 |
ต้นกะปุ้น.คอม | |
 |
||
|
ที่สนามบินนานาชาติแห่งหนึ่ง นักธุรกิจสาวบุคลิกภาพดี แต่งตัวทันสมัยนางหนึ่ง จำเป็นต้องรอเวลาถึง 3 ชั่วโมง ในการเปลี่ยนเครื่องบินเพื่อไปยังจุดหมายปลายทาง เธอตัดสินใจเดินไปซื้อหนังสือ 1 เล่มพร้อมกับขนมคุ๊กกี้ 1 ห่อ แล้วจึงมองหาที่นั่งเพื่ออ่านหนังสือ และ กินขนมฆ่าเวลาไปพลางๆ มีที่ว่าง บนเก้าอี้ยาวตัวหนึ่ง.... ซึ่งมีชายหนุ่มนั่งเหยียดกายอย่างสบายอารมณ์.... เธอตัดสินใจเดินมานั่งข้างๆ ชายหนุ่ม.... แล้วจึงเริ่มอ่านหนังสือ.... เวลาผ่านไป.... นานแค่ไหนไม่รู้.... ชายหนุ่มเอื้อมมือมาหยิบขนมคุ๊กกี้ออกจากถุงซึ่งวางอยู่บนเก้าอี้ระหว่างคนทั้งสอง เขากินมันทีละชิ้น.... เธอหันมามองเขาด้วยความโกรธ.... แต่เธอก็ไม่อยากให้เรื่องมันวุ่นวายใหญ่โตเกินไปกว่านี้.... เธอจึงทำเป็นไม่สนใจ.... ทุกครั้งที่หญิงสาวหยิบขนมคุ๊กกี้ 1 ชิ้น.... ชายหนุ่มก็จะหยิบขนมคุ๊กกี้ 1 ชิ้น.... ทั้งสองส่งสายตามองกัน.... ชายหนุ่มยังคงเอื้อมมือมาหยิบขนมคุ๊กกี้... ทีละชิ้น.... ทีละชิ้น เวลาผ่านไป.... นานแค่ไหนไม่รู้.... เธอเริ่มรู้สึกเบื่อที่จะกินขนมคุ๊กกี้... ตรงข้ามกับชายหนุ่มที่ยังคงเอื้อมมือหยิบกินขนมคุ๊กกี้ต่อไปเรื่อยๆ.... เธอเริ่มโมโหและคิดในใจว่า "ถ้าฉันไม่ใช่ผู้ดีมีการศึกษาแล้วละก็.... ฉันจะชกหน้าเจ้าหมอนี้ให้แหลกไปเลย..." เวลาผ่านไป.... นานแค่ไหนไม่รู้.... เหลือคุ๊กกี้ในถุงเพียงชิ้นเดียว... หญิงสาวหยุด... เธออยากรู้ว่าชายหนุ่มจะทำอย่างไร... ชายหนุ่มหยิบขนมคุ๊กกี้ชิ้นสุดท้าย แล้วหักออกเป็น 2 ชิ้น ส่งให้เธอครึ่งชิ้น และกินเสียเองครึ่งชิ้น... หญิงสาวรับคุ๊กกี้จากชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว และ คิดในใจว่า "ช่างเป็นคนไร้มารยาทสิ้นดี คงจะไร้การศึกษา ไม่มีแม้แต่คำขอบคุณสักคำ" เธอลุกขึ้นหยิบข้าวของทั้งหมดแล้วตรงไปยังประตูขึ้นเครื่อง ไม่แม้แต่จะเหลียวมองกลับมายังชายหนุ่มที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เวลาผ่านไป.... นานแค่ไหนไม่รู้.... ภายในเครื่องบิน หญิงสาวนั่งประจำที่นั่งของเธออย่างสบายใจ.... เธอเปิดกระเป๋าเพื่อที่จะหยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้มาอ่านต่อให้จบ ในขณะที่หยิบหนังสือออกจากกระเป๋า เธอพบว่ามีคุ๊กกี้ 1 ห่ออยู่ในกระเป๋า... "ถ้าคุ๊กกี้ของฉันยังอยู่ที่นี้ ก็แปลว่า... " ใช่แล้ว.... คุกกี้ห่อนั้นเป็นของชายหนุ่มที่แบ่งให้เธอกิน.... เธอวิ่งออกจากเครื่องบิน กลับไปยังที่เก้าอี้ยาวที่ชายหนุ่มนั่งอยู่ แต่เหลือแต่เพียงความว่างเปล่าบนเก้าอี้ยาว.... มันสายไปเสียแล้วที่จะกล่าวคำขอโทษกับชายหนุ่ม.... กี่ครั้งในชีวิต ที่เราค้นพบในภายหลังว่า "สิ่งที่เกิดขึ้นนั้น มันไม่ใช่เรื่องจริงมันเป็นการเข้าใจผิด" กี่ครั้งในชีวิต ที่เราขาดความไว้วางใจผู้อื่น และ ทำให้เราตัดสินผู้อื่นจากความคิดเย่อหยิ่งของเราเอง ซึ่งห่างไกลจากความเป็นจริงมากมายเหลือเกิน.... แหล่งที่มา : คุณ [email protected] ส่งมาให้เมื่อวันอังคารที่ 16 มีนาคม พ.ศ 2547 ... เรานำมาเรียบเรียงเขียนขึ้นมาใหม่.... |
| จำนวนผู้เยี่ยมชม | : |   |
| ปรับปรุงครั้งล่าสุด | : | วันจันทร์ที่ 5 เมษายน พ.ศ 2547 |
| ถือกำเนิด | : | วันจันทร์ที่ 22 มีนาคม พ.ศ 2547 |
|
Powered By Ton & Poon |
||