Dat KowelenzerSchängelche |
Strophe 1 | Et es bekannt doch iwweral |
Et waiß och jedes Kend, | |
Dat närjens en der ganze Welt | |
Die Schängelcher mer fend, | |
Als hei bei ons am Deutsche Eck, | |
Wo seit uralter Zeit | |
Dat Kowelenzer Schängelche | |
Am allerbest' gedeiht. | |
Es es vur kainem bang. | |
Un singt sei Lewe lang: |
Refrain | E lustich Kowelenzer Schängelche ich sein, |
Gedaaft met Rhein- on Musselwasser on met Wein, | |
Gesond an Herz, an Lewer on der Lung. | |
On sein och meiner Modder allerbeste Jung! |
Strophe 2 | On wenn em och dä kalte Wend |
Als dorch dat Bexje bläst, | |
Et niemals dä Humor verleert, | |
Dä Kopp nie hänge läßt. | |
Et singt on pfeift, es kreuzfidel, | |
On hept grad wie en Spatz, | |
On wer met imm kei Spaß verstieht, | |
Dat es en Bullewatz. | |
Wo Zitz on Zores hei, | |
Do es et stets dobei. |
Refrain |
Strophe 3 | Dat Kowelenzer Schängelche |
Läßt nie im Lewe no, | |
On wenn et mol ein Schängel es, | |
Sein annere widder do. | |
Su lang ons Mädcher Engelcher, | |
Dat es die Quintessenz, | |
Do get et och noch Schängelcher | |
En onser Residenz. | |
Dromm holl sich jeder schnell | |
An ons hei dat Modell. |
Refrain |
Text: Josef Cornelius | |
Musik: Karl Kraehmer |