίδιες ημέρες, όπως έγραψε η Ελένη
Τσερεζόλε στην Αυγή (17-1), στη σελίδα που διατηρεί ο
Λάρρυ Κινγκ στο Διαδίκτυο υπήρχε και ένα «αθώο» κουίζ. Το
ερώτημα: «Ο Ζακαρία Μουσάου, [είχε συλληφθεί τον Αύγουστο στις
ΗΠΑ] που κατηγορείται για συνωμοσία με τον ύποπτο
τρομοκρατικών ενεργειών Οσάμα Μπιν Λάντεν και του δικτύου του
Αλ Κάιντα, είναι πολίτης ποιας χώρας;» Οι χώρες που
παρατίθενται ήταν: το Αφγανιστάν, η Γαλλία, η Ελλάδα και το
Μαρόκο! Τα αποτελέσματα; Οι περισσότεροι επέλεξαν τη Γαλλία
(σωστή απάντηση). Δεύτερο ήταν το Μαρόκο, τρίτη η χώρα μας (με
ποσοστό 6%) και τέταρτο το Αφγανιστάν. Και σημειώνει η Ε.
Τσερεζόλε: «Τι να πει κανείς για την επιλογή των χωρών; Ότι
τυχαία από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες επιλέχθηκε η Ελλάδα;
Μπορεί...».
Μπορεί…
Μορμονο-εθελοντισμός…
Ο
εθελοντισμός αποτελεί, λένε, βασική συνιστώσα του ολυμπιακού
κινήματος. [Τα λέγαμε και την περασμένη εβδομάδα για τους
Άρχοντες των Δαχτυλιδιών…]
Το Σολτ Λέικ Σίτυ είναι γνωστό
και ως η «Πόλη των Μορμόνων», αφού εκεί έχει την έδρα της η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των
Αγίων της Έσχατης Ημέρας, που αριθμεί περί τα 4 εκ. μέλη
στις ΗΠΑ, και αρκετά εκατομμύρια στον υπόλοιπο κόσμο.
Η εκκλησία των Μορμόνων, όπως ήταν αναμενόμενο,
ξεκίνησε μια εκστρατεία για τον εθελοντισμό στα Χειμερινά
Ολυμπιακά Παιχνίδια του 2002 εδώ και αρκετά χρόνια. Η σχετική
εκστρατεία έφερε το όνομα «Ολυμπιακός Εθελοντής Μορμόνος της
Γιούτα», και πρόεδρος της επιτροπής ήταν ο κυβερνήτης της
Γιούτα. Σε ένα παλαιότερο
άρθρο του (του 1998) ο John Harrington συνέκρινε την
«ολυμπιακή» κατάσταση που επικρατεί στο Σολτ Λέικ Σίτυ με
εκείνη που επικρατούσε το 1936 όταν το ναζιστικό καθεστώς του
Χίτλερ διοργάνωνε στο Βερολίνο τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και
είχε τους λόγους του…
Δεν θα αναφερθώ στις δωροδοκίες
των μελών της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής από τα μέλη της
Επιτροπής για την Ανάληψη των Αγώνων από το Σολτ Λέικ Σίτυ,
αφού τα σχετικά σκάνδαλα απασχόλησαν και απασχολούν διαρκώς
τον τύπο τα τελευταία χρόνια. Να αναφέρω ότι σχεδόν όλα τα
μέλη της ΔΟΕ δωροδοκήθηκαν και τις τελευταίες εξελίξεις
μπορείτε να τις διαβάσετε εδώ.
Μετοχοποιήσεις τελών…
Οι
υπάλληλοι του Οργανισμού
Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος είχαν αντιδράσει σθεναρά την
περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία
(1990-1993) στη μετοχοποίηση του οργανισμού. Επί ΠΑΣΟΚ οι
αντιδράσεις τους κάμφθηκαν: έγιναν και αυτοί μέτοχοι. Η
περιβόητη ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, με τα εκατοντάδες
δισεκατομμύρια κέρδη κάθε χρόνο, και η απελευθέρωση της αγοράς
των τηλεπικοινωνιών υποτίθεται ότι θα μείωνε τις τιμές.
Έκτοτε οι τιμές αυξάνονται συνεχώς. Ή μειώνονται
«αυξανόμενες». Από την ερχόμενη Κυριακή, λοιπόν, το πάγιο
μηνιαίο τέλος για τους συνδρομητές του ΟΤΕ αυξάνεται κατά 21%,
από τις 2.800 στις 3.400 δρχ. Αντίθετα μειώνεται η αστική
μονάδα (16%, από 10,5 δρχ. ανά λεπτό στις 8,86) και η
υπεραστική (23%, από 28 σε 21,47 δρχ. το λεπτό). Παράλληλα
καταργούνται τα κατά 50% φθηνότερα νυχτερινά τιμολόγια…
Οι μεγάλες εταιρείες ευνοούνται λόγω της μείωσης των
τελών, για ευνόητους λόγους. Τα ασθενέστερα οικονομικά
στρώματα καλούνται να πληρώσουν τα «σπασμένα», αφού η πολιτική
του «ελεύθερου ανταγωνισμού» επιβάλει στον ΟΤΕ να νοικιάζει
κυκλώματα στις ιδιωτικές εταιρείες τηλεπικοινωνιών σε τιμές
μικρότερες του κόστους, ώστε αυτές να καταφέρουν να τον
«ανταγωνιστούν» με επιτυχία. Μόνη διέξοδος του ΟΤΕ για να
καλύψει τις ζημιές είναι η αύξηση του μηνιαίου πάγιου τέλους.
Έτσι, όλοι μας χρηματοδοτούμε τις ιδιωτικές εταιρείες προς
δόξαν του «υγιούς ανταγωνισμού».
Το μόνο ευχάριστο για
όλους μας είναι ότι οι τιμές στα τέλη σύνδεσης στο Διαδίκτυο
παραμένουν ως έχουν (120 δρχ. την ώρα κατά τη διάρκεια της
ημέρας και 60 δρχ. από τις 10 το βράδυ ως τις 8 το πρωί). Όχι,
οι παροχείς σύνδεσης στο Διαδίκτυο δεν προτίθενται να μειώσουν
τα μηνιαία τέλη, που παραμένουν ιδιαίτερα υψηλά, διότι, όπως
ισχυρίζονται, τα διεθνή κυκλώματα που μισθώνουν από τον ΟΤΕ
είναι ιδιαίτερα ακριβά. Πάντως, όταν μειωθεί το μηνιαίο τέλος
για τη σύνδεση στο Διαδίκτυο, θα αυξηθεί αντίστοιχα και το
πάγιο του ΟΤΕ. Ούτως ή άλλως είναι θέμα προσωπικών πολιτικών
εκτιμήσεων αν προτιμάμε να τα πληρώνουμε στον ΟΤΕ ή σε κάποια
ιδιωτική εταιρεία…
Το
βιβλίο…
Ahmed Rashid,
Οι Ταλιμπάν – Το Ισλάμ, τα Πετρέλαια και το Νέο Μεγάλο
Παιχνίδι στην Κεντρική Ασία, μετ. Γιώργος
Κουσουνέλος-Αφροδίτη Κοσμά, εκδόσεις Ενάλιος, Αθήνα 2001, 511
σελίδες.
Ο πακιστανικής καταγωγής Ahmed
Rashid καλύπτει δημοσιογραφικά το χώρο της Κεντρικής Ασίας από
το 1979, χρονιά της σοβιετικής εισβολής στο Αφγανιστάν. Όπως
αναφέρει και ο ίδιος «χρειάστηκαν 21 χρόνια για να γραφτεί
αυτό το βιβλίο, περίπου όσον χρόνο κάλυψα τα γεγονότα στο
Αφγανιστάν ως ανταποκριτής». Το βιβλίο αποτελεί ό,τι πιο
έγκυρο υπάρχει αυτή τη στιγμή σχετικά με την ιστορία του
Κινήματος των Ταλιμπάν, που καλύπτει το Πρώτο Μέρος του
βιβλίου. Στο Δεύτερο εξετάζεται η σχέση Ισλάμ και Ταλιμπάν (με
κεφάλαια για την αντιμετώπιση των γυναικών, την παραγωγή και
το εμπόριο ηρωίνης κ.λπ.), ενώ στο Τρίτο Μέρος του βιβλίου
εξετάζεται το Νέο Μεγάλο Παιχνίδι, δηλαδή o ανταγωνισμός των
Μεγάλων, αλλά και των περιφερειακών, Δυνάμεων για τα πετρέλαια
και τους πετρελαιαγωγούς στην Κεντρική Ασία. Το εξαιρετικό
βιβλίο του Α. Ρασίντ θα είχε περάσει απαρατήρητο αν δεν είχαν
συμβεί τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου και ο πόλεμος στο
Αφγανιστάν. Οι καλές εκδόσεις «Ενάλιος» φρόντισαν να το
μεταφράσουν στα ελληνικά, και αυτό αρκεί για να παραβλέψουμε
τα αρκετά, είναι αλήθεια, μεταφραστικά και συντακτικά λάθη του
βιβλίου, που δίχως άλλο οφείλονται στη σπουδή για να εκδοθεί
το βιβλίο στα ελληνικά πριν από τις γιορτές. Στο βιβλίο,
ωστόσο, υπάρχουν αρκετοί χάρτες αλλά και αναλυτικό ευρετήριο
ονομάτων και πραγμάτων, που σχεδόν όλοι οι εκδότες στην Ελλάδα
θεωρούν περιττό…
Εν
κατακλείδι…
… η συζήτηση για τα δικαιώματα
των κρατούμενων Ταλιμπάν και των μελών της Αλ Κάιντα στην
αμερικανική βάση του Γκουαντάναμο στην Κούβα έχει «φουντώσει»
για τα καλά, και συνεχή πληροφόρηση μπορείτε να έχετε από τις
σελίδες της Διεθνούς
Αμνηστίας και του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων. Η Συνθήκη της
Γενεύης για τα δικαιώματα των αιχμαλώτων πολέμου θα σας
φανεί χρήσιμη αν θελήσετε να εντρυφήσετε στο
θέμα.
Εδώ ο Ομάρ, εκεί ο Οσάμα, πού στο καλό
κρύφτηκαν όλοι τους;
Κάποιοι, όπως η αμερικανική
κυβέρνηση, κάτι υποψιάζονταν όταν, εδώ και τρεις μήνες, έλεγαν
ότι ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας μπορεί να διαρκέσει μέχρι
και δέκα χρόνια… |
