Foto's van Taupo
Foto's van Rotorua
donderdag 14 augustus
Onze eerste stop vandaag is bij de Silky Oak, een chocolade fabriek, vroeger Kramer's geheten, want gestart door een Nederlander. Veel verschillende chocolade vormpjes en smaken, allemaal handgemaakt. Uiteraard kopen we wat. Dan de Park Estate Winery, waar we proeven van de vruchtenwijnen Feijoas en Boysenberry. Die Feijoas moest mee. Ook die perensap en heerlijke Bailey's fudge kun je gewoon niet laten staan, organisch en biologisch verantwoord! De Pa Otatara site, een van de oudste Maori forten die nog te bewonderen zijn, bekijken we met een wandeling van ongeveer een uur. Dan is het de hoogste tijd om in de Art Deco McDonalds McCafe te lunchen alvorens naar Taupo te rijden. Bij de I halen we info over activiteiten in de omgeving, duikscholen zijn helaas gesloten en vandaag regent het, dus skydiving gaat ook niet door. De camping hier is vergeven van de highschool kids, busladingen vol, wat eten in de keuken een beetje hectisch maakt.
vrijdag 15 augustus
Helaas is het weer slecht weer, dus gaan we niet skydiven. We rijden naar de Aratiatia dam, die twee tot drie keer per dag geopend wordt en dan de Aratiatia Rapids wordt (FOTO). Een plotselinge afslag en unsealed road verder wandelen we door de 'Natural Thermal Valley', een stoomrijk gebied met kokende en borrelende poelen (FOTO's). De eigenaar heeft een kleine camping erbij en vraagt of we niet een weekje willen blijven staan, als we wat klusjes doen. Helaas blijven wij nergens een week. Hij houdt van praktische humor, waar Mariola achter komt als ze wat 'spinne-eitjes' moet bekijken in een papieren zakje, maar gefopt wordt door een elastiekje en een lucifer die 'opgewonden' in dat zakje zit en eruit springt (ja, je moest het gezien hebben...) Iets verder staan we bij de lookout over het Borefield Geothermal Plant, veel metalen pijpleidingen waar stoom doorheen gevoerd wordt, om gebruikt te worden voor verwarming en energie. In het Volcanic Activity Centre zien we twee korte filmpjes over vulkaan activiteit, o.a. over Mount Ruapehu. Er loopt een breuklijn over het Noord-eiland van N.Z., tot aan White Island. Zo nu en dan ontstaan daar wrijvingen die resulteren in bevingen of vulkanische activiteit. In de simulator kunnen we meemaken hoe zo'n aardbeving voelt. Terug in Taupo drinken we een Mocachino en lezen we een krantje, op ons gemak. Helaas hebben ze (ook) hier nogal last van 'metamphetamine' en de bizarre dingen die mensen doen, onder invloed van deze drugs. Op de camping kruipen we knus tegen elkaar en kijken de film 'Deep Impact'.
zaterdag 16 augustus
Aangekomen op de parkeerplaats van het Thermal Park zien we een paar lapwings vreemd gedrag vertonen. Niek zweert een kuiken gezien te hebben, dus met camera gaan we terug, maar we vinden niets meer. Lang blijven we om ze heen zitten (niet te dichtbij, want we willen ze niet stressen) en proberen we de kuikens te vinden. Pas als we afblazen komen we erachter dat de twee kuikens helemaal in elkaar gedoken, aan de andere kant van de weg, schuilen in de goot (FOTO). De ouders proberen dus eigenlijk iedereen weg te lokken en als je te dichtbij komt, maken ze zelfs schijnaanvallen. We hopen maar dat die twee ukkies het gaan redden. We lopen naar de Thermal Stream, wat een smal stroompje heet water is, maar helaas al 'bezet' door twee lokalen. Dan gaan we met de auto naar de Huka Falls (FOTO) en rijden verder naar Orakei Korako, ook wel 'the hidden valley' genoemd. Na met een bootje de rivier overgezet te zijn, lopen we rond in een prachtig, actief vulkaan gebied, met 'rainbow cascades', terraces, steam, mud pools, stank, geisers, kokend water en een grot met kraakhelder warm water. (FOTO's) Met name de terraces, terrassen, zijn vreemd omdat er verschillende dunne laagjes 'silica' op zitten, oranje, groen en roze gekleurd. Terug aan de overkant rijden we naar de Rotorua Top10. We praten er met een Ier die op de fiets de wereld rondgaat en daar een boek over schrijft. De meeste reizigers die wij tegenkomen hebben dezelfde opvatting over Amerika en met name Bush, maar toegegeven, veel Amerikanen hebben we er niet over gesproken.....
zondag 17 augustus
Aan de rand van het meer is een 'arts & crafts' markt, waar we overheen slenteren. Daarna gaan we naar Kuirau park; een hoop mud pools, stomende putten en kokend water. Er is zelfs een geiser, die in 1998 voor wat overlast heeft gezorgd door onaangekondigd modder rond te spuiten. 's Middags gaan we naar Whakarewarewa, maar we volgen de bordjes naar het 'Whakarewarewa village'. Er wordt ons verteld dat we naar het 'Whakarewarewa reserve' moeten. En dat nadat Mariola een twee-dollar muntstuk de rivier heeft ingegooid. Om er door een arme knul uit te worden gevisd weliswaar. In het Whakarewarewa reserve sluiten we gelijk aan bij de rondleiding. Eerst zien we traditionele huisjes (FOTO), dan de Wharenui (meetinghouse) en we krijgen uitleg over de kleding en hun weeftechniek. We zien de Pohutu en Prince of Whales Feathers geisers spuiten en zitten op natuurlijk verhitte, stenen banken. Omdat we wat vroeger zijn gekomen kunnen we zelf nog een uurtje rondlopen door het park, wat we spenderen in het Kiwi house en aan de bush walk, waarbij we de Cooking Pool en vele mud pools zien. Dan verzamelt iedereen zich bij de ingang voor de aanvang van de avondvoorstelling. Uit de toeristen wordt 1 chief aangewezen, in ons geval een Italiaanse knul. Als we bij de Wharenui komen, wordt door een Maori krijger op een grote schelp geblazen om iedereen te verwittigen dat er bezoek is. Dan komt hij onder het uiten van oorlogskreten (en zuchten) in een minuscuul doekje met stokwapen aangebonkt en maakt wat indrukwekkende bewegingen voor de neus van onze chief, die geinstrueerd is absoluut niet te lachen. De krijger legt een stukje varen op de grond en onze chief moet dit oprapen, onderwijl de krijger aankijkend. Als hij dit niet doet, wordt dat beschouwd als een oorlogsverklaring. Gelukkig gaat alles goed. Binnen trekt iedereen de schoenen uit en gaan de mannen voorin zitten (volgens goed gebruik). Eerst worden we welkom geheten, dan moet onze chief zichzelf voorstellen en de gastheren en vrouwen bedanken. Daarna mogen we vrijuit gaan zitten en begint het concert. Vier jonge knullen en vier jonge dames in traditionele kleding voeren een aantal dansen en zangstukken op. Onderwijl wordt van alles uitgelegd; de wapens en instrumenten (Ki-Ta), en we mogen zelf een keertje meedansen (do the hokey pokey and shake it all about). Niet alle Maori zijn even fanatiek, een knul springt er nogal uit met zijn woeste geschreeuw en bewegingen (FOTO). Na het concert worden we begeleidt naar het restaurant waar ons een heerlijk drie-gangen diner wacht, sommige gerechten traditioneel (Hangi) bereid, d.w.z. gestoomd boven een poel kokend water. Het is smullen: mossels, oesters, garnalen, zoete aardappels, mais, kip, lam, gestoomde pudding toe, en nog meer, Mariola kan zelfs nog een kaasplankje naar binnen stouwen! Aan het einde van de avond moet ieder land een liedje zingen (bij voorkeur in eigen taal); we kunnen niets beters bedenken dan 'Kortakje', pfff... We bedanken onze gids, zeggen de tafelgenoten gedag en gaan voldoen terug naar de camping.
maandag 18 augustus
We rijden naar Green Lake, Rotokakahi in Maori. Er zijn geen echte toegangswegen naar dit meer; wij vermoeden omdat het voor de Maori een heilig meer is, waar dus niet op gevaard, niet in gezwommen en ook niet in gevist mag worden. We vinden een wandelroute erlangs, die terug omhoog gaat en een mooi uitzicht over het meer biedt. Het bos bestaat vooral uit naaldbomen hier, aanzienlijk hoger dan we gewend zijn. De route die langs het Green Lake naar het Blue Lake gaat, begint erg ruig en we besluiten er vanaf te zien, om dit met de campervan te proberen. We rijden terug en via de andere route (waar wel bordjes gebruikt worden) komen we op het smalle strookje land tussen de Green en Blue (Tikitapu) Lake. Vanuit het zichtspunt op de heuvel hier zou je het kleurverschil moeten kunnen zien, maar omdat het laat op de dag is en bewolkt, blijft het voor ons vaag. Weer in Rotorua halen we bij 'the Warehouse' wat longsleeves, om extra warm te blijven. Iets voor half zeven rijden we naar Hell's Gate, waar we een prive modderbad van 20 minuten en een sulphur spa nemen. Vermoedelijk was men vergeten dat we er waren; er was niemand anders en er werd ons niet verteld hoelaat we de spa uit moesten. Na twee uur badderen gaan we er zelf maar uit en op zoek naar een warme douche. Helaas vinden we die niet, dus stapt Niek in z'n zwemshort de receptie/restaurant in om te vragen waar de 'hot shower' zit (uiteraard pas nadat hij zelf alles uitgeprobeerd had.) Na de eerste shock is men toen de douche gaan repareren, wij waren terug de spa ingedoken om warm te blijven. De warme druppels (douche?) konden ons uiteindelijk maar net verwarmen.
dinsdag 19 augustus
We doen een was & droog sessie en inkopen bij de Pak & Save. Onderweg stoppen we min of meer per toeval bij Lake ....., waar we lekker lunchen met uitzicht op het meer, met zwarte zwanen en aalscholvers. Na enig zoeken en hobbelen over de unsealed road, komen we in Pureora forest park. We rijden, nee hobbelen verder richting het Buried Forest (nadat we een kaartje bij de I hebben opgepikt). Het bos vinden we, omdat de weg plots ophoudt en er een 'exposed area' bordje staat. Ongeveer 1 meter onder de grond liggen boomstammen van zo'n 1200 jaar oud, bewaard onder een laag stof van een vulkaanuitbarsting. Per toeval ontdekt toen men hier wilde gaan boren. Terugrijdend over hetzelfde pad stoppen we op een 'parkeerplaats' waar een Kokako scheen te nesten. We zien veel fantails en een vreemd vogeltje met witte kop (FOTO) maar geen Kokako. Wel horen we een bijzonder fluiten, hopelijk ook hoorbaar op de camera.
Terug op de hoofdweg rijden we door naar Te Kuiti, waar we een City Motor Park o.i.d. vinden, een slap excuus voor een camping, maar wel goedkoop.
woensdag 20 augustus
We rijden naar Tongariro National Park, het vulkaanpark met Tongariro, Ruapehu en Ngaruahoe. Als we door het plaatsje 'National Park' heenvliegen, denken we toch dat we iets gemist hebben. Dus keren we op de snelweg (dat is een onderdeel van je rijlessen hier!) en tuffen terug. National Park village blijkt weinig te bieden, zelfs geen info. Dan kunnen we net zo goed zelf verder de berg op rijden, wat we dus doen. In Whakapapa village is wel een info centrum. Er zit zelfs een Holiday Park waar we kunnen verblijven. Dat doen we dan ook maar, het weer is zo slecht dat de (ski)liften naar de top niet gaan. Jammer, want daar wilden we graag een wandeling maken. We besluiten dan een twee uur durende wandeling naar de Tanakai Falls te maken, door wind en regen. Het is een ruig gebied, veelal struiken met af en toe kleine stukjes bos. De kleuren zijn prachtig, groene en rode struiken, goudgeel heigras, oranje takken, roodbruine vlekken op de verder donkere en zwarte stenen. Als we terugkomen drinken we een cappuchino in Grand Chateau, een opvallend grote herberg (onderkomen voor 200 mensen), waar we ons warmen aan het haardvuur.
donderdag 21 augustus
Vanuit Whakapapa rijden we verder naar de top van Ruapehu, waar een klein ski-dorpje is. Het weer is erg slecht; harde wind, veel regen. Dit is ook een 'permanente sneeuw' locatie. Omdat er verder niets te doen is, de ski-lift is nog steeds gesloten, keren we om en rijden we terug. We zijn in ieder geval even door Mordor, in de winter, gereden. Iets voorbij Whakapapa doen we nog een korte wandeling naar de Tawhai Falls, Henneth Adun (?) in LotR. Dan rijden we naar Ohakune, een skidorp aan de westkant van de berg. Ook hier is helaas de bergweg gesloten, wegens extreem slecht weer. Dan rest ons weinig anders dan door te tuffen naar Palmerston North.
