's Middags zoeken we op het internet informatie over Mae Hong Son (MHS) en het weer daar. Alles lijkt in orde. Arnoud (broer van Mariola, red.) zit online dus we chatten alvast even, vooruitlopend op de afspraak vanavond. Daarnaast zetten we weer wat foto's online zodat we zoveel mogelijk geheugenruimte op de camera vrijhebben in MHS, wie weet of ze daar wel internet hebben?
Na een korte lunch bij Uppercrust (yoghurt en granola, yummie!) lopen we naar de TAT en het station. Bij de railways boeken we alvast: een ticket nachttrein Chiang Mai-Bangkok (9 november), een ticket nachttrein Bangkok-Surat Thani (10 november) en een ticket voor de bus naar de haven en de ferry naar Koh Samui. Samen zo'n 1100 Baht (ongeveer 26,40 EUR) per persoon, maar dan hebben we wel gelijk twee overnachtingen en zijn we zo ongeveer van Nederland naar Zuid-Spanje (of verder?) De wandeling was ons ver genoeg, dus we onderhandelen een Songtaew terug naar het centrum. We vrezen dat hij verkeerd rijdt, omdat hij de toeristische straat indraait, maar nadat we een stuk verder gewandeld zijn (souvenirs shoppend) komen we erachter dat de doorgaande weg afgesloten is voor al het verkeer, behalve wandelaars, voor de zondagsmarkt! Deze wekelijkse markt is niet alleen voor toeristen interessant, ook de locals kopen hier spulletjes (weliswaar om ze voor zo'n viervoudig bedrag op de toeristische straat weer te verkopen.) We halen hier wat hebbedingetjes en cadeautjes voor de gastheer en de kokkin van Kim House. Aan het einde van de straat, vlakbij de oude stadspoorten van het centrum (oostkant) wordt zelfs opgetreden door vuuracrobaten en dansers. Onderweg lopen we langs een tentje met "organic food" waar we een hapje eten. Eigenlijk denken je dat ze hier alleen maar "organic food" hebben, maar blijkbaar wordt het gros toch nog bespoten. Om 21:00u kruipen we het internetcafe in en chatten we twee uur lang over van alles en nog wat met Arnoud & Karin. Erg leuk en gezellig, het geeft ons een goed gevoel weer even op deze manier contact te kunnen hebben.
Al om zeven uur gaat de wekker af (ja, da's vroeg ja!) De bus naar MHS vertekt om 8:30u dus we willen er op tijd bij zijn. (Je weet het nooit, zelfs niet met de tijdtabellen van de TAT.) Helaas is er nog niemand wakker van Kim House, dus schrijven we een briefje voor ze. Met de Songtaew gaan we naar het busstation. Enig rondvragen brengt ons bij het achterste loket (verdekt opgesteld uiteraard) maar helaas, er gaat geen bus om 8:30u. Wel om 9:00u, dus met een beetje geduld komt alles goed! We ontbijten snel "flied lice wif chicken" en lopen terug. Inmiddels staan er toch behoorlijk wat toeristen, thai en de nodige dozen en backpacks allemaal schijnbaar voor "onze halte". Wanneer een gammel busje er stopt (die andere bussen zien er veel beter uit?!?!) dringt iedereen zich door de deur. Mariola is inmiddels gelukkig wakker genoeg om rap via de achterdeur naar binnen te klimmen en twee plaatsen te bezetten. Toen dat eenmaal doorgedrongen was, greep ik de tassen en gooide ze z.s.m. op de achterbank. In de bus kletsen we met twee andere hollanders die naar Pai gaan. De rit erheen is erg mooi en duurt zo'n vier uur. Dan staan we in Pai. Voordat we zijn uitgestapt willen er alweer Thai naar binnen, zullen wel naar Chiang Mai willen? Wij zijn wel toe aan een lunch. Als alles goed gaat, kunnen we om 14:00 de bus naar MHS pakken....Maar ja, het zou Thailand niet zijn als dat niet aanzienlijk later werd. Gelukkig konden we ook hier weer gezellig kletsen tijdens het lunchen. Pai is een klein dorpje, maar het lijkt eigenlijk gebouwd voor reizigers, die allemaal op de fiets of motor langskomen. Wel relaxed natuurlijk, dat wel. Om 16:00u staan er twee bussen klaar, dus wij gaan maar eens vragen welke we moeten hebben voor MHS. Geen enkele Thai (inclusief de chauffeurs van de bussen!) lijkt te weten welke bus dat is, allebei sturen ze me (tot twee keer toe!) naar de andere bus. Uiteindelijk besluit er toch iemand dat er eentje moet gaan, dus wij stappen in. Waarschijnlijk vond deze chauffeur ook dat het wel laat begon te worden, want na zonsondergang ging het gas er flink op. Dan wordt zo'n drie uur in de bergen rijden toch weer een aparte ervaring. Om 19:00u zijn we in MHS en lopen we richting meer, waar volgens onze kaartjes wat guesthouses te vinden zijn. Helaas vinden we de een na de ander wel erg karig (bamboe hut, keiharde matrassen, geen warm water, etc.etc.) dus de moed begint al te zakken. Na de laatste (we zijn het meertje rondgelopen) zo ongeveer te hebben gezien, worden we geroepen door een vrouwtje aan de overkant. Verhip, hier is ook een guesthouse, JO (of JOE, dat weten ze zelf ook nog niet) Guesthouse geheten. Hier vinden we lekker matrassen op een kleine verhoging, warme douche & toilet en fan. Moe maar toch tevreden laden we af. Met een prima italiaan vlakbij is vervolgens ook onze maag gevuld en duiken we het bed in.
Mae Hong Son 1
Deze dinsdag huren we op aanraden van twee hagenaren in Pai een motor, om te rijden naar een hilltribe dorpje. Met veel zoeken, verkeerd rijden, ons afvragen waarom er nergens borden staan, komen we dan toch terecht bij een Longneck Karen dorpje, vlakbij de grens met Myanmar. Ze zijn hier natuurlijk wel gewend aan toeristen, dus de dames met kettingen van zo'n dertig centimeter om hun nek staan achter hun kraampjes allerhande souvenirs te verkopen. Er wordt zelfs een film opgenomen door een Koreaanse crew. Iets verderop staat een meisje met haar moeder. Ze spreekt veel talen en kan ons zelfs wat dingen in het Nederlands vertellen. Ze maakt ons duidelijk dat de ringen niet altijd pijn doen, maar naar links of naar rechts kijken betekent voor haar dat ze d'r hele lichaam die kant op moet draaien. Ze mogen alleen het dorp uit als de dorpoudste toestemming geeft en dan eigenlijk alleen maar om naar een van de twee andere Karen Longneck dorpjes (of bij hoge uitzondering MHS) te gaan. We kopen bij haar twee houten kraalarmbandjes en een spiraalarmband. Nadat ze voor onze foto's geposeerd heeft gaan wij weer terug (we snacken wat worstjes) op de brommer/motor. Het zoeken naar de Hot Spring (wel op de kaart, maar geen enkel bord op de weg) geven we op, waardoor we tegen zes uur (al donker) weer terug in MHS zijn.
's Avonds gaan we op zoek naar een reisbureautje dat een leuke trekking voor ons kan organiseren. Iets wat niet te zwaar is, voor twee dagen en een nacht. We hebben niet meer tijd, omdat we al een vlucht terug naar Chiang Mai hebben geboekt, op 9 november. Helaas biedt geen enkel reisbureautje dit aan! Als we denken dat het niet meer gaat gebeuren, lopen we tegen een klein bureautje aan, dat ons vraagt vijf minuutjes te wachten, dan komt de gids. Eigenlijk hebben we geen zin, maar vooruit. Er komt een warrig mannetje met half lang, dun haar en een loshangend overhemd aanlopen en hij gooit een schetsboek op de toonbank. Tot onze verbazing blijkt hij unieke, eigen trekkings te geven, niet de standaard tochten die iedereen aanbiedt. In overleg met hem komen we tot een keuze. Morgenvroeg vertrekken we. Hij geeft wat tips voor spulletjes die we mee moeten nemen en wij gaan naar de supermarkt.
