Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΜΙΑΣ ΠΙΠΑΣ ΚΑΛΑΜΠΑΣ - ΣΕΛΙΔΑ 7 ΑΠΟ 8 ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ

Όλα τα μέρη της πίπας ήταν πλέον έτοιμα, αλλά χρειαζόταν κι άλλη δουλειά πριν συναρμολογηθούν. Πρώτα, έπρεπε να επαργυρώσω το καπάκι του μπολ και τον μπρούτζινο δακτύλιο του στελέχους.

Ο ίδιος φίλος που μου έδωσε το κομμάτι του φελλού (γειά σου Αλέκο!), μου έδωσε κι ένα υγρό με το όνομα "Silverlife", που χρησιμοποιείται για την επαργύρωση μεταλλικών επιφανειών. Δεν είναι χρώμα, αλλά προσθέτει ένα στρώμα από καθαρό ασήμι που δένει με το μέταλλο. 'Απλωσα το υγρό μ'ένα πανάκι, το έτριψα για ένα λεπτό και μετά σκούπισα το περίσσευμα. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Επανέλαβα το ίδιο στις επιφάνειες του καπακιού και του δακτυλίου τρεις φορές, ώστε το στρώμα του ασημιού να γίνει παχύτερο και ανθεκτικότερο. Γυάλισα τις επαργυρωμένες επιφάνειες, χρησιμοποιώντας το ηλεκτρικό μου τρυπάνι με μια στρογυλλή πάνινη βούρτσα γυαλίσματος. Μετά, με την ίδια βούρτσα, γυάλισα την κολοκύθα και τον ξύλινο κύλινδρο. Μια και δεν έχω ειδικό κερί γυαλίσματος, χρησιμοποίησα ένα απλό καφέ κραγιόνι ζωγραφικής (κηρομπογιά). 'Αφού άπλωσα ένα παχύ στρώμα κεριού, "ζωγραφίζοντας" όλες τις επιφάνειες με το κραγιόνι, έλυωσα το κερί πάνω από ένα καμινέτο οινοπνεύματος κι άρχισα αμέσως το γυάλισμα. Το αποτέλεσμα δεν ήταν το λούστρο μιας καινούργιας πίπας, αλλά η όψη αντίκας της δικής μου καλαμπάς, δεν το χρειάζεται. Μετά, γυάλισα και το επιστόμιο της πίπας με την βούρτσα, και άπλωσα ένα στρώμα γραφίτη στο βύσμα του, ως ξηρό λιπαντικό, "ζωγραφίζοντας" μ'ένα κοινό μολύβι 2=Β. Έκανα το ίδιο στο εσωτερικό του ξύλινου κυλίνδρου, όπως και στην εσωτερική επιφάνεια της τσιμούχας από φελλό, γιατί ήρθε η ώρα να βάλω το μπολ στη θέση του. Η εισαγωγή του μπολ για πρώτη φορά, είναι λίγο επικίνδυνη δουλειά. Η τσιμούχα είναι ακόμη αρκετά παχιά, κι έτσι πρέπει να είναι (βλ.σελ.4 "Η τσιμούχα από φελλό), με αποτέλεσμα το μπολ να μπαίνει πολύ δύσκολα και να υπάρχει ο κίνδυνος να ραγίσει η κολοκύθα από την μεγάλη πίεση. Πρώτα έβρεξα τον φελλό με μιά μπατονέτα, για να γίνει πιο ελαστικός, προσέχοντας να μην βρέξω την κολοκύθα και άλειψα με μια σταγόνα ελαιόλαδο την εξωτερική επιφάνεια του μπολ. Κρατώντας γερά την κορυφή της κολοκύθας με το ένα χέρι, έβαλα το μπολ στη θέση του με το άλλο χέρι, πιέζοντας και περιστρέφοντάς το, αργά και προσεκτικά. Αφού όλο το μπολ είχε μπει στην κολοκύθα και το καπάκι κάθησε σωστά στην κορυφή, έλεγξα την κολοκύθα για ραγίσματα και άφησα την πίπα για 24 ώρες.

Την άλλη μέρα ο φελλός είχε στεγνώσει και η τσιμούχα είχε πλέον πάρει το σχήμα του μπολ, οπότε η αφαίρεση και η τοποθέτηση του μπολ γινόταν κάθε φορά ευκολότερα. Η τοποθέτηση του επιστομίου ήταν εύκολη, καθώς η τρύπα του κυλίνδρου είχε την διάμετρο του βύσματος και είχαν ήδη και τα δύο λιπανθεί με τον γραφίτη του μολυβιού. Η πρώτη πίπα καλαμπάς, από πραγματική κολοκύθα, που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα, ήταν συναρμολογημένη και έτοιμη για κάπνισμα ! <= ΠΙΣΩ ΑΡΧΙΚΗ ΕΠΟΜΕΝΗ =>