ลำดับชั้น 3 ระดับ (Three Levels of Hierarchy)

                   เป็นการยืมบิตของ HostID มาใช้เพื่อกำหนดซับเน็ต เราจะกำหนดไอพีออกเป็น 3 ระดับ

1. NetID ระดับแรกที่ใช้ระบุไซต์ (Network)
                  ในการใช้งาน โปรโตคอล TCP/IP ใน internet นั้นการแบ่ง IP Address ออกเป็นแอดเดรสของเน็ตเวิร์ก Net id และแอดเดรสของ โฮสต์ ตามที่ระบุของแต่ละคลาสค่อนข้างจะขาดประสิทธิภาพ คือในเน็ตเวิร์กคลาส A และ B แต่ละเน็ตเวิร์กนั้น สามารถมีจำนวนโฮสต์ได้มาก ซึ่งการที่จะนำ IP Address มาใช้อย่างทั่วถึงนั้นมีโอกาสเป็นไปได้ยากมากทั้งคลาส A และคลาส B เพราะมีโอกาสน้อยมากที่จะมีเน็ตเวิร์ก ใดในโลกมีจำนวนโฮสต์มากมายขนาดนั้นอยู่ภายในเน็ตเวิร์กเดียว ดังนั้น IP Address ที่จัดสรรให้ไปในแต่ละเน็ตเวิร์กของ คลาสเหล่านี้จึงถูกใช้ไม่หมดและไม่สามารถนำไปใช้ประโยชน์ที่อื่นได้เลย ดังนั้นเพื่อให้การจัดสรร ip เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ จึงมีการนำส่วนของ hostid มาแบ่งย่อยเป็นสองส่วนคือ subnet id และ host id ทำให้ได้เน็ตเวิร์คย่อยหลายๆเน็ตเวิร์ค โดยในแต่ละเน็ตเวิร์ค มีจำนวนโฮสไม่มากเกินไปและเพียงพอต่อการใช้งาน

2. SubNetID ระดับที่สองใช้ระบุฟิสิคัลซับเน็ตเวิร์ก
                  จำนวน bit ใน Subnet ID จะเป็นตัวบอกว่าใน Network Address ที่กำหนดจะมีกี่ subnet โดยที่จำนวน subnet จะมีค่าเท่ากับ 2 ยกกำลัง(จำนวน bit ของ subnet ID) - 2 ดังในตารางข้างล่างนี้ สำหรับสาเหตุที่จำนวน subnet หายไป 2 subnet ก็เนื่องจากตามมาตรฐานแล้วจะไม่ใช้ Subnet ID ที่มีค่าเป็น 0 ทุก bit หรือ 1 ทุก bit จำนวน bit ของ Subnet ID ปกติแล้วต้องมีค่าตั้งแต่ 2 ขึ้นไป สำหรับในกรณีที่มีจำนวน bit เป็น 0 หมายความว่าไม่แบ่ง subnet หรืออีกความหมายหนึ่งก็คือใน network นั้นมีแค่ subnet เดียวเท่านั้น ตัวอย่างของ Subnet Mask ที่มีจำนวน Subnet ID เป็น 0 (คือไม่มี Subnet ID) ก็คือ Subnet Mask มาตรฐานของ network แต่ละ class นั่นเอง

3. HostID ระดับที่สามเป็นการระบุการเชื่อมต่อของโฮสต์กับซับเน็ตเวิร์ก