Een supermarkt is een supermarkt, daar is niet onbekends aan. Of toch wel? Vooral in het begin deed ik nog wel eens een miskoop, zoals zoete pindakaas of melk die iets karnemelkigs bleek te zijn toen we hem in de koffie deden. Je leert dus al heel snel alle etiketten te lezen (snappen is een ander verhaal). Zo vonden we uit dat vrijwel alle schoonmaakmiddelen hier formaldehyde bevatten, een stof die in Nederland al jaren verboden is!
Langs de schappen staan vaak vele meisjes die promoci�ns aanbieden. Ze spreken iedere winkelwagenduwer aan over �hun� product, en vaak valt er ook iets te proeven: een stukje worst, een slokje likeur, een hapje cake. Ten slotte, bij de kassa, worden de gekochte artikelen keurig voor je ingepakt in vele plastic tasjes door een speciale inpakker. Zelf je boodschappen in een meegebrachte boodschappentas doen, que raro!
Mercado Central
Boodschappen doen in de Mercado Central is van een heel andere orde dan winkelen in een supermarkt. Op ongeveer 100 bij 100 overdekte meter vind je een enorme verzameling handeltjes: groente en fruit, vlees en vis, kruiden en bloemen, huishoudelijke artikelen, tassen en schoenen, garen en kant, souvenirs, jonge hondjes en levende kippen, bonen en rijst, hoeden en kleding, het is er allemaal te koop. En verspreid tussen de winkeltjes zitten vele restaurants � van vrij groot tot piepklein � die tijdens lunchtijd helemaal volgepakt zitten. De lunch is namelijk de hoofdmaaltijd voor Tico�s en bestaat meestal uit een casado (rijst, bonen, gebakken banaan, eeen stukje vis of vlees en wat rauwkost).
De Mercado Borbon zit twee blokken verder en heeft een groter aanbod van groente en fruit. Een bezoek aan deze overdekte markt wordt door de meeste reisgidsen afgeraden. Ik doe er geregeld boodschappen, maar van gevaar heb ik nooit iets gemerkt. De verkopers zijn behulpzaam en vriendelijk (ok, ze maken soms een grap die hoogstwaarschijnlijk nogal dubieus is) en je wordt er niet eens opgelicht.
Feria del agricultor
Op zaterdag gaan we vaak naar de boerenmarkt bij ons in de buurt. In een lange straat staan honderden kraampjes met voornamelijk groenten en fruit. Veel ervan vind je ook in Nederland, maar ongeveer een kwart was ons totaal onbekend (ooit wel eens gehoord van guanabana, nance, zapote, cas, guava?). Nieuwsgierig als we zijn, vragen we altijd hoe die vrucht of groente heet. Als het om fruit gaat, biedt de verkoper meestal een stuk aan om te proeven. En of je koopt of niet, je krijgt er een brede glimlach bij. Er zijn nogal wat producten met fraaie, indiaans klinkende namen, zoals tiquisque, of ze eindigen op -ote, zoals ayote (pompoen), achiote, chayote, mezote, elote (ma�skolf), zapote, jocote.
Onthoud dan maar eens wat wat is!
Opvallend is het grote aantal zetmeelrijke etenswaren. Van sommige wordt de wortel gegeten: aardappel, yuca (niet onze huiskamerplant), tiquisque, �ampi, camote (zoete aardappel), arracache. Van andere de vruchten, zoals platano (banaan!) en pejibaye (vrucht van een palm). De meeste komen in de soep terecht en sommige worden gebakken. Bananenchips en krokant gefrituurde yuca zijn niet te versmaden!
Een uitstapje naar de markt betekent ook steevast een hapje eten en wat drinken. Er staan altijd wel een paar tenten waar provisorische restaurantjes ingericht zijn. Je kunt er
gallo pinto (rijst en bonen) eten als ontbijt, of een empanada (ma�sflapje met vulling) met een bakkie koffie erbij. Verder staat er altijd wel een �sapmaker� op de markt, die ter plekke geperst sap verkoopt: suikerriet, sinaasappel, wortel, en daarnaast andere naturales zoals tamarindo of mezote (takjes waarvan een glibberig maar lekker aftreksel gemaakt wordt). |
