De Selectie.

De Bijbel laat er geen twijfel over bestaan dat er selectie zal zijn in het laatste oordeel, en deze selectie zal streng zijn. In Openbaringen staat over de oogst die gemaaid wordt met een sikkel, en over de oogst van de wijngaard die getreden wordt in de perskuip van de gramschap Gods. Het wordt hier beschreven alsof God zich gaat wreken op de onrechtvaardigen.

Jezus vertelt de gelijkenis van het onkruid in de tarwe. Daar groeit alles gelijk op, maar het onkruid wordt eerst binnengehaald en verbrand, daarna wordt de tarwe binnengehaald. Het zal ook zo gaan in onze samenleving zegt Jezus. Gods arbeiders die het onkruid verwijderen; de wetten die God in de natuur gelegd heeft, die door de niet uitverkorenen met voeten getreden worden. Het resultaat is dat ze langzamerhand verwijderd worden. Ze selecteren zichzelf uit, door hun eigen losse en onverantwoordelijke leefwijze.

Vandaag zien we al onkruid dat wordt verwijderd. Mensen die zichzelf door overmoed onregelmatig gedragen in de samenleving. Deze mensen denken dat niets ze meer kan gebeuren. Ze hebben alle begrip en instinct van zelfbehoud verloren. Veel mensen leven een veel onregelmatiger leven dan de mensen van een dertig jaar terug. Zestig en meer jaren terug voedden de mensen zich vaak slecht door onwetendheid, of door armoede, maar tegenwoordig voeden de mensen zich slecht vanwege gebrek aan zorg voor zichzelf. Ook kan en mag tegenwoordig alles, niets is meer taboe, en we zijn immers onze eigen baas. Inderdaad we zijn onze eigen baas, en Jezus bevestigd dit meerdere malen in Zijn gelijkenissen.

Het ongelimiteerd gebruik van antibiotica en de algemene vervuiling van de aarde valt onder de zorgeloosheid en roekeloosheid van de maatschappij. De gedachte op de achtergrond welke niet zo vaak hardop wordt uitgesproken is "Wat kan ons deren?" en "Aprés nous, le deluge". Het resultaat is veel meer ongeneselijke ziektes, die vroeger met een paar spuitjes antibiotica waren te bedwingen.

Het drugsgebruik met de hiermee verbonden geslachtsziektes komt voort uit een onmetelijke zorgeloosheid, en roekeloosheid. De regeringen van bijna alle landen menen dat ze hiertegen moeten optreden met harde hand. Uit het oogpunt van leefbaarheid van de maatschappij hebben ze misschien gelijk, want bij ongeremd druggebruik zal de misdaad waarschijnlijk toenemen tot onacceptabele afmetingen. Vooral vanwege de hard-drugs die de mensen agressief maken.

Van de andere kant verteld de Bijbel ons dat God niet ingrijpt bij overtredingen. Dit heeft op de langere duur geen positieve invloed; de mensen worden er onverantwoordelijk van en gaan zich dan gedragen als stoute kinderen. In de Mohammedaanse wereld is dit waar te nemen. Moeten de regeringen het dan wel doen? Zoals de Verenigde Staten dit ook doen ten opzichte van tabak en drugs? In beide gevallen met of zonder verbod zullen de druggebruikers ten ondergaan, en met verbod schijnt het gebruiken van drugs aantrekkelijker te zijn. Met verbod gaat het misschien langzamer, en heeft niemand er goed erg in hoe desastreus het druggebruik eigenlijk wel is. Dan overlijdt er hier één en dan daar, zonder grote schokeffecten, want mensen sterven er altijd en we maken er ons helemaal niet zo druk om. Als alle druggebruik vrij werd gegeven zouden er plotseling veel mensen zich vergiftigen, en zou het dodencijfer de afmetingen van een epidemie hebben waardoor ieder er misschien in één keer mee ophield. Hierdoor zou het drugsprobleem mogelijk veel korter duren, met misschien minder doden, maar wel met een heel grote misdadigheid.

We kunnen vaststellen dat de repressie op drugs niet het verwachtte resultaat heeft, want er worden steeds meer drugs vervoerd en in beslag genomen. Het is wel zeker dat de aanpak van de Bijbel juist is; in de zin van geen dwang en geen Grote Broer die alles regelt. De mensen zijn zelf verantwoordelijk voor hun daden. Ook de houding van de Amerikaanse regering om de tabaksfabrikanten op te laten draaien voor de schade aan de gezondheid is niet helemaal juist. De mensen die roken nemen zelf het besluit. Niemand verplicht ze om te roken, of om met roken te beginnen. Ze zijn ook niet verplicht zich te laten verleiden door suggestieve reclame. Anderzijds gaan uiteraard ook de tabaksfabrikanten niet vrijuit als we horen dat ze al tenminste 40 jaar weten dat nicotine verslaafd, en dat ze daarom soms zelfs het nicotine gehalte verhogen.

  De Bijbel leert dat de mens niet door een of andere big brother geleid moet worden, zoals dat in een heidens land altijd gebeurde en nog gebeurt, maar dat hij zelf moet beslissen. Dit houd in dat ook het druggebruik vrij moet worden gegeven op Bijbelse gronden. Het is immers een zéér persoonlijk besluit om drugs te gaan gebruiken, en wat heeft de overheid er mee te maken als iemand zichzelf wil vernietigen? Voorkomen kan ze het toch niet, dat kan niemand. Dit is inmiddels al ruimschoots bewezen. Alle repressie jaagt de prijs op, en maakt de handel aantrekkelijk. Zonder het politie optreden zou de prijs in elkaar zakken. De maffia kan niet zonder politierepressie werken, want dit is het enige wat de prijs op hoog niveau houdt. De tegenwoordige politiek van drugsrepressie maakt de maffia groot, machtig en onmetelijk rijk. De repressie op sterke drank heeft in de Verenigde Staten de eerste grote georganizeerde misdaad syndicaten geschapen. Waarom dan zoveel repressie en zoveel drukte? Ik geloof niet dat al het politieoptreden tegen drugs ook maar één gebruiker verhinderd heeft drugs te gebruiken, want zelfs in de gevangenis worden drugs verhandeld. Vroeger was het met het drankmisbruik hetzelfde. Alle regeringen zijn ermee opgehouden (of misschien bijna alle), omdat het niets uithaalde drank te verbieden.

Het schijnt dat de autoritair ingestelde regeringspersonen en politieautoriteiten niet hebben geleerd met de repressie op sterke drank. Hetzelfde experiment dient zich te herhalen met drugs. Ze moeten met alle geweld het wiel opnieuw uitvinden. In de Verenigde Staten is er door het drankverbod een geweldig machtige onderwereld gegroeid, moet zich dat nu herhalen met drugs in veel erger mate? Hoe groot is straks de onderwereld, en hoe machtig? Met zulke enorme winsten als ze maken? Wie is de voornaamste schuldige hieraan? Uiteraard de regeringen die niet het simpele benul hebben dat ze een ongekend grote en machtige onderwereld helpen opbouwen door een kortzichtige politiek.

Hierin heeft de kerk ook een grote schuld, want zij is de drijvende kracht achter deze foute gedachte van de regeringen. Ze heeft waarschijnlijk zelfs meer schuld dan de regeringen die dit misverstand van drugsrepressie handhaven en uitvoeren. We kunnen de Christelijke kerken medeverantwoordelijk stellen voor het groeien en opbouwen van een grote drugsmafia. Misschien neemt de onderwereld straks wel de macht in handen. Nergens wordt de onderwereld zo door gesteund als door de drugs-repressie. Het is een, in deze mate nooit eerder voorgekomen, hoogseizoen voor de onderwereld. Ik vraag me af in hoeverre de drugsmaffia achter de Amerikaanse drugsczars (de hoogste politiechefs) van de laatste zes Amerikaanse presidenten staan, of misschien met geld werken in hoge politieke kringen, om het drugsverbod aan te houden. Het wordt hoog tijd dat men zich eens bezint over het omgaan met drugs en de repressie hiervan.

De regeringen zouden een andere politiek kunnen gaan voeren. Ze zouden een drug kunnen ontwikkelen welke een betere kick geeft dan crack, of heroïne, met eigenschappen van ecstasy, zodat de gebruiker niet agressief wordt, en met misschien minder schadelijke eigenschappen. Als ze dan nog vermelden dat het goedje dodelijk is dan heeft ieder gedaan wat hij kon, en is de gebruiker helemaal zelf verantwoordelijk voor de gevolgen. Verder zou het geld wat nu besteed wordt aan repressie, besteed kunnen worden aan hulp voor mensen die willen ontwennen. Het lijkt me dat dit een veel positievere opstelling is. Mijns inziens kan er niet meer gedaan worden aan het drugsgebruik, want het verbod en de bestrijding veroorzaakt de prijsopdrijving. Deze veroorzaakt een erg aantrekkelijke handel. De drugsbestrijders gedragen zich als Don Quichotte die tegen windmolens vecht.

Het belangrijkste is dat de maffia er niet meer aan verdient. Juist het bestrijden van de drugs door de politie, maakt de prijs aantrekkelijk voor de maffia. Zonder deze repressie zou de prijs in elkaar klappen en het zou niet meer aantrekkelijk zijn om hierin nering te doen. Ook het moedwillig verslaven van bijvoorbeeld schooljeugd zou dan afgelopen zijn, want er zou toch haast niets meer aan verdiend kunnen worden. Het belangrijkste is dat de onderwereld er niet meer aan verdient, want alleen daardoor kan de drugshandel vrijgemaakt worden van de professionele misdaad. Daarna zijn er misschien nog wel andere mogelijkheden tot vermindering van het druggebruik.

Zo brengt de nieuwe grote tijd die komt zijn problemen mee. Het is allemaal door de Bijbel voorspeld, en de resultaten blijven niet uit, en het is precies zoals Jezus zei: "De mensen zullen hoogmoedig zijn en verwaten taal spreken". Alle mensen die een bijdrage leveren aan het beëindigen van goede oude gewoontes zonder daar betere voor in de plaats te stellen en alle mensen die een bijdrage leveren aan het ontwrichten van het gezinsleven, en de samenleving en het milieu, doen dit, misschien zonder zich hier rekenschap van te geven, in overmoed. Met de welvaart en het gemak waarmee we aan de kost komen in verhouding tot vroeger; met een veel betere gezondheid en een veel langere levensduur, is het niet te verwonderen dat dit gebeurd. 'Ledigheid is des duivels oorkussen' luid het spreekwoord.

De Bijbel geeft een opsomming van alle mensen die niet in aanmerking komen voor het koninkrijk der hemelen. Het is een hele waslijst, en in werkelijkheid zullen niet zo erg veel mensen de discipline kunnen en willen opbrengen om de wereld te beheren. In een wereld zoals de Bijbel in het kort omschrijft kan geen controlerend orgaan als politie, milieucontrole of douane zijn. Die hoort er niet thuis. De zelfdiscipline van de mensen zal de maatschappij moeten beheersen en in rechte banen houden.

Hier komen we weer in de lijn van de Bijbel. Diegene die niet in aanmerking komen voor de Bijbelse beloften zijn allemaal mensen die op de één of andere manier de voorschriften van Jezus niet in acht nemen en niet bereidt worden gevonden zichzelf in toom te houden. Het is niet voor niets dat Jezus zegt dat het gemakkelijker is dat een kameel door het oog van de naald gaat, een klein poortje voor één persoon tegelijk, dan dat een rijke in het koninkrijk der hemelen komt. De rijke Joden waren de vroomste, zo gold het. Als een rijke al zo moeilijk in het koninkrijk der hemelen kon komen was het voor de arme totaal onmogelijk. Jezus troost Petrus na zijn vertwijfelde uitroep en zegt dat bij God alle dingen mogelijk zijn.

Dat de selectie zo streng is komt niet doordat God zo wraakgierig is zoals soms in de Bijbel wordt gesteld. De wraaklustige en sadistische god is een heidense fantasie. Alle goden waren wraaklustig, dus veronderstelde iedereen dat God ook zo was. God is niet belust op wraak en straf, maar met de mensen die niet toegelaten worden zou het totaal onmogelijk zijn zo'n samenleving, als in de Bijbel beschreven wordt, op te bouwen. Ze hebben blijk gegeven zich niet aan de noodzakelijke leefregels te willen houden, en daarom kunnen ze niet toegelaten worden, zodat God de regels welke Hij gesteld heeft niet kan verzachten. God wordt gedwongen om, als Hij zijn plan wil doorvoeren, deze mensen niet toe te laten, op straffe van totale mislukking van Zijn plan. Zij zouden alles laten mislopen.

In deze toekomstige wereld zal geen controle of wetgeving zijn die de mensen beperkt en bijstuurt. Ieder zal zich gedragen volgens de code in de Bijbel omschreven. Ieder zal dit uit zichzelf doen en niet anders willen. Er zal geen enkel controlerend orgaan zijn. Ook geen regering met politiek en politici, die kromme wegen gaan, en in feite de mensen hun vrijheid ontnemen.

Het zal moeilijk zijn deze wereldsituatie met volmaakte mensen te bereiken. Het lijdt ook geen twijfel dat de mens alleen dit nooit bereikt. Ieder die onze maatschappij hierop onderzoekt moet wel tot de slotsom komen dat het een utopie is als het uitsluitend van de mensen moet komen. In de Bijbel staat dat het niet ons eigen initiatief is. Omdat we het niet alleen hoeven te doen vatten we moed, want de barrières die geslecht moeten worden zijn vele en we zullen alle moed en alle energie die we bezitten nodig hebben.

De Bijbel zegt dat alle mensen zullen herrijzen. Toch kunnen we vermoeden, en de Bijbel zegt het, dat slechts weinigen deel zullen uitmaken van deze nieuwe ontwikkelde wereld. Aan de Joden zei Jezus dat de weg naar het behoud een smalle weg is, en de weg naar het verderf een brede. Alleen zeer rechtschapen mensen kunnen in het koninkrijk van Jezus, deze nieuwe wereld, leven. Het gemak waarmee de dominees en de pastoors de mensen de hemel inpraten bij begrafenissen en dergelijke, wordt niet door de Bijbel bevestigd, ook niet door Jezus. Alleen echt serieuze mensen, die echt hun best doen komen er zegt de Bijbel, en dan nog niet doordat ze het zo goed deden. Want ieder mens is gebrekkig en onvolmaakt.

 We kunnen tegenwoordig zien dat de steen uit de droom van Nebukadnezar heel snel groeit. Alle koninkrijken en naties van de aarde worden er door opgeslokt; de aarde wordt een dorp. Dit is niet het christendom wat de christenen voor ogen hadden. Veel christenen hadden zich een grote en machtige organisatie voorgesteld. Een grote kerk die alles en iedereen imponeerde en commandeerde,  geregeerd door de geestelijkheid. Toch is de tegenwoordige ontwikkeling wel uit het christendom voortgekomen. Zonder het christendom was een dergelijke wereld niet ontstaan. Een wereld waar men om de ander denkt. Een wereld waar met ieders mening en met ieders recht rekening wordt gehouden. Een wereld waar men spreekt om de zwaarden in ploegscharen om te smeden, en waar de mens vredelievend begint te worden. Waar ook de wetenschap met nooit geëvenaarde snelheid ontwikkeld. Dit is het voor ons zichtbare begin van het koninkrijk waar Jezus van sprak.