| Elke 2 weken worden er 2 winnaars uit geloot!! De kans om te winnen is dan ook behoorlijk groot. Doe mee en wie weet ben jij de volgende winnaar. |
| Leven met Pd |
| "Je moet er maar mee leren leven" een kreet die veel mensen Pd of een andere chronische ziekte al vaak hebben gehoord. Arsen kunnen dat soms ook heel makkelijk zeggen als ze niet meer weten wat ze er aan moeten doen. Zo'n kreet waar je niets mee kunt en ook niets aan hebt klinkt ook heel cru. Zelf weet je natuurlijk ook wel dat je niet anders kunt dan er mee leren leven als er niets meer aan te doen is. HIer onder tref je een stuk aan waarin een aantal dingen staan die het iets makkelijker kunnen maken om er mee om te gaan of er mee te leren leven zoals het altijd gezegd wordt. |
| Als je Pd hebt kan het voorkomen dat er een moment in je leven komt dat er niets meer mogelijk is op het gebied van behandelingen, hiermee verdwijnt dan ook de hoop op een behandeling met goed resultaat. Er is van alles gedaan alle behandelingen die mogelijk zijn, alle medicijnen die een goede uitwerkingen kunnen hebben en allerlei onderzoeken zijn gedaan om de Pd onder controle te krijgen. De medicijnen die de beste uitwerking hebben ook al is het heel minimaal zullen in het vervolg gebruikt moeten worden om een klein beetje verlichting te kunnen bieden. Dit is iets waar je niet vrolijker van wordt en waar je jezelf ook niet beter door gaat voelen. Artsen staan nog altijd te boek als mensen die een ziekte kunnen genezen of onder controle kunnen krijgen. Helaas lukt dat niet altijd bij mensen met Posttraumatische dystrofie. Ook al tonen r�ntgenfoto's en bloedonderzoek aan dat alles er goed tot redelijk goed uit ziet. Deze 2 methode's om klachten te achterhalen laten echter niet zien dat een pati�nt heel veel pijn heeft. Dat is ook het moeilijke van Pd het valt niet duidelijk aan te tonen door r�ntgenfoto's te laten maken of een bloedonderzoek te laten doen. Het nadeel is dat sommige artsen vaak redeneren dat wanneer een pati�nt zich aan de 'regels' houd, de medicatie tijdig en constant slikt en regelmatig terug komt voor controle het allemaal goed zit. Zo is het helaas niet Pd zorgt voor vele problemen in het dagelijkse leven. Weinig slapen doordat de pijn te hevig is, niets kunnen ondernemen vanwege de pijn en te weinig energie, huishoudelijk taken en eigenverzorging wat moeilijk gaat om maar even een paar dingen te noemen. Deze dingen veranderen niet of nauwelijks wanneer de medicatie trouw wordt geslikt, men zich aan de 'regels' houd en regelmatig terug komt voor controle. Artsen weten daar soms geen raad mee en zullen dan ook geneigd zijn om te zeggen dat het bij de ziekte hoort en de bekende kreet als: "U moet er maar mee leren leven" komt daar ook vaak bij aan te pas. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan, hoe moet je nu zo ineens leren leven met? De arts gaat vervolgens verder met zijn werk en jij kunt naar huis gaan met de boodschap: "je moet er maar mee leren leven" want de arts kan je vaak niet vertellen hoe je er mee moet leren leven. Dat is iets wat je zelf moet uitzoeken en uit proberen. Het enige wat een arts nog kan zeggen is: "Je moet het gewoon rustig aan doen en niets gaan forceren" Ja weer zo' opmerking waar je niets mee kunt, want het spreekt voorzich dat je niets moet forceren. Daar sta je dan, en je kunt het zelf uitzoeken. Iets wat heel moeilijk is en wat gepaard kan gaan met veel moeilijkheden en tegenslagen. |
| Als je thuis bent en het dringt door wat de arts net tegen je heeft gezegd dan kan dat samen gaan met veel verschillende gevoelens. Een vastpatroon in deze emoties en gevoelens is er niet echt te vinden al zie je toch vaak dezelfde emoties terug komen bij mensen die het bericht te horen hebben gekregen dat er niets meer aan hen situtatie te doen is. Het eerste gevoel of reactie die je tegenkomt is vaak het ongeloof en de ontkenning. Je gaat je dan afvragen of je het wel goed hebt gehoord en of je het allemaal wel goed hebt begrepen wat de arts je heeft verteld. Je krijgt ook eigenlijk een dubbele boodschap van de arts mee als eerste: je moet jezelf maar zien te redden want ik kan er niets mee en als tweede dat hij alles heeft gedaan wat hij kon en dat er nu niets meer is wat nog kan baten. Alleen verteld een arts dat vaak niet op die manier ze zeggen Je moet er maar mee leren leven zonder daar verder op in te gaan. Al met al is het voor sommige mensen heel moeilijk om zo'n boodschap te aanvaarden een arts kan mensen toch beter maken? Helaas kunnen artsen niet alle pati�nten met wat voor een ziekte dan ook beter maken. Pati�nten gaan steeds meer twijfelen ging het wel over mij en niet over iemand anders, heb ik het gedroomd, nee hij heeft niet gezegd dat hij er niets meer aan kan doen allemaal zaken die dan door je hoofd gaan spoken. Vaak zijn de mensen die zo'n bericht te horen hebben gekregen ook een beetje afwezig doordat ze met dat gesprek bezig blijven. Wat ook logisch is ze hebben immers een bericht te horen gekregen wat ze liever niet hadden willen horen. Sommige dingen dringen dan ook helemaal niet meer door tot die persoon zelfs de meest simpele dingen kunnen even niet doordringen omdat het gesprek met de arts de boventoon bljft voeren. Om te beseffen dat alles echt gebeurd is en dat er echt niets meer gedaan kan worden dat heeft tijd nodig zoiets kun je niet meteen bevatten. Hoeveel tijd iemand nodig heeft om dit door te laten dringen verschild per persoon, we zijn immers niet allemaal hetzelfde. |
| Wat is nu een goede manier om met die moeilijke boodschap om te gaan? Er over praten, is een van de beste dingen die je kunt doen. Op die manier kun je het wat beter verwerken en proberen te beseffen. Als er iemand met je mee is geweest naar de arts toe dan is die gene een goede gesprekspartner omdat hij of zij ook gehoord heeft wat er allemaal is gezegd. Die gene kan aangeven dat de dingen die je noemt daardwerkelijk gezegd zijn en in welke bewoording. Ook kan deze de mogelijkheden die aangegeven zijn om het iets dragelijke te maken nog een paar keer voor je opnoemen en er met je over door praten. Het is alleen wel zo dat je uit jezelf moet gaan praten een ander moet het niet op gaan dringen daar bereik je namelijk niets mee. Jij moet willen praten anders is het helemaal niet zinvol, het dringt dan ook niet tot je door wat je gesprekspartner tegen je zegt. |
| DIt is nog maar een klein deel over hoe je het beste kunt proberen en mee om te gaan in het deel `leven met Pd deel 2� wordt er verder gegaan op dit onderwerp, bekijk ook dat deel zodat je meer te weten kunt komen. |
 |
 |
|
 |