Donderdagmorgen fietsen we naar Somphet markt, een levensmiddelen en kleding markt in een oud warenhuis van drie verdiepingen. We verbazen ons over de aangeboden groenten, kruiden en diverse etenswaren en vinden op de tweede verdieping overhemden, geschikt voor trekking (dunne stof, lange mouwen). Na onderhandelen krijgen we er twee voor 250 Baht. We gaan de was ophalen, fietsen wegbrengen en slenteren naar het internetcafe in de buurt van ons guesthouse; weliswaar duur, maar snel, om de foto's te uploaden. We kopen er ook ansichtkaarten voor de oma's, want die hebben geen internet! Daarna gaan we twee dagtrips regelen, we willen graag naar Doi Inthanon, de hoogste berg in Thailand, en tevens natuurreservaat, en we willen naar Chiang Rai, de gouden driehoek en Myanmar, oftewel de grens over. We kunnen dat zelf doen, maar we mogen Myanmar zonder visum ook niet in voor langer dan een dag, en een tocht met de lokale bustocht over de wegen in het Noorden is niet echt geweldig. We nemen dus een georganiseerde trip naar Chiang Rai, Chang Saen en Mae Sai, de grensovergang. Later nog naar de TAT (Tourist Authority Thailand) omdat we later deze week naar Mae Hong Son willen, en nog niet weten per vliegtuig of per bus; en dan via de zuidelijke of noordelijke route. De prijsinformatie die de TAT ons eerder gaf, bleek achterhaald, alleen Thai Airways vliegt nog naar Mae Hong Son, Bangkok Airways niet meer, met als gevolg dat de prijzen verdubbeld zijn. We besluiten de bus te nemen, en we hoorden dat de noordelijke route erg mooi moest zijn. Het is wel een tocht van acht uur...dus als je als Mariola niet kan lezen in de bus, hoop je maar dat het uitzicht de rit waard is!
's Avonds gaan we naar het Diamond Riverside hotel tegenover ons (voor een hotel trouwens redelijke prijzen!) een Khantoke diner bijwonen. We zitten op de grond, op kussens en krijgen een schaal met diverse Thaise (pittige) gerechten, rijst en rijstekoekjes. Als een schaaltje leeg is, wordt het onmiddellik ingeruild voor een volle. Tijdens het verorberen ervan, worden we beziggehouden met traditionele Thaise dansen en muziek. Leuk om een keer meegemaakt te hebben. 's Avonds laat genieten we nog na met een glas zelf gemixte Mehkongwhiskey.
Vandaag is het 1 november alweer, we staan vroeg op om opgehaald te worden; we gaan naar het Doi Inthanon National Park, ten zuidwesten van Chiang Mai. Het is een lange rit, door de bergen omhoog, Mariola was de primatoer (tegen reisziekte) vergeten in te nemen, dus lag al snel op de achterbank te pitten. Toegang tot het park is 200 Bt. We gaan eerst naar de hoogste berg, Doi Inthanon (zie onze foto bij het bord), het is hier koud zeg!! We ritsen onze pijpen aan. Boven is een informatiecenter, met foto's en beschrijvingen van wat er op de berg aan flora en fauna te zien is. Er zijn veel vogelliefhebbers, te herkennen aan mensen met kijkers om hun nek, een statief en een telelens. Het schijnt dat de "sunbird" hier te zien is, een Thais vogeltje dat alleen in dit park voorkomt. Ook al hebben wij geen telelens etc. we weten hem op de camera vast te leggen. Deze, en nog meer, zijn te zien in het fotoalbum, in de map Chiang Mai flora en fauna(chiang mai - flora & fauna). We maken een wandeling via een nature trail, je mag hier niet overal zomaar lopen, het is beschermd gebied. We rijden door, en bezoeken twee pagoda's, een van de koning, en een van de koningin, gebouwd in opdracht van de huidige koning. Het zijn imposante pagoda's, enorm groot, met binnenin muurschilderingen en uiteraard een buddha. We zitten hier hoog in de wolken. We dalen weer af, bezoeken twee watervallen in het MaeTeng district en hebben een smakelijke thaise lunch. Verder naar beneden bezoeken we een White Karen village, we lopen er door heen, naar de rijstvelden, waar Niek bezocht wordt door de eerste kleine bloedzuiger en Mariola blij is dat ze haar broekspijpen aan heeft... We vervolgen de weg naar Chiang Mai en stoppen bij een birmese tempel, waar onze gids uitleg geeft over de kijk van de thai op de birmezen, na de oorlog. Het is al laat, we kunnen de tempel niet meer in. Om 19:00 komen we aan bij ons huis, moe en voldaan van zoveel mooie natuur.
.jpg&.src=ph&.view=l&.done=http%3a//uk.photos.yahoo.com/bc/niekenmariola/lst%3f%26.dir=/chiang%2bmai%26.src=ph%26.view=l){kind=link}
De volgende dag moeten we nog vroeger op, want naar Chiang Rai en Mae Sai is het nogal een stuk rijden. Vandaag wel een pilletje genomen... we hebben een korte koffiestop(!) bij een Hot Spring, kokend water dat naar zwavel ruikt. Later maken we nog een tempelstop...en het begint te regenen, te plenzen. De chauffeur mindert zijn gas niet en stuift tot ongenoegen van Niek gewoon alle plassen in (de weg is niet bepaald waterpas en gatenvrij). We rijden door Chiang Rai (gewoon een stadje) gelijk door naar de Golden Triangle, oftewel het 'drie landen punt' met Laos en Myanmar (zie foto). Er wordt ons een boottocht over de rivier aangeboden voor 250 Bt per persoon. Het regent echter zo hard, dat we daar de lol niet van inzien. Twee Engelse mannen uit ons kleine reisgezelschap hadden dit inclusief geboekt (1400 bt, wij betaalden 700 bt, rondshoppen en vergelijken helpt toch! (hollanders)). Wij gingen ondertussen naar de lunchstop. Het was weer buffet, maar het slechtste eten wat we tot nu toe hadden. Het thaise eten was flauw, waarschijnlijk op touristensmaak aangepast en ze hadden zelfs sauerkraut. Voor de thee moest je 25 bt betalen bleek achteraf, schandalig! Na een uur kwamen onze twee verzopen reisgenoten. Zij moesten nog eten, dus wij nog wachten. De lol van deze tour was er al lang af, maar gelukkig gingen we nu naar Mae Sai. Twee andere Duitse reizigers baalden dat zij niet wisten dat je zo je visum kon verlengen. Het grensdorpje floreerde van dagjesmensen, voor 5 dollar mocht je een dag Myanmar in. Wij lieten ons uit Thailand schrijven, maakten de magische stap, gingen de douane office van Myanmar in, lieten voor vijf dollar p.p. ons paspoort stempelen (nee, helaas, geen tijd om te shoppen in Burma, dat was weer het nadeel als je het via een dagtocht deed) en liepen de grens weer over naar Thailand. Hoppa, tot 1 december mogen we blijven!!
.jpg&.src=ph&.view=l&.done=http%3a//uk.photos.yahoo.com/bc/niekenmariola/lst%3f%26.dir=/chiang%2bmai%26.src=ph%26.view=l){kind=link}
De tocht ging weer terug naar Chiang Mai, we stopten bij een Akha dorp, waar kinderen ons schreeuwend tegemoet kwamen rennen. bij de ingang staan (standaard bij deze stam) een man (fallus) en een vrouw beeld, symbool voor vruchtbaarheid. Nou, kinderen genoeg hier, die je allemaal een armbandje willen verkopen voor 10 Bt. We kopen er vier, beter dan in de stad commercieel kopen. We lopen het primitieve dorp rond, waar al wel de ossenkar is vervangen door een brommer, de bamboe afvoer is vervangen door een PVCbuis en een schotel er voor moet zorgen dat er minder kinderen komen ;-) We bezoeken nog een dorp, waar het een stuk beter en georganiseerder is, een Shan-dorp. Hier besteden ze het geld wat ze krijgen aan educatie voor de bewoners, en dat verschil is zichtbaar. Niemand spreekt ons bedelend aan, en we bekijken op ons gemak hun handwerk. We kopen een mooi kussen, geborduurd met een olifant van kraaltjes. ALs we genoeg geld op zak hadden kochten we er twee. Daarna gaat de tocht weer door naar huis. Als het donker wordt, lijkt het meer op een omgekeerde rit in een van de attracties van six flags holland, de chauffeur rijdt hard over de onverlichte weg en gebruikt zijn groot licht veelvuldig. Hoe hard? Dat zullen we nooit weten, want hij heeft zijn kilometer teller afgeplakt. De low gear en reduce speed borden worden genegeerd en rit over de slingerende gatenkaasweg doet ons fantaseren over het krantenartikel als dit minder goed afloopt. We halen opgelucht weer adem als we Chiang Mai inrijden, en besluiten met de Engelsen te gaan eten om de goede afloop te vieren. na middernacht gaan we naar huis.
