nog meer foto's van Glacier tocht
zondag 31 augustus
We rijden richting Westport, aan de westkust. Bij Kawatiri junction stoppen we voor een lunch en er blijkt een wandeling te zijn door een oude railtunnel. Het is goed te ruiken waar die nog meer voor gebruikt wordt. Verder gereden komen we bij Buller Gorge, waar NZ's langste swingbridge de rivier overbrugt. Helaas blijkt dit alleen voor een toegangsprijs toegankelijk, we dachten dat je er gewoon overheen mocht wandelen. Bovendien regent het, dus blaast Mariola het plan om over het water te vliegen in de 'Flying Fox' toch maar af. In Westport halen we wat info en rijden de locale Holiday Park in. Niek fabriceert een rijst met veggies maaltje.
maandag 1 september
's Ochtendsvroeg boeken we voor morgen de underworld rafting bij Dragon's Caves, die opereren vanuit Greymouth. We rijden naar de Tauranga Bay Seal Colony hier aan de kust en kijken van redelijk dichtbij neer op deze verzameling zeehonden (FOTO). Dan rijden we naar Punakaiki, miniplaatsje waar de Pancakes Rocks (FOTO) en bijbehorende blowhole bekeken worden. Dankzij het feit dat we precies op hoogtij hier lopen, is de blowhole erg actief en beuken de golven erop los. Lekker geluncht en souvenirs gekocht, wandelen we nog over de Truman Track, een strandje met mini-kiezeltjes, waar Niek tussen de golven door naar de overkant rent. Verder ontdekken we in het subtropische regenwoud een Tui en we luisteren als betoverd naar zijn zang. Dan rijden we naar Greymouth, waar we op een vage camping (naast een waarzegsterwagon) overnachten, wel nadat we fish&chips hebben gegeten, van een awardwinning takeaway.
dinsdag 2 september
Met een vroeg ontbijt achter de kiezen staan we in het kantoor van Wild West Adventures. Onze al heel vroeg vrolijke gids Gav legt ons uit hoe de dag zal verlopen. We moeten polypropyleen longjohns, polypropyleen longsleeves, regenkleding, dubbel paar sokken en wetsuit aan. Dan een jacket eroverheen, helm op en laarzen aan, je kunt je voorstellen hoe soepel dit alles beweegt. Na een ritje van een half uur parkeert Gav de bus en gaat onze groep (met nog 2 amerikanen en 1 kiwi) dwars door het regenwoud op weg naar de ingang van de grot. Niet overal liggen planken om op te wandelen, dus enkele modderige paden worden al doorwaad. Dan kom je tenminste met de juiste instelling aan. Een touwbrug verder, we zijn er bijna klaar voor. Rest ons alleen nog de culturele achtergrond: om de draak in de grot niet wakker te maken, moeten we de gunsten winnen van de geesten door het vastmaken van een takje of blad op onze helm en het insmeren van onze gezichten met modder. (FOTO, nog niet ontvangen) We klauteren de grot in, langs de rivier. Als onze ogen langzaam wennen aan het donker, komen we in de 'Love Tunnel', waar Gav ons vraagt alle lampen uit te doen. Het heet niet de 'Love Tunnel' om vervolgens te gaan vozen, maar omdat we tien minuten in het donker op de tast vooruit moeten schuiven. Je moet dus blindelings vertrouwen in je partner (en contact) houden, om enig idee te hebben wat je te wachten staat. Met lampen aan ploeteren we verder, een waterval af, tot we bij de Glow Worms zijn. Prachtig, ook hier doen we de lampen uit, waardoor je als naar een sterrenhemel, bij een heldere nacht op zee, zit te kijken. Omdat het regende, is het water te hoog gestegen en zal het niet mogelijk zijn in tractorbanden op de rivier onze weg te vervolgen. In plaats daarvan springen de waaghalzen van de rotsen af in een poel met de band onder zich gevouwen. Daarna gaan we via extra nauwe wegen, paden, holen zeg maar gerust, verder. De spelonken met de veelzeggende namen, birthcanal en rebirth kruipen we door. Omdat het goed gaat biedt Gav ons de keuze om nog een ander pad te nemen, maar hij gaat niet mee. Dit pad blijkt vrijwel volledig een geboortekanaal te zijn, maar we komen er vrijwel ongeschonden doorheen! We zijn terug bij de uitgang en blazen even uit, laten even op ons inwerken wat we net allemaal gedaan hebben. Teruglopend door het regenwoud naar de bus, glijden Mariola en Niek allebei uit, zo zie je maar dat het gevaar altijd op de loer ligt. In Wild West's 'kantoor' duiken we in de Hot Spa, met een biertje en een warme muffin, heeerlijk! We douchen en trekken warme, schone kleren aan. Een snelle mailcheck en rondsnuffelen bij Jade Boulders Gallery, dan zijn we weer onderweg. In Hokatiki stoppen we, we zijn moe, genoeg gereden.
woensdag 3 september
Ook Hokatiki is bekend om haar jade, of greenstone, dus snuffelen we wederom rond. Mariola vindt een hangertje dat haar aanspreekt en bovendien een paar leuke oorbellen. Helaas horen we bij de info dat het niet toegestaan is zelf op zoek te gaan naar jade, het is Maori eigendom. Bovendien is het enorm moeilijk te vinden. Dan gaan we op weg naar Franz Josef Glacier, met een tussenstop bij Okarito Lagoon, maar helaas regent het erg hard, dus kunnen we hier niet de vogels bewonderen, zoals we hadden gehoopt. Een 'NZ shellduck' koppel hangt in de buurt van onze van rond tijdens de lunch, dat is alles wat we zien. Franz Josef village blijkt een piepklein dorpje, met grote 'info'. We zoeken uit wat Glaciertochten kosten, zowel hier als in het nabijgelegen Fox Glacier. Er hangt een weersvoorspelling, die helaas vermeld dat het pas vrijdag goed weer wordt. Na vergelijken van beide bedrijven die een Glaciertocht op Franz Josef Glacier verzorgen, kiezen weer voor FJ Guides, die sympathieker overkomen en bovendien iets goedkoper uitvallen. Het lijkt iets droger te worden dus besluiten we zelf al naar de FJ Glacier te rijden, met een walk zouden we tot aan het 'terminal face' moeten kunnen komen, het punt waar de glacier, het harde ijs, de grond raakt. De wandeling verloopt redelijk vlot, maar als we halverwege het stenenveld lopen, begint het te stortregenen. In deze verlaten vallei is verder ook geen schuilplaats en onze paraplu kan de windvlagen niet aan. We blazen de aftocht. Terug gaan we naar de Rainforest Lodge camping, waar we een plaats tussen de bomen en varens krijgen. Een goede keuken en gezellige TV-lounge, met bovendien een gashaard! We kletsen met 2 engelse stellen, waarvan eentje juist vandaag een dagtocht op de Glacier hebben gedaan; dat was ze toch behoorlijk tegen gevallen, drijf en drijfnat.
donderdag 4 september
We staan vroeg op, het beloofd een mooie dag te worden. Al kronkelend rijden we door Fox village naar Lake Matheson, wereldberoemd vanwege de 'reflectie in meer'-foto's. We doen een anderhalf uur durende wandeling om het meer, door prachtig subtropisch regenwoud. Mooie uitzichtspunten, maar helaas is het meer te rimpelig door wind en eenden om reflecties te kunnen zien, desalniettemin is het een prachtige blik op Mount Cook en Mount Tasman. (FOTO) In het nabijgelegen cafe, met adembenemend uitzicht, bestellen we een hartig ontbijt om als lunch te nuttigen; eieren met spek, volgens engels gebruik vergezeld van toast, geroosterd tomaat, witte bonen in tomatensaus en een worstje. Toch lekker. In Fox gaan we de Chalet Lookout wandeling doen, dit brengt ons naar een uitzichtspunt waarvandaan we de 'terminal face' van Fox Glacier zullen zien. Bovendien komt men hier wel Kea's tegen, 's werelds enige berg-papegaai. Vanwege de enorme regenval in deze regio, zeker de afgelopen dagen, is een beekje behoorlijk opgezwollen. We moeten zoeken naar een plek om al springend en balancerend op rotsen de overkant te bereiken. Mariola markeert onze oversteekplaats met een stapel rotsen en wat takjes. Het ijs komt dichterbij en de wolken trekken weg, dat levert een prachtig uitzicht op. (FOTO) Twee uur later zijn we terug bij de auto en gaan weer naar FJ village. We boeken voor morgen de dagtocht, halen wat voorraad in de supermarkt, checken onze mail. Wederom kletsen we 's avonds met (nog maar 1) engels stel bij.
vrijdag 5 september
Om zeven uur gaat de wekker, acht uur melden we ons. We krijgen schoenen met spikes, wollen sokken, ice-axe, regenkleding. Met een bus worden we naar de parkeerplaats gereden en we doen dezelfde wandeling als twee dagen geleden, naar de 'terminal face'. Deze keer voltooien we hem echter. Met Cliff als gids, 2 ozzies, 1 amerikaan, 1 japanner en wijzelf, klimmen we omhoog, eerst over rotsen, al snel over ijs. Ijsgrotten, klimmend door spleten, over stijle hellingen, klauteren door gangetjes, zigzaggend, glibberend en hakkend. Zo gaat het de hele dag door. (FOTO's) De lunch genieten we zittend op onze regenkleding, uitkijkend naar rotsen en ijs. Om 16:00 gaan we van het ijs af, na nog een keer een ijsglijbaan bengelend aan een touw te hebben gedaan. Om vijf uur zitten we eindelijk in de bus, doodmoe duiken we onder de douche, maken wat soep klaar en kijken een filmpje op TV.
