บทนำ
เมามายด้วยแรงลม
พระจิตเจ้าทรงปรารถนาเพื่อนดีที่พัฒนาได้ บ่อยครั้งเรามักตั้งตนในความเงียบ ของถวายแด่พระบิดาเจ้าขององค์พระบุตรก็มาเป็นอันดับสุดท้าย ปล่อยปละละเลยทั้งๆ ที่พระจิตเจ้า หนึ่งในพระตรีเอกภาพ ไม่น่าจะได้รับการกระทำดังกล่าว
พระจิตเจ้าทรงพระมหิทธานุภาพอย่างแท้จริง ในพระองค์ทุกสิ่งเปี่ยมด้วยพลังมหาศาล (เปรียบลมพายุกล้า) เป็นอิสระที่ยิ่งใหญ่ (ไม่มีผู้ใดต้านทานได้) ทรงมีพระทัยกว้างขวาง (ไม่ทรงเหน็ดเหนื่อย) ทรงเป็นรหัสธรรมล้ำเลิศ (ไม่สามารถเข้าใจได้อย่างลึกซึ้ง)
คงกล่าวได้ว่า พระจิตเจ้า ทรงเป็นพระผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่อาจมองเห็นได้ ทรงเป็นลมหายใจชุบชูชีวิต ทรงเป็นศิลปินผู้สร้างสรรค์ ในวโรกาสที่ศตวรรษนี้กำลังจะสิ้นสุดลง เราต้องการองค์พระจิตเจ้า เราต้องการผู้ที่จะทรงชำระล้างเรา ปรับปรุงชีวิตของเรา ตั้งตัวเราให้ตรง ส่องสว่างให้ความอบอุ่นแก่เรา เราต้องการรับลมในวันที่พระจิตเจ้าเสด็จลงมา อันเป็นเหตุให้บรรดาอัครสาวกเปลี่ยนแปลงไป กระตุ้นเตือนบรรดาผู้ที่หลงผิด และไม่ทราบว่ามหัศจรรย์อันยิ่งใหญ่ขึ้น เขาพากันกล่าวว่า "พวกนี้คงจะเมามาย" (กิจ.2,13) ข้อความในหนังสือเล่มนี้ มุ่งเน้นที่จะให้เห็นคุณภาพพลังของพระจิตเจ้า เพราะเป็นพลังที่สามารถเปลี่ยนจิตวิญญาณได้
พระจิตเจ้าทรงทำให้จิตวิญญาณเปลี่ยนใหม่ได้ ทำให้ตัวเบา เป็นอิสระ ฉลาดปราดเปรื่อง สร้างสรรค์ สว่างไสว มีความร้อนรนและสามัคคี
หนังสือเล่มนี้ ไม่ใช้คำที่ยากนัก ไม่เป็นนามธรรม เป็นข้อคิดสั้นๆ ที่ใคร่จะเตือนว่า การกล่าวถึงพระจิตเจ้านั้นทำได้ไม่ยากนัก และกล่าวได้อย่างไม่มีข้อจำกัด
ข้อแม้ประการเดียวที่ใคร่จะขอร้องจากผู้อ่าน คือเปิดใจรับดังเช่นเรือกางใบรับลม กล่าวคือน้ำใจดี ชนิดที่ไม่ยอมให้ลมพัดผ่านไปโดยไร้ประโยชน์เลยแม้น้อยนิด และขอให้เพียรอ่านจนถึงหน้าสุดท้าย
ขอรับรองว่า จิตวิญญาณของท่านจะได้รับแรงบันดาลให้ก้าวหน้าสู่เบื้องบนอย่างสม่ำเสมอ
Pino Pellegrino
ที่มา: นิตยสารดอนบอสโก สำนักพิมพ์ซาเลเซียน