|
«Στο ημερολόγιο γράψαμε: "Κυκλών και καταιγίς".
Εστείλαμε το Σ.Ο.Σ μακριά σε άλλα καράβια,
κι εγώ κοιτάζοντας χλωμός τον άγριον Ινδικό
πολύ αμφιβάλλω αν φτάσουμε μια μέρα στη Μπατάβια.»
[Νίκος Καββαδίας, «Ένας δόκιμος στη γέφυρα εν ώρα κινδύνου»]
Ο κύκλος των χαμένων [από χέρι στις επόμενες εκλογές] ποιητών
[ήγουν, δημιουργών του εκσυγχρονιστικού θαύματος που βιώνουμε, πλέοντας προς
τη –σοσιαλιστική– Μπατάβια], ανασχηματίστηκε και υποσχηματίστηκε κυβερνητικώς
και εχάραξεν καινούργιαν ρόταν, νέαν πορείαν, κομματικώς…
Κυκλώνες και καταιγίδες σε μια κουταλιά νερό…
Μα η ποίηση, ποίηση. Καταγραμμένη στο journal de bord, στο ημερολόγιο καταστρώματος.
Πώς το είπε ο Γιώργος Πασχαλίδης, νέος υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, πάλαι ποτέ χορηγός της στήλης και ένθερμος οπαδός του καταστασιακού Debord, παραδίδοντας το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης στο διάδοχό του Χάρη Καστανίδη;
«Δεν
αποχωρώ από τη Θεσσαλονίκη, η σκέψη μου παραμένει εδώ και παρά το γεγονός
πως στην πολιτική πρέπει να στεγνώσεις την ψυχή σου για να συνεχίσεις, η
ψυχή μου αυτό δεν το δέχεται».
Ω!
Ο ποιητής-υπουργός επηρεασμένος και από έναν άλλον ποιητή –πρωθυπουργό και πρόεδρο της Δημοκρατίας, αυτή τη φορά– τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή, που είχε δηλώσει κάποτε: «στέγνωσα την ψυχή μου για την Ελλάδα»…
Ξέρες…
Ή όπως είχε πει πάλι ο αείμνηστος ποιητής-πρωθυπουργός: «Η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο».
Πατήστε φρένο να κατέβω. Το μέλλον προβλέπεται ξηρόν, γεμάτο ξέρες, γεμάτο υφάλους…
«Το ξέρω πως η θέση μας είναι άσχημη πολύ.
Η θάλασσα τη γέφυρα με κύματα γεμίζει.»
[Ν. Καββαδίας, «Ένας δόκιμος στη γέφυρα εν ώρα κινδύνου»]
Μήπως όμως εστέρεψεν, εξηράνθη, το ποιητικόν τάλαντον του ποιητή διαδόχου;
Όχι βέβαια!
Ο Χ. Καστανίδης αφού έπλεξε το εγκώμιο του κ. Πασχαλίδη,
του ευχήθηκε «οι τράτες και τα μεγάλα πλοία στο λιμάνι του Πειραιά να τον
βοηθήσουν, για να ανακαλύψει με πολύ μεγάλη επιτυχία τα μυστικά που κρύβονται
πίσω από τις απέραντες θάλασσες».
«Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο,
δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια […]
Μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια
που σου ’πανε μια κούφιαν ώρα στην Αθήνα.»
[Ν. Καββαδίας, «Kuro Siwo»]
Μα ούτε στιγμή δεν λησμονήσαμε τα λόγια που ’πες εσύ [«ένας Υδραίος στη Λάρισα»] μια κούφιαν ώρα στον Περαία, καθώς, μια μέρα πριν, παρελάμβανες το νέο σου υπουργείο.
Ο κ. Πασχαλίδης,
αναφερόμενος σε σχόλια για το τι γυρεύει εκεί ένας Βορειοελλαδίτης βουλευτής
που έχει σχέση μόνο με τα ποτάμια, δήλωσε πως «όλα τα ποτάμια καταλήγουν
στη θάλασσα».
«Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,
κι από ένα χωματένιο πεζό μνήμα,
δε θα ’ναι ποιητικότερο κι πι’ όμορφο,
ο διάφεγγος βυθός και τ’ άγριο κύμα;
Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα,
λόγια κοινά, κενά, "καπνός κι αιθάλη",
που ίσως διαβάζοντάς τα να με οικτίρετε,
γελώντας και κουνώντας το κεφάλι.
Η μόνη μου παράκληση όμως θα ’τανε,
τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.
Κι όπως εγώ για εν’ αδερφό εδεήθηκα,
για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε.»
[Ν. Καββαδίας, «Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ». «Φαίνεται πια πως τίποτα – τίποτα δεν μας σώζει…» Καίσαρ Εμμανουήλ]
Λόγια
κοινά, κενά, «καπνός κι αιθάλη»… ή όπως το έθεσε ένας τρίτος –«υδραίος» και
βορειοελλαδίτης– ποιητής και βουλευτής και υπουργός, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου την περασμένη Δευτέρα: «Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!»
Γεμάτη καπνό και σωματίδια κι αιθάλη…
A bord de l’ "Aspasia".
Πάνω στο πλοίο «Ασπασία» ή, μήπως, στο Bordel της Ασπασίας;
«Ταξίδευες κυνηγημένη από τη μοίρα σου
για την κατάλευκη μα πένθιμη Ελβετία,
πάντα στο deck, σε μια σαιζ-λογκ πεσμένη, κάτωχρη
απ’ τη γνωστή και θλιβερώτατην αιτία.»
[Ν. Καββαδίας, «A bord de l’ "Aspasia"»]
Κι
ας κλείσουμε τον κύκλο των χαμένων ποιητών με μια γυναίκα, μιαν ηθοποιό,
μια βουλευτή, μιαν –κυνηγημένη– υφυπουργό. «Φεύγω θεωρώντας ότι στη μάχη
για το καλό της Ελλάδας, για την επιτυχία του κυβερνητικού έργου, για την
επανεκλογή του ΠΑΣΟΚ, υπάρχουν παράπλευρες απώλειες και μια απ’ αυτές είμαι κι εγώ», δήλωσε –κάτωχρη απ’ τη γνωστή και θλιβερώτατην αιτία– αποχωρώντας από το υπουργείο Παιδείας η Ελένη Κούρκουλα.
Μας στέγνωσαν για την Ελλάδα,
σώας δεν έχομεν τας φρένας.
Για μας, για σας, για τους τρελούς,
εσείς προσευχηθείτε…
Μικρό [νέο]κυβερνητικό γλωσσάρι
Εν-μπιστη
(η) κυβέρνηση στο πλήρωμα της οποίας ανήκει και ο λοστρόμος [πρώτος υπαξιωματικός
εμπορικού πλοίου, ναύκληρος] της Ανανεωτικής Εκσυγχρονιστικής Κίνησης της
Αριστεράς [ΑΕΚΑ] Νίκος Μπίστης. Ο μοναδικός πολιτικός που υπερασπιζόταν
σταθερά όλες τις επιλογές των κυβερνήσεων Σημίτη [Ίμια, Οτσαλάν, Γιουγκοσλαβικό,
ταυτότητες, ασφαλιστικό…] όταν όλα τα κορυφαία και ανώτερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ
εγκατέλειπαν –πρώτοι αυτοί, ως μύες– ακυβέρνητο το καράβι των κυβερνητικών
επιχειρημάτων στα θολά ύδατα των –τηλεοπτικών– διαύλων.
Εν-κούλουρη (η) κυβέρνηση που στους κόλπους της έχει έναν Κίμωνα Κουλούρη,
επιφορτισμένο να πατάξει τη Σκύλα και τη Χάρυβδη του πληθωρισμού και της
ανόδου των τιμών. [«Θέλω να τρέχεις καθημερινά στις λαϊκές και να κυνηγάς
τις τιμές», είπε ο Κ. Σημίτης τηλεφωνικώς στον Κ. Κουλούρη, ανακοινώνοντάς
του την υφυπουργοποίηση. Ως άλλη Άρτεμις…
Εν-σιμίτ (η) κυβέρνηση
με πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη και υφυπουργό τον Κ. Κουλούρη, αρμόδιο για την
πάταξη της αισχροκέρδειας στην τιμή του σιμίτ, όπως λέγεται το σησαμένιο κουλούρι εις την τουρκικήν.
Αποσελήνωση
(η) Η απομάκρυνση της Σελήνης από την κυβέρνηση. [Ας ελπίσουμε ότι δεν θα
μας εκδικηθεί τον επόμενο χειμώνα παίζοντας ξανά στο θεατρικό σανίδι την
παλιά επιτυχία (;) της, «Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ».]
Υδράργυργος (ο) Παρατσούκλι του νέου γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Μιχάλη Χρυσοχοΐδη,
από τα χρόνια των εσωκομματικών ομάδων επί Ανδρέα. Υδράργυρο τον έλεγαν τότε,
γιατί άλλαζε απόψεις ανάλογα με το κλίμα που επικρατούσε. Υδράργυρο τον λένε
και τώρα… [Ανέκδοτο Ι: Γιατί ο Χρυσοχοΐδης εκλέχτηκε γραμματέας του ΠΑΣΟΚ
στις 3 Ιουλίου; Γιατί στις 4 Ιουλίου είναι όλα κλειστά στην Αμερική, λόγω
της εθνικής τους γιορτής. Ανέκδοτο ΙΙ: Πως θα μετονομάσει ο Χρυσοχοΐδης το
ΠΑΣΟΚ; Πανελλήνιο Αστυνομικό Σώμα Ομάδων Καταστολής. Ανέκδοτο III: Πώς θα
ονομάζονται τώρα οι Τοπικές Οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ; Πολυδύναμα –αστυνομικά–
Τμήματα… Κι όλα αυτά για ένα κακοφτιαγμένο κινέζικο ξυπνητήρι…]
«Viver de bord» και «changer de bord»
«Ν’
αλλάξω πορεία, ν’ αλλάξω πολιτικές αντιλήψεις;» αναρωτιόταν εναγωνίως τους
τελευταίους μήνες ο βαφτισιμιός της πριγκιποπούλας.
Και, ως άλλος Αγαμέμνων, αποφάσισε να θυσιάσει… την Ιφιγένεια, τον Κώστα Λαλιώτη.
«Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω: "σε προδίνω",
κι ο γρύλος το ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού.
Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν
και συ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές
στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα
που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές.»
[Ν. Καββαδίας, «Εσμεράλδα»]
Κι έριξε, ο Κ. Λαλιώτης, τα «καρφιά» του, πως τάχατες ο Μίλερ και οι Αμερικανοί τη θυσία του απαιτήσαν.
Γιαουρτωμένος
από τους αντιαμερικάνους διαδηλωτές τον περασμένο Φεβρουάριο στην Αθήνα,
«θυσιασμένος» από τους αμερικανοπασοκτζήδες ως αντιαμερικανός, «στερνή [;]
φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα»…
Κι ελάχιστοι βρεθήκαν καλή, για σένα, κουβέντα να ειπούν.
Όμως, θα πεις…
«Και μεις, που κάμαμε πετσί την καραβίσια βρώμα,
στο πόρτο θα κερδίσουμε και πάλι στα χαρτιά.»
[Ν. Καββαδίας, «Μουσώνας»]
Μα καταπώς μας λένε τώρα αυτοί,
ο ούριος άνεμος
–στων πασοκών τα πλοία–
τα ιστία πια φουσκώνει,
και…
«Με ελάτινα κουπιά
σκίζουν τα κύματα
σπρωγμένοι απ’ τον άνεμο
που τα πανιά κολπώνει,
πλούτη πολλά αχόρταγοι
στα σπίτια τους να πάρουν.
Ζεσταίνει πάντα την καρδιά
του κέρδους η ελπίδα,
όμως δεινών αχόρταγη γεννήτρα
στους θνητούς
που πλανιώνται μες στο κύμα
και σε ξένες χώρες φτάνουν
απ’ τον πόθο σπρωγμένοι
μ’ ένα όνειρο κοινό
πλούτη να χορτάσουν, πλούτη!»
[Ευριπίδης, «Ιφιγένεια εν Ταύροις»]
Πλούτη πολλά αχόρταγοι
στα σπίτια τους να πάρουν.
Πλούτη να χορτάσουν, πλούτη!
Κατά τα άλλα…
– Ποιον και ποιαν κάρφωνε την περασμένη Κυριακή ο Μάρκος Μουζάκης γράφοντας [Το Παρόν], «δηλαδή τώρα η ξανθιά θα ανεβοκατεβαίνει Θεσσαλονίκη-Πειραιά;»
–
Αμερικανική πρόκα [από την ίδια εφημερίδα]: στη δεξίωση της αμερικανικής
πρεσβείας για την εθνική γιορτή των ΗΠΑ στις 4 Ιουλίου, «Ο Σωκράτης Κόκκαλης
εμφανίστηκε με τη σύζυγό του Ελένη και είχαν θερμότατους εναγκαλισμούς με
το ζεύγος Μίλερ. Η κ. Μίλερ, συστήνοντας τον επιχειρηματία στον νέο επιτετραμμένο
της αμερικανικής πρεσβείας, πέταξε… φονική ατάκα: "Να σας συστήσω τον κ.
Κόκκαλη, ο οποίος δεν ξέρω τι ακριβώς κάνει, αλλά πάντως κάτι κάνει…"»
– Οι πολυαναμενόμενες προτάσεις της στήλης για ονειρεμένες διακοπές.
Μακράν η καλύτερη πρόταση είναι το τετραήμερο στο διάστημα, που στοιχίζει
κάτι λιγότερο από 8.000 ευρώ. Πού ξέρετε; Μπορεί να είστε και ο/η πρώτος/η
που θα συναντήσει τους Έψιλον, στην –πολυαναμενόμενη– νέα κάθοδό τους στον
πλανήτη μας. «Ακόμα τούτη την άνοιξη/ τούτο το καλοκαίρι/ ώσπου να ’ρθουν
οι Έψιλον/ τη λευτεριά να φέρει» [δημώδες, αττική σύνταξις].
Δεύτερη πρόταση:
Αν αναλογιστείτε το κόστος νυχτερινής ζωής στο Βερολίνο [2 ευρώ το μισό λίτρο
μπύρας, 2,70 ευρώ το ουίσκυ, 5-9 ευρώ το πιάτο φαγητού], μην το συζητάτε!
Αν είναι να κάνετε διακοπές στην Ελλάδα για πάνω από δέκα ημέρες, συμφέρει
σε κάθε περίπτωση να πάτε στην Ευρώπη. Οπουδήποτε. Θα πληρώσετε, μαζί με
τα αεροπορικά εισιτήρια, τα ίδια – αν όχι λιγότερα– και θα πάρετε και τον
ευρωπαϊκό σας αέρα.
Τρίτη πρόταση: Take the mountains. «Για
το άστρο της Ανατολής κινήσαμε μικροί. / Πουλί, πουλάκι στεριανό, θάλασσα
δε σου πρέπει!» [Ν. Καββαδίας] Όταν οι άλλοι πάνε το χειμώνα για σκι στην
Αράχωβα ή στο Περτούλι ή στο Μέτσοβο, εσείς πάρτε τα βουνά καλοκαιριάτικα.
Δροσιά, λίγος κόσμος, καθαρός αέρας, πεύκα, έλατα, καλό φαΐ… Θα σας λείψει
το clubbing; Προφανώς δεν ξέρετε από πανηγυρίζειν!
Τέταρτη πρόταση:
Αφού όπου και να πάτε θα τα ακουμπήσετε και ευχαριστημένοι δεν θα μείνετε,
γιατί δεν πάτε Μύκονο; Θα δώσετε κατιτίς παραπάνω αλλά το σέρβις εκεί είναι
service με όλη την –αγγλική– σημασία της λέξης.
Πέμπτη πρόταση:
θέλετε σώνει και καλά θάλασσα, αλλά όχι Μύκονο; Πάρτε ένα οποιοδήποτε πλοίο
και ταξιδέψτε μέχρι κάποιο από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου [Μυτιλήνη,
Χίο, Σάμο, Κω, Ρόδο…] Πιείτε έναν φρέντο [η τιμή στα ελληναράδικα καφενεία
έχει διαμορφωθεί στα 3,5 ευρώ] και, αμέσως μετά, πάρτε ένα καραβάκι και πηγαίνετε
Τουρκία. Αιγαίο είναι κι εκεί, και θα σας έρθει και πιο φτηνά.
Έκτη πρόταση:
Επιμένετε ελληνικά; Μην πάτε με τίποτα σε ενοικιαζόμενα δωμάτια ή σε ξενοδοχεία-οικογενειακές
επιχειρήσεις. 47 ευρώ λέει το δίκλινο άνευ, και 53 ευρώ με αιρκοντίσιον.
Και αλλαγή σεντονιών και καθάρισμα κάθε όποτε το θυμηθούν. [10 ευρώ, λέει,
πληρώνουν για κάθε δίκλινο στην Κέρκυρα οι Άγγλοι tour operator. Και οι Ελληναράδες
ξενοδόχοι πόσο μας το χρεώνουν; Και μετά μιλούν για κρίση…] Προτιμήστε τις
προσφορές των μεγάλων ξενοδοχειακών επιχειρήσεων. Θα σας έρθει σχεδόν το
ίδιο…
Έβδομη πρόταση: Δεν σας περισσεύουν ευρώπουλα για διακοπές;
Η μισή ντροπή δική τους –των φίλων σας και των γνωστών σας– και η μισή δική
σας. Ζητείστε τους τα κλειδιά του εξοχικού και πηγαίντε εσείς όταν εκείνοι
θα έχουν τελειώσει τις διακοπές τους.
Όγδοη πρόταση: Είτε
πάτε είτε δεν πάτε διακοπές, να έχετε πάντα κατά νου ότι ανεξάρτητα από το
επίρρημα [πέρασα «φανταστικά», «υπέροχα», «μοναδικά» κ.ο.κ.] κανείς μα κανείς
δεν πέρασε «καλύτερα» από εσάς. Η διαφήμιση της Cosmote, με τον τύπο που
φτάνει στην Bikini Beach, είναι όλα τα λεφτά…
Ένατη –σχεδόν– πρόταση:
Μπαγάσηδες! Είτε βουνό είτε θάλασσα, υπάρχουν και χειρότερα. Καθώς εσείς
θα κατεβαίνετε στον Πειραιά για να πάρετε το «έκτατο δρομολόγιο» για το νησί
των διακοπών σας, εγώ θα λιώνω απέναντι από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας,
περιμένοντας να δω –έστω και από μακριά– το είδωλό μου. Ευτυχώς έχει κάτι
δεντράκια εκεί πέρα…
Δέκατη πρόταση: Μείνετε στο κλεινόν [ή όποιο άλλο] άστυ. Κενόν είναι υπέροχον!
Ενδέκατη πρόταση: Αν πάτε κατά Αμοργό, πιείτε κι ένα ρακόμελο στην υγειά μας!
Δωδέκατη πρόταση: Σύλια, τι προτείνεις;
Korydallos
Mπαγκαλόουζ, φυσικά: Pουμ σέρβις, κλιματισμός, τρία γεύματα την ημέρα, ησυχία,
τάξη, ασφάλεια, εκρηκτικές γνωριμίες! Kαι όλα αυτά, χωρίς να ξοδέψετε ούτε
ένα ευρώ.
|
