ΣΤΑΥΡΟΣ  ΤΟΡΝΕΣ


επικοινωνία|english|αρχική σελίδα

 

O Tορνές για το σινεμά

 

Θα ήθελα ο κινηματογράφος που παράγεται στην Ελλάδα να ξαναβρεί αυτό που μας άφησε ο βωβός κινηματογράφος : τη σαφήνεια και τη δύναμη.

… παρ' όλο το χαμηλό κόστος τους, οι ταινίες μου προσπαθούν να μην υστερούν. Tελικά αυτό που παίζει ρόλο είναι το δημιουργικό στοιχείο. 'Όχι τα μέσα..

Δε θεωρώ ότι οι ταινίες μου είναι εκείνες που εμποδίζουν τους θεατές να τις δουν. Είναι οι μηχανισμοί. θα έπρεπε να υπάρχει μία εμπορική υποδομή που δεν περιφρονεί τα 10.000 εισιτήρια.

Αν δε σε απασχολεί το Σινεμά ως Τέχνη, τότε τι πας να κάνεις; Να πραγματώσεις την απλή επιθυμία των ανθρώπων να φωτογραφίζονται; Μα, αυτό μπορεί να το κάνει ο καθένας.

Στο χώρο του Ελληνικού Κινηματογράφου υπάρχει πολύ πάθος και πολύ κέφι, αλλά υπάρχει λίγη αγάπη, Γιατί αν υπήρχε αγάπη θα μπορούσε ν' αναπληρωθεί το γεγονός του αρνητικού περιβάλλοντος που συναντά κατά τη φάση της υλοποίησης μία ταινία.

Βέβαια, εύκολα σ' αυτό τον τόπο μπορούν να σου δώσουν μια κλοτσιά. στο σκαμνί που κάθεσαι, να πέσεις και να μην ξανασηκωθείς. Αλλά αυτά θα φοβηθούμε;

Εγώ, όσα σκαμνιά κι αν μου γκρεμίσουν , αργά ή γρήγορα, μ, ένα κομματάκι φιλμ, θα την κάνω την ταινία μου, Αυτό που με λυπεί είναι ότι oι άνθρωποι του Σινεμά κoλλάνε στις δύσκολες συνθήκες, οι οποίες είναι μεν μια αλήθεια, αλλά δε μπορεί να είναι η δική τους αλήθεια. Που βρίσκεται η αλήθεια τους;

Με το διευθυντή φωτογραφίας Σταμάτη Γιαννούλη στα γυρίσματα του "ΕΡΩΔΙΟΥ"Κόρινθος 1987, Μάριος Καραμάνης και Τορνές στα γυρίσματα της σκηνής "βενζινάδικο" στον "ΕΡΩΔΙΟ"ώς ποιητής "ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ" στο κύκνειο άσμα του "ΕΡΩΔΙΟΥ" 1987

Ο Κινηματογράφος ήταν και είναι ο εκφραστής μιας άλλης ελευθερίας, μίας άλλης δυνατότητας ζωής, που σήμερα βρίσκει ένα πρόσωπο καινούριο αυτό που θα ονόμαζα εγώ αυθεντική απόλαυση. Το στοιχείο, βέβαια, της απόλαυσης το περιείχε πάντοτε το Σινεμά, αλλά στις μέρες μας το ξαναβρίσκει με πιο δυναμικό τρόπο. Πού βρίσκεται αυτός ο δυναμισμός; Μα, στο γεγονός ότι στα εμπορικά κλειστά κυκλώματα (όπως είναι η Τηλεόραση), που παράγουν μια ξερή αποστεγνωμένη εικόνα ως καταναλωτικό προϊών, ο κινηματογράφος μπορεί ν' αντιπαραθέσει την απόλαυση; Aυτή η τελετουργία του να είσαι μαζί με άλλους σε μια αίθουσα σκοτεινή, να δεις μαζί τους, να καθηλωθείς από το μέγεθος της εικόνας, δεν αντικαθίσταται με τίποτε.

Πώς θα συναντήσει μια ταινία το κοινό της; Μα, προβάλλοντας κάποια ενδιαφέρουσα πρόταση. Δε μπορεί ένας σκηνοθέτης να μένει αδιάφορος απέναντι στο γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν πάψει να ενδιαφέρονται για το Σινεμά. Μ' αρέσει όταν οι νέοι δείχνουν περιέργεια για τη δουλειά μου, γελούν, διαλογίζονται, συζητούν γι ' αυτή - αυτό μ , ενδιαφέρει και όχι κάποια αόριστη και γενική "επιστροφή" του κοινού στις αίθουσες. Εγώ δεν κάνω ταινίες για να πλουτίσω ή να κόψω εισιτήρια, αλλά για να χαρώ ο ίδιος. Οφείλω, όμως, να 'χω μιαν ευαισθησία σε ό,τι αφορά όλο αυτό το πλέγμα των σχέσεων που είναι η διανομή και τα σχετικά. Η ταινία πρέπει να 'χει ένα στοιχείο γοητείας για να κινηθεί. Μ αυτό βέβαια, δεν εννοώ ότι η ταινία πρέπει να υπακούει σε κάποιους κανόνες ή να 'χει κάποιο συγκεκριμένο χαρακτήρα για ν' αρέσει.

Kινηματογράφος είμαστε εμείς και οι ταινίες μας.  Χωρίς αυτές, δεν είμαστε τίποτα. Τα Φεστιβάλ δεν δημιουργούν το Σινεμά, Υπάρχουν ερήμην του. Ωστόσο, έχουν ενδιαφέρον, εκεί συγκρίνονται οι άνθρωποι, αποκτούν ερεθισμούς, έστω και αρνητικούς, έρχονται αντιμέτωποι μ , ένα σκληρό, συχνά ανθρωποφάγo κοινό, σκέφτονται και μπορούν να δουν τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν σε μια συγκεκριμένη αρνητική κοινωνική πραγματικότητα.

..Ίσως η αντίδραση του κοινού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης να βάζει ένα αίτημα σ' εμάς τους ίδιους. Παρ' όλο που αρνιέμαι ολοσχερώς την αυτοκριτική (γιατί τις ταινίες σου τις φτιάχνεις για σένα, και από κει και πέρα τίποτε δε σ' ενδιαφέρει), δε μπορώ να αρνηθώ ότι οι συνθήκες του Φεστιβάλ με προκαλούν σε σκέψη. Εσύ προσπαθείς να, βρεις τον άλλο και ο άλλος δε σε θέλει. Στο βαθμό, όμως, που μέσα απ' αυτή την αρνητική επαφή υπάρχεις με το έργο σου, είτε εξουθενώνεσαι κυριολεκτικά είτε έρχεσαι για άλλη μια φορά αντιμέτωπος με τον εαυτό σου: λυτρωτική διαδικασία, Χωρίς, λοιπόν, να εύχομαι οι άνθρωποι να βρίζονται ή να διαπληκτίζονται, βρίσκω προτιμότερο έναν διαπληκτισμό από την κρυφή αδιαφορία των ανθρώπων...

 

μανιφέστο

φιλμογραφία

βιογραφία

ο Τορνές για το σινεμά

οι φίλοι γράφουν

κείμενο του L.Skorecki

C.V.Gelder: στο μπαλαμό

αντίο ανατόλια

κοάτι

εξωπραγματικό

μπαλαμός

καρκαλού

ντανίλο τρέλες

ένας ερωδιός για τη γερμανία

english

επικοινωνία

αρχική σελίδα

© 1999 Marios Karamanis Athens GREECE

1