Foto's van Kaikoura
Foto's van Christchurch en Antarctic Centre
woensdag
Vandaag staan we met de wekker op acht uur op, een snel ontbijt en op naar de stad. We gaan naar de Cadburyfabriek, dat is HET chocolademerk in Nieuw Zeeland. als we eraan komen, blijkt dat we hadden moeten reserveren voor een tijstip. Dat doen we alsnog dan maar, voor half elf. en je mag de auto niet op de parkeerplaats voor de supermarkt zetten, daar wordt hij weggesleept als je geen boodschappen doet. Oh... dus gebruken we de drie kwartier om en parkeerplek te zoeken. Onbetaald blijkt niet te lukken. We zetten de van bij het station neer. Dit is een erg mooi gebouw, Mariola gaat het nog even bekijken, mozaiek op de vloer, glas in lood ramen en ouderwetse marmeren pilaren. Iets voor half elf gooien we het beetje kleingeld dat we hebben in de meter en hopen er het beste van. De rondleiding in de fabriek was leerzaam, leuk en lekker. De geur van chocolade tovert een smile op je gezicht en onderweg kregen we van alles toegestopt. Ze waren nu al bezig met paaseieren! En tot slot mochten we nog shoppen, waar alles goedkoper was dan in de winkel. Mooie kans om van alle soorten repen er een te nemen, om uit te proberen.
Dan rijden we naar Otago Peninsula, helemaal naar het einde (Taiaroa Head), waar de albatroskolonie is, de enige aan vaste land. We lunchen in de van, en gaan de naar buiten. We zien aalscholvers een nest maken, en we zien de spotted aalscholver, die hebben een kuifje op hun hoofd. In het albatros centrum leren we over de migratie, de gevaren voor de vogel met een vleugelspan van wel drie meter en zien we via een verstopte camera een fluffy kuiken. Om naar de kolonie te gaan (lees: naar een observatiehuisje een stuk dichterbij) moet je 20 dollar betalen, wat we eigenlijk afzetterij vinden.Omdat iemand nou een kolonie op zijn grond heeft zitten... we balen een beetje en gaan weer verder. Het blijkt dat ons kaartje niet deugt, de paden naar de stranden zijn met hekken afgezet door de boeren. De wandelpaden gaan over hun land... en het blijkt lammertijd, en dan willen ze geen auto's en mensen over hun weilanden. We besluiten naar Penguin Place te gaan, die ons naar het reservaat brengen. Via een wandeling over eeen stuk weiland dat grenst aan zee komen we bijde penguin kolonie. We ontmoeten schapen en zeeleeuwen FOTO, vinden de kleine blauwe pinguin in zijn nestkastje FOTO en zien in de verte hier en daar een grote pinguin. Als we bij de loopgraven aankomen, steekt ons hoofd net boven de grond uit, wat ons de gelegenheid geeft dicht bij de pinguins te komen (zien ons niet als bedreingin, omdat we kleiner zijn dan zij). Ze zijn zwart met wit, en hebben geel omrande ogen, en achter hun hofd loopt een gele streep die de ogen verbindt. Ze hebben grote vlezige poten en waggelen uit zee, op weg naar hun nest. Het is prachtig, zoals ze voorbij komen, of al bij hun nest staan en de veren poetsen of met de buren staan te roddelen. Mariola slagt erin een van de pinguins te filmen vanaf het momentdat hij de duin beklimt, langskomt, uitgebreid staat te poseren en weer verder waggelt naar zijn nest. na anderhalf uur moeten we weer gaan, en nemen afsheid van de pinguins. Onderweg houden we halt, omdat twee pinguins op ons (OK, hun) pad staan, en wij ze niet moegn storen. Ze weten niet zo goed waar ze heen willen en dribbelen wat rond, nog steeds niet van ons onder de indruk, hoewel we nu wel uit de loopgraven zijn. Na een paar minuten besluiten ze het pad te verlaten, en kunnen we verder. Terug in Penguin lace bedanken we de mensen en gaan terug naar Dunedin, en besluiten ook alvast een stukje op weg te gaan naar Christchurch. Tenslotte kan je in NZ in het donker rijden, de ween zijn niet verlicht, maar er zijn ook geen kangaroes, dat scheelt. We maken nog een omweg, naar Shagpoint, waar je zeeleeuwen kan zien en ook de yellow eyed pinguins hadden we gelezen en gehoord bij Penguin Place, maar het is al te donker. De zeeleeuwen kunne we wel horen, maar niet zien, en de wandeling over de klif durven we in het donker niet aan. Jammer hoor. We stoppen om 19 uur in Moeraki en blijken de enige gasten op de camping..na een bordje ravioli zitten we op de bank voor de TV met twee verwarmingselementen, totdat het bedtijd is.
donderdag
Wederom staan we vroeg op, en om 8 uur staan we alweer op het strand, ditmaal om de Mouraki Boulders te bewonderen. Dit zijn ronde stenen van kalksteen, die in de vloedlijn op het strand liggen. Soomige hebben een diameter van 75 centimeter. Ze zijn 60 miljoen jaar terug gevormd op de zeebodem, omhooggestuwd en naar de ksut gerold. De Maorilegende is dat dit de voedselmanden waren die de voorouders vanuit Hawaiki bij zich hadden toen ze naar NZ kwamen. Het is een soort wereldwonder, allemaal grijze ronde ballen op het strand, op een plek. Jammer dat er geen Hector Dolfijnen zijn, die worden hier wel eens gespot voor de kust. Tussen de middag komen we in Christchurch aan. Bij de i halen we informatie over Whalewatching in Kaikoura en hotels in Christchurch bij het vliegveld. We kopen een bagel en een koffie om onderweg op te eten en rijden Christchurch weer uit, naar Kaikoura. Deze weg verloopt weer door bergen, en dus bochtig. We arriveren rond een uur of vijf, vinden de top 10 vrij snel en informeren naar de whalewatch mogelijkheden. Het weer is ook hier slecht geweest, de boot is een paar dagen niet uitgevaren, maar ze hoopten dat hij morgen wel zou kunnen gaan. Om eerlijk te zijn haddenw edaar geen rekening meegehouden, dat het weer roet in het eten kon gooien. Stom natuurlijk, want het is niet de eerste keer dat de winter hier ons van dingen heeft weerhouden. We hopen er maar het beste van en gaan naar de Musselboys; groengelipte mosselen eten. Deze kan je alleen in NZ eten, en de het beste in Kaikoura of in Havelock. We bestellen ieder een bord, met de mosselen op vier manieren klaargemaakt, met knoflook en kruiden, met chili en tomaat, met bacon, en met drie soorten kaas. Apart, maar heerlijk, en een fles witte wijn erbij, zodat we lekker slapen.
vrijdag
De wekker gaat om half acht, we ontbijten en douchen en om 8 uur loot mariola naar de receptie. Daar staat nog een stel te wachten. De eigenaar belt naar de Whale watching en krijgt vier tijdstippen door waarop ze vertrekken vandaag. We reserveren voor de eerste, om tien uur. De lucht is blauw, de zon schijnt, wat kan er fout gaan vandaag...oja, even zeeziekte pillen halen bij de drogist... zeeziekte kan de dag verpesten. We komen er om tien uur aan, en zien dat de tocht net bevestigt wordt. Mariola heeft een kaartje waardoor we een gratis lunch ter waarde van 12 dollar per persoon krijgen, mooi meegenomen. Folders bewaren en alle gidsjes die je te pakken kan krijgen doorbladeren levert zo nu en dan toch wat op. We nemen alvast een moccachino en gaan in zon zitten wachten, totdat we binnen geroepen worden voor de safetyvideo en dan met de bus naar de haven, op de boot. De wind is nog best heftig, met golven als gevolg, maar dankzij het pilletje gaat het goed, en we hoeven maar kort te varen; de eerste whale is gespot. Er is hier een pot residente spermwhales in de baai voor Kaikoura, dus de kans is groot dat je er wel eentje ziet. Wij ontdekken er acht, je ziet natuurlijk niet alles van ze; ongeveer tweederde van de rug en zijn vin, en als hij duikt, komt langzaam zijn staart omhoog. op een video zien we dat ze wel zo groot kunne worden als eenklein vliegtuig. en ze spuiten hele fonteinen omhoog, zo vind je ze eigenlijk. Als ze boven zijn, blijven ze een tijdje dobberen, en dan duiken ze onder, of ze glijden naar beneden. We hebben het wel op video kunnen zetten, maar op de foto zetten is een stuk lastiger. Daarnaast cirkelden er petrols om de boot en zowaar een albatros! Op de weg terug kwamen lang een rostpartij, waarp zeehonden lagen te zonnen. Weer aan land en terug in het centrum hebben we de lunchbonne ingeruild voor eten, nagepraat, en weer in de van gestapt. Terug naar Christchurch. We komen om 17 uur op de camping, en dan houden we rust, bakje chocomel, stukje gingercrunch (erg jammie!) kaarten schrijven, koken en douchen.
zaterdag
Vandaag gaan we met de bus de stad in. Parkeren is duur en niet makkelijk, en de bus stopt bij de camping, e kost bijna niks. Christchurch is best groot, maar heeft een gezellige opzet. Aande ene kant een modern winkelcentrum (waar we een ijsje eten) en aan de andere kant diverse Artgallerieen. En vandaag is er markt, handwerk en kunst wordt op de markt verkocht. Maori verkopen hout en beensnijwerken, Nieuwzeelanders verkopen er breiwerk, schapenwollen produkten en tekeningen. We kopen soeveniers en vallen voor etsen van vogels; die we gezien hebben. Daarna eten we aardappelkoeken van een straattentje en wandelen naar een internetcafe, waar we mail lezen en versturen, en alvast wat verslag tikken en foto's uploaden. Als we weer op de camping zijn, ruimen we de van alvast op, en gooien weg wat we niet meer nodig denken te hebben. Morgen moeten we hem opgeruimd, leeggegooid en volgetankt inleveren. Dus ook de rugzakken worden weer ingepakt.
zondag
Met een schone auto rijden we richting vliegveld...naar het Antartic center. Dit is een museum waar je kan leren hoe er gewerkt en geleefd wordt in Antartica, middels filmpjes, foto's, en een hal met echte sneeuw en een windmachine! We zien een film over het overwinteren op Antartica in de NieuwZeeland base, een film over het onderwater leven, en een film over pinguins. De dag vliegt voorbij, zo leuk en interessant is het, en om half vijf rennen we uit het museum om de auto voor vijf uur in te kunnen leveren, en eerst nog in te checken bij een hotel naast het vliegveld (zodat we de bagage daar achter kunnen laten). Het hotel heeft betaalbare kamers en het maui depot ligt er ook naast, wat een mazzel hebben we weer!! Met de auto is alles in orde, borg terug en dan gaan we in de hotelkamer in bad, TV kijken en in het restaurant eten; lam voor Mariola, kip voor Niek, ijs toe en een plateau met kaas en crackers voor op de kamer en een film op het filmkanaal.
