 |
ต้นกะปุ้น.คอม | |
 |
||
|
ได้ฟังเรื่องเล่าจากวิทยุเมื่อเช้านี้ ประทับใจดีเลยเอามาเล่าต่อค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า.... มีคุณพ่ออยู่คนหนึ่งได้ ต้นเชอร์รี่พันธุ์ดี มา เลยเอามาปลูกไว้ที่บ้าน และ สั่งให้ทุกคนในบ้าน ช่วยกันดูแล เพื่อว่าเมื่อ ต้นเชอร์รี่ โตขึ้นทุกคนจะได้กินผลที่อร่อยจาก ต้นเชอร์รี่ พันธุ์ดีนี้... และ คุณพ่อเองก็เฝ้ารดน้ำ ใส่ปุ๋ย ดูแลมันอย่างดี เป็นเชอร์รี่ต้นโปรดของคุณพ่อ ทีเดียว... อยู่มาวันหนึ่งขณะที่คุณพ่อออกไปทำงาน ลูกชายชื่อจอร์จซึ่งได้ขวานเล็กๆ อันใหม่มา ด้วยความซนก็ฟันนู่นฟันนี่ ไปเรื่อยเปื่อย... แล้วก็ไปโดน ต้นเชอร์รี่ แสนรักของคุณพ่อเข้า... ต้นเชอร์รี่ ค่อยๆ เอนตัวแล้วก็ล้มลงกับพื้นเหลือแต่ตอที่อยู่เหนือพื้นดินมาไม่กี่นิ้ว... เมื่อคุณพ่อกลับมาถึงบ้านเห็นต้นเชอร์รี่แสนรักในสภาพอย่างนั้น ก็ตกใจมาก เรียก ทุกคนในบ้านมาถามก็ไม่มีใครทราบ คุณพ่อนึกถึงเจ้าลูกชายแสนซน... จึงตะโกนเรียก ด้วยเสียงอันดังว่า จอร์จ มานี่ซิ จอร์จเดินออกมาหาคุณพ่อ... คุณพ่อถามจอร์จว่า... จอร์จ ลูกรู้ไหมว่าทำไมต้นเชอร์รี่ถึงเป็นแบบนี้ จอร์จก้มหน้าแต่ในที่สุดก็เงยหน้าขึ้นตอบคุณพ่อว่า ผมไม่กล้าโกหกคุณพ่อหรอกครับว่า ผมเป็นคนเอาขวานฟันต้นเชอร์รี่นี้เอง เข้าไปรอพ่อในบ้าน... คุณพ่อบอกแก่จอร์จ จอร์จเดินเข้าไปรอคุณพ่อในห้องของเค้า เวลาผ่านไปพักใหญ่ๆ คุณพ่อก็เข้ามาในห้อง และถามจอร์จว่า ทำไมลูกถึงตัดต้นเชอร์รี่ อีกหน่อยทุกคนในบ้านก็จะได้กินผลจากมันน่ะ ลูกรู้ไหม... จอร์จตอบคุณพ่อว่า ผมไม่ได้ตั้งใจครับ ผมทำไปด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของผมเอง แล้ว จอร์จ ก็ก้มหน้าลง หน้าแดงด้วยความละอาย แล้วก็ได้ยินเสียงคุณพ่อพูดว่า... จอร์จ ลูกดูหน้าพ่อซิ ถึงพ่อจะรู้สึกเสียใจที่ต้นเชอร์รี่ที่พ่อรักถูกโค่นไป แต่พ่อก็ดีใจยิ่งกว่า... ที่ลูก ของพ่อซื่อสัตย์และกล้าหาญที่ยอมรับในการกระทำของตัวเอง ถ้าไม่มีสิ่งนี้ ถึงแม้ จะมีเชอร์รี่พันธุ์ดีเต็มสวนก็ไม่มีประโยชน์อะไร จอร์จจดจำเรื่องราวเหล่านี้และใช้ความกล้าหาญและซื่อสัตย์ตลอดมาจนแม้กระทั่ง ในการดำรงฐานะเป็นประธานาธิบดี จอร์จ วอชิงตัน เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของท่านประธานาธิบดีจอร์จ วอชิงตัน ฟ้งแล้วประทับใจในวิธีการสอนของคุณพ่อ แทนที่คุณพ่อจะทำโทษลูกด้วยวิธีอันรุนแรง เกรี้ยวกราดกับลูก หรือให้ความสำคัญกับสิ่งของ แต่คุณพ่อกลับพูดกับลูกอย่างอ่อนโยนด้วยถ้อยคำที่ทำให้ลูกต้องจดจำไปตลอดชีวิต ถ้าคุณพ่อทำโทษแรงๆ ก็อาจจะไม่มีประธานาธิบดีจอร์จ วอชิงตันแบบนี้ก็ได้ .. ในชีวิตมีสักครั้งไหมที่เราจะใส่ใจกับสิ่งที่ยังอยู่ แทนที่จะมัวแต่เสียดายสิ่งที่ไม่มีวันได้คืน.... ขอให้มีความสุขกับชีวิตที่ยังเหลืออยู่.... แหล่งที่มา : คุณ [email protected] ส่งมาให้ เมื่อนานมากแล้ว ... เรานำมาเรียบเรียงเขียนขึ้นมาใหม่.... |
| จำนวนผู้เยี่ยมชม | : |   |
| ปรับปรุงครั้งล่าสุด | : | วันจันทร์ที่ 5 เมษายน พ.ศ 2547 |
| ถือกำเนิด | : | วันพฤหัสบดีที่ 18 มีนาคม พ.ศ 2547 |
|
Powered By Ton & Poon |
||