De rit duurt anderhalf uur, wat meevalt. Eenmaal daar kunnen we gelijk overstappen, er is nauwelijks tijd om te plassen. Wij dachten ' die bus is nog leeg, dus die vertrekt nog niet....' maar dat bleek nu anders, hij vertrok op tijd. Ook deze deed er anderhalf uur over. Bij aankomst in Ayuthaya aten we eerst wat rijst met groenten, bekeken onze omgeving (veel meer groen, en vlak, maar de wegen zijn erg stoffig) en namen een tuktuk (ja, ze zijn hier weer) naar een guesthouse, Prhae Sri Thong, een van de weinigen met airco. De dame (Noi, zie ook fotoalbum) vroeg 500 Bt voor het kamertje, waarop ik heel beteuterd keek, en vooruit, 450 dan. Ze knuffelde ons bijna dood, zo'n warm welkom hadden we niet eerder gehad. Het GuestHouse ligt aan de rivier, zodat er ook een terras aan de rivier is waar we kunnen eten. Ze verhuurt ook fietsen, en daar we bij de verkenning 's avonds geen alternatieve verhuurder vinden, doen we dat de volgende dag. Daar krijgen we achteraf spijt van...met moeite vonden we twee fietsen die heel waren en waarvan de remmen het deden, maar aan het eind van de dag was vooral Mariola beurs...
Al vroeg reden we naar de olifantenkraal, een verzamelplaats van olifanten, waar je als tourist een ritje op kan maken door een stukje van de stad. We kopen banaantjes, om ze te voeren. (zie fotoalbum). Daarna besloten we een rondrit te maken langs de tempelruines, het oude centrum ligt tussen drie rivieren, als een eiland, en het was vroeger daardoor een belangrijke handelsstad. De Birmezen hebben Ayuthaya verwoest, en de ruines van tempels zijn daar getuigen van. Het zijn imposante resten muren, chedi's en stukken tempel van roodbruine steen, en overal onthoofde Buddhabeelden, je zou haast niet geloven dat de Birmezen ook het Boedisme aanhingen.
Rond het middaguur vluchten we tegen de hitte een warenhuis in, waar ze ook Dunkin Donuts hebben, jammie. Onze armen gloeien, ondanks het insmeren met een sunblock van Tropicare, en we proberen na twee uur verder te gaan. Te heet, dus op zoek naar een internetcafe, om mail te lezen. De eerste twee die we vinden zitten vol gamende scholieren, pas in de derde (en laatste) kunnen we terecht. Niek past het gastenboek aan, zoals je kan zien. Daarna gaan we naar huis, douchen, en we lezen dat een tempel aan de overkant erg mooi is bij ondergaande zon. Normaal kan je een boottocht over de rivier maken, rond het centrum, maar aan het einde van het regenseizoen staat het water zo hoog, dat er niet gevaren wordt. We besluiten dus ernaar toe te fietsen, de weg rond het centrum loopt als een soort cirkel, de U-Thong road, vernoemd naar een prins die Ayuthaya ooit stichtte.
We fietsen ons rot, maar houden de zon niet bij, ten dele komt dit doordat de kaart niet op schaal blijkt te zijn. We leggen zo'n afstand af, dat we besluiten Uthong dan maar rond te fietsen. Uit Mariola's zadel steekt inmiddesl een schroef, die in haar dij prikt, dat werd ook een mooie plek. De weg langs de rivier blijkt niet verlicht, en wij hebben ook geen licht. Tot overmaat van ramp liggen er op sommige stukken van onze weghelft bergen zand, als minidijkjes tegen het overstromen van de rivier, zodat er helemaal weinig ruimte overblijft. We fietsen snel door...zodat de weg maar weer snel overgaat in het centrum. Bij toeval ontdekken we daar de nightmarket, eindelijk eten en even zitten. We kopen maar eens worstjes, we hadden ze al vaker gezien, maar durfden het niet aan. De dame in de kar sprak echter voldoende Engels, zodat wij wisten wat we gingen eten. Bij een andere tent haalden we er noedels bij; Pad Thai, niet te eten trouwens, dubbel zo breed als bami, en ze trekken het tijdens het koken niet uit elkaar ofzo, zodat je een soort kleffe brok krijgt, met blaadjes groen en wat ei. Lange tanden...
We hadden ook gelezen dat je Wat Mahathat 's avonds gratis kan bezoeken , en dat deze mooi verlicht is, dus daar wilden we ook naar toe. We waren nu toch dichtbij... De trommelremmen van Niek's fiets zaten nu zowat in de band, dus eerst even klussen. De wat was al dicht, het wat o nee was ook al weer 22 uur. Naar huis maar. Morgen vertekken we naar Chang Mai, met de nachttrein die om 23:38 vertrekt.
Zaterdag 26 oktober, we pakken alles in en laten het bij Noi achter, om naar het museum te gaan, om alles van de geschiedenis van Ayuthaya te leren. Eenmaal daar ontdek ik dat ik de sleutel van de kamer nog bij me heb aijai, gauw terugbrengen! Wat Niek doet, achterop een brommertaxi heen en weer. Het museum is een wat saaie tentoonstelling van veel van hetzelfde. We vinden het jammer dat er geen verbanden worden gelegd, of dat er niet meer uitleg bij is, dan de periode en de stroming. Het is vandaag bewolkt, zodat we besluiten naar Wat Mahathat te wandelen. Dit is een van de grotere ruines, en we weten er naar binnen te sneaken. Er ligt daar o.a. een hoofd van een buddhabeeld in boomwortels vergroeid, een van de afgehakte hoofden.
We slenteren naar de markt, kopen maiskolf en wat te drinken in een plastic zakje met een rietje, een normaal verschijnsel hier. Het is een mix van cocosmelk, ijs en vruchten extract. De lucht betrekt...en we rennen naar een schuilplaats. Daar brengen we wel een uur door, en nog is het niet droog, wel donker inmiddels. We rennen door de druppels naar een thais tentje, en nuttigen ons diner van rijst met groenten en ei. Nu willen we wel naar huis, maar het regent nog...de restauranteigenaar vraagt of we een tuktuk willen. Zijn pa blijkt een chauffeur, en was net gaan slapen. Met die regen is er niemand buiten dus de taxi's hebben geen business, vandaar dat we er geen zagen. Thuis spelen we een potje kolonisten van Katan, en vertrekken om 22 uur naar het trein station.
Wordt vervolgd...de treinovernachting...next time at: niek en mariola op reis
