|
Κυρίες,
δεσποινίδες και κύριοι, ζητώ ταπεινά συγγνώμην. [Καλός] άνθρωπος είμαι κι
εγώ, έσφαλα. Παρασύρθηκα… Ευτυχώς, όμως, κάποιος φίλος της στήλης με επανέφερε
στην τάξη. Αυστηρός, ευγενικός και με αίσθηση του χιούμορ, μου έγραφε, μεταξύ
άλλων, όσον αφορά τις καταγγελίες του Σάββα Ξηρού ότι, κατά τη διάρκεια
της νοσηλείας του στον «Ευαγγελισμό», του είχαν χορηγήσει φάρμακα για να
ομολογήσει ή, αν προτιμάτε, να καρφώσει τους συντρόφους του:
«[…] δεν
υπάρχει περίπτωση να ελέγχεται κάποιος, όχι με φάρμακα αλλά με remote mind
control τεχνολογίες, διαρκώς; Να ελπίσουμε ότι όλα αυτά είναι επιστημονική
φαντασία; Υπάρχουν συγκλονιστικά στοιχεία στο Ίντερνετ, σχετικά με τη δράση
αόρατης τεχνολογίας τύπου HAARP […] Εσύ τι λες; Δεν θα έπρεπε να είχες αναφέρει
και αυτό το ενδεχόμενο; Όχι πως υποστηρίζω κάποια πλευρά, αλλά καλό είναι
να πληροφορούμαστε κυκλικά. […] Σοφό είναι να περιμένει να δει, αλλά και
πιο σοφό είναι να υπάρχει πλήρης διαφάνεια και ενημέρωση με όλα τα ενδεχόμενα
να εξετάζονται λεπτομερώς, χωρίς υπεκφυγές. […] Δεν είμαι με το μέρος δολοφόνων,
οποιουδήποτε τύπου, αλλά η αλήθεια με προβληματίζει…»
Σοφόν το σαφές!
Και επειδή, εκτός από καλός άνθρωπος, είμαι [ενίοτε] και ολίγον καχύποπτος
και επειδή, όπως θέλω να πιστεύω, διαθέτω ανοιχτό μυαλό, τα όσα ανέφερε ο
φίλος στο e-mail του αποτέλεσαν το ερέθισμα για την έρευνα, τα στοιχεία της
οποίας ακολουθούν…
Ψυχίατρος και υπουργός
Ωραία,
λοιπόν! Καλές οι προθέσεις, αλλά από πού ακριβώς να ξεκινήσει κάποιος το
ψάξιμο; Θα μπορούσα να «ξεσκαλίσω» το Διαδίκτυο, βρίσκοντας ένα σωρό στοιχεία
για το HAARP, για εμφυτεύματα, για φάρμακα, για έλεγχο του νου ή, μάλλον,
για έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς, όπως «επισήμως» αποκαλείται ο έλεγχος
του νου… Τι νόημα, ωστόσο, θα είχαν όλα αυτά τα στοιχεία για μας, σήμερα,
εδώ, το 2002, στην Ελλάδα;
Σκέφτηκα, λοιπόν, να αρχίσω την έρευνα από τον ψυχίατρο και υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας Κώστα Στεφανή.
Όχι για άλλους λόγους, αλλά γιατί μετά τις καταγγελίες του Σ. Ξηρού, ένιωσε
την ανάγκη, στην πρώτη –τρεις μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του,
στα μέσα Ιουνίου– συνέντευξή του προς τους δημοσιογράφους να δηλώσει ότι,
«"δεν
νομίζω ότι στην Ελλάδα υπάρχει γιατρός που θα παρέβαινε τη βασική δεοντολογία
και τη βασική του ευαισθησία για να κάνει κάτι που δεν εξυπηρετεί τις θεραπευτικές
ανάγκες". Όσον αφορά τη χορήγηση ψυχοτρόπων φαρμάκων, και συγκεκριμένα για
την ουσία σκοπολαμίνη, ο υπουργός σημείωσε ότι "άκουσα και για ένα φάρμακο
που ήρθε, λέει, γι’ αυτό το σκοπό στη χώρα μας από την Αμερική με ειδική
πτήση. Το έπαιρνε και η Πυθία στους Δελφούς [sic]. Η σκοπολαμίνη δεν έχει
καμία τέτοια ιδιότητα". Ο κ. Στεφανής τόνισε ότι υπάρχουν κάποια φάρμακα
που μεταβάλλουν το επίπεδο συνείδησης και προκαλούν καταστολή, όμως δεν υπάρχουν
ουσίες που να "γυρίζουν ένα διακόπτη" και να αλλάζει η προσωπικότητα κάποιου,
ενώ στη συνέχεια να επανέρχεται. Τέλος, χαρακτήρισε φαντασιώσεις τα όσα δήλωσε
ο Σάββας Ξηρός για την κατάβαση ατόμων από την οροφή του δωματίου όπου νοσηλευόταν
και τόνισε ότι η ευθύνη της νοσηλείας του ασθενούς είχε ανατεθεί στην Πανεπιστημιακή
Κλινική του «Ευαγγελισμού» υπό τον καθηγητή κ. [Χαράλαμπο] Ρούσσο και την ομάδα του, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ενεπλάκησαν άτομα και μηχανισμοί άσχετοι με την υπόθεση.» [Ελευθεροτυπία, 17-09-2002]
Φυσικά, στις ίδιες κατηγορηματικές διαψεύσεις προέβησαν τόσο η διοίκηση του νοσοκομείου όσο και ο καθηγητής Χαράλαμπος Ρούσσος, διευθυντής της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας.
«… υπάρχουν κάποια φάρμακα που μεταβάλλουν το επίπεδο συνείδησης…»
Υπάρχουν, όμως, και κάποια ενδιαφέροντα βιογραφικά…
Κώστας Στεφανής
Τα βιογραφικά στοιχεία του υπουργού προέρχονται –κυρίως– από το Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό [Εκδοτική Αθηνών]. [Βιογραφικά σημειώματα του υπουργού υπάρχουν και στο Διαδίκτυο: στις σελίδες του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (περίληψη του σημειώματος του ΠΒΛ, στα αγγλικά), στις ιστοσελίδες του υπουργείου, στη Ναυτεμπορική, στο e-one.]
Κώστας Στεφανής:
Γεννήθηκε στην Καλαμπάκα το 1928. Καθηγητής [ομότιμος, σήμερα] της ψυχιατρικής
στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε
στη νευρολογία και την ψυχιατρική στην πανεπιστημιακή κλινική του Αιγινήτειου
Νοσοκομείου [1953-56]. Επιμελητής επί μία τριετία [1957-1960] στη νευρολογική
κλινική του θεραπευτηρίου «Ο Ευαγγελισμός», όπου είχε ως δάσκαλο και καθοδηγητή τον διευθυντή της Σπύρο Σκαρπαλέζο.
Η πεντάχρονη μετεκπαίδευσή του στο εξωτερικό άρχισε από το Μόντρεαλ [1960-1963],
όπου εργάστηκε συστηματικά στην έρευνα των νευροεπιστημών στο Πανεπιστήμιο McGill, και ολοκληρώθηκε στις ΗΠΑ [1963-65] σε δύο φημισμένα κέντρα: το Εθνικό Ίδρυμα Ψυχικής Υγείας στη Βηθεσδά του Μέρυλαντ (ΗΠΑ) και στο Ομοσπονδιακό Ψυχιατρικό Νοσοκομείο «Saint Elisabeth»
της Ουάσινγκτων, όπου υπηρέτησε με τον τίτλο του ειδικού επιστήμονα. […]
Από το πλήθος των επιστημονικών διακρίσεων με τις οποίες έχει τιμηθεί ξεχωρίζουν:
η εκλογή του ως προέδρου της επιτροπής ηθικής και δεοντολογίας της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρείας [1977-1983], και η εκλογή του ως προέδρου της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρείας
[1983-1990]. Βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ [1996-2000]. Από τις –πάνω από
300– δημοσιεύσεις του θα αναφέρω εδώ μόνον μία, που εκδόθηκε στη Νέα Υόρκη
[στα αγγλικά] το 1977: Hashish-Studies of Longterm Use [Χασίς-Μελέτες της Μακρόχρονης Χρήσης του].
Έξοχα! Ας αρχίσουμε κι εμείς μια «συστηματική έρευνα»…
Πανεπιστήμιο McGill, Μόντρεαλ, Καναδάς. Σας θυμίζει τίποτα; Όχι; Το όνομα Γιούιν Κάμερον [Ewen Cameron] τι σας θυμίζει; Θαυμάσια! Ας αναφέρουμε ορισμένα στοιχεία για τον περιβόητο δόκτορα Κάμερον, για όσους δεν τον γνωρίζουν.
Ewen Cameron
Ο
Ντόναλντ Γιούιν Κάμερον [1901-1967] γεννήθηκε στη Σκωτία. Μπλα, μπλα, σπουδές,
μπλα, μπλα, μπλα, ΗΠΑ, μπλα, μπλα, μπλα, Καναδάς… «Το 1943 πήγε στο Πανεπιστήμιο
McGill. Ο Κάμερον ήταν καθηγητής της Ψυχιατρικής και πρόεδρος του Allan Memorial
Hospital… Πρόεδρος διαφόρων οργανισμών: της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας,
της Ψυχιατρικής Εταιρείας του Κεμπέκ, της Καναδικής Ψυχιατρικής Εταιρείας,
της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρείας, της Αμερικανικής Ψυχοπαθολογικής Εταιρείας και της Εταιρείας Βιολογικής Ψυχιατρικής» [Πηγή: www.psych.org]. Από επίσημους τίτλους καθόλου άσχημα…
Ας «ανοίξουμε» τώρα και το βιβλίο του John Marks, The Search for the "Manchurian Candidate"
The CIA and Mind Control -The Story of the Agency's Secret Efforts to Control
Human Behavior [Η Έρευνα για τον Υποψήφιο από την Μαντσουρία-Η CIA και ο
Έλεγχος του Νου-Η Ιστορία των Μυστικών Ενεργειών της Υπηρεσίας για τον Έλεγχο
της Ανθρώπινης Συμπεριφοράς, 1978]. [Ο Τζων Μαρκς, που υπήρξε και ο ίδιος
πράκτορας της CIA την δεκαετία του 1960, βασίστηκε για την συγγραφή του βιβλίου
του σε 16.000 σελίδες αποχαρακτηρισμένων εγγράφων της CIA και σε πάμπολλες
συνεντεύξεις που πήρε ο ίδιος. Το βιβλίο επανεκδόθηκε το 1991, με την προσθήκη
μιας Εισαγωγής γραμμένης από τον Thomas Powers, συγγραφέα του βιβλίου The Man Who Kept Secrets. Στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο των Τζ. Μαρκς και Β. Μαρκέττι, Η CIA και η Λατρεία της Κατασκοπίας, εκδ. Βίπερ, 1975.]
«Ο Δρ. Κάμερον ήταν επικεφαλής του Allan Memorial από το 1943, όταν το Ίδρυμα Ροκφέλερ
είχε δωρίσει τα κονδύλια για τη δημιουργία μιας ψυχιατρικής κλινικής στο
Πανεπιστήμιο McGill…» Ποιες ήταν ακριβώς οι «συστηματικές επιστημονικές έρευνες»
του αξιοτίμου Δρ. Κάμερον; Χρηματοδοτούμενος αδρά από υπουργείο Άμυνας του
Καναδά, το Εθνικό Ίδρυμα Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ και κυρίως τη CIA,
στα πλαίσια προγραμμάτων όπως το MKULTRA και το ARTICHOKE, πραγματοποιούσε
πειράματα ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς στις εγκαταστάσεις του εν λόγω
Πανεπιστημίου και της εν λόγω κλινικής. [Για λεπτομέρειες διαβάστε το όγδοο
κεφάλαιο του βιβλίου του Μαρκς, που φέρει τον εύγλωττο τίτλο «Πλύση Εγκεφάλου».]
«Ο Κάμερον συνταξιοδοτήθηκε αιφνιδίως το 1964, για ανεξήγητους λόγους…» [Μαρκς,
ό.π.] Διάφορα θύματα του Γ. Κάμερον μήνυσαν τη CIA το 1979 και κάποια αποζημιώθηκαν
από το αμερικανικό δημόσιο… Σήμερα, ακόμα και οι επίσημες ιστοσελίδες του
Πανεπιστημίου McGill χαρακτηρίζουν τον Γ. Κάμερον «αμφιλεγόμενη προσωπικότητα»
[Ιστορία του Ψυχιατρικού Τμήματος του McGill.]
Ένας άλλος καθηγητής της ψυχιατρικής στο McGill, ο Χάιντς Λέχμαν [Heinz Lehmann], που είχε διατελέσει και διευθυντής του Allan Memorial Institute την περίοδο 1958-1971, είχε επίσης χρηματοδοτηθεί από το Εθνικό Ίδρυμα Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ για να χορηγεί διάφορες ουσίες [μεταξύ τους και χλωροπρομαζίνη] σε ανύποπτους ασθενείς…
Back to the minister I…
Συμπτώσεις,
θα πείτε. Ο Κ. Στεφανής ίσως να μην είχε καμία σχέση με τις «παράπλευρες
επιστημονικές» δραστηριότητες του «γενικού δερβέναγα» της ψυχιατρικής στο
McGill δόκτορος Γιούιν Κάμερον…
Back to the minister II…
Στο
Εθνικό Ίδρυμα Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ, όπου έκανε μέρος των μεταπτυχιακών
του ο κ. υπουργός, αναφερθήκαμε ήδη. Ας συνεχίσουμε με το άλλο νοσοκομείο:
το Ομοσπονδιακό Ψυχιατρικό Νοσοκομείο «Saint Elisabeth» της Ουάσινγκτων. Διαβάζουμε στο βιβλίο του Μαρκς [κεφάλαιο 1, «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος»]:
«Την
περίοδο ακόμα που οι γιατροί των SS συνέχιζαν τα πειράματά τους στο Νταχάου,
το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών [OSS], η υπηρεσία πληροφοριών της Αμερικής
κατά τη διάρκεια του πολέμου, δημιούργησε μια επιτροπή για το "φάρμακο της
αλήθειας" υπό τον Δρ. Winfred Overholser, επικεφαλής του Νοσοκομείου Saint Elisabeth
στην Ουάσινγκτων. Η επιτροπή σε μικρό διάστημα πειραματίστηκε και απέρριψε
τη μεσκαλίνη, κάποια βαρβιτουρικά και τη σκοπολαμίνη. Κατόπιν, την άνοιξη
του 1943, η επιτροπή αποφάσισε ότι η Ινδική Κάναβις –ή μαριχουάνα– ήταν η
περισσότερα υποσχόμενη ουσία, και άρχισε ένα πρόγραμμα δοκιμών σε συνεργασία
με το Σχέδιο Μανχάτταν, το άκρως απόρρητο πρόγραμμα για την κατασκευή της
ατομικής βόμβας…»
Τα αποτελέσματα αυτών των πειραμάτων καταγράφονται
στο βιβλίο του Μαρκς, που δεν αναφέρει ξανά το συγκεκριμένο νοσοκομείο. Είκοσι
χρόνια αργότερα, όταν βρισκόταν εκεί ο κ. υπουργός, το ίδρυμα ίσως να είχε
σταματήσει τη συνεργασία του με τις διάφορες «υπερεσίες». Ίσως ακόμα και
η μελέτη του Κ. Στεφανή για το χασίς να είναι, κι αυτή, απλή σύμπτωση…
Back to the minister III…
Όπως
απλή σύμπτωση ίσως είναι και το γεγονός ότι ο Κ. Στεφανής είχε πολύ στενές
σχέσεις με τον ψυχιατρικό κύκλο του Γιούιν Κάμερον, αν όχι με τον ίδιο: αμφότεροι διετέλεσαν πρόεδροι της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρείας,
που ιδρύθηκε το 1950. Ο μεν Γ. Κάμερον την περίοδο 1961-1966 ο δε Κ. Στεφανής
την περίοδο 1983-1990, που είχε επίσης διατελέσει και πρόεδρος της «επιτροπής
ηθικής και δεοντολογίας» της ΠΨΕ. Και σε «γωνιακά μαγαζιά», όπως αυτό της
ΠΨΕ, δεν γίνεται πρόεδρος όποιος κι όποιος…
Παγκόσμια Ψυχιατρική Εταιρεία
Θα
μπορούσα να γράφω με τις ώρες για διάφορα «μαγαζιά», όπως η Αμερικανική Ιατρική
Εταιρεία, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, η Αμερικανική Δικηγορική Εταιρεία,
η Αμερικανική Ιστορική Εταιρεία κ.ο.κ. [και τις αντίστοιχες Διεθνείς Ενώσεις],
που έχουν όλες τους –κατά σατανική σύμπτωση– ιδρυθεί είτε από μέλη του Τάγματος
Skull & Bones, είτε από «παρακοιμώμενούς» του. Θα σας κούραζα όμως, κι
αυτό δεν είναι στις –σημερινές– προθέσεις μου. Ας ασχοληθούμε λίγο με την
Παγκόσμια Ψυχιατρική Εταιρεία.
Πρώτος της πρόεδρος [1950-1961], υπήρξε ο Γάλλος ψυχίατρος και πανεπιστημιακός καθηγητής Jean Delay,
τον οποίο διαδέχθηκε ο Γ. Κάμερον. Οι Ζαν Ντελαί και Γιούιν Κάμερον ήταν
παλιοί γνώριμοι, αφού είχαν και οι δύο συμμετάσχει ως πραγματογνώμονες στη
Δίκη της Νυρεμβέργης, εξετάζοντας ψυχιατρικά τους διάφορους ναζί αξιωματούχους
[Σύνδεση 1, σύνδεση 2].
Ο Ζαν Ντελαί με τον Pierre Deniker είχαν ανακαλύψει το 1952 την «αντιψυχωτική»
ουσία χλωροπρομαζίνη, με την οποία αργότερα «πειραματίστηκε» ο Λέχμαν στο
McGill. Ο «ευγενής» τομέας της ψυχοφαρμακολογίας είχε γεννηθεί… [Το άρθρο
«Η Ψυχιατρική Σκοτώνει», παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, κυρίως προς το τέλος. Ίδρυμα Ροκφέλερ, IG Farben, φαρμακοβιομηχανίες…]
O Jean Delay ήταν διευθυντής του ψυχιατρικού νοσοκομείου της Salpetriere στο Παρίσι…
Back to another professor Ι…
…
την περίοδο που εκεί ολοκλήρωνε τη μεταπτυχιακή του εκπαίδευση ο επίσης καθηγητής
[της Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών] και μέντορας του Κ. Στεφανή, Σπύρος-Κωνσταντίνος Σκαρπαλέζος
[1901-;]. Ο Σκαρπαλέζος ήταν στο Παρίσι την περίοδο 1947-1949, ως υπότροφος
της γαλλικής κυβέρνησης. «Εκεί τις πρωινές ώρες αφοσιωνόταν στην κλινική
νευρολογία [στο νοσοκομείο Salpetriere], ενώ, τις απογευματινές τις αφιέρωνε
στη μελέτη της εργαστηριακής ηλεκτροεγκεφαλογραφίας [στα Νοσοκομεία "Sainte-Anne"
και "Pitie".» [ΠΒΛ]
Back to another professor ΙΙ…
Ο γιος του Σπ.-Κ. Σκαρπαλέζου, Δημήτριος Σκαρπαλέζος,
είναι επίσης καθηγητής [των μαθηματικών] σε γαλλικό πανεπιστήμιο. Κατά σατανική
σύμπτωση ήταν και συμφοιτητής και φίλος του φερόμενου ως αρχηγού της 17 Νοέμβρη
Αλέξανδρου Γιωτόπουλου. Κάποια πρόσφατα και «κατακίτρινα» δημοσιεύματα
«φωτογράφιζαν» τον Δ. Σκαρπαλέζο ως τον «κουκουλοφόρο καθοδηγητή της 17Ν»:
Πανεπιστημιακός, με ειδίκευση στις θετικές επιστήμες, μόνιμος κάτοικος Γαλλίας,
58 ετών, ακραίων αριστερών αντιλήψεων, γιος ακαδημαϊκού από τον οποίον κληρονόμησε
σπίτι στην Αθήνα και εξοχικό σε νησί του Αργοσαρωνικού [στην Αίγινα]. Ο Δ.
Σκαρπαλέζος κατέθεσε φυσικά αγωγή για συκοφαντική δυσφήμηση. [Συνέντευξή
του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 11-08-2002]. Συμπτώσεις…
Back to another professor ΙΙΙ…
Κι άλλες συμπτώσεις… Διαβάζουμε στα Νέα
της 4-4-2001: «Σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου ο καθηγητής Εντατικής Θεραπείας
και Πνευμονολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών -και του
ΜcGill University Χαράλαμπος Ρούσσος...» Ενώ η Ελευθεροτυπία
της 31-07-2002 αναφέρει: «Από τους πλέον πολυβραβευμένους και πολυγραφότερους
επιστήμονες, ο καθηγητής Εντατικής Θεραπείας και Πνευμονολογίας στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών και στο McGill του Καναδά Χαράλαμπος Ρούσσος διευθύνει για περισσότερα
από δέκα χρόνια τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του "Ευαγγελισμού". Μέχρι πρόσφατα
ήταν πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Πνευμονολογικής Εταιρείας και του Ιδρύματος
Πνευμονολογίας της Ευρώπης…»
Ναι, ο Χαράλαμπος Ρούσσος, διευθυντής
της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας του «Ευαγγελισμού», είναι και καθηγητής στο
McGill… Όσον αφορά τα όσα του καταλογίζει ο Αργύρης Τσακαλίας [θείος
των Ξηρών, «Ζούγκλα», ALPHA TV, 26-09-2002: «Οι μέθοδοι του Χ. Ρούσσου, για
αλλοίωση της συνείδησης με ήχους και χρώματα, εφαρμόζονται στο Γκουαντάναμο»],
τι να σας πω, θα σας γελάσω…
To be continued [?]…
«Ρωτώντας,
και στην Πόλη πας», λέει η παροιμία. Ψάχνοντας, ψάχνοντας, δεν μπορείτε να
φανταστείτε πόσα «ψυχιατρικά μαγαζάκια» υπάρχουν και λειτουργούν στην Ελλάδα,
και τις διασυνδέσεις που έχουν με διάφορα άλλα «γωνιακά μαγαζιά» στην άλλη
ή στη δώθε πλευρά του Ατλαντικού.
Ήθελα να σας γράψω και διάφορες
ιστορίες για πειράματα με LSD, για διάφορες φαρμακευτικές εταιρείες [σε μία
μάλιστα από αυτές «εργάστηκε» και ο Γεώργιος Μπους Β΄ το «μεσοδιάστημα»,
μετά την αποχώρησή του από τη διεύθυνση της CIA και μέχρι να γίνει αντιπρόεδρος
του Ρ. Ρήγκαν, ενώ κύριος μέτοχος σε μία άλλη εταιρεία είναι μία οικογένεια,
που βρίσκεται πίσω από κάθε έγκλημα που έχει διαπραχθεί στον πλανήτη τον
20ο αιώνα], για έναν πράκτορα της CIA που εφοδίαζε ολόκληρη την Ευρώπη με
LSD, που παρασκεύαζε, υπό την αιγίδα της «εταιρείας», στο Λονδίνο και προσπάθησε
αργότερα, φυλακισμένος [;] ων στην Ιταλία να διαβρώσει τις Ερυθρές Ταξιαρχίες…
Ιστορίες. Βρώμικες ιστορίες.
Συμπέρασμα ή άλλως πως «ψυχιατρική γνωμάτευση»…
Η
Συμπτωσιολογία είναι ο μοναδικός κλάδος της Ιστορίας που δεν προσφέρεται
για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Όταν υπάρχουν αρκετά στοιχεία, που μας επιτρέπουν
να διακρίνουμε τι υπάρχει κάτω από την κορυφή του παγόβουνου, τότε μιλάμε
για Ιστορία και όχι για Συμπτωσιολογία. Η ιστορία της ψυχιατρικής, ούτως
ή άλλως, είναι από τις πιο βρώμικες ιστορίες. Η επίσημη ψυχιατρική επιστήμη
δεν αποτελεί, σύμφωνα με τον Κ. Καστοριάδη, «παρά μόνον μια θεωρία της ψυχής
που κατάφεραν να την πλασάρουν ως επιστήμη». Παλιότερα, ακούγονταν και κάποιες
φωνές διαμαρτυρίας εναντίον των ψυχιάτρων και των μεθόδων τους. Σήμερα λειτουργούν,
αποτελεσματικά φαίνεται, ένα σωρό «μαγαζάκια», κάνοντας την όμορφη κι ωραία
για το σύστημα προπαγάνδα τους. Κι ας έχουμε πάντα κατά νου τα όσα αναφέρει
σε ένα από τα βιβλία του ο Βίλχελμ Ράιχ. Είχε μόλις τελειώσει τις
σπουδές του και είχε ανοίξει ιατρείο στη Βιέννη. Εκεί τον επισκέφτηκε μία
εργάτρια που αντιμετώπιζε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Για αρκετούς μήνες,
ο Ράιχ ασχολήθηκε μαζί της και κατάφερε να τη «θεραπεύσει». Η κοπέλα επέστρεψε
στη δουλειά της στο εργοστάσιο, αλλά μία εβδομάδα αργότερα αυτοκτόνησε… Τελικά,
ποιος δημιουργεί τους «ψυχωσικούς»; Και τι ακριβώς σημαίνουν διάφοροι τέτοιοι
όροι; Και χρειαζόμαστε άραγε ψυχοφάρμακα για να συνεχίζουμε να είμαστε «παραγωγικοί»,
για να συνεχίσει το «σύστημα» να υπάρχει;
Τέλος, γιατί το "Sleep
Room" στα διάφορα πανεπιστημιακά ιδρύματα της αλλοδαπής το είχαν αποκαλέσει
"The Zombie Room", ενώ στην ημεδαπή τα λένε απλώς «εργαστήρια ύπνου»;
Ζόμπι…
Κατά τα άλλα…
… διαβάστε το εξαιρετικό κείμενο του Γιάννη Ε. Διακογιάννη,
για τον επικείμενο πόλεμο στο Ιράκ και για τη Νέα Τάξη, που ανέβασε, εδώ
δίπλα, στο forum η Αθηνά [σ’ ευχαριστούμε…], και που δεν θα το βρείτε πουθενά
αλλού.
Κοράκια, κάτω τα χέρια από το Indymedia Αθηνών
Και ας κλείσουμε με κάτι ευχάριστο από την επιστήμη της Στατιστικής [see you, see me, next week!].
Ελευθερία, Δημοκρατία και Θεωρία των Πιθανοτήτων
Ας
διαλέξουμε –στην τύχη– μια χώρα, από τις διακόσιες τόσες που υπάρχουν στον
πλανήτη. Ας επιλέξουμε στη συνέχεια ένα τυχαίο δείγμα 535 κατοίκων αυτής
της χώρας, ανωτάτης –κατά κανόνα– μορφώσεως και ανωτάτου επίσης οικονομικού
επιπέδου.
Ποιες είναι οι πιθανότητες μεταξύ αυτών των 535 ατόμων:
29 να δέρνουν τις συζύγους τους.
7 να επιδίδονται σε απάτες.
84 να οδηγούν συχνά μεθυσμένοι.
19 να υπογράφουν ακάλυπτες επιταγές.
117 να ευθύνονται για τη χρεοκοπία τουλάχιστον δύο επιχειρήσεων.
3 να έχουν φυλακιστεί για κάποια επίθεση.
71 να μην δικαιούνται τραπεζικής πίστωσης [δάνεια και πλαστικό χρήμα].
21 να αντιμετωπίζουν μηνύσεις πάσης φύσεως.
14 να έχουν γίνει τσακωτοί για ναρκωτικά και, τέλος,
8 να έχουν πιαστεί κάνοντας shoplifting.
Θεωρείτε
απίθανο 373 άτομα από τα 535 να έχουν διαπράξει όλες αυτές τις αξιόποινες
πράξεις; Θεωρείτε ότι η πιθανότητα να συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι μηδενική;
Και όμως… και όμως…
Ας διαλέξουμε, αυτή τη φορά, την ισχυρότερη και
πλουσιότερη χώρα του κόσμου: τις ΗΠΑ. Το δείγμα μας ας μην είναι τυχαίο.
Ας επιλέξουμε, συγκεκριμένα, τα 535 μέλη της Γερουσίας των ΗΠΑ. Και ιδού
πεδίον δόξης λαμπρόν για τους στατιστικολόγους. Ναι! 373 από τα 535 μέλη
της αμερικανικής Γερουσίας έχουν διαπράξει τα παραπάνω αδικήματα! Στη χώρα
της «ελευθερίας»! Στη χώρα της «δημοκρατίας»! Στη χώρα των «απίθανων πιθανοτήτων»!
[Πηγή: Δημήτρης Δανίκας, Τα Νέα, 24-09-2002.]
ΥΓ. Εσύ ψήφισες για τους χορηγούς της νέας «σχολικής χρονιάς» των Θεαμαπατών και των Δικτυωμάτων; Όχι, αυτή η ψήφος δεν είναι υποχρεωτική!
|
