zaterdag
Vandaag slapen we uit, na het ontbijt dumpen we wastewater en het toilet en vullen de watertank bij, en dan gaan we via de Haastpas op naar Queenstown. Het wordt een lange rit, waarbij we elkaar elke twee uur afwisselen. We komen 'smiddags langs mount AAspiring NP, waardoor we geweldige uitzichten hebben op besneeuwde bergtoppen, en de diepe blauwegroene dalen van de sounds.. Het genieten wordt verstoord doordat Mariola opmerkt dat de benzine meter al erg lang in de zelfde stand staat. Natuurlijk komen we niet direct een pomp tegen...pas bij Lake Hawea. We tanken 10 liter, ervanuit gaande dat we al bijna in Queenstown zijn. De diesel is hier al 67.9 cent, wat in Auckland nog 56.9 ct was.... En de 10 liter blijkt niet genoeg, nog voor Frankton begint het benzinelampje te knipperen. We rijden net door een gorge, langs wijnerijen. We knnen niet het risico lopen midden in de gorge zoner te staan; de wegen zijn er smal en bochtig, dus niet geschikt voor gestrande campers. We vatten het plan op om bij een van de boerderijen aan te kloppen: Niek trekt de stoute schoenen aan en loopt het landgoed op. Na een kwartier komt hij terug met een enorme jerrycan. Bleek dat ze de voordeur niet open kregen, vandaar dat het even duurde voordat er iemand naar buiten kwam, en ze hadden petrol en diesel in voorraad, dus het was geen probleem. We hoefden er niet voor te betalen, we zouden op weg naar Dunedin hier toch weer langs moeten (zoveel wegen gaan er niet naar Rome in Nieuw Zeeland), en dan konden we de jerrycan teruggeven en een kop koffie drinken. Zulke vriendelijke gastvrijheid en vertrouwen tref je niet overal meer aan! Opgelucht rijden we verder, de gorge in waar de blauwgroene rivier doorheen slingert (river Anduin-LOTR) en we de eerste bungee mogelijkheid al zien, Frankton door en dan zijn we in Queenstown, een leuk dorp in een dal, aan een meer. We parkeren de van en gaan bij de i informeren naar campings, supermarkten, skilessen, en trips naar Milfort of Doubtful Sound. We horen dat de wegen naar de sounds pas net open zijn, de aardbeving in Te Anau had ze onbegaanbaar gemaakt en deze wek was er veel sneeuw gevallen. Maar na het weekend zou het zeker weer kunnen. De top 10 camping zit vlak bij het centrum, en is bedoeld voor campervans. Helaas is on plekje wat modderig. We gaan het stadje verkennen en eten in de foodcourt. 's avonds gaan we lekker bij de openhaard op de camping zitten, folders doorlezen en plannen maken.
zondag
We hebben besloten nog twee nachten te blijven, en boeken deze bij, en vragen gelijk naar een ander plekje. Gelukkig is dat mogelijk, er zijn plaatsen vrij, dus nu staan we op een betonstrook. Eerst doen we wat boodschappen, en dan gaan we skilessen boeken bij 'info&snow', die een aanbieding hebben: huur van twee stuks skikleding naar keuze, busretour naar de Remarkables, en twee keer twee uur skiles, voor 110 dollar. We kiezen een broek en handschoenen, onze jas is dik genoeg. Bij het meer eten we een sandwich en kijken naar de activiteiten om ons heen: jetboaten, parabungee, parasailing en paragliding. Daarna gaan we met de gonola omhoog, Bob's peak op, en hebben daar uitzicht over de stad, het meer Wakatipu en kijken uit op de Remarkables. Daarna gaan we lugen (op een slee met wieltjes een parcours bergafwaarts afleggen), we doen drie keer de scenic route en twee keer de gevorderden route en hebben de grootste lol, elkaar inhalen en afsnijden en net niet uit de bocht vliegen of een voet breken. rond een uur of vier verlaten we de berg weer met de gondola (foto) en komen oude bekenden tegen, uit Rotorua. We wisselen reisverhalen uit en gaan weer verder. We eten op de camping en tellen de dagen die we nog hebben uit. het wordt krap in tijd om ook de Sounds te bezoeken. Met eigen vervoer duurt het te lang, we zouden een bus/vlieg tocht kunnen boeken, of bereid zijn 12 uur in een bus te zitten op een dag. En dan moeten we naar Christchurch racen, met tussenstop in Dunedin, ergens onderweg en we willen nog naar Kaikoura. En dan mag er niks fout gaan...dus we besluiten de sounds te laten voor wat ze zijn,zodat we en excuus hebben om ooit naar Nieuw Zeeland terug te keren. Die avnd proberen we in de stad te internetten, om het verslag bij te werken. Na 20 minuten proberen hotmail te bereiken, geven we het op. We zitten te ver in het zuiden van de wereld, hahaha.
maandag
Vandaag hebben we leren skien en het was gaaaaaaf! 's Morgens stond Mariola nog wat onwennig op de latten, met het idee dat dit wel eens niks kon worden, maar aan het eind van de dag raced ze de berg af en behoort ze met Niek tot de top drie van de klas, die volgens de juf zo door deel 2 zouden rollen. We hebben echter maar een dag geboekt. Niek was voor de les al bezig bergopwaarts te komen met ski's aan, en ook hij nam aan het eind van de dag de slalom zonder een poortje te raken. Maarja, we hebben al een dure hobby; duike; we kunnen ons eigenlijk geen tweede veroorloven. Maar gaf was het wel. We hebben ook Kea's gezien, de NZ bergpapegaai, speelse vogels met een groene vederdos, en rode veren onder de vleugels FOTO. Op de rterugweg gebeurde er iets minder leuks, we waren met de skibus (omdat je anders sneeuwkettingen om je banden moet doen, en daar hadden we geen zin in, bovendien zat het in het pakket) en een auto haalde de bus in de bocht in, slipte voor de bus, zo de weg af. De auto hing met de achterwielen nog op de weg, de rest hing naar beneden. We zijn er erg van geschrokken. De bus kon niet stoppen, bergafwaarts, maar ripe politie en een takelwagen op. we waren er stil van, dat was even een domper op een verder geweldige dag. Die we afsloten met een warme douche en 'all you can eat' in de PizzaHut. terug op de camping kwamen we een stel tegen, die ook bij ons op de camping in Franz Josef stonden. Ze hadden een erg vol programma, en hij gaat morgen de hoogste bungeejump doen die er is; vanuit een kabelbaancar. Hij liever dan wij! we hadden wel graag een tandemskydive gemaakt in NZ, maar het weer heeft tot nog toe niet meegezeten, het mag er niet te hard voor waaien, laat staan regen/bewolking. We zien wel, voor vandaag hebben we genoeg spanning gehad. FOTO
dinsdag
Een beetje stijf worden we wakker.... Mariola maakt ontbijt in de camping keuken, dan gaan we tanken (en de jerrycan volgooien) en op weg naar Dunedin, met een tussenstop bij de vriendlijke boer. We hadden het aantal kilometers van zijn huis naar Queenstown gemeten, en zo vonden we hem weer terug. Zijn dochter was thuis, en liet ons binnen, hij kwam tien minuten later. We hebben thee gedronken en koekjes gegeten, en gesproken over overeenkomsten en verschillen tussen verschillende landen. Verder bleek hij met zijn familie uit Australie geemigreerd te zijn 'omdat hij het wat vol vond worden in Australie'.. nou vraag ik je, 15 miljoen mensen op een eiland zo groot als Europa...vol? Het is maar wat je gewend bent! We slaan het aanbod om te blijven lunchen af, en rijden verder, met een tussenstop in Cromwel. Daar lunchen we onder een enorme appel/peer/nectrine/abrikoos afbeelding op een paal, erg fruitig. Eind van de middag komen we in Dunedin aan We hopen dat de i nog open is en rijden het centrum in. Niek vind een parkeerplaatsje, en als hij erin rijdt en weer teug, botst hij tegen een achterop rijdende auto. Niet gezien, auto zat in dooie hoek van de spiegels. Uitstappen, kijken of er schade is, mariola moet de auto verder parkeren om van de weg te komen, en de man schreeuwt iets over het gebruik van spiegels, heeft gelukkig geen schade lijkt en hij stapt in en rijdt zomaar weg. Daar komen we goed vanaf. De i blijkt dicht, maar heeft buiten boekjes liggen, en met een kaartje daarin vinden we onze weg naar de Top 10. Bij de receptie hebben ze gukkig ook informatie over de wildlife tours die je hier kan maken, en een folder van de Cadbury choclade fabriek. We willen graag de yellow eyed pinguin zien, en als het even kan albatrossen en zeeleeuwen. De manvertelt dat je ze soms ook op de stranden aantreft. Dat zou mooi zijn, want we zijn niet van die tourmensen. We koken op de camping, kijken TV, en gaan naar bed. Het regent veel vanavond.
