6 mei donderdag
Om half negen vertrek met een grote bus naar Sergiev
Posad , de eerste plaats van de rondreis Gouden Ring. Ik zat voorin in de bus,
achter de chauffeur, een prachtige plaats om foto’s door het voorraaam van de
bus te nemen. We waren amper weg of de bus moest al stoppen ! Met de nodige snelheid reed een
stoet zwarte en witte geblindeerde
limosines met de president voorbij.
De wegen waar hij elke dag opreed vanaf zijn woonplaats naar het Kremlin werden
dan afgesloten. Met de bus zaten we
weer in de file , elke dag zo’n 3 miljoen auto’s op de weg en ondanks
verschillende werktijden, toch acht rijen dik met auto’s aan beide kanten. Om
half elf komen we in Sergiev Posad aan. Een kloostervestiging met vele mooie
kerken met gouden en blauwe koepels. Het is het centrum van de russische
geestelijkheid en het is tevens een seminarie. Bezoek van de kerken met een
korte rok wordt niet op prijs gesteld ! Hiet staat de Oespenski Sobor(kathedraal) en een hoge
klokkentoren die je moeilijk op de foto kan nemen wegens zijn lengte. Hele mooie
kerken, gebouwd tussen 1740- 1770 in barok stijl, alles prachtig gerestaureerd,
het glimt tegen je op ! In het midden een tempeltje waar je gewijd water kunt
halen en de mensen komen daar van ver met lege flessen. Het was nogal modderig hier en
daar en dus moest de chauffeur mijn wielen schoonmaken L Hierna op weg naar het Rostov Weliki, waar zich het
Rostovski Kreml met zijn donkere koepels en de beroemde klokken van de Uspenski
Sobor. Bij elkaar 15 klokken en de zwaarste weegt daarvan 32 ton. Ze zijn te
horen in een straal van 20 kilometer! De groep bezocht hier het
iconenmuseum. Door de slechte paden
ben ik buiten gebleven met Piet en vele foto’s genomen.
Hierna op weg naar het hotel Roes in Kostroma. Ze waren het hotel aan het renoveren, wat inhield dat de bus niet
bij de ingang van het hotel kon komen. Via een achteringang via moeilijke paden
naar binnen. Het was een typisch hotel uit de sovjettijd die hard aan renovatie
toe was. Kleine liften, waar geen grotere rolstoel in zou passen ! Smalle gangen
en kleine kamers, een contrast met hotel Oekraina. Ook nog een dame op de gang.
Er was geen lift naar het restaurant op de eerste etage. De rolstoel werd omhoog
gebracht. De volgende dag zou hij weer werken, hadden ze belooft ! Het
restaurant zag er goed uit en het eten was heerlijk! Tijdens het eten vernam ik
dat wij niet ’s morgens maar ’s middags om 13.30 in Yaroslavl zouden aankomen ,
wat een tegenvaller voor mij was, omdat ik ’s morgens Irina en Sasha in
Yaroslavl wilde ontmoeten en de hele dag met hen wilde doorbrengen. Dus ’avonds proberen te telefoneren naar
Yaroslavl. Werkte de kaart uit Moskou daar weer niet! Met mijn laatste roebels daar twee
telefoonkaarten gekocht ( ik kon daar niet wisselen ) en Irina opgebeld en
verteld waar en hoe laat wij daar zouden aankomen. Er werd ook nog gekeken in
het hotel voor een taxirit naar Yaroslavl, maar dat moest een heen - en
terug rit worden en dat zou 150
dollar gaan kosten.
7
mei vrijdag
De volgende ochtend dus naar een dezoernaya om te vragen hoe het met de lift stond. Zij belde een paar mensen op en ik werd opgehaald door de ‘cheffin’ van het restaurant. Via allerlei gangen waar normaal geen gasten komen, kon ik een blik werpen in de keuken en andere vertrekken. Het zag er niet geheel modern uit, draden liepen gewoon langs de muur en ik kwam in een lift terecht, die je vaak ziet op TV wanneer er weer een mijnramp plaatsgevonden heeft in Rusland. Maar de mensen waren allemaal erg vriendelijk en probeerden mij met alle macht te helpen !
In Kostoma bezochten we eerst een park waar onder andere een enorm grote Lenin stond. Alleen in Yaroslavl hebben wij hem nog staand en zittend gezien. Daarna zijn we naar een marktstraat gewandeld en verderop was nog een markt waar je allerlei souvenirs, maar ook schilderijen kon kopen. In Kostroma hebben wij de Ipatiusklooster bezocht. Daar speelde ook in een van de zalen een mooi koor van zes mannen. Ik heb daar nog een boek gekocht en even gepraat met een verkoopstertje. Ik kreeg nog van haar een flesje sap! Daarna gingen we verder richting Yaroslavl. We kwamen te laat aan en de reisleidster wilde eerst nog ergens eten met ons, toen wij aankwamen. Ik ging naar buiten om aan de chauffeur te vragen of hij Irina wilde bellen en vertellen waar wij nu waren. Ik was al in gesprek met de chauffeur toen opeens Irina voor mij stond ! Piet had namelijk aan mensen gevraagd, die langs de weg stonden te wachten, of ze op iemand uit Nederland stonden te wachten en bij het derde stel had hij beet. Met de chauffeur en Irina werden afspraken gemaakt om de mogelijkheid te hebben weer met de bus terug te keren naar Kostroma. De rolstoel paste net achter in de kofferbak van een fonkelnieuwe Lada. Met z’n vieren zijn wij naar de Strelka gereden. Dit is het punt waar de rivier Kotorosla de rivier binnenkomt en het is een mooie plek om te kijken en te wandelen. In het park was het gras geknipt in de vorm van een beer, het symbool van Yaroslavl. Met Irina en Sasha heerlijk gegeten in een restaurant en een bankautomaat opgezocht om te pinnen en door de stad gereden. We hebben ook een vrouwenklooster bezocht en daar kwam ik de eerste rolstoeller tegen, een Rus. Hij werd door drie mannen met de rolstoel via een de trap de kerk in gehesen. Deze service liet ik mij ook niet ontgaan en liet mij ook omhoog brengen. Er werd een dienst gehouden. Veel nonnen in het zwart, die elkaar steeds afwisselden voor het altaar en heel veel goud., Irina had nog voor Vonne een sluier gekocht, omdat het hoofd bedekt moet zijn bij de vrouw. Halverwege de dienst zijn we vertrokken naar de dacha, waar de vader en moeder en hun dochtertje Lisa al op ons wachtten. Haar ouders wonen niet ver daar vandaan en haar vader zit vaak daar in de tuin om allerlei groenten te verzorgen. In de dacha lag een berg aardappelen J
De dacha bestond uit een keuken, woonkamer en nog een kamer en overal was de mogelijkheid om te slapen. Irina had nog in Yaroslavl een grote taart en een fles wodka gekocht, die wij opmaakten. Sasha en de vader van Irina dronken niet, want als je gepakt wordt met drank op ben je het rijbewijs kwijt. Wij werden onthaald op zoute augurken uit eigen tuin en heel zoete bessenjam. We hebben Lisa proberen uit te leggen hoe haar cadeautjes werkten – Memorie. Om negen uur vertrokken wij weer. Eerst even naar het toilet, dat zich ergens boven in de schuur bevond. Het kwam ergens beneden terecht J.
Om half elf ’s avonds kwamen we aan bij het hotel. Irina en Sasha wilden Piet en Joke nog even zien, dus allemaal naar de vierde verdieping. Op de deur van de kamer hing een briefje om hen te waarschuwen bij terugkomst, dus kloppen maar op de deur. In het restaurant hebben we nog even gebabbeld en een flesje Baltika bier gedronken, heerlijk bier !, en zoutjes op tafel voor de gezelligheid.
Het afscheid was zwaar !
8 mei zaterdag
Om 9.30 vertrek naar Soezdaal . De reis duurt drie uur en gaat via de plaats Ivanowa. Het is een niet grote, maar zeer bekende textielstad waarvan het merendeel van de bevolking vrouw is. We reden langs een militair vliegveld met tientallen Migs. De meeste wegen, waarover wij reden, waren in zeer slechte toestand, overal gaten en scheuren door de barre winters. De bus moest soms de linkerkant van de weg nemen om gaten te vermijden. Het is een lange rit, Nadja zit maar te praten over wat slecht gaat in Rusland, over goede en slechte presidenten, maar ondertussen zit de hele bus te slapen. De chauffeur ziet in de spiegel de slapende passagiers en vertelt het Nadja J.
Soezdaal wordt de Parel van de Gouden Ring genoemd. Het is één groot museum met meer dan 100 architectonische kunstwerken uit de 18de- 19de eeuw. In Soezdaal wonen niet meer dan 13000 inwoners, maar in de stad staan een vijftal kloosters en een dertigtal kerken. Je kunt het een groot museum noemen, omdat het vol staat met houten huisjes en kerken en geen hoogbouw geplaatst mag worden. In Soezdaal wordt het Kremlin bezocht en verderop had je een mooi uitzicht op Pokrovski, een vrouwenklooster, gelegen aan de oever van de Kamenka. Rondom staan lange markten waar we souvenirs voor ons zelf en de kinderen kopen. We overnachtten in hotel Zolotoe Koltso in Vladimir, buiten de stad. Hier waren ze ook aan het verbouwen: de wisselautomaat en een winkeltje waren daardoor tijdelijk buiten bedrijf. De bank zelf lag niet op loopafstand van het hotel. ’s Avonds tijdens ons avondeten werd er ook een feestje gevierd. Een vrouw was jarig en ze vierde het samen met haar collega’s. Ze werkte waarschijnlijk op een textielfabriek, want mannen zag je niet op de dansvloer. J Er was en aardige vrouwelijke diskjockey achter de muziektafel en later trad er een zangeres op en vele dames van onze groep mengden zich later tussen de Russen op de dansvloer.
