De Cameron Highlands liggen 200 km ten noorden van Kuala Lumpur, de hoofdstad. De bergen en heuvels zijn bedekt met een groen tapijt van jungle en theeplantages. 's Ochtends hangen mistflarden in de dalen, en aan het eind van de dag gaat het regenen. De temperatuur komt niet boven de 24 graden. Naast thee wordt hier ook veel groente verbouwd. Vroeger (jaren 30) waren dit de hillstations, de vakantieverblijven van de kolonialen, die verkoeling zochten tijdens hun verblijf in Maleisie. Ik kan het iedereen aanraden, die naar Maleisie gaat!! Er zijn een paar dorpjes, waarvan Brinchang (iets duurder, hotels) en Tanah Rata (meer guesthouses ) de grootste zijn. Beiden zijn geschikt als uitgangspunt voor het bezoeken van de tuinen en plantages en het maken van wandelingen; jungle walks.
De eerste dag besluiten wij er een te maken. We hebben een kaart gekocht, en willen in de ochtend vertrekken, daar het dan nog droog is. We kopen water, Oreo's, we vinden chocola hiephoera en hadden nog 2 sinaasappels, dat is ons proviand voor onderweg. We vragen medewerkers wat een leuke, niet te lange wandeling is (ongeveer 2 uur). Hij raadt ons iets aan, wat op de kaart een lange wandeling lijkt...dus we zoeken het zelf wel uit. We kiezen junglewalk 9,die leidt naar de Robinson waterval, dat is altijd leuk. Je kan terug via een "steep path" of via de autoweg. Het startpunt is wat lastig te vinden...deugt die kaart wel? we moeten aan de andere kant zijn. De junglewalk begint op een verharde weg, maar eenmaal in de jungle is het een spoor. Om ons heen groeit van alles wat het thuis in een pot minder goed doet, vlinders dwarrelen om ons heen, en verder is het stil. De waterval is niet zo groot, wel verfrissend. Even water drinken, verder wandelen tot aan het steep path. Dat was geen understatement, het gaat zo goed als loodrecht naar beneden. geen goed idee dus, en we vervolgen het pad. Onderweg komen we diverse richtingaanwijzers tegen, die padnummers aangeven, en ons pad 9 heet nu opeens 9A. We stoppen na 2 uur voor een sinaasappelpauze en staan na drie- en een half uur onderaan de berg. Terug naar huis is dezelfde weg terug of via de autoweg. We kiezen voor het laaste. Het is vandaag namelijk de tweede dag van Hari Raya, het einde van de vastenmaand voor de moslims, en de plantages zijn wegens public holiday dicht. Er valt dus weinig te doen verder.
De weg terug valt tegen, het is dezelfde weg als we met de bus heen waren gekomen. Negen kilometer over een omhoogbochtende asfalt weg is zwaar..ook al is het maar 24 graden. Er komt ook maar geen bus langs....Op vier kilometer stoppen we bij een theehuisje van Cameron Valley, een van de drie grote theeplantages hier. Met uitzicht op hun plantage drinken we een kopje ijsthee en kopen een pakje buttercookies. Onze mondvoorraad is namelijk op, we hadden niet gedacht zo lang onderweg te zijn en lunch te moeten missen. Verfrist gaan we verder. Op twee kilomer van Tanah Rata toetert een truck, of we mee willen...Ja graag!! en we springen in de achterbak. Net op tijd zijn we thuis, want het begint weer te regenen... We waren om 11 uur vertrokken en om 16:45 weer thuis...
Na de douche hebben we in de zithoek gehangen, boekje gelezen, gespeeld met de hondjes en katten en gekletst met fellow travellers. Uiteraard is onze wandeling achteraf een stoer verhaal. Minder leuk is dat we horen dat mensen hier echt verdwalen. Deze week was een man een week vermist, heeft rondgezworven in de jungle en vond de weg niet meer, en gisteren een Duits stel, dat 24 uur vermist werd in het nabijgelegen GH. Tevens horen we dat de LonelyPlanet waarschuwt voor deze trekkings, of voor de kaarten,. Het is dus verstandig niet alleen te gaan, en het guesthouse te vertellen welke walk je gaat doen.
Zondag houden we een rustdag. Lekker lezen, en op zoek naar internet. Er zijn hier drie mogelijkheden: bij het GH (stuk), in het dorp (vier RM, maar hotmail ligt eruit (?)) en de andere is dicht, wegens public holiday... Dus we gaan maar een filmpje bekijken, The Rainmaker met de meiden. Filmpjes zijn ook hier VCD's. We laten een foto van ons maken, en brengen de camera naar een fotowinkel, die er kerstkaarten van kan maken. Dit leek ons wel leuk voor de dichstbijzijnde famlieleden (in bloed, niet in afstand). Hopelijk zijn ze nog op tijd, we moeten tot maandag wachten om ze te posten.
We eten hier trouwens voornamelijk Indisch, omdat er veel van zijn in de hoofdstraat, en ze hebben erg lekkere roti's, met banaan, maar ook met kokos of met kaas. Soms hebben we pech, dan is Mee goreng wat zout, en wordt Mariola's maaltje door een dochter van 12 klaargemaakt, die wat lang over het bakken van een ei doet, zodat de rest koud is geworden...maar je past je aan, stelt minder hoge eisen. Je moet ook niet naar de vloer kijken, en bij voorkeur buiten gaan zitten, zodat je niks van de keuken kan zien. Anders kan je trek vergaan.
Zondag boeken we de Countrytour, die ons langs theeplantages brengt, vlindertuinen en rozenkwekerijen, aardbeienfarm (waar de aardbeien duurder zijn dan in NL) en een mooie Chinese tempel. Bij de theeplantage drinken we vruchtenthee; banaan en rode sinaasappel van Boh, de grootste theeplantage.
Vanavond gaan we voor de Steamboot; chinese fondue met vis, vlees en wel liefst negen soorten groenten. De fondue is een kippenbouillon en een TomYansoep (pittig, zoetzuur) waar je dus het vlees etc. in een tot twee minuten in gaarkookt. Het ei is wat lastiger, moet je dat er nou ingooien (gekookt ei) of open breken (pocheren)? We proberen het laatste en het smaakt niet onaardig. Maar we tellen slechts zeven soorten groente en ze lijken allemaal op een koolsoort. Het eten duurt zo lekker lang, en we krijgen niet alles op en zitten propvol. Dat is lang geleden. Als we maar niet allergisch reageren op weer zoveel gezonde groenten ;-)
Ook maandag houden we een rustdag, en heee, de internetcafe's zijn weer open. En Niek herstelt de verbinding in het Guesthouse, zodat daar ook weer geinternet kan worden.
Dinsdag doen we weer een trekking, met meer proviand en water, en we vertrekken nog vroeger. We kiezen nummer vier, welke erg eenvoudig blijkt, en erg kort, dus we vervolgen met trekking 6, een lang wandeling bergopwaarts. We horen veel vogels, zien bloemen en..apies!!! Hoog in de bomen weliswaar. De routepijlen zijn summier, en niet altijd even duidelijk, met als gevolg dat we af en toe een verkeerd pad kiezen. Je kan ook naar de top, slechts 2 km hoog...maar dat willen we niet. Het is echt dichtbegroeid, en soms moet je over of onder omgevallen bomen door. Toch is het heel anders dan een bos. Waarschijnlijk door de soort begroeing ;-) Je hebt hier ook een dennengrens, staan er alleen maar naaldbomen. De afwisseling maakt het wandelen erg leuk. Uiteindelijk komen we op een centraal punt, waar je naar de berg kan, richting pad vier kan, of pad vijf, weke weer naar Tanah Rata gaat. Die kiezen we weer, en na een uur staan we beneden. Nu op weg naar het T-House voor een kop koffie, en cheesecake en chocolate cake. Bedankt Engeland, voor jullie koloniale periode in de highlands, waardoor we hier weer lekkers hebben! Na de douche kopen we een telefoonkaart, als souvenier een blikje thee (van Boh), Niek maakt een internetsite opzet voor Daniel (van Daniel's lodge dus) en Mariola klets met een Duitse man, die uit Kuala Lumpur kwam en in een scam is gestapt. Waar je in BKK jewel-scams hebt (zie verslag destijds) heb je in KL ook een scam, met kaartspel. Mensen vragen waar je vandaan komt in een cafe oid, beginnen een aardig gesprek, hebben een zus die gaat studeren in het land waar jij vandaan komt, ze nodigen je uit bij hen te eten, mischien kan je de zus tips geven...als je aankomt, tref je het, de gastheer vertelt dat er een kennis langskomt, die veel geld verdiende met kaartspel, en of jij en hij samen tegen hem zullen spelen, om hem geld afhandig te maken. Drie maal raden wie er geld afhandig gemaakt wordt....in dit geval de Duitser.
Om 23:00 gaan we op zoek naar een telefoon, Mariola's moeder is jarig en we willen even bellen en feliciteren. Na vijf toestellen, blijkt die in het GH wel te werken...en we hebben een kort, maar leuk gesprek. thuis leek opeens zo dichtbij...
Morgen gaan we verder, met de bus naar Kuala Lumpur.
