Tegenwoordig zijn het de stinkende bussen die de stad kenmerken....KL is warm, benauwd eigenlijk, en de stad ruikt niet al te fris. Maar dit zijn meestal kenmerken van grote steden. Tevens zijn de mensen anders; allemaal individuen, wat je vooral merkt als je een metro uit wilt stappen; zij willen erin, desnoods met geweld. Wij ervaren het als onbeschoft..... De stad bestaat voor een groot gedeelte uit wolkenkrabbers, torens en woonflats.
Als we aankomen moeten we gelijk op zoek naar een Guesthouse. Mariola had er een paar overgenomen uit de LP van Noortje. Het is druk in de stad, we staan midden in Chinatown. De GH die we bezoeken vallen wat tegen, kleine kamers met airco erg duur. De muren van de kamers raken het plafonds niet, zodat er een goeie ventilatie is van lucht, maar ook van geluid. De GH zitten in de oudere flats, waardoor er geen kamers met eigen badkamer zijn. De laatste die we bekijken, Travellers Lodge, ziet er redelijk schoon uit. De kamer is wat klein...beter te omschrijven als een cel met twee bedden en een tafelventilator. Nee, geen raam, geen kast.... een gedeelde wc met daarin de douche (een van de drie heeft warm water). Later blijkt dat de kamer nogal stinkt, als je de deur elke dag dicht moet doen.
We gaan 's middags na een lunch bij onze vrienden van Makan Mac op zoek naar de metro om naar Matic te gaan, het grootste touristen informatie centre van KL. Per ongeluk belanden we op Merdeka Square. Hier staat een 100 m. hoge vlaggenstok, de hoogste ter wereld blijkt. Verder staan er wat gebouwen in Moorse stijl omheen; een museum en de KL Memorial Library, en het ligt aan een enorm grasveld, dat hoort bij de Britse club Selangor Padang. Er zijn erg veel engelse koloniale gebouwen aanwezig in de stad, de meeste in Moorse stijl, afgewisseld met een meer renaissance stijl. Onbedoeld zijn we dus aan de sightseeing, we lopen naar Central Market (dit was vroeger de belangrijkste voedselmarkt van de stad, maar nu zijn er talloze winkeltjes en eethuisjes), steken de rivier over (bijna geen rivier te noemen, dit stroompje in een enorme geul ) en wandelen naar het treinstation. Dit is een prachtig station, helemaal wit, met torentjes en speelse openingen in weer die Moorse stijl. De heersende Engelsen destijds werkten samen met de heersende sultans, die een voorkeur hadden voor orientaalse bouwstijlen. Weer de rivier over wandelen we terug, naar het hotel, en he... daar is het metrostation. Maar het is al 18:00, dus we zijn te laat voor de Matic. Na een douche gaan we op zoek naar eten, belanden in een semi-overdekte chinese foodcourt en eten noodle soup. We vinden een 7/11 voor flessen water, en een bakker voor morgen. Niek belt naar Georgetown, om ons adres in KL door te geven, zodat ze de vergeten kleren kunnen versturen.
De volgende dag halen we broodjes, lopen een Mac binnen voor koffie en ontbijten daar de broodjes. Daarna met de metro naar KLCC, Kuala Lumpur City Centerproject, voor een bezoekje aan de Twintowers. Eenmaal uit de metro zitten we gelijk in een enorm winkelcomplex, een shoppingmall, waar de duurste merken vertegenwoordigd blijken te zijn. Er zit zelfs een bioscoop in, en entertaintmenthallen. We zoeken naar de torens, of een bordje ernaar toe, en na een uur lopen we naar buiten. Als we om ons heen kijken zien we wel de communicatietoren, Menara KL.
Of, heee, wat is dat boven ons? Blijkbaar hebben we de hele tijd in het complex onder de torens gelopen, vandaar dat we ze niet konden vinden. Weer naar binnen, vinden we nu wel een bordje, tower 1 en 2, oftewel de Pertronas Twin Towers, het hoogste gebouw ter wereld, met 88 verdiepingen wel 450 meter hoog. Op de 41e verdieping is een tussenstuk (skybridge) gemaakt, waar je als bezoeker heen kan. Helaas, vandaag niet meer, de kaartjes zijn al vergeven. Je moet er vroeg bij zijn, en dat is het niet meer. Petronas is trouwens de nationale oliemaatschappij. We gaan weer naar binnen, naar de foodcourt voor een bord rijst met groenten. We besluiten vanuit hier naar Matic te gaan, en verzamelen er folders over bezienswaardigheden en andere staten van Maleisie. Niek informeert bij de balie hoe je het beste naar Borneo kan reizen (met het vliegtuig, Air Asia). Normaal zijn hier ook shows, maar wegens Aidil Fitri is alles gecanceld, dus we gaan verder, op naar de KL Tower, of de Menara KL (421 m hoog). Met de lift gaan we naar het observatiedek (276 m), waar we een MP3 speler krijgen met koptelefoon; een uitleg over wat je ziet op welk punt. We wilden eigenlijk ook in het ronddraaiende restaurant erboven gaan eten, maar daar moet je voor reserveren, en ja, dat wisten we niet. Weer beneden zien we een video over de bouw van de toren. Met de schemering gaan we weer terug. Onderweg vinden we nog een pasje van de kok van het renaissancehotel, wat we dus maar even terugbrengen. Aardige touristen zijn we he? Het is nog een stuk lopen naar de dichtsbijzijnde metro halte, die hier trouwens best goed verstopt zijn in klein gebouwtjes met roltrappen. Na het douchen ondernemen we een korte tweede poging de avondmarkt op te lopen, maar na 10 minuten schuifelen langs kraampjes met goedkope VCD's geven we het op en gaan we eten, een claypot rice w. chicken deze keer, met chinese icethee. Onze oproep op de site om chinese menukaarten heeft zijn vruchten geworpen, zodat we nu beter een idee hebben wat we kunnen eten. We bezoeken nog een drogisterij, omdat we een luchtverfrisser of geurverdrijver voor de kamer willen hebben. We kopen smurrie in een potje als luchtverfrisser, en een Bodyspray. Op de kamer spuit Mariola de spray in de tafelfan, zodat de spray de kamer in wordt geblazen. Dat frist op!! Citrounsmurriepotje tussen de bedden, dat moet beter slapen vannacht.
Vrijdag gaan we met de bus naar de Batu caves. Deze rotsen en grotten liggen 12 km buiten het centrum, en vormen een hindutempel. Deze tempel is een soort bedevaartsoort, tijdens het Hindoefeest Thaipusam (januari). Dit feest staat in het teken van boetedoening en elk jaar vertrekt er vanuit de Sri Mariammantempel in het centrum van KL een processie, waarbij mannen in trance hun lichaam piercen met haken, waarmee ze karren voortrekken. Anderen dragen melk op hun hoofd naar de tempel en onderweg worden massa's kokosnoten stukgeslagen.
De hoofdtempel bereiken we door een trap met 272 treden te beklimmen (we zijn 's ochtens vroeg gegaan, dus nog schaduw), die ook door aapjes beklommen wordt. Boven is het koel, en er staan in de enorme grot allemaal beelden. Aan het eind is een tempel met een priester. Daar kan je weer omhoog, en in deze openlucht binnenplaats staat weer een tempel. Ook lopen er apen. Niek maakt een gebaar, wat hij bedoelt als "daar ligt eten" naar een aap die te dichtbijkomt. Maar de aap vat het anders op en komt op Niek aflopen, met zijn tanden ontbloot, Niek loopt achteruit, richting Mariola, waarop de aap van koers verandert, en naar Mariola rent, die net zo verschrikt achteruit loopt en een kandelaar omstoot. De indiers jagen de aap weg, maar de schrik zit er goed in. We houden de grotten voor gezien en lopen weer naar de trap om naar beneden te gaan. Inmiddels is het warm geworden, we drinken een blikje fris en vragen de weg naar de bus, die ons naar Templer Park zou moeten brengen. Daar willen we de middag doorbrengen. Naar de bus blijkt nogal een stuk lopen te zijn, zodat eenmaal bij de juiste weg, we eerst KFC bezoeken, voor een enorme beker cola met ijs, in een geaircoolde ruimte. We hebben altijd onze overhemden in de dagrugzak bij ons, zodat we die aantrekken over Tshirt/topje om geen kou te vatten. In de bussen is nl. ook vaak heftige airco. De bus komt snel, en we kopen het kaartje bij de conducteur, met het verzoek een seintje te geven. Jammer genoeg vergeet hij dat, zodat we na een half uur bus in een dorpje staan. We moeten een andere bus terug nemen. Fijne vent... weer kaartje kopen dus. Deze keer worden we er wel uitgegooid langs de weg, bij een houten hek, waar park opstaat. Bij de ingang wordt water verkocht en de verkoper vertelt ons dat dit inderdaad Templer park is (waarom staat dat dan nergens??) Je kan hier wandelen en op enkele plekken zwemmen, en er moeten ook kalksteengrotten zijn. We vinden een pad naar de waterval, ook hier zijn aapjes, maar deze hebben iets meer respect voor mensen. Overal staan borden dat je de apen niet moet voeren. Op sommige stukken kan je pootje baden of zwemmen. De vrouwen gaan met lange broek en tshirt het water in, zodat Mariola besluit zich maar niet naar bikini om te kleden, en alleen te pootje baden, voor mannen is dat uiteraard weer anders....zodat Niek even later rondplenst. Na afgekoeld te zijn klimmen we verder naar boven, totdat het begint te rommelen. Regendruppels vallen en we dalen snel af, voordat de bui begint. Net op tijd staan we onder een picnicplaats, want het begint enorm te regenen. We moeten wel een uur schuilen, voordat we terug kunnen. We nemen een bus terug, deze gaat direct naar KL centrum. Onderweg zien we een bord: Templer Park. Dat is wel vreemd...thuis zoeken we het op, we zaten niet in Templer Park, maar bij Kanching waterval. Ach.
Zaterdag besluiten we de Nationale moskee en het islamitisch museum te bezoeken, afritsbroek aan dus en overhemden mee, voor de moskee. Eerst kopen we stokbrood bij het bakkertje en cheddarplakjes en chocomelk bij 7/11, ons verheugend op een picnic ontbijt. We vinden een plekje langs de rivier. Het stokbrood is een teleurstelling, keihard. Vers zei ze...het is dat het te ver teruglopen is.... We gaan dus verder en hopen bij het station iets te vinden. Gelukkig heeft de KFC 'buns' en koffie, en op die buns doen we de kaas dan maar. De moskee blijkt bezoekersuren te hebben, en laten die pas weer om 15:00 te zijn.... dan maar eerst naar het museum (www.islamic.gov.my). We zien een verzameling maquettes van alle grote moskeeen (er staan sprookjespaleizen tussen!), een tentoonstelling van geschriften en de Koran, en uit verschillende periodes kleding, gebruiksvoorwerpen en wapens. Voor de moskee moeten we nog 15 min. wachten, we ritsen de pijpen vast aan. Als we naar binnen gaan, wil een bewaakster mij een 'jurk' aantrekken, omdat ik blote armen heb. Ik haal een overhemd uit de tas (Niek mag wel zo naar binnen), maar dan moet ik toch nog een hoofddoek om. Lekker warm allemaal. De moskee is erg groot, en mooi. Voor de avond plannen we Kampung Baru, volgens de Dominicus moet dit een traditionele Maleise wijk zijn, met in het weekend een grote Pasar Malam. Rond half zeven zijn we er....de Pasar Malam is wat klein, en er is nog niemand...we worden dan ook aangegaapt. We lopen een rondje, de kraampjes worden nog opgebouwd. We kopen Tshirts, een van DKNY voor 5 Rm en een groene met half lange mouwen voor Niek voor 15 Rm. En een kilo rambutans, lekkere vruchten die als lychee smaken. Daarna wat te drinken, het wordt al donkerder en we besluiten sate te eten, elk vijf kip en vijf beef met kleefrijst. Erg druk is het nog niet, mensen komen voornamelijk eten halen. Het idee van 'afhaalchinees' is volgens ons in Azie ontstaan... De sate is matig, om eerlijk te zijn, en dan ontdekt Niek een rat onder de kast achter Mariola. Hij zegt niks, maar uit zijn blik maakt Mariola op dat er 'iets' is, wat zij (nog) niet mag weten. De rat dus. We besluiten maar eens op te stappen... We lopen een andere straat in, waar we zien dat apen en goudfazanten in kooien worden gehouden. En onder die kooien..loopt nog een rat! En wel iets groter dan de huisdieren die sommigen in NL houden. Eenmaal de straat uit gaan we weer op zoek naar een metrohalte, om naar huis te gaan.
