Καλά, κράτος είναι αυτό ή ολυμπιακός οίκος… ενοχής;
Και δεν αναφέρομαι, βέβαια, στους τεράστιους μισθούς που «τσεπώνουν» οι διάφοροι χρυσοκάνθαροι [μτφ.-χλευαστικά για πρόσωπα: άνθρωποι πλούσιοι και ξιπασμένοι] του «Αθήνα 2004», και τους οποίους αποκαλύπτει πρωτοσέλιδα την τελευταία εβδομάδα η Αυριανή. Όχι, βέβαια!

Αναφέρομαι στους μάρτυρες υπεράσπισης που καταθέτουν ξέρετε-σε-ποια-δίκη.

Αίσχος! Ντροπή!

Δεκάδες από αυτούς –πάμπολλοι, μάλιστα, τυγχάνουν και δημόσιοι υπάλληλοι– αρνούνται να ορκιστούν στο Ευαγγέλιο και ορκίζονται «στην τιμή και στην υπόληψή τους», όπως άλλωστε προβλέπεται και από τον Ποινικό Κώδικα.

Θα ήμουν ο τελευταίος που θα πρότεινε να τους ρίξουμε στην πυρά, αλλά –διάολε [Θου Κύριε!]– χάθηκε ένα ξερονήσι να τους μπαγλαρώσουν all together, και να πάψουν έτσι να ενοχλούν και να εκνευρίζουν τον κύριο πρόεδρο και τον κύριο εισαγγελέα ξέρετε-ποιας-δίκης;

Δημόσιοι υπάλληλοι και άθεοι; Στο ελληνορθόδοξο κράτος μας; Ως που θα φτάσει η [ολυμπιακή] ανοχή μας; Δεν συνιστά έγκλημα καθοσιώσεως [έγκλημα εσχάτης προδοσίας κατά της πατρίδας, του πολιτεύματος, της πολιτείας– crimen majestatis populi Romani imminutae= έγκλημα μεγίστης προσβολής του Ρωμαϊκού λαού] η αθεΐα;

Διατί δεν επεμβαίνει ο Μακαριώτατος ή έστω κάποιο από τα εξαπτέρυγά του; [εξαπτέρυγο: μτφ.-σκωπτικά: καθένας από τα πρόσωπα που περιβάλλουν ένα ισχυρό πρόσωπο, ο αυλοκόλακας.]

Διατί καθεύδει η «δικαιοσύνη της πατρίδας μου» – που λέει συχνά πυκνά και ο πρόεδρος ξέρετε-ποιου-δικαστηρίου;

Τι περιμένουμε –μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα– να απαλειφθεί οποιαδήποτε αναφορά στον ελληνορθόδοξο πολιτισμό μας από το Σύνταγμα της πατρίδας μας, όπως συμβαίνει με το Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Και ήταν απάντηση αυτή που έδωσε –άθεη– μάρτυρας στον κύριο πρόεδρο, όταν εκείνος της επισήμανε ότι στη Μονμάρτη των Παρισίων οι ναοί είναι γεμάτοι πιστούς, ότι τάχατες πρόκειται για στίφη τουριστών;

Εκτός όμως από τους «άθεους ελληνορθόδοξους» υπάρχουν και «άθεοι εβραίοι». Εις μάλιστα εξ αυτών κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης στα τέλη Ιουνίου. Και –φυσικά– ως άθεος αρνήθηκε να ορκιστεί στο –χριστιανικό– Ευαγγέλιο. Έκτοτε ο κύριος πρόεδρος ρωτά όλους όσους αρνούνται να ορκιστούν στο –πρωτογραμμένο στα λατινικά– ιερό βιβλίο των εβραιο-ελληνο-χριστιανών και λοιπών χριστιανοτήτων: «Έχετε θρησκευτικούς λόγους ή…»

Βεβαίως, εκτός των αθέων στη δίκη συχνάζουν και πάμπολλοι ψυχίατροι – ή απόγονοι ψυχιάτρων. Η σύζυγος του προαναφερθέντος μάρτυρος [επάγγελμα: ψυχίατρος] κατέθεσε επίσης ως μάρτυρας υπεράσπισης άλλου κατηγορουμένου…

Η ψυχιατρική όψη της «17 Νοέμβρη» είναι κάτι που φαίνεται πως δεν ενδιαφέρει κανέναν παράγοντα της δίκης. Ακόμα κι όταν ο Σάββας Ξηρός καταγγέλλει ότι όλα όσα είπε νοσηλευόμενος στον «Ευαγγελισμό» ήταν απόρροια ψυχοφαρμακευτικής αγωγής στην οποία υπεβλήθη, αυτό φαίνεται πως δεν ενδιαφέρει κανέναν. Ακόμα και όταν καταθέτει ο Γ. Ρούσσης, καθηγητής του Παντείου, που σε τηλεοπτικές εκπομπές τον περασμένο χειμώνα ανέφερε διάφορα –όχι λεπτομερειακά– για τον Κ. Στεφανή ή για τον Γιούιν Κάμερον, κανένας –ούτε καν η υπεράσπιση του Σ. Ξηρού– δεν τον ερωτά κάτι σχετικό…

Καταπώς έλεγε κι ο ποιητής, «αιωνία η μνήμη γι’ αυτούς που ο σύλλογος σιωπά…»



Εξαπτέρυγα

Από τα χαριτωμένα της δίκης.

Την περασμένη εβδομάδα κατέθεσε ξέρετε-σε-ποια δίκη ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργος Καράμπελας, που το 1985 είχε συγγράψει το βιβλίο Το Ελληνικό Αντάρτικο Πόλεων, το πιο ενδιαφέρον βιβλίο που έχει γραφεί για το θέμα χωρίς να έχει εκπορευθεί υπό κάποιας «υπερεσίας».
Από τις πιο ενδιαφέρουσες καταθέσεις…

Σε κάποιο σημείο της κατάθεσής του ο Γ. Καράμπελας είπε, πως μετά την έκδοση του βιβλίου του και τις πιέσεις που δέχτηκε από τις διάφορες «υπερεσίες», είχε δεχτεί τηλεφώνημα από κάποιον ελληνοαμερικανό εκδότη, τον Άρη Καρατζά. Ο εκδότης του ζήτησε να εκδώσει το βιβλίο στις ΗΠΑ, υπό έναν όμως όρο. Να προσθέσει ένα κεφάλαιο στο οποίο θα περιέγραφε «όλα αυτά που λένε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει σχέση με τη Λιβύη, τον Καντάφι, τον Χουσεΐν, τον Αραφάτ». Ο Γ. Καράμπελας είχε –φυσικά– αρνηθεί.

Το ωραίο είναι ότι ο Άρης Καρατζάς σήμερα ζει στην Ελλάδα και είναι μέλος της άτυπης επιτροπής εθνικών θεμάτων της Αρχιεπισκοπής.

Πώς είπατε;


Διακοπές

Τι είναι τελικά αυτό που καθιστά, σε όλους μας, τόσο ελκυστικές τις διακοπές;

Ίσως η επιθυμία μας να ζήσουμε σε έναν χρόνο και έναν χώρο μη αλλοτριωμένους, μη αποξενωμένους, από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής…

Ίσως η επιθυμία μας να βιώσουμε κάποιες στιγμές, κάποιες σχέσεις, μη μεσολαβημένες από τις «επιταγές» του επαγγελματικού ή οικογενειακού ή σχεσιακού «σαβουάρ βιβρ», από τις «επιταγές» αυτής της ξεφτιλισμένης καθημερινότητάς μας…

Να μην σας κουράζω…

Ένα μικρό παραδειγματάκι για να γίνω πιο σαφής.
Ας υποθέσουμε ότι είστε φοιτητής/φοιτήτρια σε κάποια χώρα του εξωτερικού. Έχετε τους ομοεθνείς φίλους σας, έχετε τους αλλοδαπούς φίλους σας [τη στιγμή μάλιστα που κάποιος εκ των γονιών σας έχει σπουδάσει στην ίδια πόλη μερικά χρόνια πριν], έχετε τις προσωπικές σας σχέσεις.

Κάποια στιγμή όμως εγκαθιδρύεται στην πατρίδα σας μια στρατιωτική δικτατορία.
Τι κάνετε;

Στρατεύεστε στον αγώνα για την ανατροπή της.

Σ’ αυτόν τον αγώνα συνδέεστε στενά με κάποιον άλλο φίλο-συμφοιτητή-συμπατριώτη-σύντροφο. Πολύ στενά.

Η στρατιωτική δικτατορία κάποια στιγμή καταρρέει. Πολύ φυσιολογικά «χάνεστε» με τον φίλο σας. Άλλες υποχρεώσεις, άλλες προσλαμβάνουσες, που θα έλεγαν και οι ψυχολόγοι…
Περνούν τα χρόνια…

Κάποτε το φέρνει η τύχη να δουλέψετε στο ίδιο γραφείο με κάποιον αλλοδαπό συνάδελφο, αφού επιλέξατε να παραμείνετε, να ζήσετε, να εργαστείτε, στο εξωτερικό.

Ο αλλοδαπός φίλος, λοιπόν, τυχαίνει να γνωρίζει τον παλιό σας φίλο, τον παλιό σας σύντροφο. Κι όχι μόνον αυτό. Για χρόνια επισκέπτεται την πατρίδα και κάνει διακοπές μαζί με αυτόν ακριβώς τον φίλο.

Καταλαβαίνετε τώρα πού έγκειται η αλλοτρίωση, η αποξένωση του σύγχρονου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής;

Τόσα χρόνια στο ίδιο γραφείο, και ποτέ δεν το έφερε η στιγμή να συζητήσετε με τον συνάδελφό σας για το πού ή με ποιους κάνει διακοπές. Δεν έτυχε ούτε αυτός να σας πει που περνάει τις καλοκαιρινές του διακοπές, ούτε εσείς να ρωτήσετε. Δεν έτυχε να σας πει ότι περνούσε τις διακοπές του με τον παλιό φίλο σας και συναγωνιστή, και φυσικά εσείς δεν είχατε κανέναν λόγο να ρωτήσετε, για παλιές, ξεχασμένες, φιλίες…

Νομίζω ότι με το παραπάνω παράδειγμα καταλάβατε επακριβώς την έννοια των όρων «αλλοτρίωση» και «αποξένωση». Το ξέρω ότι με ευχαριστείτε που σας απάλλαξα από το επονείδιστο καθήκον να μελετήσετε τα σχετικά έργα του νεαρού Μαρξ και του Γκέοργκ Λούκατς.

Παρακαλώ!

Λεπτομέρεια Ι: το περί αλλοτρίωσης παράδειγμα, δεν είναι ούτε δικό μου ούτε φανταστικό. Αν διαβάσετε τα πρακτικά της χθεσινής ξέρετε-ποιας-δίκης θα καταλάβετε.

Λεπτομέρεια ΙΙ: Ο αλλοτριωμένος συμπατριώτης μας είναι υιός ψυχιάτρου-νευρολόγου.

Λεπτομέρεια ΙΙΙ: Την άλλη εβδομάδα, α-θεού θέλοντος και… προέδρου επιτρέποντος, θα έχουμε ακόμα ένα παρόμοιο παράδειγμα αλλοτρίωσης, από έναν άλλο υιό ψυχιάτρου-νευρολόγου.

Λεπτομέρεια IV: Ναι, την άλλη εβδομάδα θα έχουμε και τρίτο παράδειγμα αποξένωσης. Ο τέταρτος της παρέας που, σε άρθρο του προ μηνός, είχε δηλώσει ότι δεν θα καταθέσει ως μάρτυρας υπεράσπισης, τελικά κατέθεσε σήμερα. Όχι, δεν γνωρίζω την ειδικότητα του ιατρού πατρός του. Όχι ακόμα…

Την επόμενη Τετάρτη η τελευταία –ψυχιατρική– συνεδρία μας…

Το σημερινό πρωτοσέλιδο μαργαριτάρι της Ελευθεροτυπίας: «Έγκλημα στο Ίντερνετ». Θα μπορούσε να έχει επίσης τίτλο, «Έγκλημα στο 38αρι» ή «Έγκλημα στο τσεκούρι»… Τι φταίνε τα εργαλεία; Άγνωστον…

Πάντως, όπως αναφέρει στο δημοσίευμά της η εφημερίδα, στο Βόλο εξαρθρώθηκε δίκτυο παιδικής πορνογραφίας μέσω του Διαδικτύου. 48.000 φωτογραφίες παιδιών από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης… Μπα, τα όσα συμβαίνουν την τελευταία 14ετία εκεί δεν συνιστούν έγκλημα… Ούτε, βέβαια, όσα συμβαίνουν σε τεράστια αλυσίδα νηπιαγωγείων στις ΗΠΑ. Για να προστατευθούν μάλιστα οι, υψηλά και πολύ καλά πολιτικά δικτυωμένοι, ιδιοκτήτες της αλυσίδας, εφευρέθηκαν και καινούργιοι ψυχιατρικοί όροι όπως ο όρος «σύνδρομο ψευδούς μνήμης». Τα κακοποιημένα σεξουαλικώς παιδιά «δεν θυμούνται καλά»… Για να μην μιλήσουμε για τα υψηλά ιστάμενα πολιτικά στελέχη στη Μεγάλη Βρετανία… Αλλά αυτά δεν είναι θέματα με τα οποία ασχολούνται τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία…

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά προέκυψε και η είδηση ότι ο συχνός αυνανισμός δεν προκαλεί τύφλωση…
«Ευχάριστη αυτοπροστασία – Ο αυνανισμός προστατεύει από τον καρκίνο του προστάτη»…

Δίκτυα… Ζητούν, λέει, την παραίτηση του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Ντικ Τσένι, επειδή χρησιμοποίησε πλαστά έγγραφα για να δικαιολογηθεί ο πόλεμος στο Ιράκ. Κάτω τα χέρια από τον αντιπρόεδρο! Γιατί τι θα απογίνουν τότε τα δίκτυα της αυτοκρατορίας. Στο www.google.com δώστε ως θέμα αναζήτησης το «The Bush-Cheney Drug Empire».
Α, μπα. Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα… Τα πρεζόνια φταίνε…
Ή όπως έλεγε κι ο Μπέρτολτ Μπεχτ «το έγκλημα ενός ληστή τραπεζών δεν είναι τίποτα μπροστά σε εκείνο που διαπράττει ο ιδρυτής μιας τράπεζας».

Άντε γειά! Μη μπας και τη γλυτώσει ο «ημέτερος» «προς - Μιχάλη - Χρυσοχοΐδη: κάντε - κάτι - για - την -
τρομοκρατία - γαμώ - το - στανιό - σας» Τζωρτζ Τένετ.

Και μέσα σ’ όλα αυτά μεταφέρθηκε την περασμένη Δευτέρα στο Βερολίνο η τέφρα του φιλοσόφου Χέρμπερτ Μαρκούζε, που θα ταφεί κοντά στον τάφο του Γκ. Χέγκελ και του Μπ. Μπρεχτ. Αν δεν απατώμαι το νεκροταφείο βρίσκεται δίπλα στο σπίτι όπου έζησε ο Μπρεχτ για μεγάλο διάστημα της ζωής του. Στο ίδιο νεκροταφείο έχει ταφεί και ο Λ. Φόυερμπαχ. Γνωρίζω μάλιστα κάποιον που έχει φωτογραφηθεί δίπλα στους τάφους τους…

Από το Θα Φτύσω στους Τάφους Σας του Μπορίς Βιάν, στο θα-φωτογραφηθώ-στους-τάφους-σας… Διαστροφές στην κοινωνία του θεάματος…

Εν τω μεταξύ, την περασμένη Κυριακή πέθανε στην Κούβα, πλήρης ημερών, και ο μεγάλος Compay Segundo, γνωστός από το «Buena Vista Social Club».

Ο Δημήτρης Σκαρπαλέζος, φίλος του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου από τα χρόνια των Παρισίων και της αντίστασης κατά της χούντας, κατέθεσε χτες και προχτές στο δικαστήριο. Όχι, η Ελευθεροτυπία δεν αναφέρει στο σημερινό της φύλλο ότι ο Δ. Σκαρπαλέζος έχει καταθέσει εναντίον της αγωγή για μια «συνέντευξή» του, που δημοσιεύτηκε πέρυσι τον Αύγουστο. Ούτως ή άλλως, όλοι έχουμε το δικό μας ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης ή μη των πραγμάτων…

«Λοιπόν, αναρωτιέμαι για σένα τι έχεις πάθει επιτέλους! Διότι (α) οι χορηγοί της στήλης είναι διαχρονικές αξίες, και (β) οι υποψήφιοι χορηγοί της στήλης (όπως λέμε "εθελοντές Ολυμπιάδας") ποτέ δεν είναι αργά να προσχωρήσουν στο κίνημα, σύντροφε. Αλλ’ εσύ, αντίθετα, θεωρείς πως έχουν μία ημερομηνία λήξεως, ούτως ειπείν, ωσάν τυρί Αμοργού.»

Αυτά μου γράφει, μεταξύ πολλών άλλων, παλιός και αγαπημένος φίλος τόσο της στήλης όσον και εμού. Οφείλω να ομολογήσω ότι συμφωνώ μαζί του, όχι όμως όσον αφορά στα πρόσωπα-χορηγούς. Ο φίλος προτείνει εδώ και μήνες –σχεδόν έναν χρόνο– να καταστήσω χορηγό της στήλης τον Δονάλδο Ράμσφελντ, με τις «ποιητικές» δημιουργίες του οποίου ασχοληθήκαμε προ μηνός – και βάλε. Ο Δονάλδος βρίσκεται στο υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ μόνον και μόνον γιατί θεωρήθηκε ότι δεν ήτο πρέπον να υπουργοποιηθεί μια προσωπικότητα της εμβέλειας του Πωλ Γούλφοβιτς. Οι φιλοσοφικές ενασχολήσεις του Γούλφοβιτς παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, αφού επηρεάστηκε τα μάλα από τη διδασκαλία του Λήο Στράους που, γερμανικής καταγωγής όπως και ο Χ. Μαρκούζε, διέπρεψε ως φιλόσοφος στις ΗΠΑ… Οι απόψεις του Στράους και των μαθητών του κάνουν διάφορες αναλύσεις περί «φονταμενταλιστών» και «ξαναγεννημένων» χριστιανών να μοιάζουν με ξινισμένο γιδο-τυρο-παγωτό μέσα στον καύσωνα… Θα επανέλθω…

Ο φίλος προτείνει επίσης την… «χορηγοποίηση» του προσφάτως υπουργοποιηθέντος Νίκου Μπίστη. Χλωμόν. Ένας ακόμα πρώην «αριστερός» που γοητεύτηκε από τις σειρήνες του εκσυγχρονισμού και της εξουσίας…

Να «χορηγοποιούσαμε» όλο το Μπιστέικο, ιδού μια καλή ιδέα…

Τέλος με τους χορηγούς, ας αρχίσουμε με τις συγγένειες, μιας και το ’φερε το… πληκτρολόγιο.

Λοιπόν, στη γνωστή δίκη καταθέτει διπλεπώνυμη μάρτυς υπεράσπισης. Νύφη [σύζυγος του αδελφού του] γνωστού δημοσιογράφου-συγγραφέα-εκδότη, που στο παρελθόν είχε κατηγορηθεί ως ο «ψηλός» της «17 Νοέμβρη». Καταγομένη εκ Βόλου. Το έτερον επώνυμό της παραπέμπει σε γνωστό πρώην αριστερό δημοσιογράφο, που έχει στήλη σε κυριακάτικη έκδοση πρωινής εφημερίδας, επίσης καταγομένου εκ Βόλου. Δεν γνωρίζω αν υφίσταται κάποια μεταξύ τους συγγένεια.

Από τον Βόλο ξεκινήσαμε σήμερα, γι’ αλλού πηγαίναμε, στον Βόλο καταλήξαμε…

Ασπασμούς…