Na anderhalf uur hebben we een rust, de gids vist een papaya uit een boom en maakt die schoon voor ons. De vrucht lest de dorst en stilt de honger. We trekken verder en gaan nu stukken omhoog. Mariola's schoenen zijn wat gladder doordat we telkens de rivier kruisen, en dat maakt het klimmen af en toe tot een glij en glibber ervaring. De bomen groeien dichter op elkaar, het zonlicht valt gefiltert op onze hoedjes, het is daardoor niet te heet. Natuurlijk zien we geen beesten, af en toe een vogel, of een enorme spin in een web. Om een uur of een hebben we weer rust, en de gids gaat een bamboe lunch voor ons maken. Hij heeft pompoen, rijst, kippenpoten en chinese thee en kruiden meegenomen. Met zijn kapmes bewerkt hij bamboestammen tot kookstaven, waar de rijst ingaat, de pompoen, en een voor water (uit de rivier!). We maken een kampvuur, en de kokers worden er tegenaan gelegd (zie foto's) en de kip wordt aan takken gespiest en bij het vuur gezet, waardoor het geBBQt wordt. We hebben het wat koud, er is hier haast geen zon, natte schoenen (koude voeten) en bezweette overhemden. Deze primitieve lunch neemt wat meer tijd in beslag, we warmen ons bij het vuur terwijl we wachten tot alles gaar is. En dan...is het smullen! De gids had van bamboe lepels gemaakt, maar we eten met onze handen. Wel drinken we thee uit de bamboebeker. Beiden krijgen we later als souvenir mee. Om 15:00 trekken we verder, we mogen onze wandelschoenen weer aan, want we hoeven geen rivier meer over (had dat nou eerder verteld...had ik alvast mijn voeten gedroogd!!) Vanaf nu is het steil omhoog, we moeten naar de top. Al gauw zijn we weer doorweekt, nu van het zweet. We horen vogels, en de vegitatie verandert. UIteindelijk komen we bij het dorp aan. Aan het begin staat een graanmaalwerktuig te ploegen, aangedreven door waterkracht. Geweldig. Eenmaal boven worden we begroet door "het stamhoofd", we verblijven in zijn huis. Hut. Hij heeft een vrouw en een verlegen zoontje, die ik met snoepjes en pennen probeer te ontdooien terwijl Niek een biertje drinkt met de gids. Langzaam komen we weer bij en op adem. Het is een klein Lisudorp, met grote langwerpige hutten, naar later blijkt een toilet voor allemaal en als ik naar de douch gewezen word, blijkt dit een bamboo pijp waar (koud) water uit de rivier uitkomt, zonder mogelijkheid om me om te kleden. Mmm, ik loop terug om Niek te halen, om de handdoek op te houden als pashokje en begin me omslachtig half te wassen. Langzaam wordt het donker, de gids en het stamhoofd zijn gaan koken.
.jpg&.view=t&.done=http%3a//uk.photos.yahoo.com/bc/niekenmariola/lst%3f%26.dir=/mae%2bhong%2bson%2b-%2bjungle%2btrekking%26.src=ph%26.view=t){kind=link}
Je moet de hut zien als een rechthoek, met in het midden een deur, en als je binnenkomt is links voor je de kookpot, daarachter de slaapruimte van de familie, daarvoor en naast de 'woonkamer' met een verhoging in de achterkant en een tafel met twee stoelen voor de verhoging. Rechts van de deur staan potten en zakken, met rijst en fruit, en daarachter is nog een slaapruimte, naar blijkt voor de gids. Wij slapen op de verhoging. Om eerlijk te zijn, weet ik inmiddels niet meer of ik dit wel echt leuk vind. Alles is donker, geen comfort, geen electriciteit....het is dat de gids kaarsen mee heeft genomen, en wij de zaklamp... Natuurlijk ben ik verwend...maar dit is terugvallen naar het andere uiterste. Straks zonder lenzen in het pikkedonker buiten het toilet terugvinden is voor sommige een interessante uitdaging...voor mij niet iets om naar uit te kijken.
Er is thee gemaakt, en als snack krijgen we een soort chips, wat gefrituurde bamboorupsen blijken te zijn. Mariola slaat deze beurt over, Niek is altijd wel in voor een experiment, en hij zegt dat ze best lekker zijn bij een biertje. We krijgen soep, rijst, gebakken vis en nog een paar gerechtjes, waaronder een paar hele pittige en we mogen eten. Als blijkt dat wij de enige zijn die eten, voelen we ons ongemakkelijk, en we gebaren dat we het leuk vinden als het gezin mee-eet. Na het eten komen er meer dorpelingen de hut in, wij zijn entertainment. Ze spreken Lisu, hun eigen taal, geen Engels en nauwelijks Thai. Echt gezellig wordt het dus niet. Gelukkig spreekt de gids wat Lisu, en is er een gitaar waar zowel hij als Niek op kunnen spelen, en de gids zingt er zelfs bij. Als het tijd wordt om te slapen, wordt er een deken op de grond gelegd, waar wij onze lakenzakken opleggen, waarover weer dekens gaan, het wordt hier 's nachts koud. Ik besluit dan ook maar gewoon in mijn lange broek met shirt te gaan slapen. Er komt een muskietennet overheen, net groot genoeg voor ons twee, zodat Niek zich eigenlijk niet kan bewegen zonder dat er wat onder het net doorkomt. Er is ook een leuke kat aanwezig die nog erg speels is, en bij ons wil liggen, maar het net verhindert dat, dus zj gaat maar muizen jagen. Goedzo. Iedereen gaat slapen, wij poetsen onze tanden bij de bamboo douche, even plassen met de zaklamp(met hoofdband) en dan gaan we liggen. Oei wat hard! Gelukkig komen we de nacht door, met nog twee keer plassen natuurlijk, en de volgende morgen staan we vroeg op. Alles stinkt naar rook van het kookvuur, dat de nacht door heeft gegloeid. we eten rijst, soep en een onrijpe banaan. Ik koop nog handgemaakt souveniers, een gewoven tasje met koord dat dienst kan doen als portemonnaie (en wat ik tot nu toe elke dag omheb) en een gemockt zakje waar een mobiel in kan. Het kost me 75 Baht, dus ik geef haar 100.
Om negen uur gaan we weer op pad, nog een stuk omhoog, en dan begint de afdaling in etappes. Het eerste stuk gaat langs de rijstvelden, waar we hardwerkende boeren zien, vrouwen met manden vol rijst op hun hoofd, mannen die de rijst uit de aren slaan. Na anderhalf uur wordt het pad een normalere weg, die door twee dorpjes leidt, waar we even stoppen om een Sprite te drinken. De zon gaat weer feller schijnen, maar we lopen nu op een beter weggetje, wat ons de mogenlijkheid geeft meer om ons heen te kijken, en daadwerkelijk te genieen van wat we zien. Veel verschillende planten, hele mooie bloemen, en veel vlinders. Nu kunnen we tenminste ook foto's (zie fotoalbum) maken, in plaats van de hele tijd te moeten kijken waar je loopt. Afdalen gaat altijd sneller... dus tegen lunchtijd zijn we beneden, waar de gids belt (handig, zo'n mobiel) en de auto ons komt halen. We gaan naar een dorpje, bestellen fried rice with vegetables en water...
Daarna gaan we naar de hot spa. Het blijkt dat hier modder en water met mineralen in de grond zit. We gaan voor het gezichtsmoddermasker omdat dit je 10 jaar jonger maakt, en een zwavelbad. Lekker, zo'n warm bad, dat je huid reinigt. Moe, maar voldaan gaan we weer terug, naar MaeHongSon. Daar nemen we een douche, hangen de stinkende kleren buiten op, en gaan op zoek naar een bak koffie en een internetcafe. Dat eerste is makkelijker dan het laatste blijkt. Toevaliggerwijs stuiten we in een achterafstraatje op het kantoortje van Virat, onze gids ([email protected]). We mogen binnenkomen om zijn foto's en schetsen te bekijken. Hij maakt ook schetsen van de trekkings die hij gidst. We hebben honger, blijven niet te lang en gaan dus maar eten, bij de Italiaan, waar het tot onze verassing erg vol zit met... Nederlanders (of Belgen) via een georganiseerde reis. Ook hier houden we het voor gezien, we zijn moe, morgen weer bijtijds op, vliegen, met de trein etc.
Vrijdag vliegen we naar Chiang Mai (ja, een keer zo'n busrit is wel genoeg). Daar aangekomen nemen we een songtiew naar het treinstation, waar we ompakken, verzamelde souveniers uit de tassen halen, evenals de reisboeken Thailand (denken we niet nodig te hebben, we kopieren Koh Samui, en dat is het dan) en Mariola's fleeze trui (als we in Nieuw Zeeland zijn...zien we wel weer..nu neemt hij teveel ruimte in) en stallen de tassen in de cloakroom. We gaan even naar Kim House (het guesthouse waar we verbleven toen we in CM waren) en verassen Tor, die ons bedankt voor het achtergelaten briefje en de cadeautjes van destijds. We lunchen daar, en gaan de stad in. We gaan op souvenir jacht, om alles te verzenden We vinden een copyshop, die ook FedEx en nog een paar koeriersdiensten heeft, en deze is tot vanavond open, en maar 40 Baht duurder dan het postkantoor. En die gaat om 16:30 dicht, dus dit is een relaxtere oplssing. We gaan op zoek naar een aantal souvenirs die wel al eerder hadden gezien, maar niet wilden kopen, omdat we ze niet wilden meezeulen. Maar nu gaan we een pakketje maken, en het naar Nederland sturen, naar Rijswijkseplein in Den Haag. Nu we de tijd hebben, kunnen we ook goed afdingen! We eten 's avonds nog eenmaal in het Kalare foodcenter, proberen de voetmassage van een half uur uit (stevig, maar lekker) en togen op ons gemak om half tien naar het station. Daar halen we de tassen op, en wachten op de slaaptrein die ons naar BKK brengt.
Deze trein heeft wel vier uur vertraging opgelopen onderweg, waardoor we in BKK beperktere tijd hebben. Het treinstation is erg groot, en van alle gemakken incl. supermarkt voorzien. We kopen drinken (water, chocomelk) en ontbijtbroodjes in. We vinden een internetcafe, maar hebben wederom niet genoeg tijd (en geen energie) om het reisverslag bij te werken.We zoeken op www.sawadee.com naar hotels en guesthouses op Koh Samui. In het station laten we ons bij een reisbureau informeren over Koh Tao en de accomodaties en duikmogelijkheden., maar we boeken niks vooruit, omdat we lezen dat het weer in het zuiden momenteel nogal buiig is. De trein vertrekt rond 19:00. In de trein kunnen we nog zitten, we drinken een biertje en spelen Kolonisten van Katan, totdat de bedden worden opgemaakt. Om 22:00 gaan we nog een biertje drinken in de restauratie en dan naar bed.
