Maandag is er post, een kaartje dat de postbode is geweest en niemand thuistrof, en we nu een pakketje kunnen ophalen. Niemand thuis... in een Guesthouse zeker. Luie donder wilde gewoon niet al die trappen op. Het adres is uit de richting, dus we halen het pakket een andere dag op. Vandaag gaan we namelijk naar de Zoo Negara,oftewel de dierentuin. Met bus 20, die erg lang op zich laat wachten, zodat we pas om half twee aankomen, want het was ook nogal een rit ernaartoe. En de Zoo sluit om 18:00 dus dat wordt doorlopen als we alles willen zien. En dat willen we altijd. We dachten dat het doordeweeks goedkoper was, maar vandaag is weer eens een public holiday, dus is het juist duurder. De camera smokkelen we wel naar binnen, daar moest je eigenlijk apart voor betalen. Het is een warme dag, maar we vermaken ons prima in de dierentuin. Het aquarium was jammergenoeg gesloten. Helaas vliegt de tijd, zodat om zes uur een aantal dieren al naar het nachtverblijf zijn, waaronder de beren. Met de bus weer terug, en eten bij een Indier op Central Market; Mee goreng en Nasi Bryani met papadum (indische kroepoek).
Dinsdag gaan we weer aan de sightseeing; er staan nogal wat historiche bezienswaardigheden in het centrum van ChinaTown. De belangrijkste hindutempel van KL Sri Maha Mariammam, gewijd aan de godin van de regen en de pokken, waar ook de kar wordt bewaard waarop het godenbeeld tijdens Thaipusam wordt vervoerd naar de batucaves. Er zijn veel goden in en op afgebeeld die met Shiva te maken hebben.. We bezoeken een Kongsihuis, waar leden van dezelfde chinese clan bij elkaar komen (om voorouders te vereren etc.). Vlakbij is de Sze Ya tempel, een belangrijke tempel voor de chinese gemeenschap. De tempel werd gebouwd met geld van Yap Ah Loh, de grootse kapitan van KL destijds, zijn foto staat dan ook binnen op een altaar. Als laatste gaan we op zoek naar de Sikhtempel, dit blijkt een onopvallend gebouwtje, weggestopt, en voor een leek onherkenbaar. Wij vinden hem door er in de buurt naar te vragen. Na alle hindu en chinese opsmuk was dit witte gebouwtje karig, geen versieringen, alleen een vlaggenmast, met het sikhsymbool bovenop. Zo kan je ook geloof beleiden. Helaas weten we er te weinig van af, maar eens op internet snuffelen. We hebben honger, en wilden roti lunchen. Bij het busstation zijn veel indische restaurants, maar geen van hen serveert nog roti. In KL blijft roti beperkt tot het ontbijt, jammer. We nemen bus 30, we willen naar het handicraftcentrum (Karyaneka Handicraft Centre, waar je ambachtskunst uit het land kan kopen, en kunstnijverheid kan zien) en misschien vinden we daar een lunch. Het centrum is goed verstopt, we weten mbv de kaart waar we uit de bus moeten, maar dan vinden we geen aanwijzingen of gebouwen die er voor door zouden kunnen gaan. Er staat een omheining voor de straat waar we moeten zijn. Na heen en weer geloop gaan we maar door de omheining, omdat we een gebouw zien wat het zou kunnen zijn. Dit blijkt een traditioneel Maleis restaurant. Maar er staan hier wel borden en uiteindelijk komen we er. Er is veel te zien en te koop, en we kopen een gebatikt schilderijtje van een rode Maleise bloem bij wat wij veruit de beste kunstenaar vinden. Naast batik is er ook tin en houtsnijwerk, een klein restaurant waar we wat lunchen en kennis maken met een man, die jaren in Europa heeft gewerkt. Hij kent de Europese gewoontes, en dankzij hem krijgen we een kop goeie koffie (nadat de eigenwijze kok zijn eerste poging kon terugnemen). Tevens legt hij uit wat al het aanwezig eten is. Zijn vrouw staat achter de kassa en spreekt ook goed engels. Buiten vinden we een tuin, met daarom heen houten hutjes, waar artiesten of kunstenaars aan het werk zijn. Ze worden door de overheid gesubsidieerd, en zijn daardoor niet puur commercieel ingesteld, maar geven uitleg over hun handwerk.kunstnijverheid. Op het grasveld wordt een tent opgebouwd, en er wordt in een enorme ketel door twee mannen staand stevig in een bruine substantie geroerd. Een Maleise vrouw legt ons uit dat ze die avond hari raya, einde ramadan vieren, met elkaar. Ook al is de beeindiging een week geleden. De substantie heet dodol, is vrij zoet en Niek wordt uitgenodigd erin te roeren. Als we willen mogen we mee eten, maar daar denken we nog even over na. De gastvrijheid is zeer vriendelijk, maar het is hun feest en toch een beetje besloten. We lopen verder en blijven kijken bij de hut waarin je kan leren batikken. Op katoen of zijde, duurt ongeveer 2 uur en kost 15 Rm. We hebben de tijd niet meer, helaas, het loopt al tegen zessen. Maar, we besluiten terug te komen, voor een middagje batikken. We moeten weer een eind naar de weg lopen. Het is nog een gepuzzel waar we weer op de bus moeten, omdat veel wegen eenrichtingsverkeer zijn. We komen uit bij Lot 10, een shopppingcomplex, en het is spitsuur, het verkeer staat vast en de bussen puilen uit. We besluiten eerst te gaan eten, in de foodcourt. het wordt chinese eend met rijst en een soep, best lekker en we kopen twee verschillende toetjes. Het ene is warm, chocoladekokosachtig, een semizoet dessert, met bruine bonen (nergens krijg je fatsoenlijk groenten bij je eten, maar in het ijs stoppen ze mais en in de pudding bruine bonen), maar de andere is een verschrikking, de groene sliertjes erin zijn zout, wat een gekke sensatie geeft op je tong. We snuffelen nog even in de dure supermarkt, Mariola zwijmelt weg bij de kaasafdeling en we kopen uiteindlijk niks (te duur allemaal). Weer buiten is het rustiger en we stappen op bus 30, terug naar huis. Dachten we. De buslogica werkt niet voor alle bussen 'als heen dan ook weer terug' en deze bus is nog zo vol dat we moeten staan en niet naar buiten kunnen kijken...toch kochten we een centrum kaartje...de controleur zal het toch wel zeggen als het niet goed is? Wat we kunnen zien herkennen we niet. De controleur maakt een grapje tegen de chauffeur over Chinatown, we vermoeden dat dit op ons slaat. Helaas hadden we bijna geen geld meer bij ons, dus uitstappen en een taxi terugnemen is geen optie. Uitstappen en een bus terugnemen is een te grote gok nu. Niek gaat overleggen met de conducteur, we zitten inderdaad verkeerd, zijn Engels is beroerd, maar ze vinden het erg grappig, en het komt erop neer dat we maar moeten blijven zitten...maar hij gaat niet terug. De bussen rijden dus niet automatisch een rondje? Een A naar B en weer terug route? Een medepassagier spreekt beter engels en legt uit dat we op het eindpunt een andere bus terug moeten nemen. We zijn inmiddels in de buitenwijken van KL. Hopenlijk hebben we genoeg geld voor de bus terug....en ja, met nog 20 ct over hebben we dat.
Woensdagmorgen staan we vroeg op, ontbijten roti pisang op het busstation (als je hier koffie bestelt doen ze de suiker en melk er ongevraagd al in) en gaan weer naar KLCC. We zijn er al om negen uur, we wilden naar de bioscoop, op woensdag kost dat maar zes ringit, en de twintowers op, dus alvast kaartjes halen. We hebben snel kaartjes voor de torens, we kozen de middag 12:15 en gaan naar de bios, die helaas nog niet open is. Hij schijnt om 10 uur open te gaan. Het wordt druk en drukker, hopelijk gaan al die mensen niet naar Harry Potter zoals wij...om half 11 gaan de rolluiken open, en men worstelt zich naar binnen. Dat kan Mariola ook, rent onder de hekken door naar de loketten, zo, nummer vijf in de rij. Gelukkig komt de massa op de voorverkoop van LotR II af. Wij hebben kaartjes voor de voorstelling van 15 uur in het Engels. Dus nog anderhalf uur tijd doorbrengen met windowshopping. We mochten 10 minuten op de skybridge verblijven en daarna doorrennen naar HP, die tot 18:15 duurde en erg gaaf was. Gelukkig ging er maar een keer een mobieltje af....
+Towers+2.jpg&.view=t&.done=http%3a//uk.photos.yahoo.com/bc/niekenmariola2/lst%3f%26.dir=/Kuala%2bLumpur%26.src=ph%26.view=t){kind=link}
De volgende dag gaan we naar het Nationaal Museum, wat vlak bij KL Central ligt, waar we ook het postpakketje met kleren moeten ophalen. Dat is mooi te combineren. In het pakketje zit gelukkig alles, zodat we weer compleet zijn. Naar het museum lopen was weer eens via de snelweg, ze zijn in dit land echt niet op voetgangers voorzien. Als je geen auto hebt wordt je waarschijnlijk geacht alles met taxi te doen ofzo. Maar we overleven het, en in het museum leren we veel over de complexiteit van de Maleisische samenleving. Daarna door naar het nationaal Planetarium, in de Lake Gardens. Deze valt een beetje tegen, het is voornamelijk gericht op kinderen, er wordt weining informatie gegeven en we zien er zeker niks nieuws. We peuzelen de meegenomen broodjes in de schaduw op en gaan op zoek naar het vogelpark, 's werelds grootste, overdekt met een net zodat veel vogels gewon vrij kunnen rondvliegen. De prijs is een tegenvaller, de gids en de kaart gaven 6 tot 12 Rm aan, maar ze vragen 22 Rm, wat voor ons gelijk staat aan een overnachting. Mariola legt uit dat de plattegrond, gehaald bij de Matic een ander bedrag aangeeft, en dat we daarvan uitgingen. De cassiere ziet de teleurstelling op onze gezichten, zegt dat dit helaas vaker gebeurt, en als we een papier tekenen mogen we voor 16 Rm naar binnen. We willen graag, dus dat doen we maar. Afgezien van het feit dat het weer eens begon te regenen en op een gegeven moment zo hard onweerde dat we een uur lang moesten schuilen was het een gave ervaring. Zoveel tropische vogels, en zo dichtbij, vrij om je heen. Zelfs de grote vogel met grote snavel (neushoornvogel en verwanten) vloog los. En pauwen zijn hier gek genoeg ook erg bijzonder..en favoriet. Op een gegeven moment werden we zelfs achterna gelopen door een groep storks. Tegen de schemering werden we gek van de muggen en besloten we dat we alles gezien hadden. De hekken van de Lake Gardens waren al dicht, zodat we via een andere weg terug moesten lopen. Tegen de tijd dat we op KL Central terug waren, waren we kapot, onze voeten versleten. We hebben een kwartier gezeten, en besluiten dan maar gewoon bij de Mc Makan te gaan eten...nog even uitblazen. Daar vinden we ook een achtergelaten paraplu, dat is mooi....Volgegeten en moe gaan we met de metro naar huis, douchen en naar bed.
Vrijdag wordt onze handwerkdag...we gaan vandaag weer naar het Handicraftcomplex. Als we er aankomen, blijkt onze 'leraar' op het punt te vertrekken. Het vrijdagsgebed natuurlijk!! Om 14:00 zou hij terug zijn, dus wij slenteren wat rond en gaan weer naar de kantine voor een lunch. Dan is het zover..... De leraar laat ons kiezen tussen zijde of katoen. Omdat we beginners zijn willen we geen zijde verspillen ;-) en kiezen we katoen. Dan door de boeken op zoek naar een motief, want zelf kunnen we eigenlijk niet tekenen. Het worden tropische vissen. Op een houten raam wordt het katoen gespannen, en de mal/ het motief wordt er onder geschoven: eerst overtrekken met een potlood. Daarna moeten we met een pen gevuld met hete was de potloodlijnen volgen. Dat blijkt nog niet zo makkelijk...als je de pen op de stof zet maakt hij een grote druppel, dus je moet snel doortrekken. En je moet de was regelmatig verversen, want als de was afkoelt, wordt hij hard en verstopt de pen. We staan behoorlijk te klooien, hadden we nou maar geen vissen met priegellijntjes genomen, maar een rechttoe rechtaan huis ofzo. De leraar doet ons werk nog eens dunnetjes over, en dan mogen we kleuren. Er zijn verschillende technieken om de verf op te brengen. Eerst het doek met een penseel met water natmaken, en dan wat verf erin om uit te vagen, of de verf gelijk op het doek, zodat het uitloopt naar buiten toe (tot waar een waslijntje is). Dan kan je de verf met de waterkwast nog verspreiden of vervagen. Tevens hebben we maar vijf kleuren, zodat je ook de verf moet mengen als je een afwijkende kleur wilt. Op een gegeven moment komt de kunstenaar van wie wij vorige keer een schilderij hebben gekocht erbij zitten. Nu kunnen we hem aan het werk zien en de kunst afkijken!! Dat wordt nog flink oefenen, zijn preciesie en elegantie halen wij nog lang niet. Het wordt een lange middag; waar oorspronkelijk 2 uur voor staat doen wij in vier-en-een-half uur.. maar we zijn wel lekker bezig geweest. Het resultaat? Hebben we inmiddels naar huis gestuurd, maar je kan wel de foto's bekijken.
's Avonds shoppen we nog wat souveniers op de Chinese markt; drie seizoenen van sex and the city voor 50 Rm. Leuk voor thuis. We kopen op het busstation alvast kaartjes voor de bus naar Malaka/Malacca/Malaca, want dat schrijven ze hier op verschillende manieren. Tas weer inpakken, morgen vertrekken we.
