|
Κι εκεί που νομίζαμε πως είχαμε πια ησυχάσει, από όλα αυτά κι από όλα εκείνα,
κι εκεί που πιστέψαμε πως μπορούσαμε πια να ηρεμήσουμε παρακολουθώντας από
τηλεοράσεως καρό τραπεζομαντηλάκια να καλύπτουν οθόνες υπολογιστών και πληκτρολόγια
–αφήνοντας απ’ έξω τα ποντίκια–, κι εκεί που νομίζαμε ότι οι μπολσεβίκοι
και οι φασίστες ανήκουν πια στο αμαρτωλό ψυχροπολεμικό –και μη– παρελθόν
της ανθρωπότητας, αυτοί οι μπαγάσηδες εισβάλλουν από τις τηλεοπτικές –και
όχι μόνον– καμινάδες και αναστατώνουν τη ζωή, την ύπαρξη και την αισθητική
μας.
Και εξηγούμαι: τελικά αποδεικνύεται πανηγυρικά ότι, όλες αυτές
τις δεκαετίες, οι «μόνοι» που γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα για τον Επαναστατικό
Λαϊκό Αγώνα [ΕΛΑ] ήταν οι μπολσεβίκοι της Στάζι, μέσω των «διασυνδέσεών» τους με τον αρχιτρομοκράτη Κάρλος Ραμίρες Σάντσες, του υπαρχηγού του Γιοχάνες Βάινριχ
και ποιος ξέρει ποιων άλλων… Ενώ οι της άλλης πλευράς κοιμόντουσαν τον ύπνο
«του δικαίου». Υποτίθεται… Εκτός κι αν είχαν κι εκείνοι καμιά «επαναστατική
οργάνωση» για να παίζουν. Λέμε τώρα…
Και –ξανά– εξηγούμαι:
Ουπς! Ξαφνικά εμφανίστηκαν από το πουθενά και οι κακοί της άλλης πλευράς.
Ιδού τι δήλωσε χτες το βράδυ στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τη
διαφθορά, στο Κοινοβούλιο του μπανανιστάν, ο πολυχρονεμένος εφέντης μας,
βαφτισιμιός της πριγκιποπούλας, πρόεδρος όλων των σοσιαλιστών, πρόεδρος όλης
–σχεδόν– της Ευρωπαϊκής Ένωσης [πλην εκείνων που πιστοί στα –προ επταετίας
και περί Ιμίων– κελεύσματά του «ευχαριστούν τους Αμερικανούς»] για τούτο
το εξάμηνο κ.ο.κ.:
«Αυτά τα έχει ξανακούσει ο λαός και είναι γνωστές
οι συνταγές του παρελθόντος. Οι λέξεις δωροδοκία, τακτοποίηση φίλων, διάβρωση
θεσμών, κατασπατάληση, σκάνδαλα, υπερβάσεις, προχειρότητα, σήψη κ.λπ., ήταν
τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε ο Γ. Παπαδόπουλος και οι δορυφόροι του
για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους» είπε ο κ. Σημίτης, σημειώνοντας, ωστόσο,
ότι τα στελέχη της ΝΔ «εν αγνοία τους» αναπαράγουν την ίδια φρασεολογία.
«Δεν σας φοβίζει αυτό το ύφος; Δεν διακρίνει η νεοδεξιά ότι γίνεται ακροδεξιά;»
αναρωτήθηκε ο κ. Σημίτης και κατέθεσε στη Βουλή ένα φυλλάδιο της χούντας.
…Αναρωτήθηκε ο κ. Σημίτης και κατέθεσε στη Βουλή ένα φυλλάδιο της χούντας…
Κι εμείς πιστοί στα κελεύσματα «του νονού της διαφθοράς και του Τζούλιο Αντρεόττι της Ελλάδας», που λέει κι ο Γιώργος Τράγκας, παίρνουμε «γραμμή» από τον κύριο πρόεδρο –τον El Senor Presidente, καταπώς έγραφε και ο Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας–και,
αφήνοντας την επικαιρότητα στην άκρη, συνεχίζουμε από εκεί που είχαμε σταματήσει
την περασμένη εβδομάδα. Και πρώτος καλεσμένος μας είναι ο…
…Γεώργιος Παπαδόπουλος
Ο
μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, επικεφαλής κλιμακίου αξιωματικών,
επισκέφθηκε την Κύπρο τον Αύγουστο του 1960, για να οργανώσει την Κεντρική
Υπηρεσία Πληροφοριών της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας, στα πρότυπα της
αντίστοιχης ελλαδικής ΚΥΠ. Η αποστολή αυτή ανατέθηκε από τις αμερικανικές
υπηρεσίες στον υπουργό Εσωτερικών της Κύπρου Πολύκαρπο Γιωρκάτζη [ή
Γεωρκάτζη], στον οποίο κατέληγαν πακτωλοί αμερικανικών δολαρίων στο πλαίσιο
των προγραμμάτων καταπολέμησης του κομμουνισμού [Μακάριος Δρουσιώτης, «Η
Επέμβαση του ΙΔΕΑ στην Κύπρο από το 1960 μέχρι το 1967», Ιστορικά (Ελευθεροτυπία),
τ. 3, 27/40]. Ο Γιωρκάτζης, από τα πρώτα μέλη της Εθνικής Οργανώσεως Κυπρίων
Αγωνιστών [ΕΟΚΑ] του στρατηγού Γρίβα, εκτός από το υπουργείο Εσωτερικών ανέλαβε
από τον Δεκέμβριο του 1963 και το υπουργείο Αμύνης της Κύπρου. «Μετά το στρατιωτικό
πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 ο Γεωρκάτζης συνδέθηκε με φιλικό δεσμό
με το Γεώργιο Παπαδόπουλο, ενώ αργότερα συνήψε φιλία και με τον Αλέκο Παναγούλη…»
Όταν αποδείχτηκε ότι ο Γεωρκάτζης είχε εφοδιάσει τον Παναγούλη «δια παντοειδούς
στρατιωτικού υλικού», το οποίο ο τελευταίος χρησιμοποίησε στην απόπειρα δολοφονίας
κατά του Παπαδόπουλου [13 Αυγ. 1968], η χούντα των Αθηνών αξίωσε την άμεση
απομάκρυνσή του από την κυπριακή κυβέρνηση. Ο Γεωρκάτζης υπέβαλε οριστικά
την παραίτησή του στις 27 Οκτωβρίου 1968. Αργότερα, και αφού είχε επιστρέψει
στην Κύπρο, «σε συνεργασία με Ελλαδίτες χουντικούς αξιωματικούς και όργανα
της ΚΥΠ, μετέσχε στην οργάνωση της δολοφονικής απόπειρας εναντίον του Μακαρίου
της 8ης Μαρτίου 1970». Όταν στις ανακρίσεις αποδείχθηκε η ενοχή του αποπειράθηκε
να διαφύγει στο εξωτερικό, συνελήφθη και του απαγορεύθηκε η έξοδος από τη
χώρα. Στις 15 Μαρτίου 1970 δολοφονήθηκε από τους χουντικούς συνενόχους του
σε ερημικό σημείο κοντά στη Λευκωσία. Μπερδεμένες ιστορίες…
Ο Γεωρκάτζης
ανέπτυξε, λέει, φιλίες με τον Παπαδόπουλο μετά το 1967. Το 1960, όταν έστηναν
μαζί την ΚΥΠ της Κύπρου, τι έκαναν; Πιθανώς να έπαιζαν το «δεν σε ξέρω,
δεν με ξέρεις», σε στενή συνεργασία, βέβαια, με τον Ρίτσαρντ Γουέλς,
που είχε κι εκείνος μόλις «καταπλεύσει» στο νησί. Την ίδια περίοδο [1960]
ή λίγο αργότερα [1962, οι πηγές είναι αντιφατικές] είχε καταπλεύσει στο νησί
κι ένας άλλος γνώριμός μας, ο Ρόναλντ Έστες, υποσταθμάρχης της CIA
στην Αθήνα, όταν δολοφονήθηκε ο Ρ. Γουέλς. Γνωστού όντος ότι ο Γ. Παπαδόπουλος
ήταν επί σειρά ετών [μετά ή πριν το 1960;], ο σύνδεσμος CIA-ΚΥΠ στην Ελλάδα,
μπορούμε να εικάσουμε ότι μεταξύ των τριών ανδρών, Παπαδόπουλου, Γεωρκάτζη,
Γουέλς [ίσως και του Έστες] αναπτύχθηκε τότε μία «σταθερή» φιλία. Αν και
Παπαδόπουλος-Γουέλς θα πρέπει να είχαν αναπτύξει «ιδιαίτερη» σχέση χρόνια
πριν, κατά τη διάρκεια της οκτάχρονης [1951-1959] θητείας του δεύτερου στη
χώρα μας. Έτσι, δεν προκαλεί και μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι, όταν στα
τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Ρ. Γουέλς βρισκόταν στη Γουατεμάλα βρέθηκαν
εκεί και δύο μέλη της ΕΟΚΑ, που συμμετείχαν «στο εργαστήριο» της CIA, όπως
είδαμε την περασμένη εβδομάδα. Στο «εργαστήριο» είχαν επιμορφωθεί, τότε,
και άλλα στελέχη της Μαύρης ή Φασιστικής Διεθνούς. Αλλά ας κάνουμε πρώτα
μία μικρή παρένθεση.
Ρόναλντ Έστες
«Πολλοί
από τους αξιωματούχους της CIA που δουλεύουν [στην Ελλάδα] με την κάλυψη
της JUSMAGG [Αμερικανική Στρατιωτική Αποστολή – Joint United States Military
Advisory Group in Greece] έχουν ενδιαφέρον παρελθόν και προϋπηρεσία, άλλοτε
με την κάλυψη του Σταίητ Ντηπάρτμεντ και άλλοτε του Ινστιτούτου για τη Διεθνή
Ανάπτυξη (AID). Ο Ronald Estes, για παράδειγμα, υπηρέτησε με την κάλυψη του
Σταίητ Ντηπάρτμεντ στις πρεσβείες των ΗΠΑ στη Λευκωσία (1962-64), στην Πράγα
(1965-67) και στη Βηρυτό (1970-73). Προτού πάει στην Πράγα πήρε μαθήματα
της τσεχοσλοβάκικης γλώσσας και μαθήματα ελληνικών πριν τοποθετηθεί στη Λευκωσία»,
έγραφε το 1977 ο Φίλιπ Αίητζυ [«Ο "Νέος Αμερικανικός Παράγοντας" και η "Συγκαλυμμένη Δραστηριότητα" της CIA στην Ελλάδα», Αντί,
τ. 73, 11-11-1977, σελ. 15], πράκτορας της CIA επί δώδεκα έτη, που εγκατέλειψε
την «ενεργό δράση» το 1969, καταγγέλλοντας έκτοτε της μεθόδους του ευαγούς
ιδρύματος του Λάνγκλεϋ.
Στο ίδιο τεύχος του Αντί [σελ 27],
και σε αφιέρωμα σχετικά με όλους τους –γνωστούς– πράκτορες της CIA που είχαν
ποτέ υπηρετήσει στη χώρα μας, αναφέρεται ότι ο Ρ. Έστες, πριν υπηρετήσει
στην Κύπρο (1960-64) είχε υπηρετήσει «για αρκετό χρονικό διάστημα στη Θεσσαλονίκη
με την κάλυψη της JUSMAGG… Μετά την αποκάλυψη του ονόματός του από το Athens News (Νοέμβρη 75) έφυγε από την Αθήνα, άγνωστο πότε ακριβώς…»
Παραγκοδιαγωνισμός
Ο Ρόναλντ Έστες,
υποσταθμάρχης της CIA στην Αθήνα την εποχή που δολοφονήθηκε ο Ρ. Γουέλς,
στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ήταν σταθμάρχης της «υπερεσίας» στη Μαδρίτη.
Παρότι η CIA γνώριζε τις προετοιμασίες κάποιων φρανκιστών αξιωματικών για
την πραγματοποίηση στρατιωτικού πραξικοπήματος, ουδέν έπραξε. Το πραξικόπημα
εκδηλώθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1981, όταν στρατιωτικοί με επικεφαλής τον
Αντόνιο Τεχέρο Μολίνα κατέλαβαν το ισπανικό κοινοβούλιο. Το πραξικόπημα
απέτυχε παταγωδώς… Μερικές φορές τα πραξικοπήματα πετυχαίνουν καλύτερα τους
σκοπούς τους όταν αποτυγχάνουν… Στέλνουν τα κατάλληλα μηνύματα στους κατάλληλους
ανθρώπους…
Σωστή απάντηση έδωσαν τρεις φίλοι της στήλης. Ο ένας,
που δεν θέλει να γίνουν γνωστά τα όποια στοιχεία του, έκανε την πολύ απλή
σκέψη και μία ακόμα απλούστερη έρευνα στο www.google.com: «Με τόση Λατινική
Αμερική που κυκλοφορεί εσχάτως στη στήλη σου, έψαξα για "Ronald Estes"+Grecia
και για "Ronald Estes"+Atenas. Και με τη δεύτερη προσπάθεια, ιδού: μία και
μοναδική σελίδα: http://www.geocities.com/f_franco.geo/23f.htm». Εύγε!
Σωστά
στο διαγωνισμό απάντησαν, φυσικά, και οι δύο κολλητοί μου, με τους οποίους
έχουμε στήσει ουκ ολίγους παραγκοδιαγωνισμούς. Αυτοί απλώς θυμήθηκαν το πραξικόπημα
του Τεχέρο. Δεν έψαξαν στο διαδίκτυο, δεν έστειλαν e-mail κι έτσι δεν κερδίζουν
απολύτως τίποτα. Sorry guys!
Γουατεμάλα 1954
Οι
αδελφοί Ντάλλες [Τζων-Φόστερ και Άλλεν], που το 1954 οργάνωσαν στη Γουατεμάλα
το πραξικόπημα της United Fruit, σε πείσμα όλων των θεωριών που διατυπώνονται
κατά καιρούς για να ερμηνεύσουν τα ανερμήνευτα της –συμμορίας και εταιρείας–
Πλανήτης Γη Α.Ε., κατάγονταν από μία εξαιρετική οικογένεια. Ο παππούς τους [πατέρας της μητέρας τους] Τζων Γουώτσον Φόστερ είχε διατελέσει υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ -1892-1893] επί προεδρίας Μπέντζαμιν Χάρρινγκτον. Ο δε –εκ γάμου– θείος τους Ρόμπερτ Λάνσινγκ
ήταν υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ [1915-1920] επί προεδρίας Γούντροου Γουίλσων.
Οι αδελφοί Ντάλλες είχαν συνοδεύσει, ως σύμβουλοι, τον θείο τους στη διάσκεψη
των Βερσαλλιών, το 1919. Αλλά αν αρχίσουμε με τα βιογραφικά των δύο αδελφών
Ντάλλες… Να αναφέρουμε ότι η αδελφή τους, Ελεάνορ Ντάλλες, ήταν ανώτατο στέλεχος του υπουργείο Εξωτερικών [σχέσεις με τη Γερμανία]. Και κάτι χαριτωμένο: ο γιος του Τζων-Φόστερ Ντάλλες Έιβερυ Ντάλλες,
στις 23 Φεβρουαρίου 2001, χρίστηκε καρδινάλιος από τον πάπα στη Ρώμη… Και
όπως λέμε κι εμείς οι… σχισματικοί, σ’ αυτές τις περιπτώσεις «Εcce sacerdos magnus qui in diebus suis placuit Deo».
Και
για του λόγου το αληθές, για το πόσο ευχαριστημένος είναι ο Κύριος με τους
αρχιερείς Του, επί της Πλανήτης Γη Α.Ε., ας κλείσουμε το παρόν υποκεφάλαιο
με μία ακόμη –άσχετη– πληροφορία:
Έχουμε ήδη αναφέρει ότι πρέσβης των ΗΠΑ στη Γουατεμάλα το 1954 ήταν ο «ημέτερος» Τζων Πιουριφόυ, στενός φίλος της βασιλίσσης Φρειδερίκης. Επικεφαλής τότε της CIA [CIA’s operation chief] στη Γουατεμάλα ήταν κάποιος Frank Wisner. Στενός φίλος του Γουίλλιαμ «Άγριου Μπιλ» Ντόνοβαν,
ιδρυτού του OSS, προδρόμου υπηρεσίας της CIA, αλλά και του Άλλεν Ντάλλες,
με τον οποίο έστησαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την υπό τον ναζί στρατηγό
της Βέρμαχτ και γερμανό αρχικατάσκοπο Ράινχαρντ Γκέλεν, μυστική υπηρεσία της Δυτικής Γερμανίας. Δια την αντιμετώπισιν του «ερυθρού κινδύνου», φυσικά…
Ο
Φρανκ Γουίσνερ είχε συμμετάσχει και στο πραξικόπημα για την ανατροπή του
Μοσαντέκ στο Ιράν το 1953, αλλά και σε κάποιες επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης
του Σουκάρνο στην Ινδονησία. Ο Γουίσνερ συνέλαβε την ιδέα του «Ράδιο Ελεύθερη
Ευρώπη», και είχε καρφώσει –άθελά του– στον διπλό κατάσκοπο Κιμ Φίλμπυ,
τις επιχειρήσεις για την ανατροπή του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία,
στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Ο Φρανκ Γουίσνερ αυτοκτόνησε το 1965.
Ο Φρανκ Γουίσνερ
ο νεώτερος, γιος του προηγούμενου, μετά από χρόνια υπηρεσίας στο αμερικανικό
Πεντάγωνο, προσλήφθηκε από τη γνωστή και μη εξαιρετέα Enron, στη χρεοκοπία
της οποίας –πέρυσι– συνέβαλε και ο ίδιος τα μέγιστα.
Παραγκοδιαγωνισμός
Ο Κύριός μας [nuestro Senor] αγαπά τους αρχιερείς Του, όπως είδαμε.
Ερώτηση [μόνον για τακτικούς αναγνώστες]: τι συγγένεια είχε η βασίλισσα Φρειδερίκη με τη νονά του ημέτερου El Senor Presidente;
Φύγαμε από την κακιά Γουάτε και φτάσαμε στη χειρότερη Γουάτε
Το
λογοπαίγνιο με τις λέξεις mala [κακιά – Guate-mala] και peor [χειρότερη –
Guate-peor] περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την κατάσταση που επικράτησε
στη χώρα επί σαράντα χρόνια μετά το πραξικόπημα United Fruit-Ντάλλες-Πιουριφόυ-Γουίσνερ
το 1954. Τα θύματα των διάφορων στρατιωτικών κυβερνήσεων ανέρχονται σε περισσότερα
από 100.000 χιλιάδες, και ίσως να προσεγγίζουν τις 200.000 χιλιάδες.
Στο
«εργαστήριο της CIA» στη Γουατεμάλα, όπως αναφέραμε και την προηγούμενη εβδομάδα,
εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στη Λατινική Αμερική η μέθοδος των μαζικών εξαφανίσεων.
Το πρώτο καταγεγραμμένο περιστατικό συνέβη τον Μάρτιο του 1966, όταν και
«εξαφανίστηκαν» πάνω από είκοσι στελέχη και μέλη του Κόμματος των Εργατών
της Γουατεμάλας. Η CIA είχε «ενημερώσει» σχετικά και τα Κεντρικά, όπως φαίνεται
και σε αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της εποχής.
Κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του 1954 πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Κοσταρίκα ήταν ο Ρόμπερτ Χιλλ,
που φυσικά βοήθησε με όποιον τρόπο μπορούσε τις «δυνάμεις της ελευθερίας».
Ο Ρ. Χιλλ ήταν πρεσβευτής στην Κοσταρίκα το 1953-54, στη Γουατεμάλα αμέσως
μετά την αποχώρηση του Τζ. Πιουριφόυ, στο Μεξικό [1957-1961], στην Ισπανία
[1969-1972].
Στη Μαδρίτη συνήψε πολύ στενές σχέσεις με τον Χοσέ Λόπες Ρέγα,
που ήταν γνωστός και ως «μάγος» [brujo]. Ο Λόπες Ρέγα είχε ξεκινήσει από
λοχίας του στρατού τη δεκαετία του 1950 και είχε γίνει δεξί χέρι του Χουάν Περόν.
Ο Χουάν Περόν, μετά την ανατροπή του το 1955, είχε εγκατασταθεί στη Μαδρίτη,
όπου και παντρεύτηκε, το 1961, την τρίτη σύζυγό του Ιζαμπέλ. Η Εβίτα Περόν είχε πεθάνει το 1952.
Ο
Λόπες Ρέγα υπήρξε «προσωπικός γραμματέας» του Περόν σε όλη τη διάρκεια της
εξορίας και μέχρι την επιστροφή του Περόν στην Αργεντινή το 1973 και την
επανεκλογή του ως προέδρου της χώρας. Τότε, ο Λόπες ανέλαβε το υπουργείο
Κοινωνικής Πρόνοιας, στο οποίο υπάγονταν και οι δυνάμεις ασφαλείας. Μετά
το θάνατο του Περόν, τον επόμενο χρόνο, πρόεδρος ανέλαβε η μέχρι τότε αντιπρόεδρος
Ιζαμπέλ Περόν, ενώ ουσιαστικά κυβερνούσε ο Λόπες Ρέγα. Εκείνη την περίοδο
οργάνωσε την περιβόητη Αντικομμουνιστική Συμμαχία της Αργεντινής [που είναι
γνωστή με τα καστιλιάνικα αρχικά της ΑΑΑ - Alianza Anticomunista Argentina].
Η ΑΑΑ ανέλαβε να αντιμετωπίσει τον «ερυθρό κίνδυνο» στην Αργεντινή, βαδίζοντας
στο δρόμο που κάποιοι άλλοι είχαν χαράξει, λίγα χρόνια νωρίτερα, στη Γουατεμάλα.
Οι απαγωγές, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες και οι εξαφανίσεις ήταν πια στην
ημερήσια διάταξη.
Αρωγός στις άοκνες προσπάθειες του Λόπες Ρέγα και
της ΑΑΑ ήταν ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αργεντινή, και παλιός γνώριμος του
Λόπες από τα χρόνια της Μαδρίτης, Ρόμπερτ Χιλλ. Το δίδυμο «ανακάλυψε» τότε
ότι ο «ερυθρός κίνδυνος» δεν αρκούσε. Κι όπως είχε δηλώσει ο ίδιος ο Λόπες,
σε κοινή εμφάνιση των δύο ανδρών στην αργεντίνικη τηλεόραση, το 1974, «Οι
αντάρτες είναι οι βασικοί χρήστες των ναρκωτικών στην Αργεντινή. Άρα, η εκστρατεία
κατά των ναρκωτικών θα είναι αυτομάτως και εκστρατεία κατά των ανταρτών»…
Σε παλιότερο κείμενό μου [«Ο Κύκλος Pinay, η Στοά Ρ-2, η ελληνική χούντα, η τρομοκρατία στην Ελλάδα, ο Α. Στριγάς και ο Κ. Πλεύρης»] είχα ασχοληθεί με κάποιες άλλες όψεις του ίδιου ζητήματος. Ο Στέφανο Ντέλλε Κιάιε,
για παράδειγμα, είχε βρει τότε καταφύγιο στην Αργεντινή και είχε ενταχθεί
στους κόλπους της ΑΑΑ. Αργότερα, συμμετείχε στη διοργάνωση του «πραξικοπήματος
της ηρωίνης» στη Βολιβία, το 1980. Ο Ντέλλε Κιάιε είχε περάσει και από την
Ισπανία, φυσικά.
Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι το ότι ο Ντέλλε
Κιάιε είχε επισκεφτεί και τη χώρα μας την εποχή της δικτατορίας, μαζί με
δεκάδες Ιταλούς νεοφασίστες, που έρχονταν για ιδεολογική και στρατιωτική
εκπαίδευση στην Αθήνα και σε κάποιο στρατόπεδο της Κέρκυρας. Η ελληνική χούντα,
οι πράκτορές της και οι θεωρητικοί της είχαν πολύ καλές διεθνείς σχέσεις…
Άλλες ιστορίες – προσεχώς…
Ο Λόπες Ρέγα ήταν κι αυτός μέλος της P-2 και είχε στενότατες σχέσεις με τον Μέγα Διδάσκαλο Λίτσιο Τζέλλι. Η Στοά P-2 και ο Κύκλος Pinay αποτελούσαν τότε τα καθοδηγητικά όργανα της Μαύρης Διεθνούς…
Ένας άλλος γνώριμος του Ρόμπερτ Χιλλ ήταν και ο Γουατεμαλτέκος Μάξιμο Σέπεντα,
ηγέτης των «ταγμάτων θανάτου» της χώρας του στα τέλη της δεκαετίας του 1960
και στο πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 1970. Ας κλείσουμε κάπου εδώ την περιγραφή
αυτού του κυκλώματος, αναφέροντας ότι ο στενός σύντροφος του Ντέλλε Κιάιε,
και περιβόητος φασίστας, ο Γάλλος Υβ Γκερέν-Σεράκ, ιδρυτής μεταξύ
άλλων και του «πρακτορείου» ειδήσεων Aginter Press, παράρτημα του οποίου
λειτουργούσε στα χρόνια της χούντας στην Αθήνα, είχε και εκείνος «πολεμήσει»
στο πλευρό των «ταγμάτων θανάτου» της Γουατεμάλας, εκεί κάπου προς το τέλος
της δεκαετίας του 1960…
Προς τι όλα αυτά;
Άτομα
του καλού κόσμου. Άνθρωποι της υψηλής κοινωνίας. Της πολιτικής. Των αόρατων
και ορατών «υπερεσιών». Ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι υπαρκτών και πιθανολογούμενων
[δεν μπορούμε να είμαστε και για όλα σίγουροι] σχέσεων.
Με μια κοινή αφετηρία. Ένα ερώτημα. Πολύ απλό ερώτημα:
Γνώριζε ο, φερόμενος ως αρχηγός της 17 Νοέμβρη, Αλέξανδρος Γιωτόπουλος το πρώτο θύμα της οργάνωσης, τον σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, Ρίτσαρντ Γουέλς; Και αν όχι, μήπως τον γνώριζε ο Μήτσος Γιωτόπουλος; Και αν η απάντηση είναι και πάλι αρνητική, πόσους κοινούς γνωστούς είχαν οι Μήτσος Γιωτόπουλος και Ρίτσαρντ Γουέλς;
Γιατί πρέπει να είχαν κάμποσους κοινούς γνωστούς.
Ο
Μήτσος Γιωτόπουλος όλη τη δεκαετία του 1950 και μέχρι το θάνατό του, το 1965,
εκινείτο σε «γνωστούς αντικομμουνιστικούς κύκλους».
Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες,
«Ο
ίδιος ο [Μήτσος] Γιωτόπουλος παραμένει σε ένα κύκλο αντικομμουνιστών σοσιαλιστών
της δεκαετίας του 1950 (Νέος Μαχητής της ΠΟΔΝ και Διεθνής Ζωή, όπου ηγετικός
παράγοντας είναι ο μετέπειτα υφυπουργός της χούντας Βύρων Σταματόπουλος, ενώ εκεί κυκλοφορεί και ο Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου) μέχρι και το 1965 που πεθαίνει βρίσκεται σε απόλυτη πολιτική ανυποληψία από τους παλαιούς του συντρόφους.»
Ο
Βύρων Σταματόπουλος ήταν υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ [Γ. Παπαδόπουλος]
την περίοδο 26.8.1971-20.8.1973, αρμόδιος για θέματα τύπου.
Ο Θεοφύλακτος
Παπακωνσταντίνου ήταν υφυπουργός Προεδρίας [24.7-1.11.1967] και υπουργός
Παιδείας [1.11.1967-20.6.1969] της χούντας.
Ποιοι χρηματοδοτούσαν
τις διάφορες αντικομμουνιστικές δραστηριότητές τους πριν από τη χούντα; Και
πόσοι –και ποιοι– από τους συνεργάτες των διαφόρων αντικομμουνιστικών εντύπων
εργάζονταν για κάποιες «υπερεσίες» – και ποιες;
Και γιατί κανένας
δημοσιογράφος δεν ασχολήθηκε με τον βίο του Μήτσου Γιωτόπουλου αυτή την περίοδο;
Γιατί ξαφνικά βρίσκουμε τον Αλέκο Γιωτόπουλο, μόλις το 1967, φοιτητή στο
Παρίσι και μέλος για έναν χρόνο [1967-1968] του ΚΚΕ; Και αφού όλοι επιχειρούν
διάφορες «ψυχολογικές προσεγγίσεις» για άτομα εκείνης της περιόδου, γιατί
δεν μας λένε με ποιες ακριβώς «ψυχολογικές διεργασίες» ο Α. Γιωτόπουλος θαύμαζε
το παρελθόν του πατέρα του, που ο δεύτερος είχε αρνηθεί;
Ερωτήματα…
Που
κάποια στιγμή ίσως απαντηθούν. Για να μην ασχολούμαστε –μάταια ή επί ματαίω–με
χουντικούς [και του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου] υφυπουργούς παρά τω πρωθυπουργώ,
με εγγονούς τους, με κουμπάρους τους, με τις αδελφές τους, με τις «Άννες»
της 17 Νοέμβρη, με «θεωρητικούς» και «πρακτικούς» της χούντας, με «τυφλά
τρομοκρατικά χτυπήματα» στην Ιταλία και μάλιστα σε σημαδιακές ημερομηνίες
[4 Αυγούστου, 21 Απριλίου], με «ιδεολόγους» πράκτορες που κάρφωναν στην ΚΥΠ
«συντρόφους» τους ως τρομοκράτες, με… με… με…
Όλοι τους μία οικογένεια
είναι. Αγία Οικογένεια. Δια τούτο και ο Κύριός τους αγαλλιά με τους αρχιερείς
Του… Δεν γνωρίζω αν πράττει το αυτόν και δια τους εκβιαστάς των Αρχιερέων
Του… Ή… Ή… Κύριός τους είναι… Ας Τον ρωτήσουν…
ΥΓ 1. Ενδιαφέρεται άραγε κανείς σας για τις αποκρυφιστικές ενασχολήσεις του «μάγου»;
ΥΓ 2. Πρώτη
φορά στην Ελλάδα παραδέχτηκε κάποιος δημόσια ότι έχει συμμετάσχει σε συνάντηση
της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Μαντέψτε ποιος… Κι αφού το κάνετε απαντήστε στο
ερώτημα: πόσες φορές τον έχω αναφέρει σήμερα;
|
