maandag
Vanmorgen is het ontbijten (hadden al een broodje gekocht) kopje koffie en met het hotelbusje naar het vliegveld. De hoeveelheid bagage is nog steeds in orde, ondanks dat we nu ook nog souveniers meeslepen. Het versturen van pakketjes naar nederland is vanuit NZ vrij duur, dus dat doen we maar niet. De vlucht naar Auckland duurt anderhalf uur, en als we aankomen is het zowaar een zonnige lente dag. We proberen de vlucht van Bangkok naar Amsterdam te verzetten van zondag naar vrijdag, we komen op een wachtlijst te staan; dan zoeken we uit of er bagagelockers zijn (naar Fiji willen we niet alles meenemen) en dan gaan we bij de i informeren naar autoverhuur bedrijven. Via Ace kunnen we voor 39 dollar per dag een Toyota huren, wat we doen en na de papierwinkel rijden we om half drie weg naar Whangarei. Dit is de grootste stad in Northland (het noordelijkste deel van North Island, boven Auckland). En waarschijnlijke de enige met een grote supermarkt, dus we bezoeken de pak&save weer eens om een voorraadje te maken. We vragen de weg naar de camping, en de Top10 blijkt van de stad af in een baai te liggen. We huren een studio voor een paar nachten, en luiden onze laatste week in Nieuw Zeeland in met stokbrood en franse kaas.
dinsdag
Nu het licht is, zien we dat onze studio aan een grasveld staat, die overgaat in het water. En verder is er niemand. Het is alweer een zonnige dag en we lummelen wat rond, lezen in de zon en springen op de trampoline FOTO Omdat we honger krijgen, besluiten we naar de stad te rijden. Na een broodje neuzen we wat rond in de winkeltjes, we bezoeken het Arts en Craft center bij de haven, bellen een duikorganisatie om een dag duiken te boeken bij de Poor Knights (in de top 10 lijst van Jaques C.), eten in een Japans restaurant, tikken een uurtje verslag en gaan naar de bioscoop. Op dinsdag is het in Nieuw Zeeland altijd goedkoper, maar nog nooit waren we voor $5.50 per persoon naar de film! We kozen 'Nemo", eindelijk uit in Nieuw Zeeland en hebben genoten, van de vissen, van de Australische accenten en gebruiken ('dude', 'sweet', 'no worries, mate!'). Een aanrader als je van vissen houdt, of onder de 10 jaar bent ;-)
woensdag
Vanmorgen staan we om 6 uur op, omdat we om 7 uur hebben afgesproken met de duikschool "Knightdiver", en we rijden achter hem aan naar Tutukaka, waar de haven is, en alle boten liggen. Als we vertrekken naar de Poor knights, spotten we een Bryde's whale en op het laatst zwemmen er drie dolfijnen in het boegwater mee. Een leuk gezicht, hoe ze de boot bijhouden en toch zigzaggen en boven het water uitspringen. Onze kapitein en de duikleider zijn mannen van 50+, dat hebben we nog niet meegemaakt. Van de oude stempel ook, als Mariola het water in wil zonder snorkel, mompelt er een dat hij zijn studenten dat nooit zou laten doen. Met ons gaat een gropeje maori jongeren mee, die met een cursus bezig zijn. We trekken onze eigen wetsuts aan, helaas krijgt Mariola haar capuchon niet op, Niek wel. Dus zonder capuchon maar... in het water is het even schrikken: koud! dat wisten we wel, maar toch. We zwemmen naar het anker lijn en beginnen met afdalen, zien echter geen hand voor ogen tot we op de bodem zijn. Mariola koelt snel af zonder hoofdbedekking en ook Niek krijgt het op een gegeven moment koud. Het onderwater leven is hier heel anders: zeewier en kelp, en daartussen schuilen de vissen. We ontdekken een grote ray onder een rots en een gele murene in een rots, opgerold. Normaal zitten die in een gat, en zie je alleen hun kop, nu zie je de hele vis. We zwemmen rondjes rond het ankerpunt, om niet te verdwalen. Na 30 minuten breken we duik echter af, we bibberen allebei. Als we boven zijn, krijgen we een kop thee, en de boot vaart naar een beschermd stukje. Mariola doet haar wetsuit uit, en droogt zicht af. We eten een boterham, en de boot gaat een stukje rond de rotsige eilanden varen, onder een boog door, en verankert weer. Hier maken we de tweede duik, nu leent Mariola een broek en jasje met capuchon. En dat scheelt, geen koude oren meer ;-) We zwemmen door een tunnel, zien meer vis en een carpetshark, en verbazen ons over hoe groen het is onder water met al dat kelp. Ondanks dat we het deze duik veertig minuten volhouden, zijn we behoorlijk aan de bibber als we weer aan boord klimmen. uitkleden, afdrogen en dan vaart de boot terug. De wind is toegenomen, en de golven zijn hoger, dus de tocht is wat ruwer. Weer aan wal bedanken we de mannen en nemen afscheid van de andere duikers en rijden we alleen terug naar de camping en gaan lekker douchen, en bestellen een pizza.
donderdag 18 september
We rijden naar het noorden, naar Paihia en Russell, de Bay of Islands. Het is hier lekker zonnig en we drinken een moccachino op het terras boven zee. Met wat zoeken vinden we een leuke cottage, die leggen we gelijk vast voor de komende twee nachten. We hangen de wetsuits te drogen op de patio en lopen het plaatsje in (Paihia), kijken winkeltjes en bijbehorende souvenirs. We vinden een duikschool en informeren naar de Rainbow Warrior en het weer. Helaas is de voorspelling 35 knopen wind. Slik. We vragen wat voor vis er zit en de beschrijving klinkt voor ons behoorlijk overeenkomstig wat we al gezien hebben op de Poor Knights. We denken erover.... In een gezellig restaurantje vinden we een 'Early Birds' menu, lekker smullen.
vrijdag 19 september
We staan vroeg op, om te kijken of het weer oke is. Dat biedt namelijk de mogelijkheid om te gaan dolfijnspotten, eilandje bezoeken, misschien zelfs zwemmen met dolfijnen. Helaas blijft de lucht donker. Voorspellingen zijn niet veel beter. We besluiten toch maar af te wachten, we kunnen altijd zaterdag nog. Lekker lezen we in de tuin en op het terras, in ieder geval ontspannend.
zaterdag 20 september
Helaas, ook vandaag is het weer van Hollandse kwaliteit. Mariola bezoekt de schoonheids-specialist. We rijden dan maar op ons dooie akkertje terug naar Auckland. In Whanganui stoppen we nog even om te internetten. We eten bij de Burger King in Manukau, Auckland, zoeken dan een motel. Daarbij rijden we in het donker naar het vliegveld en weer terug, gek genoeg vonden we toen niets. Uiteindelijk is het een straatje vlakbij de Burger King waar we terecht kunnen. Alle spullen inpakken in backpacks en duikdoos en het bedje in.
zondag 21 september
We leveren de auto af bij Ace. Hun busje zet ons af op het international terminal. We laten een backpack volgestouwd achter en checken in met de duikdoos en de kleinste backpack. Natuurlijk wel met twee stuks handbagage.
